Postanowienie NSA z dnia 25 marca 2025 r., sygn. II OSK 248/25

Dnia 25 marca 2025 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. M. F. H. A. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 października 2024 r., sygn. akt IV SA/Wa 1990/24 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi M. M. F. H. A. na decyzję Konsula Rzeczypospolitej Polskiej w Kairze z dnia 16 kwietnia 2024 r. w przedmiocie odmowy wydania wizy krajowej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 4 października 2024 r., sygn. akt IV SA/Wa 1990/24, powołując się na art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.), odrzucił skargę obywatelki Egiptu M. M. F. H. A. na decyzję Konsula Rzeczypospolitej Polskiej w Kairze z 16 kwietnia 2024 r., którą na skutek wniosku skarżącej o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymano w mocy decyzję tego organu o odmowie wydania skarżącej wizy krajowej w celu wykonywania pracy, przyjmując, że sprawa nie należy do właściwości sądów administracyjnych. Sąd pierwszej instancji podkreślił, że sprawa dotyczy wydania wizy krajowej oraz powołał się na art. 5 pkt 4 p.p.s.a. Uznał, że decyzja odmawiająca wydania wizy krajowej w celu wykonywania pracy nie mieści się w katalogu spraw podlegających kontroli sądów administracyjnych.

W skardze kasacyjnej wniesionej od powyższego postanowienia skarżąca zarzuciła, po pierwsze, naruszenie art. 133 § 1 p.p.s.a. poprzez wydanie wyroku z całkowitym pominięciem dokumentów przedstawionych przez skarżącą w zakresie ubiegania się o wizę krajową przed polskim konsulem oraz dotyczących przyszłego zatrudnienia skarżącej przez M. H., po drugie, art. 141 § 1 p.p.s.a. poprzez ogólnikowe odniesienie się lub zupełny brak odniesienia się przez Sąd pierwszej instancji do podnoszonych przez skarżącą kwestii oraz zarzutów takich jak sytuacja międzynarodowa związana ze sprawą, po trzecie, art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w zw. z art. 10 TFUE w zw. z art. 8 k.p.a. oraz w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP "dotyczących zasady równości wobec prawa oraz zakazu dyskryminacji poprzez odmowę wydania wizy obywatelce Egiptu w sposób zupełnie dowolny, arbitralny oraz uznaniowy, osobie która należycie udokumentowała cel wizyty przedkładając prawdziwe dokumenty urzędowe jak zezwolenie na pracę cudzoziemca, przedwstępną umowę o pracę, osobie która jest wykształcona, nie stanowi zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa, podczas gdy zgodnie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawodawstwem europejskim wszyscy wobec prawa są równi, mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne, a nikt nie może być dyskryminowany w życiu publicznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny".