Interpretacja indywidualna z dnia 6 sierpnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.558.2025.2.MKA
Małżonkowie będący polskimi rezydentami podatkowymi, pozostający w małżeństwie i wspólności majątkowej, a spełniający określone ustawowo warunki, mogą wspólnie rozliczać podatek dochodowy, mimo że jedno z nich nie uzyskiwało przychodów podlegających opodatkowaniu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 czerwca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami z 10 lipca 2025 r. (w odpowiedzi na wezwanie) oraz 1 i 4 sierpnia 2025 r. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Mieszkają Państwo (Pani i mąż) w Polsce od 15 maja 2023 r. Złożyła Pani podatek indywidualnie za lata 2023 i 2024. Ostatnio dowiedziała się Pani, że najlepiej powinna Pani złożyć podatek razem z mężem. Dlatego złożyła Pani korektę PIT za lata 2023 i 2024. Zawarli Państwo związek małżeński 29 stycznia 2017 r. W trakcie ceremonii został podpisany akt małżeństwa. Zgodnie z przepisami ustawy o małżeństwach (…), majątek nabyty w trakcie trwania małżeństwa uznawany jest za wspólny, a oboje małżonkowie mają do niego równe prawa. Po przeprowadzce do Polski zamieszkują Państwo razem i prowadzą Państwo wspólne gospodarstwo domowe. Pani mąż od momentu przeprowadzki do Polski nie podejmował żadnego zatrudnienia, pracowała tylko Pani. We wrześniu urodziło się u Państwa dwoje dzieci i od tego czasu Pani mąż się nimi opiekuje. W związku z powyższym uznają Państwo, że pozostają Państwo we wspólności majątkowej.
W związku z powyższym, wnosi Pani o uwzględnienie Państwa sytuacji i interpretację na korzyść wnioskodawcy, z uwagi na:
-trwające małżeństwo potwierdzone aktem i uznanie (…) prawa, że wspólność majątkowa została ustalona automatycznie,
-faktyczne współgospodarowanie majątkiem (umowy najmu),
-brak rozdzielności majątkowej.
Ponadto uzupełniła Pani wniosek o następujące informacje:
Posiada Pani obywatelstwo (…). Pani mąż również posiada obywatelstwo (…).
Zawarli Państwo związek małżeński 29 stycznia 2017 r. W trakcie ceremonii został podpisany akt małżeństwa. Zgodnie z przepisami ustawy o małżeństwach (…), majątek nabyty w trakcie trwania małżeństwa uznawany jest za wspólny, a oboje małżonkowie mają do niego równe prawa. W związku z powyższym uznają Państwo, że pozostają Państwo we wspólności majątkowej.
Nie zawarli Państwo żadnej umowy majątkowej małżeńskiej (intercyzy). W całym okresie 2023 i 2024 r. istniała między Państwem wspólność majątkowa.
W latach 2023 i 2024 posiadała Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. W latach 2023 i 2024 osiągnęła Pani dochody podlegające obowiązkowi opodatkowania według skali podatkowej.
Pani mąż w latach 2023-2024 posiadał w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. W latach 2023 i 2024 Pani mąż nie osiągał dochodów podlegających obowiązkowi opodatkowania według skali podatkowej.
W latach 2023 i 2024 ani wobec Pani, ani wobec męża nie miały zastosowania przepisy:
a)art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dotyczący podatku liniowego od dochodów z działalności gospodarczej oraz działów specjalnych produkcji rolnej),
b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy – w zakresie przychodów, kosztów ich uzyskania, zobowiązań lub uprawnień do zwiększania lub pomniejszania podstawy opodatkowania albo przychodów, jak również zobowiązań lub uprawnień do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń.
Pytanie
Zwraca się z Pani z uprzejmą prośbą o interpretację indywidualną możliwości wspólnego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2023 i 2024 z małżonkiem.
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, zgodnie z (…) prawem małżeńskim i stanem faktycznym posiada Pani razem z mężem wspólność majątkową. Pani zdaniem przysługuje Pani wspólne opodatkowanie z małżonkiem.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 2a powołanej ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przesłanki uznania danej osoby fizycznej za mającą miejsce zamieszkania w Polsce zostały określone jako tzw. alternatywa łączna (w postaci spójnika „lub”). Zatem, spełnienie choćby jednego z ww. warunków jest wystarczające dla uznania, że podatnik ma miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu omawianego przepisu, a więc podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako warunek pozwalający na uznanie danej osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).
Ponadto, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.
W myśl art. 6 ust. 2 powołanej ustawy:
Małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, pozostający w związku małżeńskim i we wspólności majątkowej:
1)przez cały rok podatkowy albo
2)od dnia zawarcia związku małżeńskiego do ostatniego dnia roku podatkowego – w przypadku gdy związek małżeński został zawarty w trakcie roku podatkowego
-mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot pomniejszających dochód; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.
Stosownie do art. 6 ust. 2a cytowanej ustawy:
Wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.
Z art. 6 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.
Jak wynika z art. 6 ust. 3a komentowanej ustawy:
Zasady i sposób opodatkowania, o których mowa w ust. 2 i 3, mają zastosowanie również do:
1)małżonków, którzy mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
2)małżonków, z których jeden podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Rzeczypospolitej Polskiej a drugi ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej
-jeżeli osiągnęli podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody w wysokości stanowiącej łącznie co najmniej 75% całkowitego przychodu osiągniętego przez oboje małżonków w danym roku podatkowym i udokumentowali certyfikatem rezydencji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych; przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio.
Według art. 6 ust. 8 przywołanej ustawy:
Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:
1)stosuje przepisy:
a)art. 30c lub
b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy
-w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;
2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
Z ww. regulacji wynika, że z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 cytowanej ustawy, następujące warunki:
1)są polskimi rezydentami podatkowymi,
2)pozostają w związku małżeńskim i we wspólności majątkowej:
a)przez cały rok podatkowy albo
b)od dnia zawarcia związku małżeńskiego do ostatniego dnia roku podatkowego, w przypadku gdy związek małżeński został zawarty w trakcie roku podatkowego,
3)nie stosują przepisów o 19% podatku liniowym lub przepisów ustawy o ryczałcie (z wyjątkiem dotyczących najmu prywatnego) w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń,
4)nie podlegają opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy o podatku tonażowym lub ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
Ustawodawca wprowadzając uprawnienie polegające na możliwości wspólnego rozliczenia się małżonków, wyraźnie określił więc warunki jakie należy spełnić by móc z niego skorzystać. Spełnienie ww. warunków łącznie powoduje możliwość skorzystania z prawa do łącznego opodatkowania dochodów małżonków.
Z wniosku wynika, że zawarła Pani związek małżeński 29 stycznia 2017 r. W trakcie ceremonii został podpisany akt małżeństwa. Zgodnie z przepisami ustawy o małżeństwach (…), majątek nabyty w trakcie trwania małżeństwa uznawany jest za wspólny, a oboje małżonkowie mają do niego równe prawa. W związku z powyższym uznają Państwo, że pozostają Państwo we wspólności majątkowej. Nie zawarli Państwo żadnej umowy majątkowej małżeńskiej (intercyzy). W całym okresie 2023 i 2024 r. istniała między Państwem wspólność majątkowa. W latach 2023 i 2024 posiadali Państwo nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. W okresie tym nie miały do Państwa zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Zatem, przyjmując za Panią, że w 2023 i 2024 r. byli Państwo polskimi rezydentami podatkowymi, pozostającymi we wspólności majątkowej oraz nie miały do Państwa zastosowania przepisy, o których mowa w art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuję, że przysługiwało Pani jako małżonce prawo do złożenia zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wspólnego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2023 i 2024.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Ponadto informuję, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie przeprowadzam postępowania dowodowego, w związku z czym nie jestem obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jestem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Panią i Pani stanowiskiem.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?