Skutki podatkowe połączenia spółek opodatkowanych estońskim CIT bez zmiany wartości składników majątku - Interpretacja indywidualna z dnia 10 czerwca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.203.2025.1.BS

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, spółka A jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B (dalej: „Spółka A” lub „Wnioskodawca”).

Spółka A jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością została zarejestrowana w dniu (...) przez Sąd Rejonowy (...) pod numerem KRS (...), REGON (...), NIP (...). Spółka ta powstała z przekształcenia istniejącej w przeszłości spółki komandytowej.

Spółka A prowadzi działalność gospodarczą i posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług (...).

Spółka korzysta z opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, o którym mowa w Rozdziale 6b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2025 r., poz. 278, 340, dalej: „ustawa o CIT”).

Na potrzeby niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ryczałt od dochodów spółek nazywany będzie także „estońskim CIT”.

Udziałowcami Spółki są wyłącznie osoby fizyczne posiadające nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Udziałowcy Spółki A są również udziałowcami spółki C spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) (dalej: „C”). Spółka C legitymuje się numerem KRS: (...).

Spółka C również prowadzi działalność gospodarczą zakresie usług (...).

Spółka C również korzysta z opodatkowania w ramach estońskiego CIT.

Udziałowcy Spółki A są również udziałowcami spółki D spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) (dalej: „D”). Spółka D legitymuje się numerem KRS: (...). Także ta spółka powstała z przekształcenia istniejącej w przeszłości spółki komandytowej.

Spółka D również prowadzi działalność gospodarczą zakresie usług (...).

Spółka D również korzysta z opodatkowania w ramach estońskiego CIT.

Wszystkie spółki, tj. A, C i D świadczą usługi podobnego rodzaju.

Docelowo, na dzień opisanej poniżej transakcji, skład osobowy wspólników wszystkich trzech spółek (A, C i D) będzie taki sam w każdej z tych spółek, a wspólnicy będą posiadać udziały w tej samej proporcji we wszystkich łączących się spółkach.

Wspólnicy wspomnianych spółek planują dokonania połączenia tych spółek, w trybie przewidzianym przepisami Kodeksu Spółek Handlowych, tj. w trybie przewidzianym przez art. 492 § 1 pkt 1 KSH i art. 515¹ § 1 KSH. To znaczy, będzie to połączenie bez przyznania udziałów albo akcji spółki przejmującej.

Planowanie połączenie, o którym mowa powyżej zostanie rozliczone z zastosowaniem metody łączenia udziałów, o której mowa w art. 44a ust. 2 i 44c ustawy z dnia 29 września 1994 o rachunkowości (Dz. U. z 2024 r., poz. 1863, dalej: „ustawa o rachunkowości”) bez zamykania ksiąg rachunkowych, zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 ustawy o rachunkowości. To znaczy, że w ramach rozliczenia planowanego połączenia zgodnie z art. 44c ustawy o rachunkowości nastąpi sumowanie poszczególnych pozycji odpowiednich aktywów i pasywów wszystkich połączonych spółek według stanu na dzień połączenia – nie następuje zatem ustalanie wartości godziwej składników majątku dla spółek przejmowanych co jest równoznaczne z tym, że nie dojdzie do przeszacowywania wartości tychże składników majątku przejmowanego. Oznacza to, że wartość przejmowanych składników majątku, wykazana w księgach rachunkowych Spółki A nie ulegnie zmianie.

W ramach planowanego połączenia ww. trzech spółek, spółka A będzie podmiotem, który przejmie pozostałe dwie spółki (C i D).

Wnioskodawca wskazuje, że Spółki A, C i D także na dzień przejęcia ich przez Spółkę A będą korzystać z opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. Spółka A jako spółka przejmująca po dokonaniu ww. połączenia kontynuować będzie opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek. To znaczy, że ustawą właściwą do rozliczenia ww. transakcji będzie ustawa o rachunkowości i rozliczenie na gruncie prawa bilansowego, jako, że zgodnie z treścią art. 28d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek, zwanym dalej w niniejszym rozdziale „ryczałtem”, jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz sporządzania sprawozdań finansowych na podstawie przepisów o rachunkowości w sposób zapewniający prawidłowe określenie wysokości zysku (straty) netto, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku.

Planowane połączenie posiada istotne uzasadnienie ekonomiczne i gospodarcze. Motywem planowego działania są następujące okoliczności:

·budowanie (...) i wzrost przychodów – funkcjonowanie jako jeden, większy i skonsolidowany podmiot pozycjonować będzie Spółkę A zdecydowanie korzystniej niż trzy niezależne mniejsze spółki, pozwoli zawierać większe kontrakty, a to przełoży się na wzrost przychodów Spółki A,

·obniżenie kosztów operacyjnych – funkcjonowanie jednego podmiotu jest istotnie tańsze niż trzech na gruncie kosztów obsługi prawnej, księgowej i korporacyjnej.

Przedmiotem wątpliwości Spółki A jest kwestia, czy w następstwie połączenia spółek A, C i D, w ramach którego spółka A przejmie na skutek połączenia (w ramach jednego aktu) pozostałe dwie spółki, powstanie dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, a jeśli tego rodzaju dochód wystąpi – co dokładnie będzie stanowić podstawę opodatkowania w ramach tego dochodu.

Pytania

1)Czy powstanie dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku uzależnione jest wyłącznie od faktu przeszacowania wartości składników majątku, tj. brak przeszacowania wartości składników majątku spółek przejmowanych w ramach restrukturyzacji oznacza, że Spółka A jako spółka przejmująca nie musi weryfikować wysokości dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku, ponieważ on nie powstanie?

2)Czy w przypadku połączenia spółek w trybie art. 515¹ § 1 KSH i jego rozliczenia metodą łączenia udziałów, o której mowa w art. 44c ustawy o rachunkowości, wobec ujmowania w księgach rachunkowych spółki przejmującej (A) na dzień połączenia składników majątku spółek przejmowanych w ich dotychczasowych wartościach księgowych, tj. bez zmiany ich wartości (przeszacowania), powstaje dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku?

3)W przypadku gdy stanowisko wnioskodawcy dot. pytania Nr 1 i 2 zostanie uznane za nieprawidłowe, to czy w przypadku, gdy przejmowany składnik majątku podlegający amortyzacji jest w pełni zamortyzowany bilansowo, to jako wartość podatkową danego składnika majątku, w rozumieniu art. 28m ust. 7 ustawy o CIT należy przyjąć wartość „0” i to tę wartość porównać z wartością rynkową, o której mowa w art. 28m ust. 6 ustawy o CIT w celu wyliczenia wysokości dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku?

4)W przypadku, gdy Spółka A jako spółka przejmująca będzie jednak zobowiązana do rozpoznania dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku, czy wartość firmy każdej z przejętych spółek (C i D) stanowi samodzielny składnik majtku podlegający uwzględnieniu w kalkulacji dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, wystąpienie dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku uzależnione jest wyłącznie od wystąpienia przeszacowania wartości przejmowanych w następstwie restrukturyzacji aktywów. To znaczy, że w przypadku braku przeszacowania przejmowanych w ramach restrukturyzacji składników majątku, czyli kontynuacji ich wyceny przez podmiot przejmujący, dochód, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) nie powstanie.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku połączenia spółek w trybie art. 515¹ § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 18 ze zm., dalej: „KSH”) i jego rozliczenia metodą łączenia udziałów, o której mowa w art. 44c ustawy o rachunkowości, wobec ujmowania w księgach rachunkowych spółki przejmującej (A) na dzień połączenia składników majątku spółek przejmowanych w ich dotychczasowych wartościach księgowych, tj. bez zmiany ich wartości (przeszacowania), nie powstanie dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku.

Uzasadnienie

Ad. 1 i Ad. 2

Wnioskodawca uważa, że wystąpienie dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku uzależnione jest wyłącznie od faktu przeszacowania wartości przejmowanych w następstwie restrukturyzacji aktywów. To znaczy, że w przypadku braku przeszacowania przejmowanych w ramach restrukturyzacji składników majątku, czyli kontynuacji ich wyceny przez podmiot przejmujący, dochód, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT nie powstanie.

Już na wstępie Wnioskodawca zauważa i zaznacza, że w przypadku opisywanym w niniejszym wniosku, ww. brak przeszacowania wartości przejmowanych składników majątku nie jest uznaniową decyzją podatnika, a wynika z istoty rachunkowej metody rozliczenia transakcji, którą spółka przyjęła dla rozliczenia połączenia.

Zgodnie z treścią art. 14a §1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm., dalej: „Ordynacja podatkowa”), Minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe, w szczególności wydając z urzędu ogólne wyjaśnienia przepisów prawa podatkowego dotyczące stosowania tych przepisów (objaśnienia podatkowe) - przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W zakresie przepisów regulujących formę opodatkowania, jaką jest ryczałt od dochodów spółek Minister Finansów dnia 23 grudnia 2021 r. wydał objaśnienia podatkowe w oparciu o ww. podstawę prawną – „Przewodnik do ryczałtu od dochodów spółek” (dalej: „Objaśnienia podatkowe”).

W Objaśnieniach podatkowych, Minister Finansów wyjaśnił także jak należy stosować art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Na stronie nr 43 tych Objaśnień podatkowych (pkt 65.) wskazano dosłownie, że wprowadzenie tej kategorii dochodu do opodatkowania ryczałtem jest uzasadnione przyjętą w modelu tego opodatkowania trwałością wyniku finansowego spółki, ale również możliwością przeszacowania wartości przejmowanych lub przekształcanych aktywów (w następstwie restrukturyzacji).

Zgodnie z wykładnią prezentowaną przez Ministra Finansów art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT należy czytać w następujący sposób – „określone formy restrukturyzacji determinują konieczność ustalenia dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku, jeśli w jej ramach doszło do przeszacowania wartości przejmowanych aktów”.

Wykładnia prezentowana przez Wnioskodawcę nie jest wykładnią odosobnioną, ponieważ została już przedstawiona i w pełni zaaprobowana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 stycznia 2025 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.569.2024.1.IN.

W rozstrzygnięciu (w uzasadnieniu wydanej interpretacji) wskazano, że dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy CIT powstanie jedynie, gdy w związku z restrukturyzacją dochodzi do zmiany wartości składnika (składników) majątku dla celów podatkowych, czyli podmiot przejmujący nie kontynuuje ich dotychczasowej „wyceny podatkowej” wynikającej z ksiąg rachunkowych podmiotu przejmowanego.

Dodatkowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na poparcie swoich twierdzeń przywołał treść Objaśnień podatkowych, które Wnioskodawca zacytował powyżej. Wieńcząc swoje rozważania, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podsumował, że w przypadku braku przeszacowania przejmowanych w ramach restrukturyzacji składników majątku, czyli kontynuacji ich wyceny przez podmiot przejmujący, przekształcony itp., dochód, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT nie powstanie.

Podsumowując, również w ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wyrażonej w aktualnej interpretacji indywidualnej, to fakt przeszacowania wartości składników majątku jest decydujący i determinujący wystąpienie dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku. Wnioskując z przeciwieństwa – brak przeszacowania przez Spółkę A wartości składników majątku spółek przejmowanych (Spółki C i Spółki D) oznacza brak konieczności rozpoznawania tego przedmiotu opodatkowania.

Pogląd podobny zaprezentował skład orzekający Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, w prawomocnym wyroku z dnia 16 października 2024 r., w sprawie sygn. akt I SA/Sz 265/24. W zakresie dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku, na kanwie stanu faktycznego również dotyczącego połączenia spółek, sąd ten stwierdził, że w sytuacji, w której w procesie przejęcia nie będzie dokonywana wycena rynkowa składników majątku żadnej ze spółek, tzn. nie nastąpi przeszacowanie składników do ich wartości rynkowej (godziwej), a każdy składnik majątku spółki przejmowanej będzie miał w księgach spółki przejmującej taką samą wartość jak dotychczas, w księgach zaś spółka przejmująca pokazuje takie same wartości księgowe aktywów i pasywów przejętych w ramach połączenia jak w spółce przejmowanej przed przejęciem - nie wystąpi dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku na skutek planowanego połączenia/przekształcenia spółki.

Warto wskazać dodatkowo, że w odniesieniu do czynności reorganizacyjnych przeprowadzonych przez spółki korzystające z estońskiego CIT należy mieć na uwadze również cele i założenia z jakimi wprowadzono przepisy rozdziału 6b do ustawy CIT.

Przepisy ustawy o CIT regulujące tę formę opodatkowania, wprowadziły do systemu podatku dochodowego od osób prawnych zasadniczą zmianę w odniesieniu do bazy podatkowej będącej źródłem wyliczenia podatku (podstawy opodatkowania) - tj. w ich ramach dokonano przejścia z wyniku podatkowego na wynik bilansowy (wraz z bilansowymi zasadami ustalania kosztów i przychodów czy wartości składników majątkowych).

Prawo bilansowe - rządzące się odmiennymi niż przepisy podatkowe celami i założeniami w zakresie określania wyniku finansowego - w pierwszej kolejności zmierza do rzetelnej prezentacji sytuacji finansowej jednostki. Dlatego, nie wykształciło ono pewnych mechanizmów i instrumentów, które w ocenie ustawodawcy podatkowego stały się konieczne do wprowadzenia w drodze regulacji szczególnych, dla przeciwdziałania występowaniu nadużyć podatkowych związanych z korzystaniem z ryczałtu od dochodów spółek. Prawo bilansowe nie zawiera zatem chociażby określonych regulacji, które odnoszą się do wymogu kontynuacji wyceny bilansowej składników majątkowych w ramach procesu połączenia spółek czy przepisów ograniczających aktywowanie wartości tych składników majątkowych według aktualnej z dnia połączenia wartości rynkowej (przeszacowanie tej wartości do wartości rynkowej), np. takich jak art. 16g ust. 9 ustawy o CIT nakazujący kontynuację wartości początkowej środków trwałych po połączeniu (przy tym przepis ten nie ma zastosowania w okolicznościach opodatkowania estońskim CIT z uwagi na treść art. 28h ust. 1 ustawy o CIT).

Takie okoliczności powodują, że przepisy prawa bilansowego nie są w pełni kompatybilne z przepisami podatkowymi co do określenia podstawy opodatkowania.

Artykuł 28m ust. 1 pkt 4 ustawy CIT stanowi zatem normatywny element uzupełniający w stosunku do prawa bilansowego, który ma korygować powyższe różnice pomiędzy prawem bilansowym a prawem podatkowym w kontekście celów i założeń tego ostatniego systemu prawa.

Oznacza to, że art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy CIT ma przeciwdziałać dostępnym w ustawie o rachunkowości możliwościom przeszacowania w księgach wartości składników aktywów i zobowiązań podmiotów przejmowanych lub podmiotów łączących się do ich wartości godziwej/rynkowej (taka możliwość występuje np. w przypadku połączenia podmiotów, rozliczanego dla celów prawa bilansowego metodą nabycia).

Jak wskazano na wstępie niniejszego wywodu, Wnioskodawca dokonuje połączenia w trybie art. 515¹ § 1 KSH, z uwagi na założenia tego sposobu połączenia - brak przyznania udziałów spółki przejmujących wspólnikom spółek przejmowanych, gdy w każdej z tych spółek posiadają udziały w tej samej proporcji. Zastosowanie takiego sposobu, przewidzianego przepisami KSH uzasadnione ekonomicznie i gospodarczo jest uproszczeniami formalnymi jakie wynikają właśnie z zastosowania tego sposobu – co wpłynie na krótszy czas trwania procesu łączenia, niższe koszty i szybszą realizację celów gospodarczych planowanego działania. Warto wspomnieć także, że w tym przypadku wydawanie dodatkowych udziałów – co musiałoby mieć miejsce przy wyborze innego sposobu połączenia spółek jest w tym zakresie niecelowe, gdyż w tym przypadku wszyscy udziałowcy łączących się spółek będą posiadać w każdej z nich udziały równych proporcjach. Z kolei zastosowanie tego sposobu uzasadnia rozliczenie go na gruncie rachunkowym z zastosowaniem metody łączenia udziałów, o której mowa w art. 44c ustawy o rachunkowości. Z kolei ta metoda zakłada brak przeszacowania - Wnioskodawca nie może zdecydować czy dokona przeszacowania wartości składników majątku, czy nie.

Podsumowując, konsekwentnie, art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy CIT ma zastosowanie wyłącznie w tych sytuacjach, w których, w wyniku wskazanych w ustawie CIT zdarzeń restrukturyzacyjnych, do takiego przeszacowania realnie dochodzi - takie przeszacowanie może mieć realny wpływ na bazę podatkową dla określenia wysokości CIT (ryczałtu od dochodu spółki).

A contrario - art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy CIT nie ma zastosowania w takich sytuacjach, w których przepisy prawa bilansowego takiego przeszacowania nie przewidują, tj. gdy w ramach połączenia nie dochodzi do aktywowania wartości przejmowanych składników majątkowych do wartości rynkowej; sama ta metoda łączenia spółek eliminuje ryzyko zaniżenia podstawy opodatkowania CIT (ryczałtu od dochodu spółki) w wyniku procesu połączenia.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca, spójnie z poglądami Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oraz wnioskami płynącymi z orzecznictwa sądów administracyjnych, uważa, że okolicznością warunkującą wystąpienie dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, jest wystąpienie przeszacowania wartości składników majątku, a ponieważ takowe w przypadku planowanego połączenia Spółki A ze spółkami C i D poprzez przejęcie tych dwóch ostatnich nie wystąpi, nie wystąpi także dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku.

Powyższa argumentacja znajduje zastosowanie także do pytania numer 2 i stanowiska Wnioskodawcy numer 2 i uwzględniając powyższe, Wnioskodawca utrzymuje, że wobec ujmowania w księgach rachunkowych spółki przejmującej (A) na dzień połączenia składników majątku spółek przejmowanych w ich dotychczasowych wartościach księgowych tj. bez zmiany ich wartości (przeszacowania), nie powstanie dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku w zakresie pytania Nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny w zakresie pytania Nr 1 i 2.

Wskazać należy, że w związku z uznaniem Państwa stanowiska w zakresie objętym pytaniem Nr 1 i 2 za prawidłowe, to niezasadne stało się dokonanie oceny Państwa stanowiska w zakresie objętym pytaniem Nr 3 i 4.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym:

interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.