Interpretacja indywidualna z dnia 15 lipca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.311.2025.1.RH

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega w Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu od całości swoich dochodów, niezależnie od miejsca ich osiągania.

Wnioskodawca począwszy od 1 stycznia 2025 r. wybrał opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie przepisów rozdziału 6b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 z późn. zm., dalej jako: „ustawa o CIT”), tj. ryczałtem od dochodów spółek (dalej jako: „Ryczałt” lub „estoński CIT”).

Spółka uiszcza comiesięczne wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej jako: „PFRON”), stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 44 z późn. zm., dalej jako: „ustawa o PFRON”).

Spółka w powyższym zakresie powzięła wątpliwości, czy uiszczane wpłaty na PFRON powinny zostać opodatkowane w ramach Ryczałtu, a przede wszystkim czy można je traktować jako ukryte zyski (dochód z tytułu ukrytych zysków), o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 28m ust. 3 ustawy o CIT bądź jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą), o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Pytanie

Czy wpłaty dokonywane przez Wnioskodawcę na PFRON na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON podlegają opodatkowaniu Ryczałtem, a w szczególności czy stanowią tzw. ukryte zyski, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 28m ust. 3 ustawy o CIT lub wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłaty dokonywane przez Wnioskodawcę na PFRON na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 44 z późn. zm., dalej jako: „ustawa o PFRON”) nie podlegają opodatkowaniu Ryczałtem, a w szczególności nie stanowią tzw. ukrytych zysków, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 28m ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 z późn. zm., dalej jako: „ustawa o CIT”) ani wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Uzasadnienie:

Uwagi ogólne

Katalog dochodów podlegających opodatkowaniu Ryczałtem został wymieniony w art. 28m ust. 1 ustawy o CIT. Stosownie do tego przepisu opodatkowaniu Ryczałtem podlega dochód odpowiadający:

1)wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony:

a)do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom (dochód z tytułu podzielonego zysku) lub

b)na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat);

2)wysokości ukrytych zysków (dochód z tytułu ukrytych zysków);

3)wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą);

4)nadwyżce wartości rynkowej składników przejmowanego majątku lub wniesionego w drodze wkładu niepieniężnego ponad wartość podatkową tych składników (dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku) - w przypadku łączenia, podziału, przekształcenia podmiotów lub wniesienia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części;

5)sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto) - w przypadku podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem;

6)wartości przychodów i kosztów podlegających zgodnie z przepisami o rachunkowości zarachowaniu w roku podatkowym i uwzględnieniu w zysku (stracie) netto, które nie zostały uwzględnione w tym zysku (stracie) netto (dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych).

Powyższy przepis zawiera zamknięty katalog dochodów podlegających opodatkowaniu Ryczałtem.

Ukryte zyski

Stosownie do art. 28m ust. 3 ustawy o CIT, przez ukryte zyski, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem. Dalej przepis wskazuje przedmiotowy katalog przykładowych świadczeń, które mogą zostać uznane za ukryte zyski.

Obowiązek wpłat na PFRON wynika z art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON. Zgodnie ze wskazanym przepisem, pracodawca zatrudniający co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 2-5 i art. 22, dokonywać miesięcznych wpłat na Fundusz, w wysokości kwoty stanowiącej iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych.

W kontekście powyższego należy mieć na uwadze, że ukrytymi zyskami są świadczenia realizowane w związku z prawem do udziału w zysku, które realizowane są bezpośrednio lub pośrednio na rzecz udziałowca, akcjonariusza albo wspólnika lub na rzecz podmiotu powiązanego bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem. Natomiast wyłącznym beneficjentem wpłat dokonywanych przez Spółkę na PFRON jest PFRON - tj. państwowy fundusz celowy, który został powołany celem rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych polegającej na włączaniu tych osób do życia w społeczeństwie tak, by mogły funkcjonować na równi z osobami zdrowymi.

Tym samym, już z samego faktu, iż wpłaty na PFRON nie są realizowane na rzecz udziałowców Spółki lub podmiotów powiązanych z nimi lub ze Spółką, należy wywieść wniosek, iż wpłaty te nie stanowią ukrytych zysków, opodatkowanych Ryczałtem.

Dodatkowo, ukryte zyski realizowane są w związku z prawem do udziału w zysku podatnika. Natomiast, jak zostało wyjaśnione powyżej, wpłaty na PFRON ponoszone są na rzecz państwowego funduszu celowego. Nie pozostają one w żadnym związku z udziałem w zysku Spółki. Jedynymi wskaźnikami, od których uzależniona jest wartość obowiązkowych wpłat na PFRON są poziom zatrudnienia ogółem oraz odsetek zatrudnienia osób niepełnosprawnych w ogóle zatrudnionych.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, wpłaty na PFRON nie mogą zostać zakwalifikowane jako dochód z ukrytych zysków, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą

Wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, które podlegają opodatkowaniu Ryczałtem na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT nie zostały ustawowo zdefiniowane. Jak wynika z Objaśnień Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2021 r. - Przewodnik do Ryczałtu od dochodów spółek (dalej: „Objaśnienia”), w ocenie wydatków kwalifikujących się do tego rodzaju dochodów można posiłkować się kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT z uwagi na podobieństwo celu ich poniesienia. Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Stosownie jednak do art. 16 ust. 1 pkt 36 (ustawy o CIT – przypis Organu), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

W konsekwencji, na gruncie opodatkowania podatkiem CIT na zasadach ogólnych, wpłaty dokonywane na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

W doktrynie wskazuje się jednak, że zakres pojęciowy „wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą” jest szerszy niż wynikający z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Dla wykazania związku wydatku z działalnością gospodarczą podatnika dla celów art. 28m ust. 1 pkt 3 tej ustawy wystarczające jest wykazanie jakiegokolwiek związku wydatku z działalnością gospodarczą, ponieważ definicja kosztu uzyskania przychodu z art. 15 ust. 1 ww. ustawy kładzie nacisk na związek kosztu z przychodem czy zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów (B. Kubista, Wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w ryczałcie od dochodów spółek, BISP 2023, nr 4).

Prawidłowość powyższej wykładni znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 7 czerwca 2023 roku, sygn. akt I SA/Wr 750/22 wskazano, że „(...) zbiór wyłączeń z kosztów podatkowych nie jest tożsamy ze zbiorem wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą”.

Co więcej, należy zauważyć, iż brak możliwości utożsamiania wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą z katalogiem wydatków z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, potwierdza również wykładnia literalna przepisów art. 16 ust. 1 oraz art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Wskazany art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT wprowadza na grunt przepisów ustawy o CIT nowe pojęcie, jakim są wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą. Terminem tym z kolei nie posługuje się art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, który ma następujące brzmienie: nie uważa się za koszty uzyskania przychodu (...). Tym samym przywołana treść obu przepisów wskazuje na fakt, iż inna jest ich dyspozycja. Jeden przepis odnosi się do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów a drugi do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Natomiast w ocenie Spółki nie ma podstaw normatywnych, żeby różne pojęcia użyte na gruncie tej samej ustawy rozumieć w ten sam sposób.

Nadto, mając na uwadze racjonalność ustawodawcy, należy przyjąć, że gdyby jego intencją było opodatkowanie Ryczałtem wszystkich wydatków wskazanych w art. 16 ustawy o CIT, art. 28m tego aktu prawnego odsyłałby do wskazanego katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu. Mając natomiast na względzie, że ustawodawca nie poczynił takiego odesłania, należy przyjąć, że wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, które są opodatkowane Ryczałtem nie mogą być utożsamiane z kategorią kosztów wskazaną w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Co istotne, w Objaśnieniach zaznaczono także iż: „Sposób kwalifikacji tego dochodu uzależniony jest od indywidualnego stanu faktycznego, w jakim pozostaje spółka. W ocenie wydatków kwalifikujących się do tego rodzaju dochodów można się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1, wynikającą z praktyki podmiotu jak również bogatego orzecznictwa sądowo-administracyjnego. Wprawdzie pojęcie „wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą” nie jest tożsame z pojęciem „wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów”, jednak należy zwrócić uwagę na podobieństwo, jakie może je cechować. Podobieństwa pomiędzy wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą o wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu, należy upatrywać przede wszystkim w celu ich poniesienia. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Te same cele powinny realizować wydatki związane z działalnością gospodarczą. Należy bowiem zwrócić uwagę, że jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter”. (Objaśnienia, s. 41 pkt 64).

Biorąc zatem pod uwagę przesłankę racjonalności działania ustawodawcy, jedyną trafną interpretacją charakteru katalogu zawartego w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT jest uznanie, iż wydatki w nim zawarte mogą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Co za tym idzie, jeżeli (jak wskazano w Objaśnieniach) na potrzeby uznania wydatku za niezwiązany z działalnością gospodarczą istotny jest cel jego poniesienia, to nie można wykluczyć, iż niektóre z wydatków uznawanych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT za wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, będą jednocześnie związane z działalnością gospodarczą podatnika.

W świetle powyższych rozważań, w celu określenia czy dany wydatek podlega opodatkowaniu Ryczałtem jako niezwiązany z działalnością gospodarczą Spółki nie jest wystarczające określenie czy wydatek ten mógłby stanowić koszt uzyskania przychodów, gdyby podatnik podlegał opodatkowaniu podatkiem CIT na zasadach ogólnych. Za wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą mogą bowiem zostać uznane wyłącznie koszty poniesione przez podatnika na cele, których nie da się w żaden sposób powiązać z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą w rozumieniu ogólnych przepisów o działalności gospodarczej.

Jak wskazuje się w praktyce, jedną z nieodłącznych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter. Zatem za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą można uznać m.in. takie wydatki i koszty, które nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Nie ulega wątpliwości, że Spółka realizując cele zarobkowe, a zarazem zasadę społecznej odpowiedzialności biznesu, dąży do zwiększenia zatrudnienia. W konsekwencji, Spółka jest pracodawcą, który spełnia warunek określony w art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON, w związku z czym zobowiązana jest do uiszczania miesięcznej wpłaty. Spełnienie tego warunku jest ściśle związane z działalnością gospodarczą - trudno bowiem mówić o zatrudnianiu pracowników w celu innym niż związanym z tą działalnością.

Jak już wskazano powyżej, wyłączną przesłanką dla wystąpienia obowiązku uiszczania wpłat na PFRON jest fakt zatrudniania przez pracodawcę wskazanej (lub większej) liczby pracowników - tj. 25 pracowników. W opinii Wnioskodawcy oznacza to, że przedmiotowe wpłaty mają charakter zbliżony do innych kosztów ponoszonych obligatoryjnie przez pracodawcę w związku z zatrudnieniem pracowników, np. składek na ubezpieczenia społeczne, w części finansowanej przez pracodawcę jako płatnika. Wydatki z tytułu ww. składek są powszechnie uznawane za spełniające kryteria uznania ich za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (za wyjątkiem składek nieopłaconych - art. 16 ust. 1 pkt 57a tej ustawy), a zatem m.in. za wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie znajduje uzasadnienia na dokonywanie przeciwnej kwalifikacji (tj. jako wydatku niezwiązanego z działalnością gospodarczą) w przypadku wpłat na PFRON. Jak bowiem wskazywano powyżej - obowiązek ich uiszczania wynika bezpośrednio z faktu zatrudniania pracowników, co z kolei jest niezbędne w celu prowadzania działalności gospodarczej i osiągania z niej przychodów. Nie ulega także wątpliwości, iż dążąc do rozwoju prowadzonej działalności (a zatem także do wzrostu osiąganych z niej przychodów), pracodawca będzie systematycznie zwiększał liczebność zatrudnionego personelu, w efekcie czego będzie zobowiązany do dokonywania wpłat zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON.

Podsumowując, wpłaty na PFRON wykazują związek z działalnością gospodarczą pracodawcy - są one bowiem nierozerwalnie związane z zatrudnieniem personelu na cele prowadzenia tejże działalności.

W Objaśnieniach zostało również wskazane, że „za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą będą uznane publicznoprawne wydatki o charakterze sankcyjnym, np. kary, grzywny czy odsetki od nieterminowego uregulowania zobowiązania podatkowego. Takie wydatki oprócz tego, że mają charakter sankcyjny, nie są również poniesione w celu osiągnięcia, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów jak również ich ponoszenie nie jest podstawa prowadzenia działalności gospodarczej”. (Objaśnienia, s. 41 pkt 64)

Nie ulega wątpliwości, iż wpłaty na PFRON można uznać za wydatki o charakterze publicznoprawnym. Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ustawy o PFRON, PFRON jest państwowym funduszem celowym w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, a co za tym idzie - należy do sektora finansów publicznych (art. 9 pkt 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych - t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1530 z późn. zm.), a jego dochody stanowią środki publiczne (art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W ocenie Wnioskodawcy, nie sposób jednak uznać, iż wpłaty na PFRON mają charakter sankcyjny. Budowa przytaczanego już wcześniej art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON jednoznacznie wskazuje, iż wpłaty te mają charakter powszechny dla wszystkich pracodawców zatrudniających powyżej 25 pracowników. Regulacja ta nie posiada zatem elementów sankcji - ustawa o PFRON ani żadna inna ustawa nie przewiduje bowiem normy nakazującej pracodawcy zatrudniać co najmniej 6% osób niepełnosprawnych. Normy sankcjonujące natomiast ze względu na swój charakter mogą znaleźć zastosowanie wyłącznie w razie naruszenia normy sankcjonowanej. Skoro natomiast taka norma sankcjonowana nie została wyrażona w przepisach prawa, to wpłata na PFRON (na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON) nie może zostać uznana za opłatę sankcyjną.

Ustawa o PFRON nakłada na adresata (pracodawcę) określony obowiązek, jednakże nie jest on w żaden sposób związany z zamiarem ukarania tego podmiotu za określone działanie lub jego brak. Należy co prawda wskazać, iż ustawa o PFRON przewiduje pewne wyłączenia z ww. obowiązku, m.in. w przypadku, gdy wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych u pracodawcy wynosi co najmniej 6% (art. 21 ust. 2 ustawy o PFRON), jednakże konstrukcja analizowanych przepisów w jednoznaczny sposób wyklucza charakter sankcyjny - co zostało wskazane powyżej.

Normy prawne o takim charakterze zwykle wskazują nakazane albo zakazane zachowanie adresata oraz sankcje grożące za niezastosowanie się do tej dyspozycji. Przytoczone wyżej przepisy miałyby zatem charakter sankcyjny, gdyby ustawa o PFRON wprowadzała obowiązek osiągnięcia wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych na poziomie minimum 6%, pod sankcją w postaci uiszczania opłat na PFRON.

Sposób konstrukcji art. 21 ust. 1 i 2 ustawy o PFRON wskazuje jednak jednoznacznie, iż wprowadza ona pewien obowiązek publicznoprawny (daninę) oraz określone wyjątki od jego stosowania. W swej istocie regulacja te nie różnią się od wielu przepisów ustaw podatkowych, nakładających na podatników obowiązek podatkowy. Gdyby zatem uznać wpłaty na PFRON uiszczane na podstawie ww. przepisów za wydatki o charakterze sankcyjnym, należałoby podobny wniosek powziąć w stosunku do większości danin publicznoprawnych. Nie ulega wątpliwości, iż byłaby to konkluzja trudna do zaakceptowania, bowiem prowadziłaby do sytuacji, w której za dochód niezwiązany z działalnością gospodarczą (a zatem podlegający opodatkowaniu w ramach Ryczałtu) należałoby uznać np. podatek od czynności cywilnoprawnych, jako „sankcję” za dokonanie określonych przepisami czynności nim opodatkowanych, czy też podatek od nieruchomości jako „sankcję” za pozostawanie właścicielem nieruchomości. Doszłoby zatem do sytuacji, w której wydatki uznawane, co do zasady, w praktyce za koszt uzyskania przychodów, jednocześnie podlegałyby opodatkowaniu w ramach Ryczałtu, jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Należy również wskazać, że zgodnie ze stanowiskiem zeprezentowanym przez Ministerstwo Finansów, wpłaty na PFRON mają stanowić zachętę, a nie instrument sankcyjny: „Wpłaty mają stanowić rodzaj zachęty do zatrudniania osób niepełnosprawnych przez podmioty chcące uniknąć wpłat. Natomiast jeżeli pracodawca nie zdecyduje się na zatrudnianie osób niepełnosprawnych, to dokonując wpłat na PFRON, przyczynia się do wspierania pracodawców zatrudniających te osoby, ponieważ ze środków tego funduszu finansowany jest system wspierania zatrudniania i rehabilitacji osób niepełnosprawnych. (...) Dlatego też m.in. ustawodawca wyłączył wpłaty na PFRON z kosztów uzyskania przychodów. (...)” (odpowiedź na interpelację poselską nr 22711, z dnia 4 lipca 2011 r.).

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, wpłaty na PFRON są związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a zatem nie są opodatkowane w ramach Ryczałtu jako dochód z wydatków niezwiązanych z taką działalnością.

Prawidłowość powyższej wykładni, zgodnie z którą wydatki z tytułu wpłat dokonywanych na rzecz PFRON nie podlegają opodatkowaniu Ryczałtem znajduje potwierdzenie w dotychczasowej praktyce interpretacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Stanowisko to zostało wyrażone w szczególności w następujących interpretacjach indywidualnych:

- z dnia 8 kwietnia 2024 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.53.2024.2.DD;

- z dnia 5 kwietnia 2024 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.50.2024.2.MBD;

- z dnia 16 lutego 2024 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.680.2023.2.MK;

- z dnia 9 lutego 2024 r., znak: 0114-KDIP2-2.4010.659.2023.1.PK.

Podsumowanie

W świetle przytoczonych powyżej argumentów, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że wydatki Spółki z tytułu wpłat dokonywanych na rzecz PFRON na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON nie podlegają opodatkowaniu Ryczałtem jako ukryte zyski ani jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą. Nie budzi także wątpliwości, że brak jest jakichkolwiek podstaw do opodatkowania wydatków na PFRON na podstawie innych przepisów Ryczałtu (np. jako podzielonego zysku itd.).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym: