Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 19 czerwca 2025 r. SIA „Laimz” przeciwko Izložu un azartspēļu uzraudzības inspekcija., sygn. C-509/23

Artykuł 3 pkt 11 lit. a) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniającej rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE, w brzmieniu zmienionym dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/843 z dnia 30 maja 2018 r.,należy interpretować w ten sposób, że:osoby fizycznej nie można uznać za bliskiego współpracownika osoby zajmującej eksponowane stanowiska polityczne z tego tylko powodu, że obie te osoby są członkami organu wykonawczego tego samego stowarzyszenia, niemniej jednak sytuacja ta stanowi istotną okoliczność, którą należy wziąć pod uwagę w ramach tej oceny.Artykuł 45 ust. 1 i 8 dyrektywy 2015/849, zmienionej dyrektywą 2018/843,należy interpretować w ten sposób, że:państwa członkowskie są zobowiązane umożliwić podmiotom zobowiązanym, o których mowa w art. 2 ust. 1 zmienionej dyrektywy 2015/849, należącym do tej samej grupy w rozumieniu art. 3 pkt 15 zmienionej dyrektywy 2015/849, wymianę informacji między sobą. Taka wymiana informacji nie zwalnia jednak danego podmiotu zobowiązanego z odpowiedzialności za dochowanie należytej staranności w odniesieniu do klienta.Artykuł 45 ust. 1 i 8 dyrektywy 2015/849, zmienionej dyrektywą 2018/843, w związku z art. 3 pkt 12 i 15 tej zmienionej dyrektywy 2015/849,należy interpretować w ten sposób, że:stoi on na przeszkodzie temu, aby podmiot zobowiązany należący do grupy stosował w sposób automatyczny decyzję przyjętą przez osobę zajmującą stanowisko w kadrze kierowniczej wyższego szczebla innego przedsiębiorstwa należącego do tej samej grupy w ramach ciążącego na niej obowiązku należytej staranności i dotyczącej środków należytej staranności wobec jednego z klientów tego ostatniego przedsiębiorstwa, bez dokonania własnej oceny ryzyka i środków należytej staranności, jakie należy zastosować.Artykuł 14 ust. 5 dyrektywy 2015/849, zmienionej dyrektywą (UE) 2018/843, w związku z art. 8 ust. 2 zmienionej dyrektywy 2015/849,należy interpretować w ten sposób, że:podmiot zobowiązany nie jest zobowiązany do stosowania środków należytej staranności wobec istniejących klientów, dopóki nie upłynie termin przewidziany w przepisach krajowych i termin przewidziany w procedurach kontroli wewnętrznej na wdrożenie nowych środków kontroli, a dany podmiot zobowiązany nie zna nowych okoliczności, które mogłyby mieć wpływ na ocenę ryzyka związanego z odnośnym klientem, z zastrzeżeniem, że brak identyfikacji tych okoliczności nie może wynikać z uchybień w bieżącym monitorowaniu przewidzianym w art. 13 ust. 1 lit. d) zmienionej dyrektywy 2015/849, które ma przeprowadzać ten podmiot.Artykuł 11 lit. d) dyrektywy 2015/849, zmienionej dyrektywą 2018/843,należy interpretować w ten sposób, że:nakłada on na podmioty zobowiązane obowiązek stosowania środków należytej staranności wobec klienta za każdym razem, gdy w momencie odbioru wygranych lub obstawiania stawek łączna wartość transakcji wynosi co najmniej 2000 EUR, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza transakcja, czy kilka transakcji, które wydają się być ze sobą powiązane.