Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 12 czerwca 2025 r. MTÜ Eesti Suurkiskjad przeciwko Keskkonnaamet., sygn. C-629/23

1)Artykuł 1 lit. i) dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, zmienionej dyrektywą Rady 2013/17/UE z dnia 13 maja 2013 r.,należy interpretować w ten sposób, że:zaklasyfikowanie populacji gatunku zwierząt występującej na terytorium państwa członkowskiego do kategorii „narażone” (VU) czerwonej księgi gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) nie wyklucza uznania stanu ochrony tego gatunku na terytorium owego państwa członkowskiego za „właściwy” w rozumieniu rzeczonego przepisu;właściwy stan ochrony wspomnianego gatunku musi istnieć i być oceniany w pierwszej kolejności i siłą rzeczy na poziomie lokalnym i krajowym. Jednakże w ramach oceny – w celu przyjęcia środków zarządzania na podstawie art. 14 ust. 1 dyrektywy 92/43, ze zmianami – czy stan ochrony gatunku zwierząt stanowiącego część populacji, której naturalny zasięg wykracza poza terytorium tego państwa członkowskiego, jest „właściwy” w rozumieniu wspomnianego art. 1 lit. i) owej dyrektywy, państwo to może wziąć pod uwagę wymianę między populacją danego gatunku występującą na jego terytorium z jednej strony a populacjami tego gatunku występującymi w sąsiednich państwach członkowskich lub państwach trzecich z drugiej strony. Do celów oceny znaczenia, jakie należy przypisać takiej wymianie, zainteresowane państwo członkowskie powinno uwzględnić między innymi wszelkie przewidywalne i prawdopodobne zmiany mogące wpłynąć na tę wymianę, poziom ochrony prawnej gwarantowanej przez te inne państwa członkowskie i państwa trzecie, a także stopień współpracy między ich właściwymi organami.2)Artykuł 1 lit. i) dyrektywy 92/43, zmienionej dyrektywą 2013/17, w związku z art. 2 ust. 3 dyrektywy 92/43, ze zmianami,należy interpretować w ten sposób, że:w ramach oceny stanu ochrony gatunku zwierząt w celu przyjęcia na podstawie art. 14 dyrektywy 92/43, ze zmianami, środków zarządzania można uwzględnić wymogi gospodarcze, społeczne i kulturowe oraz cechy regionalne i lokalne w rozumieniu tego art. 2 ust. 3, ponieważ owe wymogi i cechy stanowią element oddziaływań na te gatunki, mogących mieć wpływ na ich długofalowe rozmieszczenie i obfitość ich populacji w obrębie terytorium, o którym mowa w art. 2 ust. 1 dyrektywy 92/43, ze zmianami. Jednakże stanu ochrony wspomnianego gatunku nie można uznać za właściwy ze względu na te wymogi i cechy, jeżeli nie są spełnione trzy kumulatywne przesłanki określone w owym art. 1 lit. i) akapit drugi.