Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 marca 2025 r., sygn. IV SA/Wr 517/24
1. Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego jest wydawane dla dzieci i uczniów, nie dyrektorów szkół, czy konkretnych szkół (§ 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 września 2017 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradnikach psychologiczno-pedagogicznych (Dz.U. z 2023 r., poz. 2027 ze zm.). Orzeczenie jest niezależnym dokumentem, do którego należy dostosować określone warunki edukacji, a nie odwrotnie.
2. Czym innym są kompetencje dyrektorów szkół, a czym innym zalecenia zawarte w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego. Wydając taki akt organ winien kierować się wyłącznie potrzebami dziecka, w żaden sposób nie wkracza w ten sposób w uprawnienia dyrektorów szkół, o których mowa w art. 68 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz.U. z 2024 r. poz. 737).
Istota problemu
Głównym problemem prawnym rozpatrywanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu była zgodność z prawem decyzji Dolnośląskiego Kuratora Oświaty utrzymującej orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, wydane przez Zespół Orzekający Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Skarżący kwestionowali precyzję zapisów dotyczących wskazania dodatkowej kadry pedagogicznej, podnosząc zarzuty naruszenia kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisów szczególnych dotyczących kształcenia specjalnego dzieci niepełnosprawnych.
Rozstrzygnięcie
Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną decyzję Dolnośląskiego Kuratora Oświaty oraz poprzedzające ją orzeczenie Zespołu Orzekającego, wskazując, że orzeczenia te naruszały przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz rozporządzenia Ministra Edukacji. Sąd uznał, że orzeczenie nie zostało podpisane zgodnie z przepisami przez wszystkich wymaganych członków Zespołu. Ponadto sąd wskazał, że w toku analizy nie wykazano, jakie dokładnie kwalifikacje powinna posiadać dodatkowa kadra wspierająca, co było istotnym punktem zawartym we wniosku rodziców dziecka. Takie postępowanie uznano za rażące naruszenie prawa administracyjnego.
