Interpretacja indywidualna z dnia 20 sierpnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.316.2025.1.BD

Interpretacja indywidualna

- stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) prowadzi działalność na terytorium Polski, gdzie posiada swoją siedzibę. W świetle przepisów podatkowych jest uznawana za polskiego rezydenta podatkowego zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) oraz jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów usług.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest (…). W chwili obecnej Spółka zainicjowała proces inwestycyjny polegający na budowie (…) wykorzystującej technologię (…). W skład tej (…) wejdą środki trwałe (budowle, urządzenia i sieci).

Dla sfinansowania przedsięwzięcia inwestycyjnego Spółka pozyskała długoterminowe finansowanie kredytowe, które zostało przeznaczone na pokrycie wydatków związanych zarówno z projektowaniem, jak i fizyczną budową (…). Uzyskanie tego finansowania wiązało się z koniecznością spełnienia licznych wymogów stawianych przez instytucje bankowe, szczególnie w kontekście zagwarantowania odpowiedniego zabezpieczenia udostępnionych środków finansowych.

Wśród kluczowych warunków postawionych przez kredytodawców znalazł się wymóg przeprowadzania kompleksowej analizy projektu w aspektach prawno-formalnych, finansowych, podatkowych oraz technicznych (tzw. due diligance). Celem tej analizy była/będzie weryfikacja prawidłowości i kompletności wszystkich zawartych umów, porozumień oraz innych ustaleń związanych z projektem. Należy podkreślić, że w sektorze (…) przeprowadzanie badań due diligence stanowi standardowy element procesu inwestycyjnego, służący identyfikacji potencjalnych ryzyk o charakterze prawnym i finansowym.

Wypełnienie warunków kredytowych wymagało od Spółki poniesienia dodatkowych wydatków na specjalistyczne usługi doradztwa prawnego, obejmujące między innymi analizę zapisów umowy kredytowej. Doradztwo to dotyczyło zarówno uzyskania finansowania bankowego na budowę środka trwałego, jak również kwestii związanych ze spłatą pożyczek udzielonych wcześniej przez wspólników, które również były wykorzystane na finansowanie budowy tego środka trwałego.

Pytania

1. Czy wydatki poniesione na badanie due diligence projektu oraz na doradztwo prawne mogą zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

2. Czy wspomniane wyżej koszty badania due diligence projektu i doradztwa prawnego podlegają potrąceniu podatkowemu w dacie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki wydatki poniesione na przeprowadzenie badania due diligence projektu oraz na doradztwo prawne (w tym analizę umowy kredytowej) związane z pozyskaniem finansowania bankowego przeznaczonego na budowę środka trwałego, jak również te dotyczące spłaty pożyczek od wspólników zaciągniętych na ten sam cel stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ponadto Spółka uważa, że koszty te podlegają potrąceniu podatkowemu w momencie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Uzasadnienie prawne.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące warunki:

1) zostać poniesiony przez podatnika, w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,

2) posiadać charakter definitywny (nieodwracalny),

3) być właściwie udokumentowany,

4) służyć uzyskaniu przychodów, zachowaniu źródła przychodów lub jego zabezpieczeniu,

5) nie znajdować się w katalogu wydatków, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Analiza wydatków poniesionych przez Spółkę na doradztwo prawne oraz badania due diligence w kontekście powyższych kryteriów skłania do przyjęcia, że:

a) pozostają one w bezpośrednim związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b) mają charakter definitywny, gdyż nie podlegają zwrotowi w żadnej formie,

c) są właściwie udokumentowane poprzez faktury VAT oraz raporty z przeprowadzonego badania due diligence,

d) służą osiągnięciu przychodów lub zabezpieczeniu ich źródła.

Badanie due diligence przeprowadzone przez Spółkę miało na celu zwiększenie prawdopodobieństwa uzyskania niezbędnego finansowania bankowego. Podobnie doradztwo prawne stanowiło integralny element realizacji celu gospodarczego, jakim jest budowa (…). W sektorze (…) badania due diligence służące identyfikacji potencjalnych ryzyk prawno-finansowych stanowią standardowy element procesu inwestycyjnego. Wydatki te można klasyfikować jako nakłady służące zabezpieczeniu źródła przychodów.

Istotne jest również, że przedmiotowe wydatki nie zostały uwzględnione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych indywidualnych interpretacjach podatkowych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, np. interpretacja indywidualna z dnia 20 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.756.2023.1.JKU, z dnia 25 kwietnia 2023 r., sygn. 0111- KDIB1-1.4010.147.2023.1.AW, z dnia 23 listopada 2023 r., sygn..0111-KDIB1- 1.4010.546.2023.1.AND, z dnia 16 stycznia 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.469.2019.3.BS.

Przy analizie kosztów podatkowych należy uwzględnić stopień powiązania między kosztem a celem jego poniesienia. Na tej podstawie rozróżnia się:

a) koszty bezpośrednio związane z przychodami,

b) koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Przepisy art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o CIT różnicują moment potrącalności podatkowej obu kategorii kosztów. Do pierwszej kategorii zalicza się wydatki, których poniesienie bezpośrednio służy uzyskaniu konkretnych przychodów, gdzie możliwe jest określenie , w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał przychód z danym kosztem. Klasycznym przykładem jest sytuacja, gdy wydatki na nabycie lub wytworzenie towaru są powiązane z przychodami z jego sprzedaży.

Natomiast druga z powyższych kategorii - pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową (wydatki związane z działaniem organu zarządzającego spółki kapitałowej), uznając, że - jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej i podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą - są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów.

Do kosztów „innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami”, tzw. kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, czyli takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

W związku z tym, w świetle art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT, koszty doradztwa prawnego i koszty due diligence stanowią dla Spółki w całości koszty pośrednie uzyskania przychodów, ze względu na fakt, iż ich poniesienie nie wpłynie bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu. Na obecnym etapie nie wiadomo, kiedy przychody zostaną przez Spółkę rozpoznane, w jakiej wysokości oraz w jakim stopniu zostaną wygenerowane dzięki poniesionym kosztom na doradztwo prawne i due diligence. Z tego względu koszty te należy potraktować jako koszty ogólne działalności Spółki i staną się potrącalne w dacie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jak ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. W tej sytuacji wystarczy zatem aby dany koszt został ujęty w księgach rachunkowych, żeby ten moment uznać za moment potrącenia pośredniego kosztu uzyskania przychodów.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie, zarówno w orzecznictwie NSA (patrz: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2007 r. (sygn. akt II FSK 330/06), jak i indywidualnych interpretacjach podatkowych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, np.: indywidualna z dnia 20 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.756.2023.1.JKU, z dnia 23 listopada 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.546.2023.1.AND, z dnia 2 stycznia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.717.2023.3.AND, z dnia 16 stycznia 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.469.2019.3.BS, wyrok WSA w Warszawie z 6 listopada 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 487/18).

Reasumując zdaniem Spółki, wydatki ponoszone przez Spółkę na doradztwo prawne dotyczące analiz zapisów umów kredytowych, doradztwo prawne dotyczące spłat pożyczek od wspólników czy wreszcie w zakresie przeprowadzenia due diligence w obszarach technicznych, finansowych, prawnych i podatkowych to wydatki mające charakter kosztów pośrednich prowadzonej działalności i stosownie do art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT potrącane są w dacie ich poniesienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów (koszty bezpośrednie), jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (koszty pośrednie). Koszty pośrednie stanowią wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika, gdyż brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5. został właściwie udokumentowany,

6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przy czym, stosownie do art. 16c pkt 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że dla sfinansowania przedsięwzięcia, (…), w skład którego wejdą środki trwałe (budowle, urządzenia i sieci) Spółka pozyskała długoterminowe finansowanie kredytowe, które zostało przeznaczone na pokrycie wydatków związanych zarówno z projektowaniem, jak i fizyczną budową (…). Uzyskanie tego finansowania wiązało się z koniecznością spełnienia licznych wymogów stawianych przez instytucje bankowe, szczególnie w kontekście zagwarantowania odpowiedniego zabezpieczenia udostępnionych środków finansowych.

Wątpliwości Państwa dotyczą ustalenia:

- czy wydatki poniesione na badanie due diligence projektu oraz na doradztwo prawne mogą zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

- czy wspomniane wyżej koszty badania due diligence projektu i doradztwa prawnego podlegają potrąceniu podatkowemu w dacie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że powyższe wydatki zostały poniesione w związku z wytworzeniem środków trwałych wchodzących w skład (…) i powinny zostać zaliczone do wartości początkowej środków trwałych.

W tym miejscu wskazać należy, że wydatki wchodzące do wartości początkowej środków trwałych mogą być poniesione nawet we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, bez których nie doszłoby do wytworzenia lub nabycia środka trwałego. W art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, wskazano tylko przykładowe koszty, które powinny zostać wliczane do wartości początkowej środków trwałych i jest to katalog otwarty. Istotne jest, że wydatki zostały poniesione w związku z wytworzeniem środka trwałego.

Ustawodawca wskazuje natomiast jakich wydatki nie zalicza się do wartości początkowej środków trwałych, tj. kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W celu prawidłowego, na gruncie podatkowym, rozliczenia wydatków kreujących wartość środka trwałego, decydujące znaczenie ma moment zakończenia inwestycji i przekazanie tego środka do używania. Wydatki poniesione do dnia przekazania wytworzonego środka trwałego powiększają jego wartość początkową.

Podsumowując, do wartości początkowej środków trwałych należy zaliczać koszty związane z wytworzeniem środków trwałych, przy czym katalog wydatków dających się przyporządkować do danego przedsięwzięcia ma charakter otwarty.

Przede wszystkim będą to wydatki stanowiące element procesu wytwarzania środków trwałych, nie zostałyby poniesione gdyby nie podjęto decyzji o ich wytworzeniu, a bez tych wydatków środki trwałe nie powstałyby - z wyłączeniem kosztów wymieniowych w art. 16g ust. 4 ustawy o CIT.

W niniejszej sprawie stwierdzić należy, że wydatki, na badanie due diligence projektu oraz na doradztwo prawne nie służą ogólnej działalności Spółki lecz zostały poniesione w celu wytworzenia środków trwałych. Nie ma bowiem wątpliwości, że ww. koszty nie powstałyby gdyby Spółka, w ramach budowy (…), nie budowała (wytworzyła) środków trwałych.

Zatem wydatki te na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy CIT, zwiększają wartość początkową środków trwałych, od której będą Państwo mogli dokonywać odpisów amortyzacyjnych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest nieprawidłowe, a tym samym pytanie oznaczone we wniosku nr 2, dotyczące momentu potrącenia kosztu uzyskania przychodu, jest bezprzedmiotowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.