Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 23 kwietnia 2025 r., sygn. I SA/Gd 75/25

Zaświadczenie o pomocy de minimis nie potwierdza zgodności wydatków z celami rehabilitacyjnymi. Zakup systemu monitoringu uznano za wydatek sprzeczny z celem rehabilitacyjnym, co wyklucza potwierdzenie go jako pomoc de minimis.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia WSA Irena Wesołowska, , po rozpoznaniu w Wydziale I w dniu 23 kwietnia 2025 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi Z. P. O. O. K. H., I. H., G. L. Sp.j z siedzibą w L. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 4 listopada 2024 r. nr 2201-IOD-1.407.1.2024 w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z 18 października 2019 r. Z. K.H., I.H, G.L. Sp.J. wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Bytowie o wydanie zaświadczenia, że wydatki ze środków funduszu rehabilitacji, przeznaczone w dniu 4 października 2019 r. na cel określony w § 2 ust. 1 pkt 12 lit. e) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2007 roku w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, są pomocą de minimis w rozumieniu rozporządzenia Komisji (UE). Do wniosku załączono dokumenty, w tym zalecenia Komisji Rehabilitacyjnej IPR, oświadczenie o zakupie systemu monitorowania obiektu dla potrzeb wynikających ze stopnia niepełnosprawności pracownika, IPR - indywidualny program rehabilitacji, uchwałę nr 001/2019 o zatwierdzeniu IPR oraz zakupie zestawu monitorowania obiektu.