Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 2 lipca 2025 r., sygn. I SA/Ol 458/24

Oddala się skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji nakładającą zobowiązanie podatkowe, uznając, że wszczęte postępowanie nie było instrumentalne, a zobowiązanie nie uległo przedawnieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Górska sędzia WSA Jolanta Strumiłło Protokolant Specjalista Monika Rząp po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2025 r. sprawy ze skargi T. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 14 października 2024 r., nr 2801-lOV-1.4103.25.2024 w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2016 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 14 października 2024 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie (dalej: Dyrektor, organ odwoławczy) po rozpatrzeniu odwołania T. B. (dalej: strona, skarżący, podatnik) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w N. (dalej: Naczelnik, organ I instancji) w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za wrzesień 2016 r. w wysokości 24.399,00 zł. Z akt sprawy oraz uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że 11 stycznia 2017 r. Naczelnik wszczął wobec strony kontrolę podatkową w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za wrzesień 2016 r. Strona nie złożyła korekty deklaracji podatkowej za wrzesień 2016 r. Następnie w dniu 9 czerwca 2021 r. zostało wszczęte wobec strony postępowanie podatkowe w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za wrzesień 2016 r. W toku kontroli i postępowania podatkowego ustalono, że podatnik przyjął do obniżenia podatku należnego podatek naliczony wynikający z 3 faktur wystawionych przez L. o łącznej wartości netto 100.000 zł, podatek VAT 23.000 zł, dokumentujących wykonanie usług budowlanych. Organ I instancji ustalił też, że transakcje pomiędzy podmiotami wykazanymi na fakturach VAT nie zostały faktycznie przeprowadzone, zaś strona przyjęła do odliczenia podatek z faktur potwierdzających fikcyjne zdarzenia gospodarcze. W związku z powyższym, Naczelnik wydał decyzję z 7 maja 2024 r., w której na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), dalej: "ustawa o VAT" odmówił stronie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikające z ww. opisanych faktur i określił zobowiązanie podatku w kwocie odmiennej od zadeklarowanej. Po rozpatrzeniu odwołania, zaskarżoną decyzją Dyrektor utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Zdaniem organu odwoławczego, w przedmiotowej sprawie doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego za wrzesień 2016 r. w związku z postanowieniem z 17.05.2019 r. o wszczęciu śledztwa przez Prokuraturę Okręgową w G. sygn. akt. [...]. Organ odwoławczy podkreślił, że Naczelnik zawiadomieniem z 1 września 2021 r. zawiadomił stronę o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia z dniem 17 maja 2019 r. na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 w związku z art. 70c Ordynacji podatkowej. Zawiadomienie zostało doręczone stronie w dniu 3.09.2021 r. Organ odwoławczy uwzględnił przy tym, że postępowanie Prokuratury Okręgowej w G. jest w dalszym ciągu prowadzone, a w związku z tym, pozostałe zawiadomienia skierowane do podatnika nie wywołują skutków prawnych. Wyjaśnił, że Prokuratura Rejonowa w N. wszczęła w dniu 27.08.2021 r. wobec strony dochodzenie o sygn. [...]. Prowadzenie dochodzenia powierzono Naczelnikowi [...] Urzędu Celno-Skarbowego w O. Stronę zawiadomieniem z 9 września 2021 r. poinformowano o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia z dniem 27 sierpnia 2021 r. Zawiadomienie zostało doręczone stronie 10 września 2021 r. Następnie dochodzenie zostało umorzone postanowieniem z 5 lipca 2022 r. Zawiadomieniem z 6 września 2022 r. Naczelnik poinformował stronę o tym, że od dnia 9 sierpnia 2022 r. termin przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za wrzesień 2016 r. biegnie dalej. Zawiadomienie to dotyczyło wyłączenie miesiąca września w związku z wszczętym dochodzeniem przez Prokuraturę Rejonową w N.. Następnie Prokuratura Rejonowa w N., postanowieniem z 7 listopada 2023 r. w sprawie [...] podjęła na nowo umorzone dochodzenie, zaś Prokuratura Okręgowa w G. postanowiła połączyć te postępowanie do śledztwa o sygn. [...]. Organ odwoławczy podkreślił przy tym, że nie można zawiesić terminu, który został już raz zawieszony. W związku z tym, bez znaczenia pozostaje zawiadomienie Naczelnika z 6 września 2022 r. informujące o tym, że termin przedawnienia biegnie dalej. Organ odwoławczy uznał również, ze zawieszenie terminu przedawnienia nie miało charakteru instrumentalnego. Wskazał, że w efekcie prowadzonego śledztwa przez Prokuraturę Okręgową w G. sformułowano zarzuty karne wobec strony, a następnie został skierowany akt oskarżenia do Sądu Okręgowego w W. Zarzuty w tym zakresie pozostają w związku z ustaleniami stanowiącymi podstawę faktyczną zaskarżonej decyzji. W niniejszej sprawie nie wystąpiła również sytuacja, w której postępowanie kontrolne i postępowanie karne skarbowe zostałyby wszczęte na krótko przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Odnosząc się do okoliczności związanych z działalnością prowadzoną przez L. (dalej również jako firma), ustalono, że A. B. posiadał w Urzędzie Skarbowym W. otwarty obowiązek podatkowy z tytułu podatków od towarów i usług w następujących okresach: od 1.06.2009 r. do 31.12.2014 r., od 1.01.2015 r. do 19.10.2017 r. od 1.01.2018 r. do 1.06.2018 r. Nie składał deklaracji VAT-7 za rok podatkowy 2016 r. oraz nie złożył deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R, a także informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 za rok podatkowy 2016. Ponadto, od 21.06.2016 r. został zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług. W wyniku przeprowadzonej kontroli celno- skarbowej Naczelnik [...] Urzędu Celno- Skarbowego w G. wydał decyzją z 28.03.2023 r., określił A. B. podatek do zapłaty za okres od lipca 2016 r. do grudnia 2016 r. Z treści prawomocnej decyzji wynikało, że firma faktycznie nie dokonywała sprzedaży towarów i usług na rzecz podmiotów gospodarczych. Wystawione faktury nie potwierdzają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, dokumentują transakcje, które nie miały miejsca. Ustalono, że A. B. faktycznie nie prowadził działalności gospodarczej o czym świadczy szeroki zakres różnorodnych usług i dostaw towarów niemożliwy do wykonania w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, fakt niezatrudniania w kontrolowanym okresie żadnych pracowników, wystawianie faktur na usługi i towary niezwiązane z rodzajem prowadzonej działalności gospodarczej, brak ksiąg rachunkowych firmy w okresie objętym postępowaniem podatkowym, brak obrotów na rachunkach bankowych, płatności za faktury stanowiły w większości płatność gotówką. A. B. nie posiadał środków trwałych ani nie ponosił wydatków/kosztów związanych z ich użytkowaniem np. opłat za ubezpieczenie OC, zakupu paliwa. Pod adresem wskazanym jako miejsce prowadzenia działalności nie ma znamion prowadzenia jakiejkolwiek działalności. We wskazanym miejscu brak jest wyodrębnionych pomieszczeń magazynowych i biurowych firmy, a ponadto zarejestrowany był tam klub. A. B. nie ponosił również wydatków typowych dla podmiotów prowadzących działalność np. opłaty związane z utrzymaniem biura, opłaty za Internet, telefon firmowy, zakup artykułów papierniczych. Brak jest również wydatków mogących świadczyć o wynajmowaniu od podmiotów trzecich np. środków transportu, maszyn, urządzeń niezbędnych do wykonywania usług wskazanych na fakturach sprzedaży.