Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 3 kwietnia 2025 r. Mgr. L. H. przeciwko Ministerstvo zdravotnictví., sygn. C-710/23

Artykuł 4 pkt 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólnego rozporządzenia o ochronie danych) należy interpretować w ten sposób, że:udostępnienie imienia, nazwiska, podpisu i danych kontaktowych osoby fizycznej reprezentującej osobę prawną stanowi przetwarzanie danych osobowych. Bez znaczenia w tym względzie jest okoliczność, że udostępnienia tego dokonano wyłącznie w celu umożliwienia zidentyfikowania osoby fizycznej upoważnionej do działania w imieniu tej osoby prawnej. Artykuł 6 ust. 1 lit. c) i e) rozporządzenia 2016/679 w związku z art. 86 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że:nie stoi on na przeszkodzie orzecznictwu sądów krajowych nakładającemu na administratora, który jest organem publicznym odpowiedzialnym za pogodzenie prawa publicznego dostępu do dokumentów urzędowych z prawem do ochrony danych osobowych, poinformowania danej osoby fizycznej i skonsultowania się z nią przed przekazaniem dokumentów urzędowych zawierających takie dane, o ile taki obowiązek nie jest niemożliwy do wykonania ani nie wymaga niewspółmiernie dużego wysiłku, a tym samym nie pociąga za sobą nieproporcjonalnego ograniczenia prawa publicznego dostępu do tych dokumentów.