Prawidłowość braku opodatkowania w Polsce dochodu z tytułu udziału w likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez duńskiego rezydenta podatkowego - Interpretacja indywidualna z dnia 17 czerwca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.413.2020.16.S/SP/MW

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 19 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej - uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 28 marca 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 1074/21 (data wpływu prawomocnego orzeczenia - 13 maja 2025 r.), i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie braku odprowadzenia podatku dochodowego w Polsce - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 listopada 2020 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 listopada 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku odprowadzenia podatku dochodowego w Polsce oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pożyczek niespłaconych przez zlikwidowaną spółkę z o.o.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 22 stycznia 2021 r. (data wpływu 26 stycznia 2021 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest duńską spółką akcyjną, rezydentem podatkowym w Danii. Wnioskodawca był jedynym wspólnikiem zlikwidowanej (…) polskiej spółki A. spółka z o.o. z siedzibą w (…) (dalej: „A.”) z siedzibą w (…). A. zawarła w dniu 14 lipca 2014 roku z B. S.A. spółka komandytowa z siedzibą w (…) (dalej: „B.”) umowę o współpracy (dalej - „Umowa” lub „Umowa o współpracy”). W preambule Umowy, wskazano, że:

• A. jest właścicielem nieruchomości (dalej: „Nieruchomość”), którą zamierzała sprzedać za cenę co najmniej 10.200.000 zł plus należny podatek VAT;
• B. jest zainteresowana nabyciem Nieruchomości, jednakże za cenę 8.250.000 zł plus należny podatek VAT w celu zrealizowania inwestycji polegającej na wybudowaniu na Nieruchomości budynków mieszkalnych i sprzedaży mieszkań w ww. budynkach;
• A. jest gotowa sprzedać B. Nieruchomość z uwzględnieniem rabatu, w zamian za udział w zysku ze sprzedaży mieszkań w budynkach wzniesionych na Nieruchomości;
• w celu osiągnięcia obopólnych korzyści finansowych wolą Stron jest zawarcie niniejszej Umowy.

Zgodnie z § 1 Umowy zatytułowanym „Cel Umowy”, na podstawie Umowy Strony zobowiązują się do współpracy w dobrej wierze w zakresie realizacji inwestycji budowlanej na Nieruchomości w postaci budynków mieszkalnych.

Zgodnie z § 2 Umowy zatytułowanym „Zobowiązania A.”:

1.Dążąc do realizacji celu Umowy A. sprzeda Nieruchomość B. za cenę 8.250.000 zł plus należny podatek VAT.

2.Sprzedaż Nieruchomości zostanie dokonana poprzez osobną umowę zawartą w formie aktu notarialnego w terminie do dnia 20 sierpnia 2014 r.

3.Umowa sprzedaży zostanie poprzedzona umową przedwstępną. Projekt umowy przedwstępnej stanowi Załącznik do Umowy.

4.W celu uniknięcia wątpliwości Strony potwierdzają, że A. nie uczestniczy w potencjalnych stratach związanych z realizacją inwestycji budowlanej, o której mowa w § 1 Umowy ani nie ponosi żadnej odpowiedzialności za zobowiązania B. Jedynym zobowiązaniem A. wynikającym z Umowy jest zobowiązanie do zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości po cenie rabatowej 8.250.000 zł plus należny podatek VAT. Kwota rabatu stanowi wkład A. w realizację wspólnego przedsięwzięcia, o którym mowa w §1 Umowy.

Zgodnie z § 3 Umowy zatytułowanym „Zobowiązania B.”:

1.W zamian za udzielony rabat od ceny sprzedaży Nieruchomości B. zobowiązuje się do zapłaty na rzecz A. świadczenia pieniężnego w wysokości określonej zgodnie z § 4 (zwanego „Udziałem w zysku”).

2.Z zastrzeżeniem postanowień Umowy B. nie będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz A. Udziału w zysku wyłącznie w przypadku jeżeli Nieruchomość nie zostanie zabudowana na skutek niekorzystnej sytuacji ekonomicznej na rynku nieruchomości mieszkalnych.

3.B. zobowiązuje się do dołożenia wszelkich starań w celu zrealizowania na własny koszt i ryzyko inwestycji budowlanej o której mowa w § 1 a w przypadku zrealizowania inwestycji budowlanej zobowiązuje się do prowadzenia aktywnej sprzedaży lokali.

4.B. będzie realizował obowiązki wynikające z Umowy w dobrej wierze, dążąc do osiągnięcia najwyższych przychodów bezpośrednio lub poprzez swoje spółki zależne i powiązane w celu zoptymalizowania obopólnych korzyści stron. B. zobowiązuje się tym samym, że nie będzie podejmował żadnych działań, które zmierzałyby do uszczuplenia Udziału w zysku należnego A.

Zgodnie z § 4 Umowy zatytułowanym „Wysokość Udziału w zysku”.

1.Udział w zysku należny A. będzie wynosił 14% iloczynu:

i.Nadwyżki średniej ceny sprzedaży jednego metra kwadratowego powierzchni użytkowej mieszkalnej (PUM) ponad kwotę 9.000 zł netto, nie więcej jednak niż 4.000 zł netto i

ii.Ilości metrów kwadratowych PUM inwestycji zrealizowanej na Nieruchomości.

2.Średnią cenę sprzedaży jednego metra kwadratowego powierzchni użytkowej stanowił będzie iloraz:

i.Sumy przychodu ze sprzedaży lokali wyodrębnionych w budynkach posadowionych na Nieruchomości (dzielna) oraz

ii.Ilości metrów kwadratowych sprzedanej powierzchni użytkowej tych lokali w danym okresie rozliczeniowym (dzielnik).

3.Za przychód, o którym mowa w ust. 2 powyżej, Strony uznają wszelkie sumy płatne przez nabywców lokali spółce B. lub jakiejkolwiek spółce zależnej lub powiązanej powołanej do realizacji inwestycji budowlanej, stanowiące zapłatę za lokal mieszkalny lub użytkowy bez uwzględniania ceny miejsca parkingowego i komórki lokatorskiej oraz pomniejszone o należny podatek od towarów i usług (VAT). Jednakże w przypadku gdy cena miejsca parkingowego przekroczy kwotę 30.000 zł netto a cena komórki lokatorskiej przekroczy kwotę 3.500 zł netto za metr kwadratowy, całość nadwyżki ponad ww. kwoty zostanie doliczona do przychodu. Do przychodu Strony nie będą zaliczać kar umownych na rzecz B., odsetek od nieterminowych wpłat klientów oraz opłat za indywidualne zmiany projektowe wnoszone przez klientów na podstawie aneksów do umów przedwstępnych. W celu uniknięcia wątpliwości Strony potwierdzają, że przychód nie będzie pomniejszony o żadne koszty powstałe po stronie B., w tym w szczególności koszty procesu sprzedażowego.

4.Powierzchnia użytkowa mieszkalna (PUM) sprzedanych lokali zostanie ustalona w oparciu o normę określoną w prospekcie informacyjnym sporządzonym dla inwestycji prowadzonej na Nieruchomości. Strony postanawiają, że w przypadku wyodrębnienia na Nieruchomości lokali użytkowych ich powierzchnia będzie również uwzględniona w PUM na potrzeby wyliczenia Udziału w zysku. Strony postanawiają, że do PUM nie wlicza się powierzchni hal garażowych z miejscami parkingowymi, ani komórek lokatorskich.

5.Należny Udział w zysku zostanie powiększony o należny podatek od towarów i usług według stawki obowiązującej w terminie wypłaty Udziału w zysku.

Zgodnie z § 5 Umowy zatytułowanym „Dalsze przeniesienie prawa własności”.

1.Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 i 3 poniżej, B. zobowiązuje się, że w przypadku dalszego przeniesienia własności Nieruchomości na jakikolwiek inny podmiot, w jakiejkolwiek formie, B. będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz A. całego przewidywanego Udziału w zysku w kwocie 2.464.000 zł.

2.Przeniesienie prawa własności Nieruchomości na spółkę zależną lub spółkę powiązaną w rozumieniu KSH, wyłącznie w celu realizacji inwestycji budowlanej, o której mowa w § 1 Umowy przez tę spółkę zależną lub powiązaną, nie powoduje obowiązku zapłaty całego przewidywanego Udziału w zysku zgodnie z ust. 1 powyżej.

3.Strony uzgadniają, że wyodrębnienia lokalu mieszkalnego i jego sprzedaż wraz z odpowiednim udziałem we współwłasności Nieruchomości na rzecz końcowego odbiorcy B. nie stanowi sprzedaży Nieruchomości w rozumieniu ust. 1 powyżej.

W § 6 Umowy zatytułowanym „Obowiązki Informacyjne”, opisano obowiązki B. w zakresie informowania A. o postępie prac przy realizacji inwestycji na Nieruchomości oraz o wynikach sprzedażowych zawierających dane odnośnie zawartych umów sprzedaży lokali wyodrębnionych w budynkach wzniesionych na Nieruchomości.

Zgodnie z § 7 Umowy zatytułowanym „Termin Zapłaty Udziału w zysku”.

1.Udział w zysku zostanie zapłacony przez B. po zakończeniu sprzedaży lokali wyodrębnionych w ramach inwestycji budowlanej jednak nie później niż po upływie pięciu lat i jednego miesiąca od dnia rozpoczęcia budowy inwestycji na Nieruchomości w następujący sposób:

a)Po upływie trzech lat od dnia rozpoczęcia budowy B. zapłaci na rzecz A. 80% należnego Udziału w zysku przypadającego w tym okresie rozliczeniowym tj. uwzględniającego przychód ze sprzedaży i PUM sprzedanych lokali w okresie tych trzech lat, wynikający z przesyłanych raportów kwartalnych.

b)Po zakończeniu procesu sprzedaży albo po upływie 5 lat od dnia rozpoczęcia budowy B. będzie zobowiązany do zapłaty Udziału w zysku pomniejszonego o wpłatę dokonaną w terminie, o którym mowa w lit. a powyżej - zgodnie z danymi wynikającymi z raportów kwartalnych. Przy tym w przypadku jeżeli rozliczenie Udziału w Zysku wykaże kwotę niższą niż zapłacona zgodnie z pkt. a powyżej, A. nie będzie zobowiązana do zwrotu różnicy na rzecz B..

2.Udział w zysku płatny będzie w terminie 7 dni kalendarzowych od dnia doręczenia B. faktury VAT wystawionej przez A..

W § 8 Umowy zatytułowanym „Prawo kontroli”, opisano obowiązki B. oraz uprawnienia A. w zakresie kontroli dokumentacji sprzedażowej.

Zgodnie z § 9 Umowy zatytułowanym „Przelew praw i przeniesienie obowiązków”.

1.A. będzie uprawniony, na co B. wyraża zgodę, do dokonania przelewu praw wynikających z Umowy na rzecz C. lub innej spółki zależnej od C. wskazanej przez C. jak również jakiejkolwiek spółki będącej następcą prawnym tej spółki zależnej lub C.

2.B. nie będzie upoważniony do przelewu praw ani do przeniesienia obowiązków wynikających z Umowy bez uprzedniej zgody A. wyrażonej na piśmie. W celu uniknięcia wątpliwości Strony potwierdzają, że sprzedaż Nieruchomości do spółki zależnej lub spółki powiązanej nie zwalnia B. z obowiązku zapłaty Udziału w zysku.

Zgodnie z kolejnym paragrafem Umowy, Umowa wygasa w przypadku jeżeli Strony nie zawrą umowy sprzedaży Nieruchomości z jakichkolwiek przyczyn. Odpowiedzialność Stron za nie zawarcie umowy sprzedaży Nieruchomości będzie podlegała ocenie w świetle zawartej pomiędzy Stronami przedwstępnej umowy sprzedaży Nieruchomości.

W dniu 19 sierpnia 2014 roku A. sprzedała B. Nieruchomość za cenę 8.250.000 zł plus należny podatek VAT.

W grudniu 2014 roku otwarto likwidację spółki A. W związku z planowaną likwidacją, A. na podstawie umowy przelewu wierzytelności wynikających z umowy o współpracy z B. S.A. Sp.k. (dalej - „umowa cesji”) z 1 października 2015 r. przeniosła prawa wynikające z Umowy na jedynego wspólnika - C. (dalej zwana „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) z siedzibą w (…) (Dania). Umowa miała charakter formalny, gdyż stanowiła realizację art. 286 KSH. Przepis ten stanowi, że po upływie sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli może nastąpić podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. W trakcie likwidacji A. jej jedynym wspólnikiem była C. Zważywszy na treść art. 286 KSH i na powyższe okoliczności faktyczne, umowa miała charakter nieodpłatny. W Preambule umowy cesji wskazano, iż:

• 3 lipca 2014 r. Cedent zawarł ze spółką B. S.A. Sp. k. (dalej „B.”) Umowę o Współpracę w zakresie realizacji inwestycji budowlanej (dalej „Umowa o współpracę”),
• 19 sierpnia 2014 r. Cedent sprzedał spółce B. nieruchomość usytuowaną w (…), dla której Sąd Rejonowy (…) w (…) prowadzi księgę wieczystą numer (…) (dalej „Nieruchomość”),
• na mocy Umowy o współpracę, w zamian za udzielony rabat od ceny sprzedaży Nieruchomości, B. zobowiązała się do zapłaty na rzecz Cedenta świadczenia pieniężnego w wysokości określonej w § 4 Umowy o współpracę, po spełnieniu się przesłanek w niej zawartych.

§ 9 Umowy o współpracę uprawnia Cedenta do dokonania przelewu praw z niej wynikających, Cesjonariusz jest jedynym wspólnikiem Cedenta:

• Cedent jest w trakcie postępowania likwidacyjnego i prowadzi działania mające na celu zakończenie likwidacji i wykreślenie Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS,
• § 1 ust. 1 umowy cesji zawiera oświadczenie cedenta (A.), że przysługuje mu wierzytelność wobec dłużnika tj. spółki B. S.A. Sp. k. z siedzibą w (…), zarejestrowanej w rejestrze przedsiębiorców KRS prowadzonym przez Sąd Rejonowy (…) w (…) pod numerem (…), wynikająca z Umowy o współpracy.

Zgodnie z § 2 umowy cesji, „niniejszym, w trybie art. 286 KSH. Cedent przenosi na Cesjonariusza wszystkie przysługujące mu wierzytelności wynikające z Umowy o współpracę.

W szczególności przelew dotyczy wierzytelności przysługujących Cedentowi wyliczonych na podstawie § 4 Umowy o współpracę.

Na podstawie niniejszego przelewu wierzytelności na Cesjonariusza przechodzą wszelkie uprawnienia Cedenta wynikające z Umowy o współpracę oraz wszystkie prawa związane z wierzytelnościami”.

Stosownie do § 3, „zgodnie z § 9 ust. 1 Umowy o współpracę Cedent może dokonać przelewu wierzytelności na rzecz Cesjonariusza, na co B. wyraził w Umowie o współpracę zgodę. Cedent oświadcza, że wierzytelności o których mowa w § 1 ust. 1 powyżej:

• nie są sporne ani co do zasady, ani co do wysokości, a ich przelew nie jest wyłączony przepisami prawa;
• nie były przedmiotem innego przelewu,
• nie są obciążone prawem osoby trzeciej ani zajęte przez organ egzekucyjny.

Ponadto Cedent oświadcza, że nie zawarł z B. żadnej umowy zmniejszającej wartość wierzytelności oraz że B. nie posiada wobec Cedenta wierzytelności wzajemnej dającej prawo do dokonania potrącenia w rozumieniu art. 498 k.c.

Cedent zobowiązuje się do niezwłocznego wydania Cesjonariuszowi i B. wszelkich dokumentów i korespondencji niezbędnych do skutecznego dochodzenia przedmiotowych wierzytelności lub ich uwierzytelnionych kopii”.

29 grudnia 2015 r. A. spółka z o.o. w likwidacji została wykreślona z rejestru przedsiębiorców KRS, na skutek przeprowadzonej likwidacji (wpis uprawomocnił się 23 stycznia 2016 r.).

W styczniu 2020 r. B. poinformowała C., że pierwsza transza zysku, ustalona na podstawie § 7 ust. 1 lit. a) Umowy, wyniesie 1 101 763,11 zł i zostanie przekazana spółce C. w listopadzie 2020 r.

B. jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT UE.

C.:

• jest zarejestrowanym w Danii podatnikiem VAT,
• nie jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT,
• jest duńskim rezydentem podatkowym, przed wypłatą przez B. pierwszej transzy Udziału w zysku, dostarczy do B. w oryginale aktualny duński certyfikat rezydencji podatkowej,
• na terenie Danii nie wykonuje, żadnych czynności związanych z prowadzeniem inwestycji budowlanej na Nieruchomości oraz sprzedażą mieszkań w budynkach posadowionych na Nieruchomości;
• na terenie Polski nie wykonuje, żadnych czynności związanych z prowadzeniem inwestycji budowlanej na Nieruchomości oraz sprzedażą mieszkań w budynkach posadowionych na Nieruchomości, w szczególności:
• nie dysponuje zasobami technicznymi;
• nie zatrudnia pracowników, nie korzysta ze zleceniobiorców i podwykonawców;
• nie jest właścicielem i posiadaczem pomieszczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy nie posiada on na terytorium Polski zakładu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 i 2 Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. Wnioskodawca nie uczestniczy w budowaniu inwestycji budowlanej przez B., w ramach Umowy. Nie uczestniczy również w żaden sposób w dokonywaniu transakcji sprzedaży lokali. Wnioskodawca (ewentualnie poza zawartą umową o współpracy) nie wykonuje żadnych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie prowadzi w Polsce jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Jest jedynie wspólnikiem w spółce D. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (nr KRS …). Jednocześnie Wnioskodawca nie korzysta z infrastruktury D. spółka z o.o., jej pomieszczeń, środków lub urządzeń o stałym charakterze, itp. D. spółka z o.o. pozbywa się obecnie majątku celem jej przyszłej likwidacji.

Dokładnie taki stan faktyczny jak wyżej został opisany we wniosku o interpretację podatkową z czerwca 2020 r., na którą odpowiedzi pojawiły się w październiku 2020 r. w ramach interpretacji indywidualnej z 5 października 2020 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.244.2020.4.BKD.

Wcześniej, w interpretacji indywidualnej z 2 października 2020 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.246.2020.3.JŻ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, iż nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15.03.2011 r. oraz nie jest zobowiązany dokonać w Polsce zgłoszenia rejestracyjnego jako podatnik VAT.

W dniu 5 października 2020 r. w interpretacji indywidualnej nr 0111-KDIB2-1.4010.244.2020.4.BKD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, iż nie posiada zakładu w rozumieniu w art. 5 ust. 1 i 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r., z późn. zm. (dalej - „Konwencja”).

Jednocześnie Dyrektor KIS, wbrew przewidywaniom Wnioskodawcy uznał, że Wnioskodawca będąc rezydentem Danii, otrzymując przysługujący mu udział w zysku, osiągnie przychód (dochód) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o CIT. Źródłem tego dochodu będzie przy tym sprzedaż nieruchomości. Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 Konwencji dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie. „Określenie majątek nieruchomy ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony.

Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych i zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej, statki powietrzne i pojazdy transportu drogowego nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 Konwencji)” - wskazał Dyrektor Krajowej Izby Skarbowej.

Wnioskodawca przy opisywaniu stanu faktycznego jednak nie wskazywał, że zlikwidowana A. nabyła Nieruchomość ze środków uzyskanych z pożyczki udzielonej jej na ten cel przez Wnioskodawcę w dniu 5 grudnia 2007 r., w wysokości 12.600.000 zł. W chwili pisania wniosku o wydanie interpretacji podatkowej, gdy Wnioskodawca był przekonany, iż nie ma do czynienia ze sprzedażą nieruchomości w Polsce, a transakcja opodatkowana będzie wyłącznie podatkiem dochodowym w Danii, kulisy finansowania nabycia Nieruchomości nie wydawały się Wnioskodawcy istotne. Również organ nie pytał o źródła finansowania nabycia Nieruchomości.

Poza wymienioną pożyczką Wnioskodawca udzielił A. wiele innych pożyczek. Na dzień likwidacji A. - 14 października 2015 r. łączne zadłużenie A. względem Wnioskodawcy wynosiło 12.500.583 zł.

Umowa cesji przyszłej wierzytelności od B., przenosząca wierzytelność z likwidowanej A. na Wnioskodawcę, istotnie miała charakter nieodpłatny. Z drugiej strony, jak zastrzegał w poprzednim wniosku o interpretację Wnioskodawca, umowa ta miała jedynie charakter formalny, stanowiła bowiem realizację art. 286 § 1 Kodeksu spółek handlowych.

Aby uniknąć szerokich wyjaśnień dla B. na temat likwidacji A. i przejścia jej majątku na jedynego wspólnika, likwidowana spółka wraz z jej jedynym wspólnikiem (Wnioskodawcą) uznały za zasadne dodatkowo zawrzeć umowę cesji, która z jednej strony potwierdzałaby zastosowanie art. 286 § 1 KSH, a z drugiej - była czytelnym wskazaniem dla B., że jej nowym wierzycielem staje się Wnioskodawca.

Jak zaznaczały A. i Wnioskodawca w samej umowie cesji, w istocie przejście wierzytelności przyszłej od B. odbywało się w oparciu o art. 286 § 1 KSH. Zgodnie z tym przepisem, po upływie sześciu miesięcy „od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli może nastąpić podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli”.

Zdaniem Wnioskodawcy uznanie przez Dyrektora uzyskania zysku w ramach likwidacji A. za zysk z nieruchomości, wynikało z okoliczności, że Wnioskodawca przy opisywaniu stanu faktycznego nie wskazywał, że zlikwidowana A. nabyła Nieruchomość ze środków uzyskanych z pożyczki udzielonej jej na ten cel przez Wnioskodawcę w dniu 5 grudnia 2007 r., w wysokości 12.600.000 zł. W chwili pisania wniosku o wydanie interpretacji podatkowej, gdy Wnioskodawca był przekonany, iż nie ma do czynienia ze sprzedażą nieruchomości w Polsce, a transakcja opodatkowana będzie wyłącznie podatkiem dochodowym w Danii, kulisy finansowania nabycia Nieruchomości nie wydawały się mu istotne. Dyrektor KIS nie wiedział również, że poza wymienioną pożyczką Wnioskodawca udzielił A. wiele innych pożyczek. Na dzień likwidacji A. - 14 października 2015 r. łączne zadłużenie A. względem Wnioskodawcy wynosiło 12.500.583 zł.

Wnioskodawca nie poinformował również Dyrektora, że w wyniku zgody wyrażonej przez Wnioskodawcę na likwidację A., skutkującej niemożnością dochodzenia od A. kwoty 12.500.583 zł, Wnioskodawca otrzymał właśnie majątek A., m.in. wierzytelność przyszłą od B. Umowa cesji była zaś jedynie częścią większej procedury zmierzającej do likwidacji A. i zaspokojenia w możliwym do wykonania zakresie wierzytelności Wnioskodawcy. Chociaż samo przejście wierzytelności na Wnioskodawcę nie było odpłatne, to jej celem było uzyskanie przez Wnioskodawcę częściowej rekompensaty w postaci przejęcia wierzytelności przyszłej od B. a nie uzyskanie udziału w zysku ze sprzedaży Nieruchomości.

Wnioskodawca był jedynym wspólnikiem w A. przez ponad 3 lata.

W odpowiedzi na wezwanie Organu, pismem z dnia 22 stycznia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że:

• zlikwidowana spółka A. sp. z o.o. (dalej „A.”) spłaciła częściowo - w zakresie kwoty 8.250.000 zł (słownie: osiem milionów dwieście pięćdziesiąt tysięcy złotych) - kapitał główny pożyczki w kwocie 12.600.000 zł (słownie: dwanaście milionów sześćset tysięcy) złotych udzielonej jej w dniu 5 grudnia 2007 r. na zakup Nieruchomości;
• zlikwidowana spółka A. w ogóle nie spłaciła kwot pozostałych pożyczek udzielonych jej przez Wnioskodawcę oraz odsetek od tych pożyczek;
• łączna kwota zadłużenia A. wobec Wnioskodawcy występująca na dzień likwidacji A. - 14 października 2015 r. (tj. 12.500.583 zł) jest ostateczna i w związku z otrzymaniem majątku po likwidacji A. strata nie została zmniejszona. Jednakże majątkiem po likwidacji A. była wierzytelność przyszła wobec B. (będąca przedmiotem niniejszej interpretacji). Zdaniem Wnioskodawcy wierzytelność ta obecnie zmniejsza stratę i jest niejako formą uregulowania zaległych pożyczek.
• A. uzyskała jako zaliczkę na poczet sprzedaży Nieruchomości na rzecz B. S.A. kwotę 825.000 zł w lipcu 2014 r. i zwróciła tą kwotę do C. jako częściową spłatę pożyczki udzielonej na zakup Nieruchomości. W lipcu 2014 kapitał podstawowy pożyczki wynosił zatem 11.775.000 zł (12.600.000 zł - 825.000 zł = 11.775.000 zł). W sierpniu 2014 r. doszło do ostatecznej sprzedaży Nieruchomości i A. uzyskała dalsze 7.425.000 zł, które także przekazała C. jako spłatę pożyczki z 5 grudnia 2007 r. W sierpniu 2014 r. kapitał podstawowy pożyczki wynosił zatem 4.350.000 zł (11.775.000 zł - 7.425.000 zł = 4.350.000 zł). Cała zatem cena sprzedaży Nieruchomości w kwocie 8.250.000 zł została przekazana do C. tytułem częściowej spłaty kapitału głównego pożyczki z 5 grudnia 2007 r. We wrześniu 2014 r. zadłużenie A. wobec C. wynosiło 4.400.000 zł w zakresie kapitału podstawowego i 7.752.278,93 zł odsetek od pożyczek, czyli łącznie 12.192.278,93 zł.
• Wnioskodawca był jedynym wspólnikiem w A. przez nieprzerwany okres 3 lat w czasie poprzedzającym jej likwidację (lata 2012-2015);
• celem odzyskania niespłaconych pożyczek wraz z odsetkami, na dzień likwidacji A. - 14 października 2015 r. w kwocie 12.500.583 zł - A. i C. ustalili, że C. wstrzyma się z dochodzeniem spłaty zaległych pożyczek wraz z odsetkami od A., uzyska wierzytelność przyszłą, chociaż niepewną od B. i w tym zakresie na pewno nie będzie dochodził roszczeń od A. W zamian za przejęcie wierzytelności przyszłej C. wyraził również zgodę na likwidację A. Dlatego obecnie C. uważa niespłacone pożyczki za koszt uzyskania przychodu w związku z dochodem z inwestycji uzyskiwanym obecnie od B.

Nieściągalne wierzytelności, o których wspomina Wnioskodawca, nie spełniają warunków zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 25 w związku z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Ze względu na powiązania kapitałowe (spółka matka - spółka córka) i personalne (członkowie zarządów obu spółek), C. znał doskonale sytuację finansową A. Nieruchomość została zakupiona przez A. tuż przed rozpoczęciem kryzysu gospodarczego i nie powróciła do ceny rynkowej przed dniem jej sprzedaży. Udział w inwestycji po zakupie Nieruchomości przez B. był formą rekompensaty straty A. po sprzedaży Nieruchomości.

Pytania

1)Czy, mając na względzie pełen opis stanu faktycznego, w związku z realizacją Umowy o Współpracy, Wnioskodawca osiągnie dochód z majątku nieruchomego w rozumieniu art. 6 ust. 1 Konwencji i powinien od uzyskanego dochodu odprowadzić podatek dochodowy w Polsce?

2)Alternatywnie - w przypadku uznania, że Wnioskodawca jednak osiągnął dochód z majątku nieruchomego w rozumieniu art. 6 ust. 1 Konwencji i powinien od uzyskanego dochodu odprowadzić podatek dochodowy w Polsce, czy niespłacone pożyczki, których Wnioskodawca nie będzie mógł dochodzić od zlikwidowanej A., stanowią koszt uzyskania przychodu względem zysku uzyskanego ze sprzedaży Nieruchomości?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją Umowy o współpracy, Wnioskodawca nie osiągnie dochodu z majątku nieruchomego w rozumieniu art. 6 ust. 1 Konwencji z następujących powodów:

1.Pierwotnym źródłem przychodu jest tylko i wyłącznie zgoda Wnioskodawcy na likwidację A., w wyniku której Wnioskodawca stracił możliwość dochodzenia spłaty pożyczek udzielonych A., w zamian za co przejął majątek A., m.in. wierzytelność przyszłą od B.;

2.Umowa cesji zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a A. miała charakter wyłącznie formalny, tzn. bez jej istnienia osiągnięto by dokładnie identyczny skutek - Wnioskodawca otrzymałby wierzytelność na podstawie art. 286 § 1 KSH. Umowy cesji nie należy rozpatrywać w oderwaniu od procedury likwidacji A. oraz niemożności dochodzenia spłaty pożyczek od A..

W chwili przejęcia wierzytelności od B. ani jej wartość rynkowa, ani nawet jej istnienie nie były znane - była to bowiem wierzytelność przyszła i niepewna. B. nie byłby zobowiązany do uiszczenia na rzecz A. lub Wnioskodawcy żadnych należności, w przypadku gdy Nieruchomość nie zostałaby zabudowana na skutek niekorzystnej sytuacji ekonomicznej na rynku nieruchomości mieszkalnych.

Z chwilą udzielenia zgody na likwidację A., Wnioskodawca przesądził o tym, że nabędzie majątek tej spółki ale jednocześnie pozbawił się możliwości dochodzenia wierzytelności z tytułu niespłaconych pożyczek przez likwidowaną spółkę - łącznie wynosiły one 12.500.583 zł. Cesja wierzytelności od B. nie stanowiła odrębnej czynności prawnej. Była zaledwie małym elementem procedury likwidacji A., w której Wnioskodawca upatrywał chęć odzyskania pieniędzy z niespłaconych pożyczek udzielonych A.

Orzecznictwo sądowe dopuszcza możliwość wykreślenia spółki z rejestru po zakończonej likwidacji w sytuacji, w której posiada ona niezaspokojone zobowiązania. Sąd Najwyższy w postanowieniu z 5 grudnia 2003 r., sygn. akt IV CK 256/02, stwierdził, że w sytuacji, w której spółka będąca w likwidacji nie prowadzi żadnych interesów i nie ma żadnego majątku, bezzasadne jest przyjęcie założenia, że istnieje realna możliwość zaspokojenia wierzycieli, dlatego utrzymywanie jej bytu prawnego nie jest konieczne. Likwidator, który zdecyduje się na likwidację spółki bez zaspokojenia wszystkich wierzycieli musi liczyć się jednak z odpowiedzialnością względem niespłaconych wierzycieli. Aby uniknąć takiej odpowiedzialności likwidator winien uzyskać zgodę niezaspokojonego wierzyciela na likwidację danej spółki. Wnioskodawca wyraził taką zgodę i przekazał ją z dniem 22 października 2015 r. likwidatorowi. Wnioskodawca wyraził zgodę na likwidację A., jednocześnie mając na celu okoliczność, że po likwidacji - zgodnie z art. 286 § 1 KSH uzyska majątek A., który pozostał po spłacie innych wierzycieli. W majątku A. znajdowała się wierzytelność od B.

Chociaż strony na podstawie umowy cesji nie ustaliły żadnego wynagrodzenia za nabycie wierzytelności przyszłej, to transakcję należy rozpatrywać globalnie, mając na względzie fakt, że A. dokonała zakupu Nieruchomości za pieniądze z pożyczki od Wnioskodawcy, że pożyczka ta nie została spłacona w żadnej części, że Wnioskodawca wyraził zgodę na likwidację A. bez spłaty pożyczki, m.in. po to aby uzyskać jej częściową rekompensatę w postaci przejęcia wierzytelności przyszłej od B.

Gdyby A. nie została zlikwidowana, otrzymałaby Udział w zysku ze sprzedaży Nieruchomości. Kosztem uzyskania przychodu dla A. byłaby cena nabycia tej Nieruchomości, która znacznie przekraczała łączną cenę sprzedaży oraz wierzytelność od B. A. mogłaby spłacić pożyczki zaciągnięte u Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie osiągnąłby wówczas żadnego dochodu w Polsce, poza odsetkami od spłaconych pożyczek.

Ewentualnie, gdyby pieniądze od B. uzyskała A. jeszcze przed likwidacją i nie spłaciła pożyczek zaciągniętych u Wnioskodawcy, Wnioskodawca po likwidacji A. uzyskałby jej majątek, w tym pieniądze z rachunku bankowego A. - dochód ten również nie podlegałby opodatkowaniu w Polsce. W istocie z takim stanem faktycznym mamy do czynienia obecnie. W 2015 r. w chwili likwidacji A., jej wierzytelności - pieniądze znajdowały się „w przyszłości”, jako wierzytelność przyszła, niepewna, której wysokość nie była znana. Tą przyszłą wierzytelność uzyskał w 2015 r. Wnioskodawca, a w najbliższym czasie stanie się ona zmaterializowaną, aktualną, dookreśloną kwotą wierzytelności.

Wnioskodawca w listopadzie 2020 r. uzyska wierzytelność pieniężną likwidowanej A. w związku z likwidacją osoby prawnej. Mimo, że przeszła ona z A. na Wnioskodawcę w 2015 r., fizyczne uzyskanie jej jest przesunięte w czasie - w chwili obecnej nie wymaga bowiem żadnego dodatkowego zachowania po stronie Wnioskodawcy.

Powyższą opinię potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 22 października 2020 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.280.2020.2.AK. W orzeczeniu tym Dyrektor potwierdził, że dochód z likwidacji polskich spółek z ograniczoną odpowiedzialnością uzyskany przez wnioskodawcę - spółkę będącą rezydentem podatkowym w Luksemburgu - posiadającego 100% udziałów w kapitale zakładowym tych spółek przez nieprzerwany okres co najmniej 24 miesięcy poprzedzających wypłatę zysków likwidacyjnych podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

Zgodnie z art 7b ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „ustawy o CIT”), za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej (…).

Zgodnie z art. 10 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r., nr 43, poz. 368), zmienionej Protokołem podpisanym w Warszawie dnia 7 grudnia 2009 r., zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Danię dnia 7 czerwca 2017 r. (dalej łącznie jako „Konwencja”), dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art 10 ust. 2 pkt a Konwencji, jednakże dywidendy te mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć 0% kwoty dywidend brutto, jeżeli osobą uprawnioną jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25%, a udział ten znajduje się w posiadaniu tej osoby przez nieprzerwany okres nie krótszy niż jeden rok i w tym okresie dywidendy zostały zadeklarowane. Zgodnie z ust. 3 tego przepisu, określenie „dywidendy” użyte w tym artykule oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych, praw do udziału w zysku, akcji w górnictwie, akcji członków-założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw w spółce, który według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest pod względem podatkowym traktowany jak dochód z akcji.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawca wypełnia warunki do objęcia go dyspozycją ww. przepisów tj. podatek ustalany w Polsce nie powinien przekroczyć „0”%. Wnioskodawca posiadał bezpośrednio 100% udziałów w A. przez nieprzerwany okres kilku lat. Jednocześnie forma prawna Wnioskodawcy jest odpowiednikiem polskiej spółki akcyjnej.

Z Komentarza do modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, odnoszącego się do treści art. 10 ust. 3 (pkt 28 Komentarza) wynika, że: cyt. „Przewidziane w artykule ulgi mają zastosowanie o tyle, o ile państwo, w którym spółka wypłacająca ma siedzibę, opodatkowuje wymienione świadczenia jako dywidendy”.

W odniesieniu do powyższego należy zgodzić się z poglądem, że w świetle ustawy o CIT, dochód z likwidacji osoby prawnej, jako wartość majątku otrzymana w związku z taką likwidacją, zrównany jest z dochodem z dywidendy tj. podlega analogicznemu opodatkowaniu jak dochód z dywidendy. Argumentem dla powyższego jest to, że dochód z likwidacji osoby prawnej, podobnie jak dywidenda, jest zaliczany do przychodów z zysków kapitałowych i został wymieniony w art. 7b ust 1 pkt 1 ustawy o CIT, jako przychód z udziału w zyskach osób prawnych. Stawka podatku określona w art. 22 ustawy o CIT odnosi się do całości ww. przychodów określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, tj. jako przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium RP. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

W przedmiotowym zakresie Wnioskodawca uzyska dochód z likwidacji A. dopiero, gdy B. wypłaci Udział w zysku. Wnioskodawca nie musi i nie będzie w tym kierunku dokonywać żadnych czynności. Po prostu - w najbliższym czasie przyjmie wierzytelność, którą w 2015 r. uzyskał w ramach likwidacji A., określoną wówczas jako wierzytelność przyszłą, niepewną i której wysokość nie była określona.

Reasumując, zgodnie z przedmiotowym przepisem, uzyskany przez Wnioskodawcę (jako rezydenta Danii) dochód z likwidacji polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (A.), jako zrównany w Polsce z dochodem z akcji, nie będzie podlegał opodatkowaniu na terytorium RP.

Ad. 2.

Nawet jeśli mimo przedstawienia stanu faktycznego w szerszym zakresie, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podtrzyma swoje stanowisko, iż Wnioskodawca wraz z realizacją wierzytelności od B. osiągnie dochód z majątku nieruchomego w rozumieniu art. 6 ust. 1 Konwencji i powinien od uzyskanego dochodu odprowadzić podatek dochodowy w Polsce, zdaniem Wnioskodawcy niespłacone pożyczki, których Wnioskodawca nie będzie mógł dochodzić od zlikwidowanej A., stanowią koszt uzyskania przychodu względem zysku w ramach wierzytelności od B..

Na dzień likwidacji A. - 14 października 2015 r. łączne zadłużenie A. względem Wnioskodawcy wynosiło 12.500.583 zł. Decyzję o likwidacji A. podjął likwidator. Likwidator, który zdecyduje się na likwidację spółki bez zaspokojenia wszystkich wierzycieli musi liczyć się jednak z odpowiedzialnością względem niespłaconych wierzycieli. Aby uniknąć takiej odpowiedzialności likwidator winien uzyskać zgodę niezaspokojonego wierzyciela na likwidację danej spółki. Wnioskodawca wyraził taką zgodę i przekazała ją z dniem 22 października 2015 r. likwidatorowi. Wnioskodawca wyraził zgodę na likwidację A. jednocześnie mając na celu - zgodnie z art. 288 § 1 KSH uzyskanie majątku A., który pozostał po spłacie innych wierzycieli. W majątku A. znajdowała się wierzytelność od B..

Chociaż strony na podstawie umowy cesji nie ustaliły żadnego wynagrodzenia za nabycie wierzytelności przyszłej, to transakcję należy rozpatrywać globalnie, mając na względzie fakt, że A. dokonała zakupu Nieruchomości za pieniądze z pożyczki od Wnioskodawcy, że pożyczka ta nie została spłacona, że Wnioskodawca wyraził zgodę na likwidację A. bez spłaty udzielonych licznych pożyczek, m.in. po to aby uzyskać ich częściową rekompensatę w postaci przejęcia majątku A., w tym wierzytelności przyszłej od B.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

Podejmując decyzję o zgodzie na likwidację A. i przejęciu jej wierzytelności przyszłej od B. - czyli o osiągnięciu przychodu, Wnioskodawca poniósł w tym celu koszt w postaci utraty możliwości dochodzenia od A. (ale również od jej likwidatora) niespłaconych pożyczek w kwocie 12.500.583 zł. Ich wartość stanowi zatem koszt uzyskania przychodu dla mającej wkrótce nastąpić spłaty wierzytelności od B.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek z 19 listopada 2020 r. i 3 lutego 2021 r. wydałem dla Państwa interpretację indywidualną znak 0114-KDIP2-1.4010.413.2020.2.SP, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie:

• braku odprowadzenia podatku dochodowego w Polsce - za nieprawidłowe,
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pożyczek niespłaconych przez zlikwidowaną spółkę z o.o. - za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 4 lutego 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 25 lutego 2021 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Skarga wpłynęła 4 marca 2021 r.

Formułując zarzuty skargi wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości.

Pismem z 31 marca 2021 r. znak 0114-KDIP2-1.4010.413.2020.4.SP udzieliłem odpowiedzi na Państwa skargę.

Postępowanie przed sądem administracyjnym

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 28 marca 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 1074/21 uchylił interpretację indywidualną z 3 lutego 2021 r. znak 0114-KDIP2-1.4010.413.2020.2.SP.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 5 marca 2025 r. sygn. akt II FSK 763/22 oddalił ww. skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wpłynął do organu 13 maja 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 28 marca 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 1074/21;
• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie braku odprowadzenia podatku dochodowego w Polsce - jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Z kolei, mając na uwadze, że pytanie oznaczone we wniosku nr 2 było pytaniem warunkowym, na które odpowiedzi Państwo oczekiwali w przypadku uznania stanowiska w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, oraz mając na uwadze, że stanowisko w zakresie pytania nr 1 organ ocenił jako prawidłowe, odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezzasadna.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie problematyki będącej ściśle przedmiotem Państwa zapytania (pytań). Treść pytań wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwoprawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji w zakresie pytania nr 1 jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.