Wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2024 r., sygn. III FSK 512/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Dominik Gajewski, Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia WSA (del.) Krzysztof Przasnyski (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 grudnia 2023 r., sygn. akt I SA/Wr 378/23 w sprawie ze skargi W. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2023 r., nr 1401-IOM.4104.197.2022/EO w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2) zasądza od W. S.A. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 4800 (słownie: cztery tysiące osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 grudnia 2023 r. sygn. akt I SA/Wr 378/23 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu skargi W. S.A. z siedzibą w W. (dalej: "Spółka", "Skarżąca") uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2023 r. nr 1401-IOM.4104.197.2022/EO w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.

W dniu 8 czerwca 2022 r. Spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych w łącznej kwocie 65.950,00 zł oraz o jej zwrot na rachunek bankowy.

Decyzją z dnia 7 października 2022 r. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie odmówił stwierdzenia nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 65 950,00 zł, wskazując, że uiszczony 13 września 2021 r. podatek jest podatkiem należnym.

Utrzymując w mocy tę decyzję Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie stwierdził, że w przedmiotowej sprawie, zawarte 31 sierpnia 2021 r. umowy 1 i 2 sprzedaży udziałów, przeniesienia ogółu praw i obowiązków oraz przelewu wierzytelności i przejęcia długu, posiadały w rzeczywistości cechy umowy sprzedaży.