Wyrok NSA z dnia 23 lipca 2024 r., sygn. I FSK 1089/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski (spr.), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. sp. z o.o. w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 marca 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 1547/19 w sprawie ze skargi M. sp. z o.o. w C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 28 czerwca 2019 r. nr 2201-IOV-1.4103.161-162.2018/10/05 w przedmiocie podatku od towarów i usług za IV kwartał 2015 r. i za I kwartał 2016 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. sp. z o.o. w C. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 8.100 (słownie: osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi

1.1. Wyrokiem z dnia 4 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 1547/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę M. Sp. z o.o. z siedzibą w C. (dalej: spółka, skarżąca, strona) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 28 czerwca 2019 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług za IV kwartał 2015 r. i za I kwartał 2016 r.

1.2. Stan sprawy był następujący.

Zaskarżoną decyzją z dnia 28 czerwca 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 220 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.; dalej: O.p.), art. 5 ust. 1, art. 13 ust. 1, art. 15 ust. 1, art. 86 ust. 1, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit a), art. 88 ust. 4, art. 99 ust. 12, art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), po rozpatrzeniu odwołania spółki od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z dnia 29 maja 2018 r., określającej w przedmiocie podatku od towarów i usług kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za IV kwartał 2015 r. w wysokości 0 zł i za I kwartał 2016 r. w wysokości 0 zł, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.