Wartość niematerialna firmy dziś i jutro – kierunki zmian

Maciej Czapiewski: KSR porządkuje obecne problemy, ale nie odpowiada w pełni na pytania o przyszłość – jak wycenić dane, algorytmy AI czy bazy klientów

Co pana zdaniem skłoniło Komitet Standardów Rachunkowości do opracowania nowego standardu dotyczącego wartości niematerialnych i prawnych? Czy to odpowiedź na konkretne problemy zgłaszane przez praktyków?

Moim zdaniem to naturalna odpowiedź na realne trudności, jakie zgłaszali praktycy. W ostatnich latach aktywa niematerialne mają coraz większe znaczenie – nie tylko klasyczne patenty czy programy komputerowe, ale też prace rozwojowe, licencje czy know-how. Na co dzień spotykamy się z wieloma pytaniami: kiedy można zaksięgować dany wydatek jako WNiP, jak ustalić okres użytkowania nowego systemu informatycznego, co zrobić z kosztami własnych prac rozwojowych. Ustawa o rachunkowości daje ogólne ramy, ale często brakuje szczegółowych wskazówek. Dlatego uważam, że projekt KSR dobrze odpowiada na te potrzeby – porządkuje zasady i ujednolica podejście w obszarze, który dotychczas był niejednolicie interpretowany.

Pamiętajmy jednak, że mówimy dalej o projekcie, który może być jeszcze zmieniony w toku dalszych prac.

Jak na tym tle wypada porównanie z MSR 38? Czy różnice między tymi standardami są na tyle istotne, by wpływać na sprawozdawczość jednostek?

Różnice oczywiście są, bo mówimy o dwóch różnych porządkach. MSR 38 to regulacja typowo międzynarodowa – rozbudowana, wymagająca wielu ujawnień. Z mojego doświadczenia w pracy z polskimi firmami widzę, że te wymogi bywają nadmiernie obciążające, szczególnie dla jednostek mniejszych. Projekt KSR jest natomiast dostosowany do polskiej praktyki – zwłaszcza tej mniej skomplikowanej. [ramka 1]

Ramka 1