Interpretacja indywidualna z dnia 26 czerwca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.394.2025.2.AA

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 25 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 25 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 18 czerwca 2025 r. (wpływ 18 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 11.10.2019 roku Pana firma (…) wykonywała transport maszyny na trasie (...) na zlecenie firmy (…) Podczas rozładunku maszyny dokonywanego przez Pana przy użyciu (...), którym operował Pana pracownik doszło do zdarzenia, wynikającego z awarii samochodu, to jest upuszczenia i uszkodzenia maszyny. Pana firma ubezpieczeniowa ze względu na wyłączenia zawarte w umowie ubezpieczeniowej odmówiła wypłaty odszkodowania. (…) złożył reklamację i wystąpił o zwrot poniesionych kosztów przywrócenia maszyny do stanu pierwotnego. Sprawa zakończyła się w sądzie. Zapadł wyrok nakazujący zapłatę (…) zł wraz z odsetkami. Dokonał Pan zapłaty w dniu 15.11.2024.

Uzupełnienie wniosku

Jaką formę opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej Pan wybrał (np. zasady ogólne, podatek liniowy)?

Forma opodatkowania: podatek liniowy.

Jakie księgi podatkowe dla celów rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych Pan prowadzi (np. podatkową księgę przychodów i rozchodów, księgi rachunkowe)?

Księgi rachunkowe.

Czy wykonana 11 października 2019 r. usługa transportu maszyny została udokumentowana fakturą – jeśli tak, to za co była wystawiona ta faktura?

Usługa została udokumentowana fakturą. Faktura była wystawiona za usługi transportowe.

Czy faktura za ww. usługę transportu była ujęta przez Pana w przychodach prowadzonej działalności?

Faktura została ujęta w przychodach firmy.

Czy w związku z uszkodzeniem maszyny w transporcie wystawił Pan fakturę korygującą ten przychód – jeśli tak, to z jakiego powodu?

Faktura nie była korygowana, ponieważ usługa została wykonana. Wypadek zdarzył się na rozładunku w miejscu docelowym.

Na jakiej podstawie Zleceniodawca wystąpił do Pana z roszczeniem zapłaty za naprawę uszkodzonej maszyny?

W załączeniu przesyłał Pan pismo od Zleceniodawcy, w którym jest zawarte uzasadnienie reklamacji oraz ofertę nowej maszyny, który przedstawia jej całkowitą wartość.

Jakie dokładnie postanowienia zawierał wyrok, na podstawie którego wypłacił Pan środki pieniężne, czy wskazuje on podstawę prawną dokonanej przez Pana zapłaty?

W załączeniu przesyła Pan wyrok sądu.

Czy poniesione przez Pana wydatki w związku z przywróceniem uszkodzonej maszyny do stanu pierwotnego zostały udokumentowane; jeśli tak – proszę wskazać w jaki sposób (faktura, inny dokument – jaki) oraz datę wystawienia faktury/innego dokumentu?

Nie ponosił Pan wydatków naprawy uszkodzonej maszyny, zrobił to jej właściciel. Wniósł Pan o reklamację związaną z uszkodzeniem przesyłki.

Jaki związek z uzyskaniem przychodów, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów mają poniesione przez Pana wydatki związane z przywróceniem uszkodzonej maszyny do stanu pierwotnego – proszę szczegółowo opisać?

Podejmując zlecenie transportu maszyny, jako przewoźnik, jest Pan zobowiązany do dostarczenia jej w stanie takim, w jakim ją Pan załadował. Przewoźnik odpowiada za nienaruszony stan przesyłki w czasie przewozu. Maszyna uległa poważnemu uszkodzeniu z przyczyn od Pana niezależnych (...). Firma ubezpieczeniowa odmówiła wypłaty odszkodowania, ze względu na wyłączenia w umowie. Dbając o wizerunek firmy jako rzetelnego przewoźnika, wypłata kwoty w toku postępowania reklamacyjnego stanowi wg Pana oceny związek z uzyskaniem przyszłych przychodów.

Czy wypłacona przez Pana kwota (…) stanowi karę umowną bądź odszkodowanie?

Wypłacona kwota nie jest karą umowną ani odszkodowaniem. Właściciel maszyny wniósł o reklamację związaną z uszkodzeniem przesyłki, kopie pisma przesyłam w załączeniu.

Za jaki okres naliczono odsetki?

W sądzie zawarto ugodę, odsetki zostały naliczone od dnia 23 sierpnia 2024 r.

Jak i z jakich przyczyn doszło do awarii samochodu podczas rozładunku maszyny; proszę szczegółowo opisać całe to zdarzenie, w tym działania podjęte przez pracownika?

Maszyna (…), jako maszyna pokazowa, przewożona była z powrotem do właściciela – firma (…). Pana firma realizowała transport maszyny samochodem ciężarowym typu (...) o nr rejestracyjnych (…). Podczas rozładunku maszyna tylną częścią oparła się kołami o podłoże (...). W pewnej chwili, uszkodzeniu uległy (...). Siła uderzenia o podłoże była tak duża, że znacznemu uszkodzeniu uległa główna rama nośna maszyny. Masa całkowita maszyny wynosiła 15 ton, więc siła i przeciążenie przy upadku było olbrzymie.

Pytanie

Czy ewentualny koszt będzie Pan mógł zaliczyć w roku podatkowym 2025, czy należy skorygować rok 2024?

Czy może Pan kwotę (…) wraz z odsetkami i kosztami procesu zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie - jako przedsiębiorca dokonał Pan należytej staranności w wykonywaniu zlecenia, uszkodzeniu uległy (...), okoliczności, na które nie miał Pan wpływu.

Dodatkowo wskazał Pan, że Pana zdaniem może Pan wypłaconą kwotę zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wydatek poniósł Pan w 2024 roku i w tym roku podatkowym powinien Pan zaliczyć do kosztów, dokonując korekty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

-musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

-musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z zacytowanego przepisu wynika, że za koszty uzyskania przychodów nie są uznawane kary umowne i odszkodowania z tytułu:

-wad dostarczonych towarów;

-wad wykonanych robót;

-wad wykonanych usług;

-zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad;

-zwłoki w usunięciu wad towarów;

-zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót;

-zwłoki w usunięciu wad wykonanych usług.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołuje się do pojęć z zakresu prawa cywilnego (odszkodowanie, kara umowna, wada, zwłoka). Oznacza to, że wyjaśnienie tych terminów cywilnoprawnych jest niezbędne do rekonstrukcji tej normy prawa podatkowego.

Odszkodowanie jest świadczeniem polegającym na naprawieniu szkody. Jako szkodę należy rozumieć uszczerbek, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Szkoda może zostać wyrządzona niezależnie od istniejącego uprzednio między danymi osobami stosunku prawnego (szkoda z tytułu tzw. czynów niedozwolonych – ex delicto) bądź przez niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania przez dłużnika stosunku zobowiązaniowego (szkoda kontraktowa,ex contractu). Odszkodowanie zastępuje wówczas główne świadczenie dłużnika lub je uzupełnia (...).

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do odszkodowań z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez dłużnika, a zatem świadczeń rekompensujących, tzw. szkodę kontraktową. Dalsze rozważania odnoszą się zatem do odpowiedzialności za tego rodzaju szkodę.

Ogólne zasady odpowiedzialności dłużnika z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania zostały unormowane w księdze III Kodeksu cywilnego. Podstawowymi przepisami w tym zakresie są art. 471-473 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 471 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 472 Kodeksu cywilnego, jeżeli ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej nie wynika nic innego, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności.

Z przepisu art. 471 Kodeksu cywilnego wynika, że nie wykonując lub nienależycie wykonując zobowiązanie, dłużnik działa w sposób zawiniony (wyrok NSA z 11 czerwca 2015 r., sygn. akt II 1341/13).

Stosownie do art. 473 § 1 Kodeksu cywilnego:

Na mocy 473 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z przywołanych przepisów jednoznacznie wynika, że dłużnik może zostać zobowiązany do zapłaty odszkodowania z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania również wówczas, gdy nie można mu przypisać winy, innymi słowy, gdy dochował należytej staranności, wykonując zobowiązanie. Jest to tzw. odpowiedzialność na zasadzie ryzyka.

Dlatego też zwracam uwagę, że art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się m.in. do kategorii odszkodowań, nie precyzując, że chodzi o odszkodowania będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez dłużnika na skutek niedochowania przez niego należytej staranności. Tym samym, w myśl zasady lege non distinguente nec nostrum est distinguere (gdy ustawa nie rozróżnia, nie do nas należy rozróżnianie), należy przyjąć, że wszelkie odszkodowania z wymienionych w tym przepisie tytułów nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od tego, czy są one skutkiem szkody powstałej w następstwie winy dłużnika, czy też szkody, na której powstanie dłużnik nie miał wpływu.

Tym samym, dla wykluczenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów nie ma znaczenia przyczyna powstania tych wad. Wystarczającą przesłanką jest wystąpienie odpowiedzialności dłużnika za nienależycie wykonane świadczenie, która może wynikać z ustawy lub ze stosunku obligacyjnego łączącego strony. Zapłata odszkodowania na rzecz kontrahenta jest efektem istnienia takiej odpowiedzialności.

Pogląd, zgodnie z którym przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów tylko te kary umowne i odszkodowania, które są następstwem winy podatnika polegającej na niedołożeniu należytej staranności w wykonaniu zobowiązania, zdaje się abstrahować od faktu, że odpowiedzialność dłużnika z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania nie zawsze opiera się na zasadzie winy. Przyjmowanie, że w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych chodzi wyłącznie o odpowiedzialność dłużnika wynikającą z art. 471 Kodeksu cywilnego, w sytuacji, gdy z językowej wykładni przepisu taki wniosek w żaden sposób nie wynika, stanowi przykład wykładni zawężającej, tj. nieobejmującej wszystkich sytuacji, w których zastosowanie powinien znaleźć przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do wyjaśnienia, co należy rozumieć pod pojęciem „wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług”, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do wyroku WSA w Warszawie z 21 grudnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2631/15, w którym Sąd stwierdził, że:

Tym samym każde nienależyte wykonanie usługi, nawet niezawinione przez dłużnika, stanowi wadę wykonywanych robót/usług. Jeżeli zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego lub postanowieniami umowy dłużnik odpowiada wobec wierzyciela w przypadku nienależytego wykonania usługi, niezależnie od dochowania przez niego należytej staranności, nie może kwoty zapłaconego odszkodowania, kary, czy kary umownej zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Jednak podkreślam, że rozumienie pojęcia „wadliwości dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług”, przyjęte przez WSA w Warszawie w wyroku z 21 grudnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2631/15, jest szersze od rozumienia tego pojęcia w prawie cywilnym, przynajmniej w odniesieniu do „wad wykonanych robót i usług”.

Podsumowując, art.23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów odszkodowania wypłacone z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, niezależnie od tego, czy odpowiedzialność dłużnika, której wyrazem jest zapłata odszkodowania, została oparta na zasadzie winy, czy na zasadzie ryzyka.

Zatem należy przyjąć, że wadliwie wykonana usługa to taka, która została wykonana w sposób niepełny, tj. nie zostały spełnione wszelkie obowiązki ciążące na usługodawcy, zgodnie z umową oraz przepisami prawa. W sytuacji zatem, gdy przewoźnik płaci zlecającemu przewóz odszkodowanie z tytułu wyrządzonych podczas transportu szkód w towarach, to dochodzi do rekompensaty z tytułu szkody związanej z wadą wykonanej usługi. Oznacza to, że wypłacona z tego tytułu kwota nie będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, gdyż tego rodzaju wydatki zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Pana firma wykonywała transport maszyny. Podczas rozładunku maszyny dokonywanego przez Pana firmę doszło do uszkodzenia wysięgników samochodu i transportowana maszyna upadła na plac manewrowy. Z opisu sprawy wynika, że podejmując zlecenie transportu maszyny, jako przewoźnik był Pan zobowiązany do dostarczenia jej w takim stanie, w jakim ją załadował. Maszyna uległa znacznemu uszkodzeniu z przyczyn od Pana niezależnych. Firma ubezpieczeniowa odmówiła wypłaty odszkodowania ze względu na wyłączenia w umowie. Firma zlecająca transport maszyny złożyła reklamację i wystąpiła o zwrot poniesionych kosztów przywrócenia maszyny do stanu pierwotnego. Sprawa zakończyła się w sądzie, gdzie sąd wydał wyrok nakazujący zapłatę (…) wraz z odsetkami. Zapłaty tej kwoty dokonał Pan w listopada 2024 r.

Podkreślam, że kwestia winy w powstaniu szkody nie ma znaczenia na gruncie art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego, że świadczy Pan usługi transportowe, to uszkodzenie przewożonych towarów w trakcie wykonywania tej usługi należy zaliczyć do szkody wyrządzonej w wyniku realizacji kontraktu, czyli zobowiązania, a nie szkody powstałej w wyniku czynu niedozwolonego opartego na zasadzie winy.

W świetle przedstawionych wyjaśnień stwierdzam, że wypłacona zleceniodawcy przez Pana kwota z tytułu uszkodzenia towaru (maszyny), będącej przedmiotem transportu, w wysokości określonej w wyroku sądu wraz z odsetkami nie może zostać uznana za koszt uzyskania przychodów. Kwota ta mieści się bowiem w dyspozycji zacytowanego art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatek wyłączony z kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowanie: wypłacona zleceniodawcy przez Pana kwota z tytułu uszkodzenia towaru (maszyny), będącej przedmiotem transportu, wraz z odsetkami nie może zostać uznana za koszt uzyskania przychodów.

Stąd odpowiedź na pytanie dotyczące momentu zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych jest bezzasadna.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.