Benefity dla pracowników – skutki w zakresie PIT i ZUS – część 2

W poprzednim dodatku „Kadry i płace w sferze budżetowej” (RB 8/2025) omówione zostały ogólne zasady dotyczące przychodów i potrąceń z tytułu benefitów pracowniczych. Przeanalizowano również, jak wygląda to w przypadku niektórych dodatkowych świadczeń otrzymywanych od pracodawcy. W tym dodatku w ramach kontynuacji tematu omówione zostaną kwestie potrąceń na kolejnych wybranych rodzajach bonusów pracowniczych.

Karty przedpłacone/podarunkowe/sportowe

Wśród pozapłacowych świadczeń nieodpłatnych popularne są różnego rodzaju kupony, bony, karnety, w tym sportowe, wejściówki, karty podarunkowe, kosze prezentowe, np. z okazji świąt, a także kupony rabatowe. Z podatkowego punktu widzenia, te ostatnie nie zawsze są przychodem dla pracowników. Tak jest w przypadku zorganizowania przez pracodawcę akcji rabatowej. Jeśli pracodawca utworzył program rabatowy w celu pozyskania szerokiego grona klientów i jest on skierowany nie tylko do pracowników firmy, ale również do zleceniobiorców, kontrahentów, a wysyłane do odbiorców bezimienne kody rabatowe mogą być przekazywane innym osobom, to pracownik nie uzyskuje wówczas przychodu. Klient (pracownik) płaci kwotę będącą rzeczywistą ceną zakupu wszystkich towarów, w tym także wydanych jako rabat (skoro cena ulega zmniejszeniu, to nabywca za tę samą kwotę odbiera większą ilość towaru), a udzielony upust nie stanowi przychodu konsumenta.

W pozostałych przypadkach, gdzie odbiorcą świadczenia jest dany pracownik, jego wartość pieniężną stanowi kwota, na jaką opiewa, np. bon czy karnet lub cena zakupu, np. składników kosza prezentowego.

Warto dodać, że świadczenie pod postacią bonu towarowego, turystycznego lub karty prezentowej nie jest ani świadczeniem pieniężnym, ani rzeczowym. Opiewają one na jakąś konkretną kwotę (nominał), w ramach której kupujący może nabyć towar/usługę u oznaczonego zazwyczaj sprzedawcy. Znaki te, co prawda, są pewnym substytutem środka pieniężnego, ale nie są powszechnie akceptowanym środkiem płatniczym, tak jak pieniądz czy karta kredytowa. Pojęcie znaku jest bardzo szerokie i dotyczy tak naprawdę każdego dowodu – bez względu na jego nazwę – który może być wymieniony na określony towar lub usługę. Tego rodzaju znaki, niezależnie od źródła finansowania, podlegają opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy.