Komentarz do ustawy o pomocy społecznej – Art. 4

[Współdziałanie] Przepis ten nawiązuje bezpośrednio do omawianego wcześniej art. 3 ust. 1 u.p.s., a dokładniej do zadań (celów) i obowiązków organów pomocy społecznej. Skoro bowiem do zadań organów należy wspieranie potrzebujących osób i rodzin w ich własnych wysiłkach, to naturalne jest, że aktywność podejmowana w celu zażegnania trudnych sytuacji życiowych nie może leżeć tylko po stronie organów pomocy społecznej. Owa aktywność musi również wynikać z działań samych beneficjentów. Takie czynne zaangażowanie komentowany przepis nazywa współdziałaniem osoby i organu. Jednocześnie ustanawia tzw. zasadę współdziałania świadczeniobiorców z organami pomocy społecznej. Dotyczy to oczywiście wspólnego działania przy rozwiązywaniu trudnych sytuacji życiowych osób i rodzin korzystających z pomocy społecznej, czyli opiera się na zaangażowaniu każdej ze stron.

W myśl tej zasady (współdziałania – aktywności) osoby i rodziny korzystające z pomocy społecznej są obowiązane do współdziałania w rozwiązywaniu ich trudnej sytuacji życiowej. Ponieważ ustawodawca nie sprecyzował, w jaki sposób ów obowiązek ma być realizowany, należy rozumieć go szeroko. Będzie to każde zachowanie beneficjenta zmierzające do przezwyciężenia trudnej sytuacji, a więc np. współpraca z pracownikiem socjalnym, organami pomocy społecznej, aktywne poszukiwanie pracy, wniesienie powództwa o alimenty lub inne roszczenia.