Wyrok WSA w Lublinie z dnia 4 grudnia 2024 r., sygn. I SA/Lu 473/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Sędziowie WSA Marcin Małek, WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Ewelina Jankowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2024 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 10 maja 2024 r. nr 0601-IOV-1.4103.19.2024.5 w przedmiocie określenia kwoty zwrotu podatku od towarów i usług za sierpień 2018 r. oraz zakresu odpowiedzialności podatkowej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w H. z dnia 19 lutego 2024 r. nr 0605-SPO.4103.6.2022.82; II. umarza postępowanie podatkowe.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 10 maja 2024 r., doręczoną adresatowi 21 maja 2024 r., Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie, dalej: "Dyrektor Izby Administracji Skarbowej", "organ odwoławczy", po rozpatrzeniu odwołania P. K., dalej: "spadkobierca", "strona", "skarżący", od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Hrubieszowie, dalej: "Naczelnik Urzędu Skarbowego", "organ pierwszej instancji", z dnia 19 lutego 2024 r. określającej po spadkodawcy P. K.1 za sierpień 2018 r. kwotę zwrotu podatku od towarów i usług w wysokości 68 248,00 zł oraz orzekającej o zakresie odpowiedzialności podatkowej P. K. dziedziczącego w całości, z dobrodziejstwem inwentarza po zmarłym w dniu 18 grudnia 2018 r. P. K.1 za nienależnie otrzymaną kwotę zwrotu podatku, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego, po przeprowadzeniu kontroli podatkowej, decyzją z dnia 27 listopada 2020 r. określił w podatku od towarów i usług za sierpień 2018 r. kwotę zwrotu w wysokości 68 248,00 zł oraz orzekł o odpowiedzialności podatkowej spadkobiercy. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania strony, decyzją z dnia 26 maja 2021 r. uchylił decyzję organu pierwszej instancji, uznając, że rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części.