Interpretacja indywidualna z dnia 7 sierpnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.443.2025.2.AS

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

29 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 lipca 2025 r. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowana będąca stroną postępowania: A.C.;

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania: B.C., ul. (...).

Opis stanu faktycznego

Zainteresowana będąca stroną postępowania oraz Zainteresowany niebędący stroną postępowania (dalej: Zainteresowani) są małżeństwem objętym ustawową wspólnością majątkową.

2 stycznia 2025 r. Zainteresowani zawarli z X S.A. (dalej: Bank) ugodę do umowy z 10 września 2007 r. o kredyt hipoteczny waloryzowany kursem CHF (dalej: Kredyt). Zgodnie z umową Kredyt został udzielony w łącznej kwocie 180 tys. zł (79.040,96 CHF) na następujące cele, wyszczególnione jednoznacznie w umowie:

·w kwocie 131.500 zł – na refinansowanie kredytu mieszkaniowego udzielonego przez Bank Y S.A. na podstawie umowy z 29 grudnia 2006 r. (dalej: Kredyt konsolidacyjny), który to kredyt obejmował m.in. spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w Z S.A. (dalej: Kredyt hipoteczny) na nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w A. (dalej: Lokal 1),

·w kwocie 48.500 zł – na pokrycie kosztów nabycia lokalu mieszkalnego w Świnoujściu (dalej: Lokal 2).

Kwota 131.500 zł została przelana przez Bank bezpośrednio na rachunek prowadzony przez Bank Y S.A. tytułem spłaty Kredytu konsolidacyjnego. Kwota 48.500 zł została przelana przez Bank na rachunek bankowy Zainteresowanych.

Zgodnie z umową Kredytu za jego spłatę Zainteresowani odpowiadali solidarnie jako małżeństwo.

Zabezpieczeniem spłaty kredytu była hipoteka na Lokalu 1. Zainteresowani w czasie podpisywania ww. umowy kredytowej byli właścicielami lokalu mieszkalnego w B., w którym zamieszkiwali. Lokal 1 oraz Lokal 2 są przeznaczone docelowo na potrzeby mieszkaniowe dwójki dzieci Zainteresowanych, którzy na chwilę pisania wniosku mają 13 lat i 24 lata. Zainteresowani do dnia dzisiejszego nie zbyli Lokalu 1 oraz Lokalu 2. Lokale nie były nabywane dla celów spekulacyjnych.

Na mocy ugody Bank umorzył Zainteresowanym pozostałą część Kredytu w łącznej kwocie 193.601,13 zł (w tym 188.273,36 zł kapitału oraz 5.327,77 zł odsetek).

Kredyt konsolidacyjny (na którego spłatę został w części zaciągnięty Kredyt), zgodnie z umową z 18 grudnia 2006 r. został zaciągnięty przez Zainteresowanych na łączną kwotę 130.000 zł (indeksowaną do CHF), z czego:

·kwota 76.000 w celu spłaty Kredytu hipotecznego w Z S.A.,

·kwota 54.000 na inne cele, w tym konsumpcyjne.

W umowie Kredytu konsolidacyjnego zostało wskazane, że przedmiotem kredytowania jest Lokal 1 oraz że przedmiotem zabezpieczenia jest hipoteka na Lokalu 1. Kwota 76.000 zł została przekazana na rachunek prowadzony przez Z S.A. tytułem spłaty Kredytu hipotecznego.

Kredyt hipoteczny został zaciągnięty przez Zainteresowanych na podstawie umowy z 12 lipca 2005 r. na łączną kwotę 31.090,12 CHF, co stanowiło równowartość kwoty 81.673,75 zł. Kredyt hipoteczny został zaciągnięty na zakup i remont Lokalu 1 oraz na refinansowanie środków własnych. Zgodnie z umową sprzedaży (w formie aktu notarialnego), na podstawie której Zainteresowani nabyli Lokal 1, finansowanie Kredytem hipotecznym wyniosło 66.000 zł, która to kwota została wpłacona na rachunek bankowy sprzedających. Tym samym kwota 15.673,75 zł dotyczyła innych celów, w tym refinansowania kosztów własnych.

Podsumowując:

1)Kredyt został udzielony na kwotę 180.000 zł, z czego:

a)131.500 zł (73,06%) na spłatę Kredytu konsolidacyjnego,

b)48.500 zł (26,94%) na zakup Lokalu 2;

2)Kredyt konsolidacyjny został udzielony na kwotę 130.000 zł, z czego:

a)76.000 zł (58,46%) na spłatę Kredytu hipotecznego,

b)54.000 zł (41,54%) na inne cele;

3)Kredyt hipoteczny został udzielony na kwotę 81.673,75 zł, z czego:

a)66.000 zł (80,81%) na nabycie Lokalu 1,

b)15.673,75 zł (19,19%) na inne cele.

Tym samym można uznać, że kwota umorzenia Kredytu w kwocie:

•66.817,90 zł (tj. 34,51%) dotyczyła refinansowania kredytów zaciągniętych na nabycie Lokalu 1,

•52.164,75 zł (tj. 26,94%) dotyczyła finansowania zakupu Lokalu 2.

Zainteresowani nie korzystali w przeszłości z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego na realizację innej – niż wskazane w opisie zdarzenia – inwestycji mieszkaniowej.

Wszystkie banki, o których mowa we wniosku są podmiotami, których działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawnionymi do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów.

Uzupełnienie wniosku

Lokal 1 od momentu zakupu był wykorzystywany zarówno w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych Zainteresowanych (m.in. z uwagi na bliskość miejsca zatrudnienia) oraz w celu czasowego wynajmu osobom trzecim. Zdarzały się także okresy, gdy Lokal 1 stał pusty. Docelowo Lokal 1 został nabyty w celu wykorzystywania go na cele mieszkaniowe Zainteresowanych oraz ich dzieci, tworzących obecnie z nimi wspólne gospodarstwo domowe. Zatem w Lokalu 1 zamieszkiwali w różnych okresach Zainteresowani, w szczególności w okresie następującym niedługo po nabyciu lokalu, a także w późniejszym czasie pomiędzy kolejnymi wynajmami. Przez pozostały czas Lokal 1 stał pusty lub był wynajmowany osobom trzecim. Na moment składania wniosku i uzupełnienia lokal jest wynajmowany osobom trzecim, lecz w przyszłości planowane jest jego dalsze wykorzystanie przez Zainteresowanych lub ich dzieci na własne cele mieszkaniowe.

Lokal 2 od momentu zakupu był wykorzystywany zarówno w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych Zainteresowanych oraz w celu czasowego, głównie sezonowego, wynajmu osobom trzecim. Nabycie Lokalu 2 w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych nastąpiło z uwagi na obecność najbliższej rodziny Zainteresowanej – starszych osób. Czasowe zamieszkiwanie przez Zainteresowanych w Lokalu 2 miało na celu m.in. umożliwienie sprawowania opieki nad członkami rodziny. Zatem w Lokalu 2 zamieszkiwali w różnych okresach Zainteresowani, w szczególności w okresie następującym niedługo po nabyciu lokalu, a także w późniejszym czasie, w nieregularnej częstotliwości, zależnej w szczególności od sytuacji rodzinnej. Przez pozostały czas Lokal 2 stał pusty lub był wynajmowany, głównie sezonowo w okresie letnim, osobom trzecim.

Zainteresowani podjęli decyzję o sprzedaży Lokalu 2, która została sfinalizowana w lipcu 2025 r. Nie zmienia to jednak faktu, że w przeszłości Zainteresowani realizowali w Lokalu 2 własne cele mieszkaniowe, choć nie w sposób nieprzerwany.

Pytania

1.Czy Zainteresowani mogą skorzystać z zaniechania poboru podatku dochodowego od kwoty umorzonego Kredytu w części, w jakiej Kredyt dotyczył nabycia Lokalu 1 (tj. łącznej kwoty 66.817,90 zł, stanowiącej 34,51% kwoty umorzenia)?

2.W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy Zainteresowani mogą skorzystać z zaniechania poboru podatku dochodowego od kwoty umorzonego Kredytu w części, w jakiej Kredyt został zaciągnięty na nabycie Lokalu 2 (tj. łącznej kwoty 52.164,75 zł, stanowiącej 26,94% kwoty umorzenia)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1 – Zdaniem Zainteresowanych, mogą oni skorzystać z zaniechania poboru podatku dochodowego od kwoty umorzonego Kredytu w części, w jakiej Kredyt dotyczył nabycia Lokalu 1 (tj. łącznej kwoty 66.817,90 zł, stanowiącej 34,51% kwoty umorzenia).

Ad 2 – Jeśli jednak z jakichkolwiek przyczyn stanowisko w zakresie pytania 1 zostanie uznane za nieprawidłowe, zdaniem Zainteresowanych mogą oni skorzystać z zaniechania poboru podatku dochodowego od kwoty umorzonego Kredytu w części, w jakiej Kredyt został zaciągnięty na nabycie Lokalu 2 (tj. łącznej kwoty 52.164,75 zł, stanowiącej 26,94% kwoty umorzenia).

Uzasadnienie

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.; dalej: ustawa o PIT), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o PIT, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o PIT, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o PIT można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawa o PIT wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł można mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z kolei w kontekście umorzenia przez Bank zaciągniętego przez Zainteresowanych Kredytu (pozostałej do spłaty kwoty kredytu i odsetek) wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.; dalej: PB).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 PB, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Z kolei umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Tak więc dla umorzenia wierzytelności konieczna jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o PIT).

Tym samym umorzoną kwotę wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie jednak z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102 ze zm.; dalej: Rozporządzenie):

1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot:

a.umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku, gdy:

a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz

b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;

b.otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.

2. Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują:

1)kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału);

2)odsetki, w tym odsetki skapitalizowane i prowizje;

3)opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.

3. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego.

4. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego.

5. Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych:

1)jednego gospodarstwa domowego albo

2)więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku, gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843).

6. Przez jedno gospodarstwo domowe, o którym mowa w ust. 5, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi.

7. W przypadku, gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b.

Natomiast z § 3 ust. 1 Rozporządzenia wynika, że ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został:

1)udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz

2)zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz

3)zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei § 4 Rozporządzenia stanowi, że zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2026 r.

Z kolei zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

a)nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

b)nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

c)nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

d)budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

e)rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

–położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Dochody, od których zaniechano poboru podatku, nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Z powyższego wynika zatem, że zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie:

·do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie,

·do kredytów udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw,

·do kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego – gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej oraz

·w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. rozporządzenia).

Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT.

Co istotne, z literalnego brzmienia § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a Rozporządzenia wynika, że kredyt mieszkaniowy powinien być zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej.

Przy czym, jak wynika z treści powołanych wyżej przepisów, przez jedną inwestycję mieszkaniową rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych: jednego gospodarstwa domowego albo więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 o podatku od spadków i darowizn.

Z kolei przez jedno gospodarstwo domowe rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi.

Zatem z Rozporządzenia wynika wprost, że aby kwota umorzona osobom fizycznym wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe mogła skorzystać z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie tego rozporządzenia, kredyt hipoteczny powinien zostać zaciągnięty na jedną inwestycję mieszkaniową.

Kredyt, którego niespłacona część podlegała umorzeniu, w istocie został zaciągnięty na dwie inwestycje mieszkaniowe:

·refinansowanie Kredytu konsolidacyjnego, który z kolei częściowo dotyczył spłaty Kredytu hipotecznego przeznaczonego w większej części na nabycie Lokalu 1,

·pokrycie kosztów zakupu Lokalu 2.

Zainteresowani są świadomi, że nie mogą skorzystać z zaniechania poboru podatku w odniesieniu do całej kwoty umorzenia z uwagi na ograniczenie wprowadzone w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a Rozporządzenia, niemniej są zdania, że mogą dokonać swobodnego wyboru, gdyż obie części Kredytu spełniają odrębnie warunki wynikające z Rozporządzenia. Przede wszystkim, pomimo iż umowa Kredytu dotyczy w praktyce finansowania dwóch inwestycji mieszkaniowych, kwoty przypadające na każdą z nich są w tej umowie jednoznacznie wyodrębnione.

W zakresie Lokalu 1 zaznaczyć należy, że Kredyt został zaciągnięty na łączną kwotę 180.000 zł, z czego kwota 131.500 zł dotyczyła spłaty Kredytu konsolidacyjnego. Kredyt konsolidacyjny z kolei został zaciągnięty częściowo na spłatę Kredytu hipotecznego, który również w części Zainteresowani zaciągnęli na nabycie Lokalu 1.

W ocenie Zainteresowanych, zastosowanie w tym zakresie znajdzie § 1 ust. 4 Rozporządzenia, zgodnie z którym w przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego.

W zakresie kwoty 131.500 zł Kredyt jest w zasadzie kredytem refinansowym, zastępującym w części Kredyt hipoteczny. W ocenie Zainteresowanych nie ma znaczenia, że przed zawarciem umowy Kredytu Kredyt hipoteczny został spłacony Kredytem konsolidacyjnym, w związku z czym to Kredyt konsolidacyjny jest formalnie refinansowany Kredytem. W dalszym bowiem ciągu refinansowanie dotyczy części zobowiązania zaciągniętego na realizację inwestycji mieszkaniowej, tj. w tym przypadku Lokalu 1.

Oczywiście wiąże się to z tym, że zaniechanie poboru PIT powinno dotyczyć tylko takiej części przychodu z tytułu umorzenia Kredytu, w jakiej proporcjonalnie odpowiada ona pierwotnemu Kredytowi hipotecznemu (w części zaciągniętej na nabycie Lokalu 1).

W związku z powyższym, aby obliczyć kwotę przychodu, do którego miałoby zastosowanie zaniechanie poboru należy:

·obliczyć kwotę umorzenia, która przypada na część Kredytu zaciągniętą w celu spłaty Kredytu konsolidacyjnego (73,06% * 193.601,13 zł = 141.436,38 zł),

·pomnożyć uzyskaną kwotę przez udział części Kredytu konsolidacyjnego zaciągniętego na spłatę Kredytu hipotecznego w łącznej kwocie Kredytu konsolidacyjnego (58,46% * 141.436,38 zł = 82.685,88 zł),

·pomnożyć uzyskaną kwotę przez udział części Kredytu hipotecznego zaciągniętego w celu sfinansowania zakupu Lokalu 1 (80,81% * 82.685,88 zł = 66.817,90 zł).

Biorąc pod uwagę, że ww. kwoty dotyczą obojga Zainteresowanych łącznie, ostateczne kwoty przypadające na każdego z nich prezentują się następująco:

·kwota przychodu (umorzenia) – 96.800,57 zł,

·kwota przychodu, od którego można zaniechać poboru podatku – 33.408,95 zł,

·kwota przychodu, od którego konieczne będzie zapłacenie podatku – 63.391,62 zł.

W zakresie Lokalu 2 zaznaczyć należy, że na pokrycie kosztów jego nabycia Kredyt został zaciągnięty w części wynoszącej 48.500 zł, tj. 26,94% całej kwoty Kredytu. Tym samym przychód z tytułu umorzenia Kredytu dotyczący Lokalu 2, od którego Zainteresowanym przysługuje zaniechanie poboru podatku, wynosi łącznie 52.164,75 zł, co oznacza, że w przypadku każdego z Zainteresowanych osobno:

·kwota przychodu (umorzenia) – 96.800,57 zł,

·kwota przychodu, od którego można zaniechać poboru podatku – 26.082,37 zł,

·kwota przychodu, od którego konieczne będzie zapłacenie podatku – 70.718,19 zł.

Podsumowując, Zainteresowani stoją na stanowisku, że mogą oni skorzystać z zaniechania poboru podatku od przychodu z tytułu umorzenia Kredytu w części proporcjonalnej do udziału kwoty Kredytu zaciągniętej na spłatę Kredytu konsolidacyjnego, kwoty Kredytu konsolidacyjnego zaciągniętej na spłatę Kredytu hipotecznego i kwoty Kredytu hipotecznego zaciągniętego i wykorzystanego na nabycie Lokalu 1.

Jednocześnie, zdaniem Zainteresowanych, mogą oni także skorzystać z zaniechania poboru podatku od przychodu z tytułu umorzenia Kredytu w części proporcjonalnej do udziału kwoty Kredytu zaciągniętej na pokrycie kosztów nabycia Lokalu 2, przy czym nie jest możliwe zastosowanie zaniechania do obu tych części łącznie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Wynika z niego, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z art. 69 ust. 1 tej ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tym samym umorzoną Państwu kwotę wierzytelności na podstawie zawartej z bankiem ugody należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia zaniechania poboru podatku od kwoty umorzonych – od 1 stycznia do 31 grudnia 2026 r. – wierzytelności została uregulowana w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102 ze zm.).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia:

1.Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot:

1)umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:

a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz

b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;

2)otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.

2.Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują:

1)kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału);

2)odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje;

3)opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.

3.W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego.

4.W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego.

5.Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych:

1)jednego gospodarstwa domowego albo

2)więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043).

6.Przez jedno gospodarstwo domowe, o którym mowa w ust. 5, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi.

7.W przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został:

1)udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz

2)zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz

3)zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do § 4 rozporządzenia:

Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2026 r.

Z kolei zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

a)nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

b)nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

c)nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

d)budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

e)rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

–położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zatem zaniechanie poboru podatku do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów znajdzie zastosowanie, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:

1.kredyt był zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej;

2.kredyt został udzielony na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa domowego prowadzonego przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi;

3.kredyt był udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw;

4.kredyt był zabezpieczony hipotecznie;

5.kredytobiorca nie korzystał wcześniej z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe zrezygnowano z wymogu zaciągnięcia kredytu na „własne” cele mieszkaniowe ze względu na fakt, iż zabezpieczone hipotecznie kredyty na cele mieszkaniowe zaciągane były niejednokrotnie przez osoby blisko ze sobą spokrewnione (np. rodzice na rzecz dzieci, w tym w charakterze współkredytobiorców, bez zamiaru zamieszkiwania razem z dziećmi). Określając kredyt mieszkaniowy objęty zaniechaniem rozporządzenie odwołuje się więc tylko do wydatków, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym oczywiście zaniechanie nie powinno przysługiwać osobom, które zaciągnęły kredyt/kredyty na wiele odrębnych lokali, przeznaczonych na wynajem czy też zaspokajających potrzeby różnych gospodarstw domowych.

Z wniosku wynika, że:

•10 września 2007 r. podpisali Państwo umowę kredytową o kredyt hipoteczny. Przedmiotem kredytu było refinansowanie Kredytu konsolidacyjnego oraz pokrycie kosztów nabycia Lokalu 2;

•w czasie podpisywania ww. umowy kredytowej byli Państwo właścicielami lokalu mieszkalnego w B., w którym Państwo zamieszkiwali. Lokal 2 oraz wcześniej nabyty Lokal 1 miały być przeznaczone docelowo na potrzeby mieszkaniowe dwójki Państwa dzieci;

•Lokal 1 był czasowo wynajmowany osobom trzecim, okresowo stał także pusty. Obecnie Lokal 1 jest wynajmowany osobom trzecim;

•Lokal 2 był czasowo – głównie sezonowo – wynajmowany osobom trzecim, okresowo stał także pusty. Państwo przebywali w Lokalu 2 czasowo, w nieregularnej częstotliwości, zależnej w szczególności od sytuacji rodzinnej. W lipcu 2025 r. Lokal 2 został sprzedany;

•w styczniu 2025 r. zawarli Państwo ugodę, na mocy której Bank umorzył Państwu wierzytelność kredytową.

Mając na uwadze powyższe, do uzyskanego przez Państwa przychodu związanego z ww. umorzeniem nie znajdzie zastosowania zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r., ponieważ:

a.spłata Kredytu konsolidacyjnego kredytem z 10 września 2007 r. nie spełnia warunków wskazanych w § 1 ust. 4 rozporządzenia – Kredyt konsolidacyjny nie był kredytem mieszkaniowym w rozumieniu omawianego rozporządzenia ponieważ nie został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

b.przeznaczenie kredytu z 10 września 2007 r. w części na zakup Lokalu 2 nie może być uznane za kredyt mieszkaniowy zaciągnięty na realizację inwestycji mieszkaniowej, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych gospodarstwa domowego, o którym mowa w cyt. § 1 ust. 5 i 6 rozporządzenia. Pomimo nabycia Lokalu 2 nie przenieśli Państwo ogniska domowego do Świnoujścia, a mieszkanie było w różnoraki sposób wykorzystywane – poprzez wynajem, używanie osobiste, aż po okresowy brak użytkowania. Państwa czasowe przebywanie w Lokalu 2 pomiędzy wynajmami nie oznacza stałego zamieszkiwania w nim, czyli realizacji potrzeb mieszkaniowych całego gospodarstwa domowego. Zaniechanie poboru podatku jest możliwe natomiast w sytuacji, gdy doszło do umorzenia wierzytelności z tytułu kredytu zaciągniętego na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych gospodarstwa domowego i cel ten został zrealizowany. W Państwa przypadku nie widać przesłanek trwałości wykorzystywania go na własne potrzeby mieszkaniowe.

Reasumując, kwota umorzonej przez Bank wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2007 r. stanowi dla Państwa przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji są Państwo zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od całości umorzonej kwoty.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli Państwo skorzystać, jeśli zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani A.C. (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.