Zasady zwolnienia dochodów funduszu luksemburskiego w świetle art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT - Interpretacja indywidualna z dnia 10 czerwca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.150.2025.2.KS/MW

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, dochód (przychód) uzyskany przez Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, dochód (przychód) uzyskany przez Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo – na wezwanie organu – pismem z 30 kwietnia 2025 r. (data wpływu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. („Fundusz” lub „Wnioskodawca”) jest funduszem inwestycyjnym w formie spółki komandytowej (société en commandite simple) utworzonym jako podmiot inwestycyjny o kapitale zmiennym – zastrzeżonym alternatywnym funduszem inwestycyjnym (societé d'investissement à capital variable – fonds d'investissement al-ternatifs réservés) zgodnie z prawem luksemburskim i zarejestrowanym w Luksemburskim Rejestrze Handlowym i Spółek. Siedziba Funduszu mieści się w Wielkim Księstwie Luksemburga.

Fundusz ma formę wehikułu parasolowego i jest zarejestrowany jako zastrzeżony alternatywny fundusz inwestycyjny zgodnie z luksemburską ustawą z dnia 23 lipca 2016 r. o zastrzeżonych alternatywnych funduszach inwestycyjnych („Ustawa RAIF”).

Zgodnie z art. 1 pkt 1 Ustawy RAIF „zastrzeżonymi alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi są wszelkie przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania z siedzibą w Luksemburgu: a) które kwalifikują się jako alternatywne fundusze inwestycyjne (AIF) w rozumieniu znowelizowanej ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi oraz b) których wyłącznym przedmiotem jest zbiorowe inwestowanie swoich środków w aktywa w celu zdywersyfikowania ryzyka inwestycyjnego i umożliwienia inwestorom czerpania korzyści z wyników zarządzania ich aktywami oraz c) których papiery wartościowe lub jednostki uczestnictwa są zastrzeżone dla jednego lub kilku dobrze poinformowanych inwestorów, oraz d) statut, regulamin zarządzania lub umowa spółki, których przewidują, że podlegają przepisom niniejszej Ustawy”.

Funduszowi nadano numer identyfikacyjny dla celów podatkowych w Luksemburgu.

Zgodnie z art. 45 Ustawy RAIF podatek subskrypcyjny jest płatny przez Fundusz w Luksemburgu. Stawka rocznego podatku subskrypcyjnego płaconego przez Fundusz wynosi 0,01%. Podstawą opodatkowania podatku subskrypcyjnego jest suma aktywów netto zastrzeżonych alternatywnych funduszy inwestycyjnych wycenionych na ostatni dzień każdego kwartału.

Komplementariuszem Funduszu jest B. (dalej jako: „Komplementariusz”); spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (société à responsabilité limitée) zgodnie z prawem Luksemburga.

Fundusz powołał C. S.A. zgodnie z ustawą z dnia 12 lipca 2013 r. o zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi („Ustawa AIFM”) oraz zgodnie z Umową o Zarządzającym Alternatywnym Funduszem Inwestycyjnym z dnia 28 stycznia 2020 r. zawartą przez Fundusz z C. S.A. („Umowa AIFM”) jako Zarządzającego Alternatywnym Funduszem Inwestycyjnym („AIFM”) Funduszu.

Ustawa AIFM stanowi implementację Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi zmieniającą dyrektywy 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz Rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 („Dyrektywa AIFM”).

AIFM został założony w dniu 17 marca 2000 r. jako spółka akcyjna (société anonyme) zgodnie z prawem luksemburskim na czas nieokreślony. AIFM ma swoją siedzibę w Luksemburgu i jest zarejestrowany w Luksemburskim Rejestrze Handlowym i Spółek.

AIFM posiada zezwolenie Commission de Surveillance du Secteur Financier („CSSF”) na zarządzanie alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi zgodnie z rozdziałem 2 Ustawy AIFM i podlega stałemu nadzorowi CSSF. CSSF jest organem nadzorczym w zakresie rynku finansowego w Luksemburgu.

AIFM, jako zarządzający alternatywnym funduszem inwestycyjnym, realizuje w szczególności następujące zadania wynikające z Umowy AIFM: i) zarządzanie aktywami, w szczególności zarządzanie portfelem oraz zarządzanie ryzykiem w związku z inwestycjami Funduszu; ii) wsparcie administracyjne Funduszu (np. funkcja Centralnego Agenta Administracyjnego, funkcja Agenta Lokalnego i Sekretarza, funkcja Rejestratora i Agenta Transferowego).

W szczególności AIFM jest odpowiedzialny m.in. za a) podejmowanie wszelkich decyzji inwestycyjnych dla subfunduszy Funduszu; b) zakup i sprzedaż aktywów, otwieranie i zamykanie wszelkich pozycji w zakresie instrumentów pochodnych dla celów zabezpieczenia, zarządzanie płynnymi środkami i wdrażanie miar kapitałowych; c) wybór brokerów i kontrahentów, z uwzględnieniem wszelkich obowiązujących przepisów prawa i regulacji.

AIFM powołał (…) – oddział D. („Doradca Inwestycyjny”) jako doradcę inwestycyjnego zgodnie z warunkami określonymi w prospekcie Funduszu z maja 2024 r. („Prospekt”). Doradca Inwestycyjny odpowiada za bieżące doradztwo inwestycyjne w zakresie aktywów nieruchomościowych.

E. Oddział w Luksemburgu został powołany jako depozytariusz Funduszu („Depozytariusz”). Depozytariusz jest oddziałem E., licencjonowanego banku zarejestrowanego we Francji jako société anonyme (spółka akcyjna) i zarejestrowanego w Registre du commerce et des sociétés Paris (Rejestr Handlu i Spółek), autoryzowanego przez Autorité de Contrôle Prudentiel et de Résolution („ACPR”) i nadzorowanego przez Autorité des Marchés Financiers („AMF”).

E. ma siedzibę w (…), we Francji i prowadzi działalność za pośrednictwem swojego oddziału w Luksemburgu, którego siedziba znajduje się w Luksemburgu i który jest zarejestrowany w Luksemburskim Rejestrze Handlowym i Spółek oraz autoryzowany przez CSSF.

Depozytariusz został powołany do pełnienia swojej funkcji zgodnie z umową z dnia (…), która została prawnie przeniesiona z F. Oddział w Luksemburgu do E. Oddział w Luksemburgu w wyniku fuzji i związanej z nią sukcesji generalnej.

Zgodnie z Ustawą AIFM oraz informacjami zawartymi w Zmienionym i Ujednoliconym Statucie Funduszu z dnia 31 maja 2024 r. („Statut”) i Prospekcie Funduszu, Depozytariusz wykonuje trzy rodzaje zadań, a mianowicie (i) obowiązki nadzorcze (zgodnie z art. 19 ust. 7 Ustawy AIFM), (ii) monitorowanie przepływów pieniężnych Funduszu oraz (iii) przechowywanie aktywów Funduszu.

Depozytariusz w ramach swoich obowiązków nadzorczych jest zobowiązany:

• zapewnić, że sprzedaż, emisja, odkup i umorzenie jednostek uczestnictwa w imieniu Funduszu odbywa się zgodnie z Ustawą AIFM,

• zapewnić, że wartość jednostek jest obliczana zgodnie z Ustawą AIFM,
• postępować zgodnie z instrukcjami Funduszu lub AIFM działającego w imieniu Funduszu, chyba że są one sprzeczne z Ustawą AIFM,
• zapewnić wykorzystanie dochodów Funduszu zgodnie z Ustawą AIFM.

Polityka inwestycyjna

Polityka inwestycyjna Funduszu ma na celu bezpośrednie lub pośrednie inwestowanie środków w aktywa dozwolone na mocy prawa luksemburskiego w celu zapewnienia komandytariuszom dochodów z administrowania, zarządzania i sprzedaży aktywów Funduszu.

Celem inwestycyjnym Funduszu jest budowanie zdywersyfikowanego portfela bezpośrednich i pośrednich inwestycji w nieruchomości w celu generowania bieżących dochodów i osiągnięcia wzrostu wartości kapitału. Polityka inwestycyjna przewiduje, że Fundusz inwestuje m.in. w europejskie nieruchomości logistyczne oraz spółki z branży nieruchomościowej o różnym profilu ryzyka, aby osiągnąć cel inwestycyjny. Inwestycje mogą być dokonywane w istniejące nieruchomości, jak również w projekty deweloperskie oraz grunty niezabudowane, które są przeznaczone i nadają się do zabudowy w najbliższej przyszłości lub przeznaczone do przyszłego wykorzystania komercyjnego.

Aktywami, w które Fundusz inwestuje, mogą być: nieruchomości w rozumieniu art. 1 ust. 19 nr 21 Kapitalanlagegesetzbuch (niemieckiego kodeksu inwestycji kapitałowych), spółki z branży nieruchomościowej (istniejące lub nowo powstałe spółki, które m.in. mogą nabywać i posiadać udziały w spółkach, które zgodnie ze swoimi statutami lub regulaminami mogą nabywać i posiadać wyłącznie nieruchomości lub spółki z branży nieruchomościowej) oraz płynne inwestycje (zdefiniowane jako np. instrumenty rynku pieniężnego, papiery wartościowe, które zostały zatwierdzone przez Europejski Bank Centralny lub Deutsche Bundesbank do zabezpieczenia operacji kredytowych, a także papiery wartościowe dopuszczone do obrotu na rynku zorganizowanym lub papiery wartościowe o stałym dochodzie). Z inwestycji na terenie Polski (tj. spółek posiadających nieruchomości) Fundusz może pozyskiwać należności.

Fundusz nie uzyskuje dochodów (przychodów) z polskich źródeł wyłączonych ze zwolnienia z CIT w przypadku niektórych rodzajów dochodów przewidzianych w artykule 17 ustęp 1 punkt 58 ustawy o CIT, co oznacza, że Fundusz nie będzie otrzymywał dochodów z:

a)udziału w zyskach polskich i zagranicznych podmiotów transparentnych podatkowo;

b)odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych polskim i zagranicznym podmiotom transparentnym podatkowo;

c)odsetek od udziałów kapitałowych w polskich i zagranicznych podmiotach transparentnych podatkowo;

d)darowizn lub innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych usług świadczonych przez polskie i zagraniczne podmioty transparentne podatkowo;

e)odsetek (dyskonta) od papierów wartościowych emitowanych przez polskie i zagraniczne podmioty transparentne podatkowo;

f)ze sprzedaży papierów wartościowych emitowanych przez polskie i zagraniczne podmioty transparentne podatkowo;

g)nieruchomości, o których mowa w artykule 24b ustęp 1, w tym uzyskanych przez polskie i zagraniczne podmioty transparentne podatkowo.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W uzupełnieniu wniosku z 30 kwietnia 2025 r. w odpowiedzi na zapytanie Dyrektora, Wnioskodawca wskazał, że:

• Fundusz jest funduszem inwestycyjnym w formie spółki komandytowej (société en commandite spéciale) zgodnie z prawem Luksemburga i zarejestrowanym w luksemburskim rejestrze handlowym i rejestrze spółek;
• Fundusz posiada formalną osobowość prawną, jednak jest prawnie reprezentowany przez B. (tj. komplementariusza Funduszu), który jest uprawniony do działania w imieniu Funduszu, składania oświadczeń woli oraz podpisywania dokumentów w imieniu Funduszu;
• Funduszowi nadano numer identyfikacyjny dla celów podatkowych w Luksemburgu. Ponadto Fundusz corocznie składa deklarację podatkową w Luksemburgu (formularz 205);
• Siedzibą Funduszu jest Wielkie Księstwo Luksemburga, co w przypadku Funduszu jest potwierdzone m.in. aktem założycielskim Funduszu oraz rejestracją w rejestrze handlowym ze statusem „aktywny”;
• Fundusz jest instytucją wspólnego inwestowania niebędącą rezydentem.

Z luksemburskiej perspektywy podatkowej Fundusz powinien być traktowany jako podmiot transparentny podatkowo, niemniej jednak na podstawie poniższych wyroków polskich sądów administracyjnych należy stwierdzić, że Fundusz podlega opodatkowaniu w Luksemburgu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, a forma prawna Funduszu nie powinna uniemożliwiać mu skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT (Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, t.j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”).

W szczególności, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”), np. w wyroku wydanym w polskiej sprawie z dnia 27 lutego 2025 r. nr C-18/23, wskazuje się, że „swobodny przepływ kapitału byłby pozbawiony skuteczności, gdyby przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania niebędące rezydentem utworzone w formie prawnej dopuszczonej lub wymaganej przez przepisy państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę i prowadzi działalność zgodnie z tymi przepisami, zostało pozbawione korzyści podatkowej w innym państwie członkowskim, w którym inwestuje, wyłącznie na tej podstawie, że jego forma prawna nie odpowiada formie prawnej wymaganej dla przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w tym ostatnim ze wskazanych państw członkowskich (podobnie wyrok z dnia 7 kwietnia 2022 r., Veronsaajien oikeudenvalvontayksikkö (Zwolnienie funduszy inwestycyjnych), nr C -342/20)”.

W konsekwencji, powyższy wyrok TSUE potwierdza, że forma organizacyjno-prawna instytucji wspólnego inwestowania, jaką jest Fundusz z siedzibą w Luksemburgu działający na podstawie art. 1 pkt 1 Ustawy RAIF (Luksemburska ustawa z dnia 23 lipca 2016 r. w sprawie zastrzeżonych alternatywnych funduszy inwestycyjnych (dalej „Ustawa RAIF”), nie może w sposób wyłączny determinować oceny, czy może on korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT.

Ponadto, jak wskazano w wyroku TSUE z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie C-303/07 Aberdeen, różna forma prawna funduszy inwestycyjnych w różnych krajach Unii Europejskiej nie oznacza, że nie są one porównywalne.

Powyższe potwierdzają również wyroki polskich sądów administracyjnych wydane dla podmiotów transparentnych podatkowo (w tym mających siedzibę w Wielkim Księstwie Luksemburga, np. sygn. akt I SA/Lu 570/20 z dnia 10 marca 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 641/15 z dnia 26 lutego 2016 r. oraz sygn. akt I SA/Lu 570/20 z dnia 10 marca 2021 r.) „(...) forma organizacyjno - prawna instytucji zbiorowego inwestowania nie może determinować oceny, czy ten status (podatkowy) danemu podmiotowi przysługuje, czy też nie”. Ponadto, w orzeczeniach sądów podkreślono historyczny kontekst wprowadzenia art. 6 ust. 1 pkt 10 lit. a, zgodnie z którym „intencją ustawodawcy było zapewnienie zgodności ustawy z prawem wspólnotowym, tj. zagwarantowanie, aby każda instytucja z kraju Unii (lub EOG), która co do celów i zasad funkcjonowania odpowiada polskiemu funduszowi inwestycyjnemu, mogła korzystać ze zwolnienia podatkowego, o ile jest instytucją zbiorowego (wspólnego) inwestowania”.

Ponadto, w wyżej wymienionych orzeczeniach sądów wydanych dla podmiotów transparentnych podatkowo stwierdzono, że „dokonana przez organ wykładnia art. 6 ust. 1 pkt 10 lit. a u.p.d.o.p. prowadzi do dyskryminacji funduszu ze względu na formę prawną, w jakiej funkcjonuje oraz pośrednio ze względu na jego siedzibę. Fakt transparentności podatkowej nie może prowadzić do takiego traktowania”.

Powyższe wyroki polskich sądów administracyjnych wskazują, że choć przesłanki zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, zostały oparte na specyfice działalności polskich funduszy, to jednak same przesłanki zwolnienia powinny być oceniane przez pryzmat zasady równego traktowania polskich funduszy inwestycyjnych i ich odpowiedników (podmiotów równoważnych) z Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Do tych zasad odwoływali się zresztą twórcy nowelizacji ustawy o CIT, wprowadzając przedmiotowe zwolnienie. To z kolei narzuca kierunek wykładni powołanego przepisu (jak wskazano m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 czerwca 2012 r., sygn. akt. II FSK 1308/11; wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 września 2015 r., sygn. akt. II FSK 85/15).

Należy zatem jednoznacznie stwierdzić, że sam fakt transparentności podatkowej Funduszu nie może prowadzić do takiego traktowania, że tylko na tej podstawie nie będzie on mógł korzystać ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, gdyż stanowi on instytucję wspólnego inwestowania działającą w Luksemburgu, który jest jednym z krajów Unii Europejskiej i zasady jego działania należy uznać za porównywalne z polskimi funduszami.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Ustawy RAIF. W nawiązaniu do informacji zawartych we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej, Fundusz ma formę podmiotu parasolowego i jest zarejestrowany jako zastrzeżony alternatywny fundusz inwestycyjny zgodnie z Ustawą RAIF.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 Ustawy RAIF „zastrzeżonymi alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi są wszelkie przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania z siedzibą w Luksemburgu: a) które kwalifikują się jako alternatywne fundusze inwestycyjne (AIF) w rozumieniu znowelizowanej ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi oraz b) których wyłącznym przedmiotem jest zbiorowe inwestowanie swoich środków w aktywa w celu zdywersyfikowania ryzyka inwestycyjnego i umożliwienia inwestorom czerpania korzyści z wyników zarządzania ich aktywami oraz c) których papiery wartościowe lub jednostki uczestnictwa są zastrzeżone dla jednego lub kilku dobrze poinformowanych inwestorów, oraz d) statut, regulamin zarządzania lub umowa spółki, których przewidują, że podlegają przepisom niniejszej Ustawy”.

Ponadto, zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego, w tym wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2020 r. sygn. akt. II FSK 1342/18, w celu stwierdzenia czy Fundusz podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w państwie swojej rezydencji od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania „brak potwierdzenia rezydencji podatkowej wprost przez Urząd nie stanowi, ażeby na podstawie uzyskanych w drodze wymiany informacji oraz dokumentów przedłożonych przez skarżący Fundusz nie było możliwe ustalenie tej okoliczności faktycznej”.

Sąd ten również wskazał, że „Przy ocenie tych dokumentów [złożonych przez Fundusz] oraz otrzymanej w drodze wymiany informacji należy mieć na uwadze, że pojęcie rezydencji podatkowej należy wiązać z podleganiem nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli inaczej mówiąc obowiązkowi zapłacenia podatku w państwie (na terytorium) posiadanej siedziby, co jednak nie musi efektywnie nastąpić. Z analizowanych dokumentów wynika, że prawo wewnętrzne Kajmanów uznawało skarżący Fundusz co do zasady za podatnika podatku dochodowego i to z zakresem opodatkowania w sposób geograficznie nieograniczony, tj. od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Kluczowe znaczenie dla tego ustalenia ma faktyczne potwierdzenie posiadania przez skarżący Fundusz siedziby na Kajmanach co wynika z aktu założycielskiego, zaświadczeniu o istnieniu i prawidłowym działaniu spółki oraz posiadaniu rejestracji w Urzędzie d.s. Firm ze statusem "aktywny" - zgodnie z informacją władz kajmańskich. Efektywny brak opodatkowania wynikający ze "Zobowiązania co do ulg podatkowych" (Undertaking as to tax concession) udzielonego przez władze Kajmanów nie może świadczyć o braku podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu”.

Ponadto, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 listopada 2020 r., sygn. akt II FSK 1715/18, podkreśla, że „możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przez podmioty będące funduszami inwestycyjnymi z państw trzecich (wobec Unii Europejskiej i EOG), wynika z interpretacji prawa unijnego, a konkretnie art. 63 TFUE, dokonanej w wyroku TSUE C-190/12 E. Podkreślenia wymaga, że ani w normie wynikającej z art. 6 ust. 1 pkt 10 i 10a u.p.d.o.f, ani w innym przepisie tej ustawy nie zawarto formalnego warunku przedłożenia certyfikatu rezydencji. (...) Podkreślenia wymaga, że polski legislator podatkowy nie zdecydował się na uregulowanie w ustawie podatkowej de lege lata warunków, czy nawet możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania funduszy z państw trzecich. Norma pozwalająca na takie zwolnienia wynika wyłącznie z wykładni prawa unijnego w powiązaniu z przepisami krajowymi. W świetle wykładni prawa unijnego dokonanej przez TSUE w wyroku C-190/12 E. nie można było wobec tego wymagać przedłożenia formalnego certyfikatu rezydencji przez podatnika”.

Jak zatem wynika z ww. wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, brak certyfikatu rezydencji podatkowej Funduszu nie wyklucza możliwości opodatkowania go podatkiem dochodowym w państwie rezydencji od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, gdyż ani norma wynikająca z art. 6 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o CIT, ani żaden inny przepis tej ustawy, nie zawiera formalnego warunku przedłożenia certyfikatu rezydencji w celu skorzystania ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT.

Ponadto, w świetle powyższego, kluczowe jest ustalenie, czy Fundusz posiada siedzibę w Wielkim Księstwie Luksemburga, co w przypadku Funduszu potwierdzone jest m.in. aktem założycielskim Funduszu, certyfikatem potwierdzającym istnienie i prawidłowe działanie Funduszu oraz wpisem do rejestru handlowego ze statusem „aktywny”.

W odpowiedzi na zapytanie Dyrektora, Wnioskodawca wskazał również, że nadzór nad Funduszem sprawowany przez CSSF (który jest właściwym organem nadzorującym rynek finansowy w Luksemburgu) jest regulowany przepisami ustawy AIFM (Ustawa z dnia 12 lipca 2013 r. o zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, dalej: „Ustawa AIFM”), zgodnie z którą C. S.A. (AIFM Funduszu) jest zobowiązany do (zgodnie z art. 3 pkt 3, art. 20 pkt 1 oraz art. 22 Ustawy AIFM):

• identyfikacji siebie oraz Funduszu, którym zarządza przed CSSF w momencie rejestracji, a także do przekazania CSSF informacji dotyczących strategii inwestycyjnych Funduszu, którym zarządza w momencie rejestracji;

• regularnego przekazywania CSSF informacji o głównych instrumentach finansowych, w które inwestuje, o istotnych ekspozycjach oraz największych koncentracjach Funduszu, w celu umożliwienia CSSF skutecznego monitorowania ryzyka systemowego;
• udostępniania CSSF rocznych sprawozdań finansowych każdego Funduszu z siedzibą w Unii Europejskiej, którym zarządza za każdy rok obrotowy;
• regularnego raportowania CSSF na temat głównych instrumentów finansowych, w które inwestuje w imieniu Funduszu, którym zarządza oraz na temat głównych rynków, na których inwestuje;
• dostarczania CSSF informacji dla każdego zarządzanego przez siebie Funduszu m.in. o wszelkich nowych ustaleniach dotyczących zarządzania płynnością Funduszu, aktualnym profilu ryzyka Funduszu, stosowanych systemach zarządzania ryzykiem oraz o głównych kategoriach aktywów, w które Fundusz inwestuje.

Z perspektywy luksemburskiej Fundusz podlega ciągłemu i stałemu nadzorowi CSSF za pośrednictwem AIFM, jako że Fundusz jest prawnie reprezentowany przez AIFM. W związku z tym, w oparciu o poniżej przywołane orzecznictwo polskich sądów administracyjnych, należy stwierdzić, że Fundusz podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwego organu nadzorującego luksemburski rynek finansowy.

W szczególności w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 marca 2024 r., sygn. akt III SA/Wa 2766/23, Sąd ten wskazał, że “ Ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 58 updop mogą skorzystać podmioty będące instytucjami wspólnego inwestowania w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 10a updop, nawet jeśli nie podlegają "bezpośredniemu" nadzorowi właściwych organów. Wymogu "bezpośredniego nadzoru właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym" z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. d nie należy interpretować ściśle, wyłącznie przez pryzmat wykładni gramatycznej, ale uwzględniając wykładnię prounijną (i realizację zasad traktatowych, takich jak zakaz dyskryminacji i swoboda przepływu kapitału), a także cel wprowadzenia danej regulacji, jakim w tym przypadku nie było stworzenie "bezpośredniości" nadzoru, który byłby dalej idącym warunkiem zwolnienia podatkowego, niż obowiązujący dla polskich funduszy inwestycyjnych”.

Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jednoznacznie wskazuje, że wymogu „bezpośredniego nadzoru właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym” nie należy interpretować w sposób ścisły, wyłącznie w oparciu o wykładnię językową, lecz z uwzględnieniem wykładni prounijnej, ponieważ zasadność uwzględnienia kontekstu prawa unijnego przy interpretacji wskazanych regulacji krajowych oraz ich szczególnej relacji z tym prawem wynika również z genezy tych regulacji.

Istnieją również inne przykłady wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych w tym zakresie, co świadczy o tym, że należy wziąć pod uwagę ukształtowaną linię orzeczniczą Wojewódzkich Sądów Administracyjnych.

Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 13 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Gd 1097/23, dotyczącym funduszu zamkniętego z siedzibą w Luksemburgu, wskazał, że “Zaaprobować należy stanowisko strony skarżącej, że w badanej sprawie nie sposób stwierdzić, że działalność R. nie podlega nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym ma siedzibę (Luksemburg). Sam fakt, że formalnie nadzór przybiera formę nadzoru nad Upoważnionym AIFM - podmiotem ściśle powiązanym z R. - nie powinien determinować możliwości zastosowania omawianego zwolnienia, w przypadku, gdy spełnienie wszystkich pozostałych warunków nie budzi wątpliwości. Dodać należy, że odrębnościom w zakresie podstawy prawnej działania instytucji wspólnego inwestowania, sposobu ich zarządzania, zezwoleń czy nadzoru, wynikającym z różnych rozwiązań prawnych, przyjętych w kraju siedziby instytucji, nie powinno nadawać się decydującego znaczenia i nie mogą one stać na przeszkodzie przyznawaniu określonych zwolnień podatkowych”. Jak dalej wskazuje WSA: “podkreślić należy, że w kontekście powyższych uwag, istotne znaczenie nabierają podstawowe zasady prawa unijnego, tj. zasada niedyskryminacji (art. 18 TFUE) oraz zasada swobody przepływu kapitału i płatności (art. 63 ust. 1 i 2 TFUE). Forma sprawowania nadzoru nad działalnością (przy jednoczesnym stwierdzeniu, że nadzór nad działalnością instytucji jest w istocie sprawowany) nie może determinować ostatecznej oceny, czy danemu podmiotowi przysługuje zwolnienie podatkowe, czy też nie”.

Podobne stanowisko zostało również zaprezentowane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 21 lutego 2024 r., sygn. akt I SA/Kr 1157/23, w którym Sąd wskazał, że “zaaprobować należy stanowisko strony skarżącej, że w badanej sprawie nie sposób stwierdzić, że działalność RAIF nie podlega nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym ma siedzibę (Luksemburg). Sam fakt, że formalnie nadzór przybiera formę nadzoru nad Upoważnionym AIFM - podmiotem ściśle powiązanym z RAIF - nie powinien determinować możliwości zastosowania omawianego zwolnienia, w przypadku, gdy spełnienie wszystkich pozostałych warunków nie budzi wątpliwości. Dodać należy, że odrębnościom w zakresie podstawy prawnej działania instytucji wspólnego inwestowania, sposobu ich zarządzania, zezwoleń czy nadzoru, wynikającym z różnych rozwiązań prawnych, przyjętych w kraju siedziby instytucji, nie powinno nadawać się decydującego znaczenia i nie mogą one stać na przeszkodzie przyznawaniu określonych zwolnień podatkowych”.

W konsekwencji, w świetle powyższych wyroków, należy wskazać, że forma sprawowanego nadzoru nad działalnością Funduszu nie może przesądzać o ostatecznej ocenie, czy Fundusz jest uprawniony do skorzystania ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, ponieważ odmienna forma nadzoru sprawowanego przez instytucje finansowe w różnych państwach Unii Europejskiej nie oznacza, że instytucje wspólnego inwestowania nie są porównywalne.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że Fundusz jest instytucją wspólnego inwestowania typu zamkniętego. Zgodnie z prospektem Funduszu z maja 2024 r. (dalej: „Prospekt”), „Fundusz jest przeznaczony przede wszystkim dla niemieckich funduszy specjalnych, których jednostki uczestnictwa są trzymane wyłącznie przez inwestorów instytucjonalnych reprezentowanych przez Bayerische Versorgungskammer oraz którzy podlegają określonym ograniczeniom nadzoru ubezpieczeniowego w zakresie pośredniego inwestowania ich aktywów w Fundusz”.

Zgodnie ze Statutem Funduszu z dnia 31 maja 2024 r., komplementariusz Funduszu „może ograniczyć posiadanie udziałów przez osoby fizyczne lub prawne:

• chyba że dana osoba lub podmiot jest doświadczonym inwestorem lub osobą działającą w imieniu lub na rzecz inwestora nieprofesjonalnego albo osobą, która nie kwalifikuje się jako klient (lub inwestor) profesjonalny w rozumieniu Dyrektywy 2014/65/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniającej Dyrektywy 2002/92/WE i 2011/61/UE,

• jeżeli, według uzasadnionej i racjonalnej oceny komplementariusza Funduszu lub AIFM, posiadanie udziałów przez tę osobę lub podmiot mogłoby naruszać prawo luksemburskie lub inne prawo, a grożącego naruszenia nie można uniknąć za pomocą mniej restrykcyjnych środków,
• jeżeli w wyniku posiadania jednostek uczestnictwa Fundusz musiałby ponieść określone niekorzystne skutki podatkowe lub inne skutki finansowe, a ograniczenie posiadania udziałów jest konieczne w celu ochrony pozostałych inwestorów, lub
• jeżeli dana osoba jest obywatelem USA lub osobą działającą w imieniu lub na rzecz osoby będącej obywatelem USA”.

Wnioskodawca wskazał także, że jednostki uczestnictwa Funduszu, zgodnie z dokumentami założycielskimi Funduszu:

1)nie są oferowane w drodze oferty publicznej,

2)nie są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu, oraz

3)nie mogą być nabywane przez osoby fizyczne, nawet w przypadku jednorazowego nabycia tytułów uczestnictwa o wartości nie mniejszej niż 40 000 EUR.

Konkludując zatem, wszystkie przesłanki z art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT w zw. z art. 17 ust. 11 i 12 ustawy o CIT oraz w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a) i d-f) ustawy o CIT należy uznać za spełnione w odniesieniu do Funduszu, mając na uwadze orzecznictwo TSUE, a także wyroki polskich sądów administracyjnych.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, dochód (przychód) uzyskany przez Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód (przychód) Funduszu uzyskany na terytorium Polski jest zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, z wyjątkiem dochodu (przychodu) określonego w art. 17 ust. 1 pkt 57 lit. a-g ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, którzy nie mają siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie art. 3 ust. 3 ww. ustawy określa, jakie rodzaje dochodów (przychodów) uznaje się za uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez tzw. nierezydentów. Należą do nich dochody (przychody) z m.in.:

1.wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2.położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3.tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4.tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej.

Powyższa ogólna zasada nie powinna mieć zastosowania, jeżeli istnieje szczególny przepis przyznający prawo do zwolnienia podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody (przychody) Funduszu z działalności inwestycyjnej w Polsce będą podlegały zwolnieniu przewidzianemu w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT.

Zgodnie z tym przepisem, dochody (przychody) instytucji wspólnego inwestowania mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska lub w innym państwie członkowskim Europejskiego Obszaru Gospodarczego, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 1, spełniających warunki określone w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a oraz d-f, z wyłączeniem dochodów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 57 lit. a-g, są zwolnione z opodatkowania.

Instytucje wspólnego inwestowania, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, to instytucje:

a)które prowadzą swoją działalność w formie instytucji wspólnego inwestowania typu zamkniętego albo są instytucją wspólnego inwestowania typu otwartego działającą na podstawie zasad i ograniczeń inwestycyjnych odpowiadających instytucjom wspólnego inwestowania typu zamkniętego, lub

b)których tytuły uczestnictwa, zgodnie z dokumentami założycielskimi, nie są oferowane w drodze oferty publicznej, dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu oraz mogą być nabywane także przez osoby fizyczne wyłącznie w przypadku, gdy osoby te dokonają jednorazowego nabycia tytułów uczestnictwa o wartości nie mniejszej niż 40 000 euro.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT, instytucje wspólnego inwestowania, z zastrzeżeniem ust. 4, mające siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska lub w innym państwie Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które spełniają łącznie następujące warunki, są zwolnione z podatku:

a)podlegają w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,

b)wyłącznym przedmiotem ich działalności jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa w papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego,

c)prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,

d)ich działalność podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,

e)posiadają depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji,

f)zarządzane są przez podmioty, które prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę.

Zgodnie z art. 17 ust. 11 ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, ma zastosowanie do instytucji wspólnego inwestowania:

1)których wyłącznym przedmiotem działalności jest zbiorowe inwestowanie środków w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego lub inne prawa majątkowe;

2)w przypadku których prowadzenie przez nie działalności wymaga zawiadomienia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę.

Biorąc pod uwagę powyższe, aby ocenić, czy zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT będzie miało zastosowanie do dochodów (przychodów) Funduszu w Polsce, należy przeanalizować, czy przesłanki zwolnienia przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 58 w związku z art. 17 ust. 11 i 12 ustawy o CIT oraz w związku z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a) oraz d-f) ustawy o CIT są spełnione w odniesieniu do Funduszu.

Jednocześnie, zgodnie z aktualnym orzecznictwem polskich sądów administracyjnych, należy ocenić, czy podmiot spełnia warunki zwolnienia przewidziane w polskiej ustawie o CIT, uwzględniając specyfikę systemu prawnego i ram regulacyjnych, w których działa zagraniczny fundusz.

Polskie sądy podkreślają, że przepisy polskiej ustawy o CIT przewidujące zwolnienie podatkowe powinny być interpretowane w kontekście przepisów UE oraz zasady niedyskryminacji. Takie stanowisko zostało przedstawione m.in. w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA), tj. w wyrokach z dnia 16 czerwca 2015 r., sygn. II FSK 1279/13; z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. II FSK 1455/13 oraz z dnia 8 października 2015 r., sygn. II FSK 2152/13.

Ponadto, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), zasada niedyskryminacji oznacza, że podmioty znajdujące się w porównywalnej sytuacji nie mogą być traktowane odmiennie: np. w wyroku z dnia 10 maja 2012 r. w sprawach C-338/11 - C-347/11 Santander Asset Management SGIIC (wydanym w sprawie opodatkowania dochodów z dywidend funduszy inwestycyjnych UE), TSUE stwierdził: „Z orzecznictwa wynika zaś, że krajowe uregulowanie podatkowe takie jak w sprawach przed sądem krajowym można uznać za zgodne z postanowieniami traktatu dotyczącymi swobodnego przepływu kapitału, pod warunkiem że przewidziane tam odmienne traktowanie dotyczy sytuacji, które nie są obiektywnie porównywalne, lub że jest ono uzasadnione nadrzędnymi względami interesu ogólnego”.

Mając na uwadze powyższe, następujące okoliczności wspierają spełnienie warunków zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT w przypadku Funduszu:

a) Podstawa prawna wymiany informacji podatkowych

Zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, ma zastosowanie pod warunkiem, że istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych między właściwymi organami podatkowymi, wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 17 ust. 12 ustawy o CIT).

Warunek ten należy uznać za spełniony w świetle Konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych, w tym protokołu do Konwencji z dnia 7 czerwca 2012 r. („UPO Polska- Luksemburg”).

b) Fundusz jest instytucją wspólnego inwestowania mającą siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego

A. („Fundusz”) jest funduszem inwestycyjnym w formie spółki komandytowej (société en commandite simple) utworzonym jako podmiot inwestycyjny o kapitale zmiennym - zastrzeżonym alternatywnym funduszu inwestycyjnym (societé d'investissement à capital variable – fonds d'investissement al-ternatifs réservés) zgodnie z prawem luksemburskim i zarejestrowanym w Luksemburskim Rejestrze Handlowym i Spółek.

Fundusz ma formę wehikułu parasolowego i jest zarejestrowany jako zastrzeżony alternatywny fundusz inwestycyjny zgodnie z luksemburską Ustawą RAIF.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 Ustawy RAIF „zastrzeżonymi alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi są wszelkie przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania z siedzibą w Luksemburgu: a) które kwalifikują się jako alternatywne fundusze inwestycyjne (AIF) w rozumieniu znowelizowanej ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi oraz b) których wyłącznym przedmiotem jest zbiorowe inwestowanie swoich środków w aktywa w celu zdywersyfikowania ryzyka inwestycyjnego i umożliwienia inwestorom czerpania korzyści z wyników zarządzania ich aktywami oraz c) których papiery wartościowe lub jednostki uczestnictwa są zastrzeżone dla jednego lub kilku dobrze poinformowanych inwestorów, oraz d) statut, regulamin zarządzania lub umowa spółki, których przewidują, że podlegają przepisom niniejszej Ustawy”.

Mając na uwadze powyższe, Fundusz należy uznać za instytucję wspólnego inwestowania mającą siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej (UE) innym niż Polska. W związku z tym, analizowany warunek wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT należy uznać za spełniony w odniesieniu do Funduszu.

c) Fundusz podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w państwie, w którym ma siedzibę, od całości swoich dochodów, niezależnie od miejsca ich osiągania

Zgodnie z ogólną interpretacją podatkową wydaną przez Ministerstwo Finansów w dniu 3 lipca 2012 r. (nr DD5/033/4/12/RDX/DD-363), warunek podlegania opodatkowaniu od całości dochodów, niezależnie od miejsca ich osiągania, należy rozumieć jako warunek tzw. rezydencji podatkowej, nie mający bezpośredniego związku z faktycznym obciążeniem podatkowym ponoszonym przez podatnika. Twierdzi się, że podmioty, które „podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania” mogą korzystać ze zwolnień podatkowych.

Fundusz jest spółką komandytową (société en commandite simple) utworzoną jako podmiot inwestycyjny o kapitale zmiennym – alternatywny fundusz inwestycyjny zastrzeżony (SICAV-RAIF) zgodnie z prawem luksemburskim, który posiada swoją siedzibę w Wielkim Księstwie Luksemburga.

Fundusz został utworzony jako wehikuł parasolowy w rozumieniu Ustawy RAIF, zarejestrowany w Luksemburskim Rejestrze Handlowym i Spółek.

Funduszowi nadano numer identyfikacyjny dla celów podatkowych w Luksemburgu.

Zgodnie z art. 45 Ustawy RAIF podatek subskrypcyjny jest płatny przez Fundusz w Luksemburgu. Stawka rocznego podatku subskrypcyjnego płaconego przez Fundusz wynosi 0,01%. Podstawą opodatkowania podatku subskrypcyjnego jest suma aktywów netto zastrzeżonych alternatywnych funduszy inwestycyjnych wycenionych na ostatni dzień każdego kwartału.

Ze względu na nie do końca precyzyjne brzmienie przepisu ustawy o CIT, zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego, w tym wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2020 r. sygn. akt II FSK 1342/18, aby stwierdzić, czy Fundusz podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w kraju swojej rezydencji od całości swoich dochodów, niezależnie od miejsca ich osiągania, „brak potwierdzenia rezydencji podatkowej wprost przez Urząd nie stanowi, ażeby na podstawie uzyskanych w drodze wymiany informacji oraz dokumentów przedłożonych przez skarżący Fundusz nie było możliwe ustalenie tej okoliczności faktycznej”.

Sąd ten również wskazał, że „Przy ocenie tych dokumentów [złożonych przez Fundusz] oraz otrzymanej w drodze wymiany informacji należy mieć na uwadze, że pojęcie rezydencji podatkowej należy wiązać z podleganiem nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli inaczej mówiąc obowiązkowi zapłacenia podatku w państwie (na terytorium) posiadanej siedziby, co jednak nie musi efektywnie nastąpić. Z analizowanych dokumentów wynika, że prawo wewnętrzne Kajmanów uznawało skarżący Fundusz co do zasady za podatnika podatku dochodowego i to z zakresem opodatkowania w sposób geograficznie nieograniczony, tj. od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Kluczowe znaczenie dla tego ustalenia ma faktyczne potwierdzenie posiadania przez skarżący Fundusz siedziby na Kajmanach co wynika z aktu założycielskiego, zaświadczenie o istnieniu i prawidłowym działaniu spółki oraz posiadanie rejestracji w Urzędzie d.s. Firm ze statusem "aktywny" - zgodnie z informacją władz kajmańskich. Efektywny brak opodatkowania wynikający ze "Zobowiązania co do ulg podatkowych" (Undertaking as to tax concession) udzielonego przez władze Kajmanów nie może świadczyć o braku podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu”.

Ponadto, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 listopada 2020 r., sygn. akt II FSK 1715/18, podkreśla, że „możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przez podmioty będące funduszami inwestycyjnymi z państw trzecich (wobec Unii Europejskiej i EOG), wynika z interpretacji prawa unijnego, a konkretnie art. 63 TFUE, dokonanej w wyroku TSUE C-190/12 E. Podkreślenia wymaga, że ani w normie wynikającej z art. 6 ust. 1 pkt 10 i 10a u.p.d.o.f, ani w innym przepisie tej ustawy nie zawarto formalnego warunku przedłożenia certyfikatu rezydencji. (...) Podkreślenia wymaga, że polski legislator podatkowy nie zdecydował się na uregulowanie w ustawie podatkowej de lege lata warunków, czy nawet możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania funduszy z państw trzecich. Norma pozwalająca na takie zwolnienia wynika wyłącznie z wykładni prawa unijnego w powiązaniu z przepisami krajowymi. W świetle wykładni prawa unijnego dokonanej przez TSUE w wyroku C-190/12 E. nie można było wobec tego wymagać przedłożenia formalnego certyfikatu rezydencji przez podatnika”.

W świetle powyższego, kluczowe jest ustalenie, czy Fundusz ma siedzibę w Wielkim Księstwie Luksemburga, co w przypadku Funduszu potwierdzają m.in. akt założycielski Funduszu, certyfikat potwierdzający istnienie i prawidłowe funkcjonowanie Funduszu oraz rejestracja w rejestrze handlowym ze statusem „aktywnym”.

Ponadto, zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych wydanym dla podmiotów transparentnych podatkowo (w tym mających siedzibę w Wielkim Księstwie Luksemburga, np. sygn. akt I SA/Lu 570/20 z dnia 10 marca 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 641/15 z dnia 26 lutego 2016 r. oraz sygn. akt I SA/Lu 570/20 z dnia 10 marca 2021 r.) „(...) Forma organizacyjno - prawna instytucji zbiorowego inwestowania nie może determinować oceny, czy ten status danemu podmiotowi przysługuje, czy też nie”. Ponadto, w orzeczeniach sądów podkreślono historyczny kontekst wprowadzenia art. 6 ust. 1 pkt 10 lit. a, zgodnie z którym „intencją ustawodawcy było zapewnienie zgodności ustawy z prawem wspólnotowym, tj. zagwarantowanie, aby każda instytucja z kraju Unii (lub EOG), która co do celów i zasad funkcjonowania odpowiada polskiemu funduszowi inwestycyjnemu, mogła korzystać ze zwolnienia podatkowego, o ile jest instytucją zbiorowego (wspólnego) inwestowania”.

Ponadto, w wyżej wymienionych orzeczeniach sądów wydanych dla podmiotów transparentnych podatkowo stwierdzono, że „dokonana przez organ wykładnia art. 6 ust. 1 pkt 10 lit. a u.p.d.o.p. prowadzi do dyskryminacji funduszu ze względu na formę prawną, w jakiej funkcjonuje oraz pośrednio ze względu na jego siedzibę. Fakt transparentności podatkowej nie może prowadzić do takiego traktowania”.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 Ustawy RAIF „zastrzeżonymi alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi są wszelkie przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania z siedzibą w Luksemburgu: a) które kwalifikują się jako alternatywne fundusze inwestycyjne (AIF) w rozumieniu znowelizowanej ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi oraz b) których wyłącznym przedmiotem jest zbiorowe inwestowanie swoich środków w aktywa w celu zdywersyfikowania ryzyka inwestycyjnego i umożliwienia inwestorom czerpania korzyści z wyników zarządzania ich aktywami oraz c) których papiery wartościowe lub jednostki uczestnictwa są zastrzeżone dla jednego lub kilku dobrze poinformowanych inwestorów, oraz d) statut, regulamin zarządzania lub umowa spółki, których przewidują, że podlegają przepisom niniejszej Ustawy”.

Mając na uwadze powyższe, Fundusz należy uznać za instytucję wspólnego inwestowania na podstawie art. 1 pkt 1 Ustawy RAIF.

Ponadto, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 października 2015 r., sygn. akt II FSK 2154/13, wskazał, że „Prawidłowa interpretacja art. 6 ust. 1 pkt 10a u.p.d.o.p. powinna wobec tego uwzględniać domniemanie zgodności krajowych przepisów podatkowych z prawem unijnym. W konsekwencji przyjąć należy, że omawiane zwolnienie, w zależności od konkretnych okoliczności faktycznych, może mieć zarówno charakter podmiotowy, jak i przedmiotowy. Istotny jest przede wszystkim cel tego przepisu, tj. zapewnienie realizacji europejskich zasad traktatowych: swobodnego przepływu kapitału oraz swobody przedsiębiorczości”.

Ponadto, jak wskazano w wyroku TSUE z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie C-303/07 Aberdeen, różna forma prawna funduszy inwestycyjnych w różnych krajach Unii Europejskiej nie oznacza, że nie są one porównywalne.

Zdaniem Wnioskodawcy, warunek ten należy uznać za spełniony w odniesieniu do Funduszu, mając na uwadze orzecznictwo TSUE oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych, w szczególności wskazujące, że ani art. 6 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o CIT, ani żaden inny przepis ustawy nie zawiera formalnego warunku złożenia certyfikatu rezydencji podatkowej.

d) Wyłącznym przedmiotem działalności Funduszu jest zbiorowe inwestowanie środków pieniężnych w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego oraz inne prawa majątkowe

Warunkiem zwolnienia wyrażonym w art. 17 ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT jest ograniczenie działalności funduszu do zbiorowego inwestowania środków w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego lub inne prawa majątkowe.

Powyższy warunek należy interpretować szeroko, tj. uwzględniając cel wprowadzenia zwolnienia z CIT, tj. zwolnienie z CIT w Polsce zagranicznych funduszy inwestycyjnych działających na zasadach podobnych do polskich funduszy inwestycyjnych. Przepisy dotyczące zwolnienia powyższych dochodów instytucji wspólnego inwestowania zostały wprowadzone w celu zapewnienia zgodności polskich przepisów podatkowych ze standardami prawa europejskiego.

Warunek ten dotyczy inwestycji w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego oraz inne prawa majątkowe. W związku z tym każda zbiorowa inwestycja dokonana przez fundusz inwestycyjny w prawa majątkowe powinna być uznana za spełniającą powyższy warunek. W wyroku z dnia 11 października 2018 r. (sygn. III SA/Wa 3940/17), Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że interpretacja art. 17 ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT powinna uwzględniać potrzebę poszanowania woli ustawodawcy, który wprowadzając dany przepis do obowiązującego systemu prawnego, sam decyduje, jaką konstrukcję przepisu przyjmie i jaką treść w nim zawrze (sprawa dotyczyła interpretacji art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o CIT, której interpretacja była oceniana przez Sąd w odniesieniu do brzmienia tego przepisu według stanu prawnego przed 1 stycznia 2017 r., tj. gdy brzmienie tego przepisu było podobne do obecnie obowiązującego art. 17 ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT). Z kolei w wyroku z dnia 29 września 2017 r. (III SA/Wa 2498/16), ten sam sąd orzekł, że warunek dotyczący przedmiotu działalności zagranicznego funduszu inwestycyjnego nie podlega żadnym ograniczeniom. W związku z tym każda zbiorowa inwestycja funduszu powinna być traktowana jako spełniająca tę przesłankę.

Polityka inwestycyjna Funduszu przewiduje możliwość inwestowania w nieruchomości oraz udziały w spółkach uzyskujących dochody (przychody) z nieruchomości. Inwestowanie w takie aktywa mieści się w pojęciu „innych praw majątkowych” określonym w art. 17 ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT. Taką kwalifikację potwierdza prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2018 r., sygn. III SA/Wa 3940/17.

W związku z tym warunek dotyczący przedmiotu działalności Funduszu (warunek określony w art. 17 ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT) należy uznać za spełniony.

e) Działalność Funduszu jest prowadzona na podstawie zgłoszenia do właściwego organu nadzorującego rynek finansowy kraju siedziby

Zgodnie z art. 1 pkt 1 Ustawy RAIF „zastrzeżonymi alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi są wszelkie przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania z siedzibą w Luksemburgu: a) które kwalifikują się jako alternatywne fundusze inwestycyjne (AIF) w rozumieniu znowelizowanej ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi oraz b) których wyłącznym przedmiotem jest zbiorowe inwestowanie swoich środków w aktywa w celu zdywersyfikowania ryzyka inwestycyjnego i umożliwienia inwestorom czerpania korzyści z wyników zarządzania ich aktywami oraz c) których papiery wartościowe lub jednostki uczestnictwa są zastrzeżone dla jednego lub kilku dobrze poinformowanych inwestorów, oraz d) statut, regulamin zarządzania lub umowa spółki, których przewidują, że podlegają przepisom niniejszej Ustawy”.

Fundusz podlega nadzorowi Commission de Surveillance du Secteur Financier (CSSF) (która jest właściwym organem nadzorującym rynek finansowy w Luksemburgu). Nadzór CSSF nad Funduszem jest regulowany przez Ustawę AIFM, zgodnie z którą AIFM musi (zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy AIFM), m.in. podać dane swoje i AIF (Funduszu), którym zarządza, wobec CSSF w momencie rejestracji.

AIFM uzyskał zezwolenie CSSF na działanie jako zarządzający alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi zgodnie z rozdziałem II Ustawy AIFM i podlega stałemu nadzorowi CSSF.

W związku z tym, warunek zgłoszenia do właściwego organu nadzorującego rynek finansowy kraju, w którym Fundusz ma siedzibę (warunek określony w art. 17 ust. 11 pkt 2 polskiej ustawy o CIT) należy uznać za spełniony.

f) Działalność Funduszu podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwego organu nadzorującego rynek finansowy w kraju jego siedziby

Zwolnienie z CIT przewidziane w polskiej ustawie o CIT wymaga, aby działalność Funduszu była bezpośrednio nadzorowana przez właściwy organ nadzorujący rynek finansowy w kraju rezydencji Funduszu (zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. d polskiej ustawy o CIT).

Nadzór CSSF (który jest właściwym organem nadzorującym rynek finansowy w Luksemburgu) nad Funduszem jest regulowany przez ustawę AIFM, zgodnie z którą AIFM musi (zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy AIFM):

• podać dane swoje i AIF (Funduszu), którym zarządza, wobec CSSF w momencie rejestracji;
• dostarczyć CSSF informacje na temat strategii inwestycyjnych Funduszu, którym zarządza, w momencie rejestracji;
• regularnie dostarczać CSSF informacje na temat głównych instrumentów, w które inwestuje, oraz na temat głównych ekspozycji i najważniejszych koncentracji Funduszu, którym zarządza, w celu umożliwienia CSSF skutecznego monitorowania ryzyka systemowego.

Ponadto, zgodnie z art. 20 pkt 1 ustawy AIFM, AIFM musi, dla każdego zarządzanego przez siebie AIF z UE, udostępnić CSSF roczny raport za każdy rok obrotowy nie później niż sześć miesięcy po zakończeniu roku obrotowego, którego dotyczy raport.

Dodatkowo, AIFM jest zobowiązany do spełnienia, m.in., następujących obowiązków regulacyjnych wobec CSSF (zgodnie z art. 22 ustawy AIFM):

• regularnie raportować CSSF na temat głównych instrumentów, w które inwestuje w imieniu Funduszu, którym zarządza, oraz na temat głównych rynków, na których inwestuje;
• dostarczać CSSF następujące informacje dla każdego zarządzanego przez siebie Funduszu:
• procent aktywów Funduszu, które są objęte specjalnymi ustaleniami wynikającymi z ich niepłynnego charakteru;
• wszelkie nowe ustalenia dotyczące zarządzania płynnością Funduszu;
• aktualny profil ryzyka Funduszu oraz systemy zarządzania ryzykiem stosowane przez AIFM do zarządzania ryzykiem rynkowym, ryzykiem płynności, ryzykiem kontrahenta i innymi ryzykami, w tym ryzykiem operacyjnym;
• informacje na temat głównych kategorii aktywów, w które Fundusz zainwestował.

CSSF ma również uprawnienia do stosowania środków restrykcyjnych (sankcji) wobec AIFM, np. (zgodnie z art. 30 ustawy AIFM): jeśli w wyniku planowanej zmiany zarządzanie AIF przez AIFM nie będzie już zgodne z przepisami ustawy AIFM lub AIFM nie będzie już zgodne z przepisami tej ustawy, CSSF informuje AIFM w ciągu 15 dni roboczych od otrzymania wszystkich informacji, że nie może wdrożyć zmiany.

Ponadto, zgodnie z art. 51 ustawy AIFM, CSSF może nałożyć następujące sankcje, sklasyfikowane według stopnia surowości: ostrzeżenie, naganę i grzywnę w wysokości od 250 do 250 000 EUR, a także, w niektórych przypadkach: 1) tymczasowy lub ostateczny zakaz prowadzenia operacji lub działalności, a także wszelkie inne ograniczenia działalności osoby lub podmiotu, 2) tymczasowy lub ostateczny zakaz pełnienia funkcji dyrektorów, menedżerów lub osób zarządzających, de jure lub de facto, osób lub podmiotów podlegających nadzorowi CSSF.

Powyższy warunek należy analizować w świetle orzecznictwa wydanego ostatnio przez polskie sądy administracyjne. Na przykład, Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Gd 1097/23 dotyczącego zamkniętego funduszu z siedzibą w Luksemburgu, wskazał, że „Zaaprobować należy stanowisko strony skarżącej, że w badanej sprawie nie sposób stwierdzić, że działalność R. nie podlega nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym ma siedzibę (Luksemburg). Sam fakt, że formalnie nadzór przybiera formę nadzoru nad Upoważnionym ZAFI - podmiotem ściśle powiązanym z R. - nie powinien determinować możliwości zastosowania omawianego zwolnienia, w przypadku gdy spełnienie wszystkich pozostałych warunków nie budzi wątpliwości. Dodać należy, że odrębnościom w zakresie podstawy prawnej działania instytucji wspólnego inwestowania, sposobu ich zarządzania, zezwoleń czy nadzoru, wynikającym z różnych rozwiązań prawnych, przyjętych w kraju siedziby instytucji, nie powinno nadawać się decydującego znaczenia i nie mogą one stać na przeszkodzie przyznawaniu określonych zwolnień podatkowych”. Jak kontynuuje Sąd, „Podkreślić należy, że w kontekście powyższych uwag, istotne znaczenie nabierają podstawowe zasady prawa unijnego, tj. zasada niedyskryminacji (art. 18 TFUE) oraz zasada swobody przepływu kapitału i płatności (art. 63 ust. 1 i 2 TFUE). Forma sprawowania nadzoru nad działalnością (przy jednoczesnym stwierdzeniu, że nadzór nad działalnością instytucji jest w istocie sprawowany) nie może determinować ostatecznej oceny, czy danemu podmiotowi przysługuje zwolnienie podatkowe, czy też nie”.

To samo stanowisko zostało również przedstawione przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 lutego 2024 r., sygn. akt I SA/Kr 1157/23, w którym Sąd wskazał, że „Zaaprobować należy stanowisko strony skarżącej, że w badanej sprawie nie sposób stwierdzić, że działalność RAIF nie podlega nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym ma siedzibę (Luksemburg). Sam fakt, że formalnie nadzór przybiera formę nadzoru nad Upoważnionym ZAFI - podmiotem ściśle powiązanym z RAIF - nie powinien determinować możliwości zastosowania omawianego zwolnienia, w przypadku gdy spełnienie wszystkich pozostałych warunków nie budzi wątpliwości. Dodać należy, że odrębnościom w zakresie podstawy prawnej działania instytucji wspólnego inwestowania, sposobu ich zarządzania, zezwoleń czy nadzoru, wynikającym z różnych rozwiązań prawnych, przyjętych w kraju siedziby instytucji, nie powinno nadawać się decydującego znaczenia i nie mogą one stać na przeszkodzie przyznawaniu określonych zwolnień podatkowych”.

Mając na uwadze powyższe, warunek bezpośredniego nadzoru nad działalnością Funduszu przez właściwy organ nadzorujący rynek finansowy w kraju rezydencji Funduszu (warunek określony w art. 17 ust. 1 pkt 58 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. d ustawy o CIT) należy uznać za spełniony w odniesieniu do Funduszu.

g) Fundusz posiada depozytariusza przechowującego aktywa instytucji

Zwolnienie z CIT przewidziane w polskiej ustawie o CIT wymaga, aby Fundusz posiadał depozytariusza przechowującego jego aktywa.

E. Oddział w Luksemburgu został powołany jako Depozytariusz Funduszu. Depozytariusz jest oddziałem E., licencjonowanego banku zarejestrowanego we Francji jako société anonyme (spółka akcyjna) i zarejestrowanego w Registre du commerce et des sociétés Paris (Rejestr Handlu i Spółek), autoryzowanego przez ACPR i nadzorowanego przez AMF.

Zgodnie z Ustawą AIFM oraz informacjami zawartymi w Statucie i Prospekcie Funduszu, Depozytariusz wykonuje trzy rodzaje zadań, a mianowicie (i) obowiązki nadzorcze (zgodnie z art. 19 ust. 7 Ustawy AIFM), (ii) monitorowanie przepływów pieniężnych Funduszu oraz (iii) przechowywanie aktywów Funduszu.

Depozytariusz w ramach swoich obowiązków nadzorczych jest zobowiązany:

• zapewnić, że sprzedaż, emisja, odkup i umorzenie jednostek uczestnictwa w imieniu Funduszu odbywa się zgodnie z Ustawą AIFM,
• zapewnić, że wartość jednostek jest obliczana zgodnie z Ustawą AIFM,
• postępować zgodnie z instrukcjami Funduszu lub AIFM działającego w imieniu Funduszu, chyba że są one sprzeczne z Ustawą AIFM,
• zapewnić wykorzystanie dochodów Funduszu zgodnie z Ustawą AIFM.

Mając na uwadze powyższe, warunek posiadania depozytariusza przechowującego aktywa Funduszu (warunek określony w art. 17 ust. 1 pkt 58 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. e ustawy o CIT) należy uznać za spełniony w odniesieniu do Funduszu.

h) Fundusz jest zarządzany przez podmiot prowadzący działalność na podstawie zezwolenia wydanego przez właściwy organ nadzorujący rynek finansowy kraju, w którym podmiot ten ma siedzibę

Zwolnienie z CIT jest uzależnione od zarządzania Funduszem przez podmiot działający na podstawie zezwolenia wydanego przez właściwy organ nadzorujący rynek finansowy w kraju jego rezydencji.

Komplementariusz powołał C. S.A. zgodnie z Ustawą AIFM oraz na podstawie Umowy AIFM jako AIFM Funduszu. AIFM kwalifikuje się jako autoryzowany zarządzający alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi zgodnie z przepisami Ustawy AIFM.

AIFM został założony w dniu (…) jako spółka akcyjna (société anonyme) zgodnie z prawem luksemburskim na czas nieokreślony. AIFM ma swoją siedzibę w Luksemburgu i jest zarejestrowany w Luksemburskim Rejestrze Handlowym i Spółek.

AIFM posiada zezwolenie CSSF na zarządzanie alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi zgodnie z rozdziałem 2 Ustawy AIFM i podlega stałemu nadzorowi CSSF. AIFM, jako zarządzający alternatywnym funduszem inwestycyjnym, realizuje w szczególności następujące zadania wynikające z Umowy AIFM: i) zarządzanie aktywami, w szczególności zarządzanie portfelem oraz zarządzanie ryzykiem w związku z inwestycjami Funduszu; ii) wsparcie administracyjne Funduszu (np. funkcja Centralnego Agenta Administracyjnego, funkcja Agenta Lokalnego i Sekretarza, funkcja Rejestratora i Agenta Transferowego).

W szczególności AIFM jest odpowiedzialny m.in. za a) podejmowanie wszelkich decyzji inwestycyjnych dla subfunduszy Funduszu; b) zakup i sprzedaż aktywów, otwieranie i zamykanie wszelkich pozycji w zakresie instrumentów pochodnych dla celów zabezpieczenia, zarządzanie płynnymi środkami i wdrażanie miar kapitałowych; c) wybór brokerów i kontrahentów, z uwzględnieniem wszelkich obowiązujących przepisów prawa i regulacji.

Decyzje inwestycyjne dotyczące poszczególnych subfunduszy Funduszu podejmowane są przez AIFM, biorąc pod uwagę Statut Funduszu oraz odpowiednią politykę inwestycyjną subfunduszy. Ponadto AIFM posiada ostateczną władzę decyzyjną w zakresie wyboru docelowych inwestycji.

Zgodnie z Umową AIFM, AIFM realizuje także następujące zadania w zakresie zarządzania ryzykiem Funduszu i jego subfunduszy zgodnie z Ustawą AIFM: a) utworzenie i utrzymywanie odpowiedniego systemu zarządzania ryzykiem, który identyfikuje, ocenia, kontroluje i regularnie monitoruje wszelkie istotne ryzyka, na które Fundusz jest lub może być narażony jako wyspecjalizowany fundusz inwestycyjny; b) ustanowienie procedury zarządzania ryzykiem opisującej wszystkie ramowe warunki, procesy, środki, działania i struktury wymagane do sprawnego i skutecznego wdrożenia oraz dalszego rozwoju systemu zarządzania ryzykiem i raportowania ryzyka.

AIFM może, w pełnym zakresie dozwolonym przez ustawę AIFM, powołać jednego lub więcej doradców inwestycyjnych do doradzania AIFM w zakresie inwestycji Funduszu.

AIFM powołał (…) – oddział E. jako Doradcę Inwestycyjnego zgodnie z warunkami określonymi w Prospekcie Funduszu. Doradca Inwestycyjny odpowiada za bieżące doradztwo inwestycyjne w zakresie aktywów nieruchomościowych.

Zgodnie z ustalonym orzecznictwem sądów administracyjnych, należy pamiętać, że porównanie zagranicznych funduszy powinno opierać się na analizie istotnych cech podmiotów, tj. przedmiotu ich działalności i funkcji ekonomicznych, a nie skupiać się na bardzo szczegółowych i wybiórczo wskazanych aspektach ich działalności (takie wnioski można wyciągnąć np. z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2015 r., sygn. II FSK 2361/13, lub wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 września 2015 r., sygn. II FSK 2002/15).

W szczególności, jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 marca 2018 r., sygn. II FSK 677/16, „Takie różnice jak sposób tworzenia i brak obowiązku uzyskania zezwolenia organu nadzoru finansowego, szersza możliwości inwestowania środków funduszu amerykańskiego, sposób zarządzania oparty na zarządzie i doradcy inwestycyjnym świadczącym usługi z zakresu kontroli i nadzoru nie mogą prowadzić do wniosku o braku porównywalności funduszy”.

W związku z tym warunek dotyczący zarządzania Funduszem przez podmiot działający na podstawie zezwolenia wydanego przez właściwy organ nadzorujący rynek finansowy w kraju jego rezydencji (warunek określony w art. 17 ust. 1 pkt 58 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. f ustawy o CIT) należy uznać za spełniony w odniesieniu do Funduszu.

i) Dochody uzyskiwane przez Fundusz nie są wyłączone z zakresu zwolnienia

Art. 17 ust. 1 pkt 57 lit. a-g ustawy o CIT enumeratywnie wymienia kategorie dochodów (przychodów), które są wyłączone z zastosowania zwolnienia przedmiotowego dla instytucji wspólnego inwestowania.

Zgodnie ze Statutem, celem Funduszu jest bezpośrednie lub pośrednie inwestowanie swoich środków w aktywa dozwolone na mocy prawa luksemburskiego w celu zapewnienia komandytariuszom dochodów z administrowania, zarządzania i sprzedaży aktywów Funduszu.

Celem inwestycyjnym Funduszu jest budowanie zdywersyfikowanego portfela bezpośrednich i pośrednich inwestycji w nieruchomości w celu generowania bieżących dochodów i osiągnięcia wzrostu wartości kapitału. Polityka inwestycyjna przewiduje, że Fundusz inwestuje m.in. w europejskie nieruchomości logistyczne oraz spółki z branży nieruchomościowej o różnym profilu ryzyka, aby osiągnąć cel inwestycyjny.

Aktywa nieruchomościowe, w które Fundusz inwestuje, mogą obejmować 1) nieruchomości w rozumieniu art. 1 ust. 19 pkt 21 Kapitalanlagegesetzbuch (niemieckiego kodeksu inwestycji kapitałowych), 2) spółki z branży nieruchomościowej oraz 3) płynne inwestycje (zdefiniowane jako np. instrumenty rynku pieniężnego, papiery wartościowe, które zostały zatwierdzone przez Europejski Bank Centralny lub Deutsche Bundesbank do zabezpieczenia operacji kredytowych, a także papiery wartościowe dopuszczone do obrotu na rynku zorganizowanym lub papiery wartościowe o stałym dochodzie).

W związku z tym Fundusz nie będzie uzyskiwał dochodów z:

a)udziału w zyskach polskich i zagranicznych podmiotów transparentnych podatkowo;

b)odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych polskim i zagranicznym podmiotom transparentnym podatkowo;

c)odsetek od udziału kapitałowego w polskich i zagranicznych podmiotach transparentnych podatkowo;

d)darowizn lub innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń otrzymanych od polskich i zagranicznych podmiotów transparentnych podatkowo;

e)odsetek (dyskonta) od papierów wartościowych emitowanych przez polskie i zagraniczne podmioty transparentne podatkowo;

f)ze sprzedaży papierów wartościowych emitowanych przez polskie i zagraniczne podmioty transparentne podatkowo;

g)nieruchomości, o których mowa w art. 24b ust. 1, w tym uzyskanych przez polskie i zagraniczne podmioty transparentne podatkowo.

W szczególności Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że nie będzie uzyskiwał dochodów z nieruchomości, o których mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, w tym uzyskanych przez polskie i zagraniczne podmioty transparentne podatkowo. Wynika to z faktu, że Fundusz nie jest i w przedstawionym przyszłym zdarzeniu nie planuje być właścicielem nieruchomości wskazanych w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT (tj. z aktywów trwałych będących budynkami).

Jak wskazano w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, sygn. III SA/Wa 177/20: „Z racji tego, że art. 17 ust. 1 pkt 57 lit. g ustawy odsyła wprost do nieruchomości, o których mowa w art. 24b ust. 1, a co za tym idzie odesłanie nie zawęża ani nie rozszerza zakresu przedmiotowego, przedmiotem opodatkowania (wyłączenia ze zwolnienia) na mocy tego przepisu są dochody z nieruchomości spełniających wszystkie warunki określone w art. 24b ust. 1 ustawy, co w szczególności oznacza, że warunkiem koniecznym opodatkowania przedmiotowych budynków wymienionych w art. 24 ust. 1 ustawy jest to, ażeby budynki te stanowiły środek trwały funduszu inwestycyjnego (...)”.

Powyższe zostało również potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 lutego 2022 r., sygn. II FSK 1768/19, gdzie stwierdzono, że „dokonując interpretacji art. 17 ust. 1 pkt 57 lit. g u.p.d.o.p. nie można pominąć tego, że odsyła on do nieruchomości składających się na przedmiot opodatkowania szczególnym podatkiem od przychodów, o którym mowa w art. 24b ust. 1 tej ustawy (...) charakter przedmiotu opodatkowania podatkiem od przychodów, o którym mowa w art. 24b ust. 1 u.p.d.o.p. rzutuje na sposób interpretacji mającego zastosowanie w sprawie art. 17 ust. 1 pkt 57 lit. g u.p.d.o.p., który do tego przedmiotu odsyła”.

Takie rozumienie art. 17 ust. 1 pkt 57 lit. g ustawy o CIT potwierdzają również indywidualne interpretacje podatkowe wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Na przykład, w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 22 lutego 2021 r. (nr 0114-KDIP2- 1.4010.283.2020.2.MR/OK), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „mimo więc tego, że wartość udziałów spółki litewskiej w znacznej mierze ma odzwierciedlenie w wartości nieruchomości położonych w Polsce, uznanie w tym przypadku zbycia udziałów tej spółki przez fundusz jako dochodu z nieruchomości, o których mowa w art. 24b ustawy CIT, skutkowałoby niezasadnym wyłączeniem możliwości zastosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy CIT, w zakresie dochodów określonych m.in. w pkt 57 lit. g ww. ustawy”.

W związku z powyższym, jak wspomniano powyżej, Fundusz nie uzyskuje dochodów (przychodów) z polskich źródeł wyłączonych ze zwolnienia z CIT, wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 57 lit. a-g ustawy o CIT.

Podsumowanie

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie przesłanki art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT w związku z art. 17 ust. 11 i 12 ustawy o CIT oraz w związku z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a i d-f ustawy o CIT należy uznać za spełnione w odniesieniu do Funduszu.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, dochody (przychody) uzyskiwane przez Wnioskodawcę w Polsce będą korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W art. 3 ust. 3 pkt 4 i 4a ustawy o CIT doprecyzowano, że:

Z kolei w myśl art. 4a pkt 35 ustawy o CIT, przez spółkę nieruchomościową rozumie się podmiot inny niż osoba fizyczna, obowiązany do sporządzania bilansu na podstawie przepisów o rachunkowości, w którym:

Mając na uwadze przywołane powyżej regulacje, dochody (przychody) Funduszu z tytułu działalności prowadzonej w Polsce stanowią dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Katalog dochodów (przychodów) zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zawarty został w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT.

I tak, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT:

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT:

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 11 ustawy o CIT:

Jednocześnie jak wynika z art. 17 ust. 12 ustawy o CIT:

W myśl art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT:

Podkreślić należy, że wskazane w art. 6 ust. 4 ustawy o CIT instytucje wspólnego inwestowania mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT pod warunkiem łącznego spełnienia warunków wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a i d-f.

Zauważyć należy, że wprowadzenie do polskiego porządku prawnego art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT było wynikiem podjęcia przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej zobowiązania wobec Komisji Europejskiej w sprawie usunięcia naruszenia nr 2006/4093. W uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej zwolnienie podmiotowe dla zagranicznych funduszy inwestycyjnych (art. 6 ust. 1 pkt 10a) zaznaczono, że „proponowane warunki określające zakres podmiotowy zwolnienia zostały ustalone tak, aby zwolnieniem objęte zostały podmioty równoważne polskim funduszom inwestycyjnym i polskim funduszom emerytalnym”.

Nie ulega zatem wątpliwości, że wolą ustawodawcy było ustanowienie zwolnienia podmiotowego dla zagranicznych instytucji wspólnego inwestowania ale tylko takich, które działają na podobnych zasadach do polskich funduszy inwestycyjnych.

Fundusze zagraniczne aby mogły być uznane za porównywalne z funduszami krajowymi i podlegać zwolnieniu od opodatkowania na mocy art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT muszą spełniać warunki określone w tym artykule. Formułując te warunki oparto się tu na cechach charakteryzujących działania polskich funduszy, tj.:

• przedmiot działalności, który jest ograniczony do lokowania środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe (art. 3 ust. 1 ufi),
• możliwość utworzenia funduszu inwestycyjnego wyłącznie po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego (art. 14 ust. 1 ufi),
• obowiązek prowadzenia rejestru aktywów funduszu przez depozytariusza (art. 9 ufi),
• podleganie nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego (art. 5 pkt 8 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o nadzorze nad rynkiem kapitałowym - Dz.U. nr 183, poz. 1537 ze zm.),
• posiadanie przez wszystkie fundusze inwestycyjne osobowości prawnej, pomimo że stanowią one jedynie masę majątkową utworzoną z wpłat uczestników i nabytych za te wpłaty aktywów.

Muszą też być zarządzane przez podmioty, które prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę.

Zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT ma charakter podmiotowy, odnosi się bowiem do określonego kręgu podmiotów, których dochody (przychody) wolne są od podatku, tj. do instytucji wspólnego inwestowania posiadających siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 1 spełniających warunki, o których mowa w art. 6 ust. pkt 10a lit. a i d-f ustawy o CIT. Przy czym z ww. zwolnienia wyłączone są dochody określone w art. 7 ust. 1 pkt 57 lit. a-g ustawy o CIT.

Kwestią do rozstrzygnięcia jest ustalenie, czy dochód (przychód) uzyskany przez Państwa korzysta ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że są Państwo funduszem inwestycyjnym w formie spółki komandytowej (société en commandite simple) utworzonym jako podmiot inwestycyjny o kapitale zmiennym – zastrzeżonym alternatywnym funduszem inwestycyjnym (societé d'investissement à capital variable – fonds d'investissement al-ternatifs réservés) zgodnie z prawem luksemburskim i zarejestrowanym w Luksemburskim Rejestrze Handlowym i Spółek. Siedziba Funduszu mieści się w Wielkim Księstwie Luksemburga.

Fundusz ma formę wehikułu parasolowego i jest zarejestrowany jako zastrzeżony alternatywny fundusz inwestycyjny zgodnie z luksemburską ustawą z dnia 23 lipca 2016 r. o zastrzeżonych alternatywnych funduszach inwestycyjnych („Ustawa RAIF”).

Zgodnie z art. 1 pkt 1 Ustawy RAIF „zastrzeżonymi alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi są wszelkie przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania z siedzibą w Luksemburgu: a) które kwalifikują się jako alternatywne fundusze inwestycyjne (AIF) w rozumieniu znowelizowanej ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi oraz b) których wyłącznym przedmiotem jest zbiorowe inwestowanie swoich środków w aktywa w celu zdywersyfikowania ryzyka inwestycyjnego i umożliwienia inwestorom czerpania korzyści z wyników zarządzania ich aktywami oraz c) których papiery wartościowe lub jednostki uczestnictwa są zastrzeżone dla jednego lub kilku dobrze poinformowanych inwestorów, oraz d) statut, regulamin zarządzania lub umowa spółki, których przewidują, że podlegają przepisom niniejszej Ustawy”.

Funduszowi nadano numer identyfikacyjny dla celów podatkowych w Luksemburgu.

Zgodnie z art. 45 Ustawy RAIF podatek subskrypcyjny jest płatny przez Fundusz w Luksemburgu. Stawka rocznego podatku subskrypcyjnego płaconego przez Fundusz wynosi 0,01%. Podstawą opodatkowania podatku subskrypcyjnego jest suma aktywów netto zastrzeżonych alternatywnych funduszy inwestycyjnych wycenionych na ostatni dzień każdego kwartału.

Komplementariuszem Funduszu jest B. (dalej jako: „Komplementariusz”); spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (société à responsabilité limitée) zgodnie z prawem Luksemburga.

Fundusz powołał C. S.A. zgodnie z ustawą z dnia 12 lipca 2013 r. o zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi („Ustawa AIFM”) oraz zgodnie z Umową o Zarządzającym Alternatywnym Funduszem Inwestycyjnym z dnia 28 stycznia 2020 r. zawartą przez Fundusz z C. S.A. („Umowa AIFM”) jako Zarządzającego Alternatywnym Funduszem Inwestycyjnym („AIFM”) Funduszu.

Ustawa AIFM stanowi implementację Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi zmieniającą dyrektywy 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz Rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 („Dyrektywa AIFM”).

AIFM został założony w dniu (…) jako spółka akcyjna (société anonyme) zgodnie z prawem luksemburskim na czas nieokreślony. AIFM ma swoją siedzibę w Luksemburgu i jest zarejestrowany w Luksemburskim Rejestrze Handlowym i Spółek.

AIFM posiada zezwolenie Commission de Surveillance du Secteur Financier („CSSF”) na zarządzanie alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi zgodnie z rozdziałem 2 Ustawy AIFM i podlega stałemu nadzorowi CSSF. CSSF jest organem nadzorczym w zakresie rynku finansowego w Luksemburgu.

AIFM, jako zarządzający alternatywnym funduszem inwestycyjnym, realizuje w szczególności następujące zadania wynikające z Umowy AIFM: i) zarządzanie aktywami, w szczególności zarządzanie portfelem oraz zarządzanie ryzykiem w związku z inwestycjami Funduszu; ii) wsparcie administracyjne Funduszu (np. funkcja Centralnego Agenta Administracyjnego, funkcja Agenta Lokalnego i Sekretarza, funkcja Rejestratora i Agenta Transferowego).

W szczególności AIFM jest odpowiedzialny m.in. za a) podejmowanie wszelkich decyzji inwestycyjnych dla subfunduszy Funduszu; b) zakup i sprzedaż aktywów, otwieranie i zamykanie wszelkich pozycji w zakresie instrumentów pochodnych dla celów zabezpieczenia, zarządzanie płynnymi środkami i wdrażanie miar kapitałowych; c) wybór brokerów i kontrahentów, z uwzględnieniem wszelkich obowiązujących przepisów prawa i regulacji.

AIFM powołał (…) – oddział D. („Doradca Inwestycyjny”) jako doradcę inwestycyjnego zgodnie z warunkami określonymi w prospekcie Funduszu z maja 2024 r. („Prospekt”). Doradca Inwestycyjny odpowiada za bieżące doradztwo inwestycyjne w zakresie aktywów nieruchomościowych.

E Oddział w Luksemburgu został powołany jako depozytariusz Funduszu („Depozytariusz”). Depozytariusz jest oddziałem E., licencjonowanego banku zarejestrowanego we Francji jako société anonyme (spółka akcyjna) i zarejestrowanego w Registre du commerce et des sociétés Paris (Rejestr Handlu i Spółek), autoryzowanego przez Autorité de Contrôle Prudentiel et de Résolution („ACPR”) i nadzorowanego przez Autorité des Marchés Financiers („AMF”).

E. ma siedzibę w (…), we Francji i prowadzi działalność za pośrednictwem swojego oddziału w Luksemburgu, którego siedziba znajduje się w Luksemburgu i który jest zarejestrowany w Luksemburskim Rejestrze Handlowym i Spółek oraz autoryzowany przez CSSF.

Depozytariusz został powołany do pełnienia swojej funkcji zgodnie z umową z dnia (…), która została prawnie przeniesiona z F. Oddział w Luksemburgu do E. Oddział w Luksemburgu w wyniku fuzji i związanej z nią sukcesji generalnej.

Zgodnie z Ustawą AIFM oraz informacjami zawartymi w Zmienionym i Ujednoliconym Statucie Funduszu z dnia 31 maja 2024 r. („Statut”) i Prospekcie Funduszu, Depozytariusz wykonuje trzy rodzaje zadań, a mianowicie (i) obowiązki nadzorcze (zgodnie z art. 19 ust. 7 Ustawy AIFM), (ii) monitorowanie przepływów pieniężnych Funduszu oraz (iii) przechowywanie aktywów Funduszu.

Depozytariusz w ramach swoich obowiązków nadzorczych jest zobowiązany:

• zapewnić, że sprzedaż, emisja, odkup i umorzenie jednostek uczestnictwa w imieniu Funduszu odbywa się zgodnie z Ustawą AIFM,
• zapewnić, że wartość jednostek jest obliczana zgodnie z Ustawą AIFM,
• postępować zgodnie z instrukcjami Funduszu lub AIFM działającego w imieniu Funduszu, chyba że są one sprzeczne z Ustawą AIFM,
• zapewnić wykorzystanie dochodów Funduszu zgodnie z Ustawą AIFM.

Polityka inwestycyjna Funduszu ma na celu bezpośrednie lub pośrednie inwestowanie środków w aktywa dozwolone na mocy prawa luksemburskiego w celu zapewnienia komandytariuszom dochodów z administrowania, zarządzania i sprzedaży aktywów Funduszu.

Celem inwestycyjnym Funduszu jest budowanie zdywersyfikowanego portfela bezpośrednich i pośrednich inwestycji w nieruchomości w celu generowania bieżących dochodów i osiągnięcia wzrostu wartości kapitału. Polityka inwestycyjna przewiduje, że Fundusz inwestuje m.in. w europejskie nieruchomości logistyczne oraz spółki z branży nieruchomościowej o różnym profilu ryzyka, aby osiągnąć cel inwestycyjny. Inwestycje mogą być dokonywane w istniejące nieruchomości, jak również w projekty deweloperskie oraz grunty niezabudowane, które są przeznaczone i nadają się do zabudowy w najbliższej przyszłości lub przeznaczone do przyszłego wykorzystania komercyjnego.

Aktywami, w które Fundusz inwestuje, mogą być: nieruchomości w rozumieniu art. 1 ust. 19 nr 21 Kapitalanlagegesetzbuch (niemieckiego kodeksu inwestycji kapitałowych), spółki z branży nieruchomościowej (istniejące lub nowo powstałe spółki, które m.in. mogą nabywać i posiadać udziały w spółkach, które zgodnie ze swoimi statutami lub regulaminami mogą nabywać i posiadać wyłącznie nieruchomości lub spółki z branży nieruchomościowej) oraz płynne inwestycje (zdefiniowane jako np. instrumenty rynku pieniężnego, papiery wartościowe, które zostały zatwierdzone przez Europejski Bank Centralny lub Deutsche Bundesbank do zabezpieczenia operacji kredytowych, a także papiery wartościowe dopuszczone do obrotu na rynku zorganizowanym lub papiery wartościowe o stałym dochodzie). Z inwestycji na terenie Polski (tj. spółek posiadających nieruchomości) Fundusz może pozyskiwać należności.

Fundusz nie uzyskuje dochodów (przychodów) z polskich źródeł wyłączonych ze zwolnienia z CIT w przypadku niektórych rodzajów dochodów przewidzianych w artykule 17 ustęp 1 punkt 58 ustawy o CIT, co oznacza, że Fundusz nie będzie otrzymywał dochodów z:

a)udziału w zyskach polskich i zagranicznych podmiotów transparentnych podatkowo;

b)odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych polskim i zagranicznym podmiotom transparentnym podatkowo;

c)odsetek od udziałów kapitałowych w polskich i zagranicznych podmiotach transparentnych podatkowo;

d)darowizn lub innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych usług świadczonych przez polskie i zagraniczne podmioty transparentne podatkowo;

e)odsetek (dyskonta) od papierów wartościowych emitowanych przez polskie i zagraniczne podmioty transparentne podatkowo;

f)ze sprzedaży papierów wartościowych emitowanych przez polskie i zagraniczne podmioty transparentne podatkowo;

g)nieruchomości, o których mowa w artykule 24b ustęp 1, w tym uzyskanych przez polskie i zagraniczne podmioty transparentne podatkowo.

Z opisu sprawy wynika, że spełniają Państwo warunki, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a, lit. a, d-f oraz art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT.

Jeśli zatem Fundusz jest podmiotem potencjalnie uprawnionym do zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, to trzeba zbadać, czy spełnia on warunki zwolnienia przewidziane polskim prawodawstwem określone w art. 17 ust. 11 ustawy o CIT; zasadnicze znaczenie ma tu brzmienie pkt 1 tego przepisu, zgodnie z którym zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT dotyczy instytucji wspólnego inwestowania, których wyłącznym przedmiotem działalności jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego lub inne prawa majątkowe.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz wskazane w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że kluczowe znaczenie w sprawie ma realizowana przez Państwa polityka inwestycyjna.

Z wniosku wynika, m.in. że „Celem inwestycyjnym Funduszu jest budowanie zdywersyfikowanego portfela bezpośrednichi pośrednich inwestycji w nieruchomości (…)”, „Polityka inwestycyjna przewiduje, że Fundusz inwestuje m.in. w europejskie nieruchomości logistyczne oraz spółki z branży nieruchomościowej o różnym profilu ryzyka, (…)”, „Inwestycje mogą być dokonywane w istniejące nieruchomości, jak również w projekty deweloperskie oraz grunty niezabudowane, które są przeznaczone i nadają się do zabudowy w najbliższej przyszłości lub przeznaczone do przyszłego wykorzystania komercyjnego”.

Powyższe wskazuje zatem, że zakres możliwej do realizacji działalności inwestycyjnej Funduszu, będzie wykraczał poza dopuszczony przepisem art. 17 ust. 11 pkt 1 ustawy CIT. Polityka inwestycyjna Funduszu przewiduje inwestycje w nieruchomości i czerpanie z tego przychodów, a nie inwestowanie w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego lub inne prawa majątkowe.

Podkreślić należy, że zgodnie z wyżej powołanym art. 17 ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT jednym z warunków zwolnienia jest to, aby wyłącznym przedmiotem działalności instytucji wspólnego inwestowania było zbiorowe lokowanie środków pieniężnych w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego lub inne prawa majątkowe. Z opisu sprawy wynika jednak, że Fundusz tego warunku nie spełni, gdyż głównym przedmiotem jego działalności jest zarządzenie nieruchomościami. We wniosku wprost podali Państwo, że „Fundusz inwestuje m.in. w europejskie nieruchomości logistyczne oraz z branży nieruchomościowej o różnym profilu ryzyka, aby osiągnąć cel inwestycyjny. Inwestycje mogą być dokonywane w istniejące nieruchomości, jak również w projekty deweloperskie oraz grunty niezabudowane, które są przeznaczone i nadają się do zabudowy w najbliższej przyszłości lub przeznaczone do przyszłego wykorzystania komercyjnego”. Zatem, Fundusz będzie prowadził działalność w zakresie zarządzania nieruchomościami, w istocie wskazany przez Państwa zakres możliwej do realizacji działalności Funduszu będzie wykraczał poza dopuszczony przepisem art. 17 ust. 11 pkt 1 ustawy CIT zakres.

Pozostałe wskazane we wniosku formy zarządzania nieruchomościami także potwierdzają powyższy wniosek, a to oznacza że zakres możliwej do realizacji działalności Funduszu będzie wykraczał poza dopuszczony przepisem art. 17 ust. 11 pkt 1 ustawy CIT.

Przedstawiony w zdarzeniu przyszłym zakres działalności Funduszu, który zgodnie z polityką inwestycyjną Funduszu polega na intensywnym zarządzaniu nieruchomościami powoduje, że zastosowanie zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy CIT, w związku z art. 17 ust. 11 pkt 1 ustawy CIT, jest nieuzasadnione.

Wobec powyższego, przychody (dochody) uzyskiwane przez Fundusz na terytorium Polski (w opisanym we wniosku zadaszeniu przyszłym) nie będą korzystać ze zwolnienia o, którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych, wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatnika. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszły i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się nimi to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.