Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 czerwca 2025 r. Hera Comm SpA przeciwko Falconeri Srl., sygn. C-645/23

Artykuł 1 ust. 2 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG,należy interpretować w ten sposób, że:podatek dodatkowy względem podatku akcyzowego od danego wyrobu, który stanowi jedynie ułamek lub wielokrotność podatku akcyzowego, któremu już podlega ten wyrób, lecz z którego wpływy są przekazywane jednostkom samorządu terytorialnego innym niż ta, której jest przekazywany podatek akcyzowy, i do którego nie mają zastosowania zasady dotyczące zwolnień obowiązujące w zakresie podatku akcyzowego, może zostać uznany za podatek odrębny od tego podatku akcyzowego i objęty w związku z tym pojęciem „innych podatków pośrednich” w rozumieniu tego przepisu, który to podatek może być pobierany przez państwa członkowskie w zakresie, w jakim realizuje on szczególny cel, odrębny od podatku akcyzowego.Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy, który rozpatruje spór między jednostkami dotyczący zwrotu nienależnie zapłaconego podatku z uwagi na to, iż przepisy prawa krajowego ustanawiające ten podatek są sprzeczne z art. 1 ust. 2 dyrektywy 2008/118, i który stwierdza brak możliwości dokonania wykładni tych przepisów prawa krajowego zgodnie z prawem Unii, nie jest zobowiązany, jedynie na podstawie prawa Unii, do odstąpienia od stosowania wspomnianych przepisów prawa krajowego. Prawo Unii wymaga jednak, aby w przypadku niemożności uzyskania od dostawcy zwrotu nienależnie zapłaconego podatku lub nadmiernych trudności w uzyskaniu takiego zwrotu odbiorca końcowy mógł wystąpić z żądaniem zwrotu bezpośrednio do danego państwa członkowskiego.