Wyrok NSA z dnia 5 września 2024 r., sygn. II FSK 1449/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia del. WSA Artur Kot, Protokolant Konrad Kapiński, po rozpoznaniu w dniu 5 września 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 sierpnia 2021 r., sygn. akt I SA/Gl 250/21 w sprawie ze skargi B. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 9 grudnia 2020 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 9 grudnia 2020 r., nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach na rzecz B. S. kwotę 6700 (słownie: sześć tysięcy siedemset) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z 4 sierpnia 2021 r., sygn. akt I SA/Gl 250/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę B. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z 9 grudnia 2020 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/.
2.1. Wywiedzioną od powyższego wyroku skargą kasacyjną strona zaskarżyła opisany powyżej wyrok w całości. zarzucając mu naruszenie:
1) przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), tj. naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) oraz art. 141 § 4 w zw. z art. 151 p.p.s.a., polegające na wydaniu rozstrzygnięcia w oparciu o przyjęty przez sąd stan faktyczny sprzeczny z ustaleniami organów podatkowych w postępowaniu podatkowym – sąd w uzasadnił wyrok tym, że skarżący nie wykazał nakładów na rzecz przed wprowadzeniem jej do ewidencji środków trwałych, podczas gdy organy podatkowe fakt prowadzenia robót budowlanych/modernizacyjnych ustaliły, jako okoliczność bezsporną;
