Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 kwietnia 2025 r. Postępowanie karne przeciwko I.R.O. i F.J.L.R., sygn. C-292/23

Artykuł 42 ust. 1 rozporządzenia Rady (UE) 2017/1939 z dnia 12 października 2017 r. wdrażającego wzmocnioną współpracę w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej w świetle art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE, art. 47 i 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz zasad równoważności i skutecznościnależy interpretować w ten sposób, że:decyzja, którą w ramach postępowania przygotowawczego delegowany prokurator europejski prowadzący daną sprawę wzywa świadków do stawiennictwa, podlega kontroli właściwego sądu krajowego na podstawie tego art. 42 ust. 1, jeżeli decyzja ta ma wywołać wiążące skutki prawne mogące wpłynąć na interesy osób kwestionujących tę decyzję, takich jak w niniejszym przypadku osoby objęte tym postępowaniem przygotowawczym, poprzez istotną zmianę ich sytuacji prawnej.Jeśli tak jest, prawo krajowe musi gwarantować tym osobom skuteczną kontrolę sądową tej decyzji przynajmniej w trybie incydentalnym, w stosownym przypadku przez sąd karny właściwy do wydania wyroku. Jednakże zgodnie z zasadą równoważności, jeżeli krajowe przepisy procesowe dotyczące podobnych środków prawnych o charakterze wewnętrznym przewidują możliwość bezpośredniego zaskarżenia analogicznej decyzji, możliwość taka powinna również przysługiwać tym osobom.