Wyrok NSA z dnia 8 sierpnia 2024 r., sygn. III FSK 341/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Bogusław Woźniak, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 3 października 2023 r. sygn. akt I SA/Kr 642/23 w sprawie ze skargi D. S.A. z siedzibą w C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 12 maja 2023 r. nr 1201-IEW-1.4253.3.2023.24 w przedmiocie zabezpieczenia zobowiązań podatkowych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie na rzecz D. S.A. z siedzibą w C. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 października 2023 r., I SA/Kr 642/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie ze skargi D. S.A. w C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 12 maja 2023 r. w przedmiocie określenia oraz zabezpieczenia na majątku podatnika przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za styczeń 2017 r. wraz z odsetkami za zwłokę uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji oraz zasądził od organu na rzecz skarżącej 997 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wyroku, sąd pierwszej instancji wskazał, że przedmiotem sporu była prawidłowość zastosowania na podstawie art. 33 § 1, § 2 pkt 2, § 3 i § 4 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.) - dalej: "O.p." instytucji zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego skarżącej. WSA w Krakowie stwierdził, że wbrew stanowisku organów podatkowych, za wystarczająca podstawę zabezpieczenia przybliżonej kwoty zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiąc styczeń 2017 r. nie można uznać samej okoliczności przyjmowania przez skarżąca do rozliczenia faktur VAT stwierdzających czynności, które w rzeczywistości nie miały miejsca, czyli tzw. pustych faktur. Brak było również podstaw aby przyjąć, że samo posługiwanie się tego typu dokumentami jednoznacznie wskazuje, że skarżąca trwale nie regulowała swych zobowiązań wobec Skarbu Państwa. Sam charakter nieprawidłowości, które legły u podstaw określenia przybliżonej kwoty zobowiązań podatkowych nie mógł zostać uznany samodzielnie za okoliczność przemawiającą za zaistnieniem uzasadnionej obawy, że zobowiązania te nie zostaną wykonane. Oznaczałoby to bowiem, że do zastosowania na podstawie art. 33 § 1 i 2 pkt 2 O.p. zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego podatnika wystarczyłoby samo uprawdopodobnienie faktu, że podatnik dokonał zaewidencjonowania faktur niemających potwierdzenia w zdarzeniach rzeczywistych. W ocenie sądu pierwszej instancji okoliczności sprawy dały asumpt do stwierdzenia, że w kontrolowanych decyzjach organy nie wykazały, by zaistniały podstawy do dokonania zabezpieczenia określonych w przybliżeniu kwot zobowiązań podatkowych skarżącej w podatku od towarów i usług za styczeń 2017 r. Podkreślił, że z decyzji organów obu instancji nie wynika, aby sytuacja majątkowa skarżącej w dacie wydawania zaskarżonej decyzji dawała podstawy do stwierdzenia, iż zachodzi uzasadniona obawa, że przedmiotowe zobowiązania podatkowe nie zostaną wykonane.