Interpretacja indywidualna z dnia 4 września 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.491.2025.3.MR
Podatnik niezarejestrowany dla VAT, działający jako VAT-UE, obowiązany jest ujawniać w informacji podsumowującej VAT-UE świadczenie usług elektronicznych na rzecz podatnika z innego państwa członkowskiego UE, gdzie usługobiorca jest odpowiedzialny za zapłatę podatku VAT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 czerwca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 12 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku wykazywania sprzedaży obrazów cyfrowych na rzecz oddziału platformy z siedzibą w Irlandii w informacjach podsumowujących VAT-UE. Uzupełniła go Pani pismami z 22 lipca 2025 r. (wpływ 22 lipca 2025 r.) i z 4 sierpnia 2025 r. (wpływ 4 sierpnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania oraz pismem z 3 września 2025 r. (wpływ 3 września 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego (ostatecznie doprecyzowany w piśmie z 3 września 2025 r.)
Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce. Pani działalność polega na tworzeniu obrazów cyfrowych, które następnie udostępnia Pani do sprzedaży dla platformy X (Irlandia). Klienci końcowi (osoby fizyczne z różnych krajów) nabywają Pani produkty na platformie X, natomiast Pani formalnym kontrahentem jest sama platforma X – to ona pośredniczy w sprzedaży, pobiera prowizję i wypłaca Pani środki. Na rzecz X wystawia Pani faktury za sprzedaż obrazów cyfrowych.
Nie jest Pani czynnym podatnikiem podatku VAT, ale jest Pani zarejestrowana do VAT-UE (posiada Pani ważny numer VAT-UE). X również posługuje się ważnym numerem VAT-UE (sprawdzanym w systemie VIES).
Zgodnie z Pani wiedzą, sprzedawane przez Panią obrazy cyfrowe stanowią usługi świadczone drogą elektroniczną (zgodnie z art. 28k ustawy o VAT). Platforma X jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy. Nabywcą produktów cyfrowych są osoby prywatne (konsumenci) z Unii Europejskiej.
Portal X jest zobowiązany do pobrania od konsumentów podatku VAT i odprowadzenia go do właściwego urzędu w ramach procedury MOSS. Portal X informuje na swojej stronie, że w imieniu sprzedawcy pobiera i odprowadza podatek VAT.
Wystawia Pani faktury na oddział w A. Usługi polegające na tworzeniu obrazów cyfrowych świadczy Pani na rzecz platformy X w A. Aktualnie korzysta Pani ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775).
Ponadto, w piśmie z 3 września 2025 r. wskazała Pani, że:
Stworzenie obrazów cyfrowych, które są sprzedawane na rzecz platformy X, stanowi usługi, o których mowa w artykule 2 punkt 26 ustawy o VAT.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 22 lipca 2025 r.)
Czy jako podatnik nievatowiec (nieczynny podatnik VAT), zarejestrowany do VAT UE i wystawiający faktury na rzecz oddziału platformy X z siedzibą w Irlandii (posługującej się numerem VAT-UE), ma Pani obowiązek wykazywać świadczenie tych usług (sprzedaż obrazów cyfrowych) w informacji podsumowującej VAT-UE?
Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 4 sierpnia 2025 r.)
W Pani ocenie, sprzedaż obrazów cyfrowych dla platformy X, która działa jako podatnik VAT-UE, powinna być uznana za świadczenie usług na rzecz podatnika z innego kraju UE, podlegające opodatkowaniu w kraju nabywcy – zgodnie z art. 28b ustawy o VAT (ogólna zasada ustalania miejsca świadczenia usług).
Jako podatnik nievatowiec (nieczynny podatnik VAT), zarejestrowany do VAT-UE i wystawiający faktury na rzecz platformy X oddział w Irlandii (posługującej się numerem VAT-UE), ma Pani obowiązek wykazywać świadczenie tych usług (sprzedaż obrazów cyfrowych) w informacji podsumowującej VAT-UE.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 1, 4 i 5 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:
1)terytorium kraju – rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a;
4)terytorium państwa członkowskiego – rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a;
5)terytorium państwa trzeciego – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3;
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy,
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy,
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Kwestie dotyczące miejsca świadczenia (opodatkowania) przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.
Stosownie do art. 28a ustawy:
Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:
1)ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2)podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:
Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:
W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.
Natomiast zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy, dotyczącym miejsca świadczenia usług na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem, w rozumieniu art. 28a ustawy:
Miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i 3 oraz art. 28h-28n.
Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje w zakresie miejsca świadczenia.
Zgodnie z art. 28k ust. 1 ustawy:
Miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.
Przy czym, na podstawie art. 28k ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, w przypadku gdy łącznie są spełnione następujące warunki:
1)usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby – stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium jednego państwa członkowskiego;
2)usługi, o których mowa w ust. 1, są świadczone na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1;
3)suma całkowitej wartości usług, o których mowa w ust. 1, świadczonych na rzecz podmiotów, o których mowa w pkt 2, oraz całkowitej wartości dostaw towarów, o których mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3, pomniejszona o kwotę podatku lub podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego ani w poprzednim roku podatkowym kwoty 10 000 euro lub jej równowartości wyrażonej w walucie krajowej państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1, przy czym w przypadku usługodawcy posiadającego siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby – stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju wyrażona w złotych równowartość kwoty w euro wynosi 42 000 zł.
Jak wynika z art. 28k ust. 1 ustawy, ustawodawca określił szczegółowe zasady ustalania miejsca świadczenia m.in. usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, wiążąc to miejsce z miejscem siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłym miejscem pobytu usługobiorcy. Jednocześnie w sytuacji spełnienia przesłanek z art. 28k ust. 2 ustawy, podatnik ma możliwość wyboru miejsca opodatkowania usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami zgodnie z art. 28k ust. 1 ustawy.
Jak stanowi bowiem art. 28k ust. 4 ustawy:
Podatnik, do którego ma zastosowanie przepis ust. 2, może wskazać jako miejsce świadczenia usług miejsce, o którym mowa w ust. 1. Podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby – stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju, wskazuje miejsce świadczenia usług przez złożenie zawiadomienia o takim wyborze w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tego wyboru, na zasadach określonych w art. 28p.
W razie spełnienia przesłanek wynikających z art. 28k ust. 2 ustawy (które wyłączają stosowanie art. 28k ust. 1 ustawy) należy odwołać się do zasad ogólnych dot. miejsca świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami i określić miejsce świadczenia zgodnie z art. 28c ustawy, tj. opodatkowanie będzie przypadać w kraju siedziby usługodawcy. Powyższe znajdzie zastosowanie tylko w odniesieniu do usług świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami z krajów członkowskich UE innych niż Polska (przy spełnieniu pozostałych przesłanek z art. 28k ust. 2 ustawy).
Należy również podkreślić, że odnośnie usług świadczonych drogą elektroniczną na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy ustawodawca nie przewidział wyjątku od zasady ogólnej. Natomiast, art. 28k ust. 1 ustawy, ma zastosowanie do usług świadczonych drogą elektroniczną wyłącznie na rzecz podmiotów niebędących podatnikami.
Stosownie do art. 2 pkt 26 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o usługach elektronicznych – rozumie się przez to usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 str. 1 ze zm.) – zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”:
Do „usług świadczonych drogą elektroniczną”, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.
W myśl art. 7 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:
Ustęp 1 obejmuje w szczególności:
a)ogólnie dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami;
b)usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takich jak witryna lub strona internetowa;
c)usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez Internet lub sieć elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;
d)odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer;
e)pakiety usług internetowych oferujące dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (to znaczy pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych, gier, umożliwiają hosting witryn internetowych, dostęp do grup dyskusyjnych; itp.);
f)usługi wyszczególnione w załączniku I.
Z powołanych przepisów wynika, że warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych powyżej przepisów. Istotne jest aby:
-usługa była realizowana za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,
-świadczenie usługi było zautomatyzowane, a udział człowieka w jej świadczeniu był niewielki,
-wykonanie usługi bez wykorzystania technologii informatycznej było niemożliwe oraz aby
-usługa nie była objęta wyłączeniami zawartymi w art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011.
Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą, która polega na tworzeniu obrazów cyfrowych, które następnie udostępnia Pani do sprzedaży dla platformy X (Irlandia). Stworzenie obrazów cyfrowych, które są sprzedawane na rzecz platformy X, stanowi usługi, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy. Klienci końcowi (osoby fizyczne z różnych krajów) nabywają Pani produkty na platformie X, natomiast Pani formalnym kontrahentem jest sama platforma X – to ona pośredniczy w sprzedaży, pobiera prowizję i wypłaca Pani środki. Na rzecz X wystawia Pani faktury za sprzedaż obrazów cyfrowych. Nie jest Pani czynnym podatnikiem podatku VAT, ale jest Pani zarejestrowana do VAT-UE (posiada Pani ważny numer VAT-UE). X również posługuje się ważnym numerem VAT-UE (sprawdzanym w systemie VIES). Platforma X jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy. Nabywcą produktów cyfrowych są osoby prywatne (konsumenci) z Unii Europejskiej. Portal X jest zobowiązany do pobrania od konsumentów podatku VAT i odprowadzenia go do właściwego urzędu w ramach procedury MOSS. Portal X informuje na swojej stronie, że w imieniu sprzedawcy pobiera i odprowadza podatek VAT. Usługi polegające na tworzeniu obrazów cyfrowych świadczy Pani na rzecz platformy X w A. Aktualnie korzysta Pani ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.
Pani wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy korzystając ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, będąc jednocześnie zarejestrowaną jako podatnik VAT-UE, ma Pani obowiązek wykazywania sprzedaży obrazów cyfrowych na rzecz oddziału platformy z siedzibą w Irlandii w informacjach podsumowujących VAT-UE.
W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.
Z podanych przez Panią informacji wynika, że Stworzenie obrazów cyfrowych, które są sprzedawane na rzecz platformy X, stanowi usługi, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy. Pani kontrahentem jest platforma X. Platforma pośredniczy w sprzedaży, pobiera prowizję i wypłaca Pani środki. Usługi polegające na tworzeniu obrazów cyfrowych świadczy Pani na rzecz platformy X w A (Irlandia). Na rzecz platformy X wystawia Pani faktury za sprzedaż obrazów cyfrowych. Platforma jest natomiast odpowiedzialna za sprzedaż tych obrazów cyfrowych na rzecz ostatecznych klientów (osób prywatnych z Unii Europejskiej). Platforma X jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy. Platforma X również posługuje się ważnym numerem VAT-UE.
Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane regulacje prawne, należy wskazać, że usługi elektroniczne polegające na tworzeniu obrazów cyfrowych świadczy Pani na rzecz platformy X z siedzibą w Irlandii. Platforma spełnia definicję podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy. Zatem w tym przypadku przepisy dotyczące ustalania miejsca świadczenia usług elektronicznych, na podstawie art. 28k ust. 1 ustawy, nie mają zastosowania. Należy bowiem zauważyć, że art. 28k ust. 1 ustawy, ma zastosowanie do usług elektronicznych świadczonych wyłącznie na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, co nie ma miejsca w opisanym przypadku.
Oznacza to, że miejsce świadczenia wykonywanych usług należy ustalić na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy. W konsekwencji, miejscem opodatkowania świadczonych przez Panią usług polegających na sprzedaży obrazów cyfrowych jest, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, kraj siedziby usługobiorcy – zagranicznej platformy, tj. terytorium Irlandii. Zatem świadczone przez Panią na rzecz platformy X usługi nie są opodatkowane na terytorium Polski.
Odnosząc się natomiast do kwestii ujęcia przedmiotowej sprzedaży w informacji podsumowującej (VAT-UE) należy wskazać, że zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.
Stosownie art. 100 ust. 3 pkt 1 ustawy:
Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4.
Z przytoczonego art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy wynika, że informacja podsumowująca powinna zawierać tylko te usługi świadczone na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej świadczonych na terytorium państwa usługobiorcy innych niż terytorium kraju, które nie są opodatkowane stawką 0% lub zwolnione z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej, dla których to obowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.
Z rozstrzygnięcia przyjętego w tej interpretacji wynika, że względem usług elektronicznych polegających na sprzedaży obrazów cyfrowych świadczonych przez Panią na rzecz platformy X, znajduje zastosowanie art. 28b ust. 1 ustawy. Nabywcą usług jest platforma X. Wskazała Pani także, że platforma X informuje na swojej stronie, że w imieniu sprzedawcy pobiera i odprowadza podatek VAT. Ponadto jest Pani zarejestrowana jako podatnik VAT-UE.Platforma X również posługuje się ważnym numerem VAT-UE.
W świetle powyższego należy stwierdzić, że w związku ze świadczeniem przez Panią usług elektronicznych polegających na sprzedaży obrazów cyfrowych na rzecz platformy X – podatnika podatku od wartości dodanej, który jest zobowiązany do zapłaty podatku z tytułu nabywanych usług, jest Pani zobowiązana do składania informacji podsumowujących na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.
Tym samym, w analizowanej sytuacji, jako podatnik korzystający ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, będąc jednocześnie zarejestrowana jako podatnik VAT-UE, ma Pani obowiązek wykazywania sprzedaży obrazów cyfrowych na rzecz platformy X z siedzibą w Irlandii w informacjach podsumowujących VAT-UE.
Zatem, Pani stanowiskojest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?