Interpretacja indywidualna z dnia 29 lipca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.421.2025.1.JG

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2025 r., wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W niniejszym wniosku przez Wnioskodawcę rozumie się Spółkę: X.

Wnioskodawca może być również określany jako „Spółka”, „podatnik”, „X.” albo „(…)”.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją (…) (tzw. (…)). Spółka produkuje (…) oraz (…). Są to (…). Można wyróżnić (…).

Wnioskodawca w (…) r. otrzymał zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…), w Podstrefie (…) (strefa ta będzie zwana w dalszej części jako „SSE”, zaś zezwolenie z (…) r. będzie określane jako „Zezwolenie”).

Z Zezwolenia wynika, że:

1) zostało ono udzielone na podstawie następujących przepisów prawa:

a) art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych,

b) § 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z 2 lipca 2009 r. w sprawie powierzenia (…) Specjalnej Strefie Ekonomicznej (…) udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie strefy,

c) art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego.

2) Zezwolenie zostało udzielone po przeprowadzeniu rokowań.

3) Zezwolenie dotyczy działalności gospodarczej rozumianej jako produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług określonych w treści Zezwolenia, a świadczonych na terenie SSE.

4) Określono w nim wartość wydatków inwestycyjnych, ich rodzaj, datę ich ponoszenia oraz kwestie związane z zatrudnieniem nowych pracowników.

W większości działalność Wnioskodawcy zawiera się w zakresie Zezwolenia – działalność tę Wnioskodawca będzie określał jako „Działalność Strefową”.

Jednakże oprócz tego występują również przychody i koszty nie zawarte w Zezwoleniu, które we wniosku będą określane jako „Działalność Pozastrefowa”, a przychody i koszty związane z tym obszarem działalności będą określano jako „Przychody Pozastrefowe” i „Koszty Pozastrefowe”.

Działalność ta dotyczy (…). (…) (tzw. odpad produkcyjny) będzie określany we wniosku mianem „Odpadu Produkcyjnego”. Odpad Produkcyjny jest to odpad, który powstaje w wyniku problemów z produkcją, takich jak (…).

W produkcji występuje również tzw. odpad procesowy, którego nie dotyczy niniejszy wniosek. Odpadu procesowego Spółka nie jest w stanie uniknąć, ponieważ wynika on ze struktury wyrobu gotowego – jest to (…).

W latach 2018-2023 Spółka wykazywała przychody ze sprzedaży Odpadu Produkcyjnego jako Przychody Pozastrefowe, natomiast koszty materiału złomowanego były wykazywane jako koszty strefowe (wchodziły w Działalność Strefową).

Spółka uważa, że powyższe postępowanie było niewłaściwe i z tego względu występuje z niniejszym wnioskiem, gdyż zamierza skorygować zeznania podatkowe za wskazane lata.

We wniosku przez „ustawę o CIT” rozumie się ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pytanie

Czy w latach 2018-2023 r. koszty materiału złomowanego (a więc dotyczące bezpośrednio Przychodów Pozastrefowych, tj. przychodów ze sprzedaży Odpadu Produkcyjnego) powinny być wykazane z Działalności Pozastrefowej i czy związku z tym Spółka powinna sporządzić korektę zeznań CIT-8 za lata 2018-2023 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca uważa, że w latach 2018-2023 r. koszty materiału złomowanego (a więc dotyczące bezpośrednio Przychodów Pozastrefowych, tj. przychodów ze sprzedaży Odpadu Produkcyjnego) powinny być wykazane z Działalności Pozastrefowej i w związku z tym Spółka powinna sporządzić korektę zeznań CIT-8 za lata 2018-2023 r.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, zwalnia się od podatku dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1604), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zwolnienie jest stosowane z zastrzeżeniem art. 17 ust. 4-6d ustawy o CIT.

Ustępy 5-6 dotyczą cofnięcia zezwolenia, zatem nie mają zastosowania do Wnioskodawcy.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 4, zwolnienie podatkowe na terenie strefy przysługuje podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu. Spółka spełnia ten warunek.

W odniesieniu do Spółki zastosowanie znajdzie również regulacja, o której mowa w art. 17 ust. 6aa w związku z ust. 6a ustawy o CIT.

Na bazie tej regulacji, w przypadku Spółki można ustalić następującą normę prawną:

a)jeśli na terenie określonym w Zezwoleniu jest prowadzona działalność gospodarcza określona w tym Zezwoleniu (czyli Działalność Strefowa) oraz inna działalność (czyli jest to Działalność Pozastrefowa) to

b) wielkość zwolnienia określa się wyłącznie w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów dotyczące działalności określonej w Zezwoleniu.

Tymczasem, Spółka w odniesieniu do Odpadu Produkcyjnego „pomieszała” Działalność Strefową z Działalnością Pozastrefową. Przychody uznała bowiem za Przychody Pozastrefowe, zaś koszty za Koszty Strefowe.

Nie ulga wątpliwości, że przychody ze sprzedaży Odpadu Produkcyjnego stanowią Przychody Pozastrefowe, gdyż nie mieszczą się w zakresie zwolnienia podatkowego. W takim przypadku również koszty bezpośrednio związane z tymi przychodami, a więc koszty materiału złomowanego powinny być przypisane do Kosztów Pozastrefowych. Traktowanie ich jako kosztów wchodzących w Działalność Strefową w latach 2018-2023 było więc błędne.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje również pośrednie uzasadnienie na podstawie art. 15 ust. 2a ustawy o CIT, w związku z ust. 2 tego artykułu. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania, wówczas – gdy nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów - koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zatem, nawet w przypadku, gdy podatnik nie jest w stanie bezpośrednio przypisać kosztów do źródła zwolnionego, to i tak powinien dokonać tego przyporządkowania proporcjonalnie. Skoro tak, to tym bardziej powinien to uczynić, gdy koszty te są bezpośrednio związane z przychodem zwolnionym. Ponieważ koszty materiału złomowanego są bezpośrednio związane z przychodami ze sprzedaży Odpadu Produkcyjnego, to powinny być przypisane do Działalności Pozastrefowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym. Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”),

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1604),

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Przepisy art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określają zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.

Art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy w latach 2018-2023 r. koszty materiału złomowanego (a więc dotyczące bezpośrednio Przychodów Pozastrefowych, tj. przychodów ze sprzedaży Odpadu Produkcyjnego) powinny być wykazane z Działalności Pozastrefowej i czy związku z tym Spółka powinna sporządzić korektę zeznań CIT-8 za lata 2018-2023 r.

Odnosząc się do kwestii ustalenia, czy koszt uzyskania przychodu wynikający ze sprzedaży odpadów należy uznać za koszt działalności nieobjętej zwolnieniem na prowadzenie działalności w SSE, należy stwierdzić, że z wykładni gramatycznej, którą należy stosować przy ocenie zakresu zwolnień podatkowych, wynika, iż wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu.

Odnosząc się do ww. kwestii należy stwierdzić, że skoro jak wskazali Państwo, dochody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży odpadów podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, bowiem nie korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu działalności strefowej, gdyż nie mieszczą się w zakresie zwolnienia podatkowego, to tym samym koszty uzyskania przychodu wynikające ze sprzedaży odpadów należy uznać za koszt działalności nieobjętej zwolnieniem na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zatem, zgadzam się z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym w latach 2018-2023 r. koszty materiału złomowanego (a więc dotyczące bezpośrednio Przychodów Pozastrefowych, tj. przychodów ze sprzedaży Odpadu Produkcyjnego) powinny być wykazane z Działalności Pozastrefowej i w związku z tym Spółka powinna sporządzić korektę zeznań CIT-8 za lata 2018 - 2023 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.