Postanowienie NSA z dnia 29 kwietnia 2025 r., sygn. III OZ 182/25

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Piotr Korzeniowski Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia del. WSA Sławomir Pauter Protokolant: starszy asystent sędziego Nina Muszyńska po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2025 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.K., G.K., A.B., M.O., M.W., J.W., G.N. i A.N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 20 stycznia 2025 r., sygn. akt II SA/Ol 910/24 w sprawie ze skargi A.K., G.K., A.B., M.O., M.W., J.W., G.N. i A.N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 17 września 2024 r., nr SKO.60.25.2024 w przedmiocie stwierdzenia braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 20 stycznia 2025 r., sygn. akt II SA/Ol 910/24 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (dalej: Sąd I instancji, WSA) po rozpoznaniu wniosku A.K., G.K., A.B., M.O., M.W., J.W., G.N. i A.N. (dalej: skarżący) odmówił wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie (dalej: SKO, organ) z 17 września 2024 r., nr SKO.60.25.2024 w przedmiocie stwierdzenia braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko.

W uzasadnieniu wskazano, że skarżący nie wykazali w swoim wniosku zaistnienia realnego ryzyka wyrządzenia znacznej szkody lub powstania trudnych do odwrócenia skutków, tj. zaistnienia przesłanek określonych w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r., poz. 935 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) w związku z art. 86f ust. 1 ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 784; dalej: ustawa środowiskowa) poprzez wykonanie zaskarżonej decyzji. We wniesionej skardze poza wyartykułowaniem wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu I instancji brak jest uzasadnienia potwierdzającego realne zagrożenie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w wyniku wykonania decyzji. W uzasadnieniu podniesione zostały jedynie zarzuty dotyczące uchybień w przeprowadzonym postępowaniu, którego wynikiem jest zaskarżona decyzja, jak też wadliwość zastosowanych przepisów prawa materialnego w ustalonym stanie faktycznym, ze wskazanymi przez skarżących uchybieniami. Brak jest natomiast we wniosku okoliczności uzasadniających uznanie, że wykonanie zaskarżonej decyzji może wywołać trudne do odwrócenia skutki, przez które należy rozumieć następstwa wynikające z podjęcia realizacji przedsięwzięcia, dla którego wydano skarżoną decyzję.