Wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 listopada 2024 r., sygn. II SA/Lu 542/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca) Asesor sądowy Brygida Myszyńska-Guziur Protokolant Referent Agnieszka Komajda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2024 r. sprawy ze skargi K. D. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 23 maja 2024 r. nr DSE3-K0918-D19529-47/24 w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie decyzją z 23 maja 2024 r., nr [...], Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (dalej także jako: Szef Urzędu), w sprawie z wniosku K. D. (dalej także jako: skarżący), utrzymał w mocy własną decyzję z 6 czerwca 2023 r. w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej.

Decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

K. D. 9 maja 2022 r. złożył wniosek o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowanej. We wniosku podał, że w 1980 r. wstąpił do "Solidarności sierpniowej" i został przewodniczącym NSZZ Solidarność w swoim zakładzie pracy. Skarżący wskazał, że po ogłoszeniu stanu wojennego nie zrezygnował z Solidarności. W 1983 r. dowiedział się o Solidarności Walczącej i rozpoczął – wraz z J. M. – współtworzyć struktury Solidarności Walczącej. Uczestniczył w demonstracjach. W kwietniu 1988 r. był jednym z organizatorów strajku, który popierał protestujących robotników m. in. z Huty S. W.. Strajk opisał w następujący sposób: "zamykając bramę wjazdową i wyjazdową, oflagowując ją i pełniąc dyżur przy bramie z opaskami na rękach – biało-czerwonymi z kotwicą, przy bramie było nas czterech: ja, J. M., M. Ż. i B. M.. Pozostali co jakiś czas nas zmieniali." Wskazał, że w związku z tym strajkiem doznał represji tj. został pozbawiony możliwości wykonywania swojego zawodu, ponieważ został przeniesiony na niższe stanowisko sprzątacza placu ("placowcego"), pozbawiono go premii, nagród, ponadto był gnębiony i poniżany. Działalność opozycyjną prowadził do 1990 r.