Interpretacja indywidualna z dnia 30 września 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDWB.4010.101.2025.2.BB

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, żePaństwastanowiskowsprawieocenyskutkówpodatkowychopisanegostanufaktycznegoorazzdarzeniaprzyszłegow podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 września 2025 r. (wpływ: 17 września 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

(…) (dalej: „A”) jest spółdzielnią działającą w oparciu o przepisy ustawy (…), prowadzącą działalność w zakresie (…).

A uzyskuje i będzie w przyszłości uzyskiwała przychody przede wszystkim ze świadczenia na rzecz swoich członków usług finansowych określonych w ustawie o (…), w szczególności w zakresie (…).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej A prowadzi kampanie reklamowe, mające na celu promocję oferowanych usług. Na potrzeby tych kampanii A zleciła agencji reklamowej wyprodukowanie materiału (…) oraz (…). W ramach realizacji zlecenia agencja reklamowa udzieliła A licencji wyłącznych do (…) oraz (…). Licencje są ograniczone (…). Licencje (…) zostały udzielone na okres 12 miesięcy (…). Po upływie wskazanego okresu korzystanie z licencji jest możliwe tylko po uzyskaniu odrębnej zgody. A planuje korzystać ze wskazanych licencji przez okres, na jaki zostały udzielone.

Za realizację zlecenia agencji reklamowej należne jest wynagrodzenie, którego wysokość określono jako jedną kwotę należną za kompleksową realizację zlecenia, bez wyszczególnienia ceny jednostkowej za produkcję poszczególnych (…). Agencja reklamowa ani A nie są w stanie rozdzielić kosztów produkcji (…) , gdyż była to kompleksowa realizacja.

W związku z powyższym A wprowadziła do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych wszystkie ww. licencje będące przedmiotem opisanego zlecenia, na okres 20 miesięcy, czyli do (…) 2026 r., ze względu na brak wyodrębnienia kwot. Licencje są amortyzowane według stawki 20% przewidzianej w art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla wartości niematerialnych i prawnych innych niż prawa autorskie, licencje na programy komputerowe, licencje na wyświetlanie filmów, licencje na emisję programów radiowych i telewizyjnych oraz poniesione koszty zakończonych prac rozwojowych.

Uzupełnienie wniosku

Wynagrodzenie dla agencji marketingowej należne jest za wyprodukowanie (…) oraz (…) wraz z udzieleniem licencji na (…). Dodatkowo wynagrodzenie obejmuje udzielenie zgody na korzystanie z wizerunku (…).

A nabyła łącznie (…) odrębne licencje wyłączne – (…).

(…). Agencja reklamowa udzieliła jednej odrębnej licencji do (…) „(…)” i „(…)” oraz jednej odrębnej licencji do (…) z przekazem „(…)”.

Przez materiały (…).

Agencja reklamowa udzieliła (…) łącznej licencji do korzystania z materiałów (…).

Warunki udzielenia licencji zostały uregulowane w załączniku do zlecenia wykonania usługi. A i agencję reklamową łączy generalna umowa o współpracy z (…) 2015 r., której celem jest (…). Umowa o współpracy z agencją reklamową jest objęta (…). Przedmiot i zakres poszczególnych działań jest regulowany w odrębnych zleceniach. Tak było również w opisanym stanie faktycznym – agencja reklamowa otrzymała zlecenie na realizację (…), w ramach generalnej umowy o współpracy. Załącznikiem do zlecenia była specyfikacja oraz warunki licencji.

A nabyła przedmiotowe licencje odpłatnie, (…). Przedmiotem nabywanych licencji są utwory w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Każda z nabywanych licencji do (…) oraz materiałów (…), o których mowa we wniosku, nadawała się samodzielnie do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do użytkowania.

Do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych A wprowadziła jedną wartość niematerialną i prawną obejmującą wszystkie (…) licencje opisane wyżej, obejmującą wszystkie (…) oraz materiały (…), ze względu na jedną wspólną cenę. Jak wskazano powyżej, ze względu na brak możliwości wyceny poszczególnych licencji do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych A wprowadziła jedną wartość niematerialną i prawną składającą się z (…) licencji.

Wartość początkowa przyjętych licencji odpowiada wynagrodzeniu brutto należnemu agencji reklamowej za realizację zlecenia. Wartość początkowa przyjętych licencji obejmuje podatek od towarów i usług, gdyż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2025 poz. 775 ze zm.) A nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony od tego nabycia.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, licencje zostały udzielone odpowiednio na 12 albo na 20 miesięcy – licencja na materiały (…) oraz licencja na (…) z przekazem „(…)” i „(…)” zostały udzielone na okres 12 miesięcy (…), natomiast licencja na (…) z przekazem „(…)” została udzielona na okres do (…) 2026 r. (…) r. Po upływie okresu, na jaki licencje zostały udzielone, A nie będzie miała prawa do wykorzystywania licencji w działalności gospodarczej. Powyższe oznacza, iż A będzie zmuszona dokonać likwidacji wartości niematerialnej i prawnej, zanim zostanie całkowicie zamortyzowana podatkowo. Likwidacja nastąpi (…) 2026 r., czyli z upływem okresu, na jaki została udzielona najdłuższa z (…) licencji składających się na wprowadzoną wartość niematerialna i prawną.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1) Czy wydatki poniesione na nabycie licencji, o których mowa w stanie faktycznym, stanowią koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane wg stawki 20% zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2025 poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa CIT”)? (stan faktyczny)

2) Czy po upływie okresu, na który udzielono licencji będących przedmiotem stanu faktycznego, A będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty odpowiadającej wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w stanie faktycznym, pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne? (zdarzenie przyszłe)

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Ad 1.

Zdaniem A wydatki na nabycie licencji, odpowiadające kwocie należnej i zapłaconej agencji reklamowej za realizację zlecenia, o których mowa w opisanym stanie faktycznym, stanowią koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane wg stawki 20%.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy CIT do kosztów uzyskania przychodów zaliczane są wszelkie wydatki poniesione przez podatnika, o definitywnym charakterze, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła i jednocześnie nie zostały wyłączone z puli kosztów przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy CIT nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie wartości niematerialnych i prawnych. Kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m ustawy CIT, o czym stanowi art. 15 ust. 6 tej ustawy.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy CIT amortyzacji podlegają nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Podatnik, aby móc dokonywać odpisów amortyzacyjnych od nabytej wartości niematerialnej i prawnej, zobowiązany jest do ustalenia jej wartości początkowej. Art. 16g ust. 3 ustawy CIT wskazuje, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Podsumowując przytoczone przepisy, aby uznać składnik majątku podatnika za wartość niematerialną i prawną na gruncie ustawy CIT, składnik ten powinien spełniać następujące kryteria:

-kwalifikować się jako jedno z praw określonych w art. 16b ust. 1,

-zostać nabyty od innego podmiotu,

-nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

-posiadać przewidywany okres używania dłuższy niż rok,

- być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1,

-zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W opisanym stanie faktycznym A zleciła agencji reklamowej wykonanie (…) oraz materiałów (…). Agencja reklamowa udzieliła A (…) odrębnych licencji wyłącznych – (…) (…).

Mając na uwadze wyżej przedstawione przepisy oraz brak możliwości wyodrębnienia ceny nabycia poszczególnych elementów zlecenia, zdaniem A licencje na (…) oraz materiały (…) objęte ww. zleceniem stanowią wartość niematerialną i prawną, która podlega amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m ustawy CIT. Ponieważ w umowie z agencją reklamową nie wyodrębniono wynagrodzenia za udzielenie licencji oraz nie wyodrębniono wynagrodzenia za produkcję poszczególnych (…) i materiałów (…), cała kwota wynagrodzenia należna agencji reklamowej za realizację zlecenia stanowi cenę nabycia wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na (…) i materiały (…) opisane w stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 16m ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:

1)od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich - 24 miesiące;

2)od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych – 24 miesiące;

3)od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych - 12 miesięcy;

4)od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych - 60 miesięcy.

W opisanym stanie faktycznym A nabyła (…) odrębne licencje na (…) oraz (…) licencję na materiały (…). Materiały (…) podlegają amortyzacji przez okres nie krótszy niż 60 miesięcy. (…) podlegają amortyzacji przez okres nie krótszy niż 24 miesiące. Ponieważ umowa z agencją reklamową nie określa odrębnie wysokości wynagrodzenia za udzielenie licencji na materiały (…) i odrębnie za poszczególne (…), zdaniem A wartość niematerialna i prawna obejmująca wszystkie (…) licencje podlega amortyzacji przez okres nie krótszy niż 60 miesięcy.

Ad 2.

Zdaniem A po upływie okresu, na który udzielono licencji będących przedmiotem stanu faktycznego, A będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty odpowiadającej wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w stanie faktycznym, pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne.

W opisanym stanie faktycznym agencja reklamowa udzieliła A (…) licencji odpowiednio na 12 albo na 20 miesięcy (licencja na materiały (…) oraz licencja na (…) z przekazem „(…)” i „(…)”, zostały udzielone na okres 12 miesięcy (…), natomiast licencja na (…) z przekazem „(…)” została udzielona na okres 20 miesięcy(…), tj. do (…) 2026 r. Do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych A wprowadziła jedną wartość niematerialną i prawną obejmującą wszystkie (…) licencje opisane we wniosku.

Po upływie okresu, na jaki licencje zostały udzielone, A nie będzie miała prawa do wykorzystywania licencji w działalności gospodarczej. Powyższe oznacza, iż A będzie zmuszona dokonać likwidacji wartości niematerialnej i prawnej obejmującej wszystkie (…) licencje, zanim ta wartość niematerialna i prawna zostanie całkowicie zamortyzowana podatkowo. W wyniku likwidacji powstanie strata odpowiadająca niezamortyzowanej części wartości początkowej licencji. Zdaniem A powstała strata będzie stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy CIT nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W przepisach podatkowych nie zdefiniowano pojęcia straty jako kosztu uzyskania przychodów. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 maja 2016 r. sygn. II FSK 880/14: „Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zdefiniowała jedynie stratę jako wynik działalności stwierdzając, że jeśli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, to różnica ta jest stratą (art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p.). Jednak definicja ta nie ma nic wspólnego ze stratą jako kosztem. Znaczenia pojęcia „strata”, jako kosztu poszukiwać należy w drodze wykładni językowej i należy ją ujmować jako szkodę w cywilistycznym rozumieniu tego pojęcia, czyli jako ubytek na majątku spowodowany okolicznościami niezależnymi od podatnika, który stratę tę (szkodę) poniósł.”

W sytuacji, w której podatnik nie rozliczył całości poniesionego wydatku na nabycie wartości niematerialnych i prawnych w formie odpisów amortyzacyjnych, a wartości niematerialne i prawne utraciły swą przydatność w działalności gospodarczej, powstaje ubytek w majątku podatnika, czyli strata. Art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy CIT wskazuje, że nie może być kosztem podatkowym strata w wartościach niematerialnych i prawnych odpowiadająca dokonanym odpisom amortyzacyjnym. W konsekwencji niezamortyzowana część wartości niematerialnej i prawnej stanowi koszt podatkowy, jeżeli likwidacja takiej wartości niematerialnej i prawnej ma charakter definitywny oraz ma na celu uzyskanie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, zdaniem A zostały spełnione warunki uznania za koszt podatkowy straty odpowiadającej niezamortyzowanej wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na (…) i materiały (…). Strata powstanie na skutek zakończenia okresu licencji, co uniemożliwia dalsze korzystanie z licencji. Powyższe zostało również zaprezentowane w interpretacji Ministra Finansów (winno być: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie) z 9 sierpnia 2013 r. sygn. IPPB1/415-557/13-2/AM.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…)

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16b-16m ww. ustawy.

I tak, zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia definicji licencji. Definicję pojęcia „licencja” zawiera ustawa z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24, dalej: „ustawa PAiPP”).

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 27 ustawy PAiPP:

W rozumieniu ustawy licencją jest umowa o korzystanie z utworu.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 2 ustawy PAiPP:

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub licencja obejmują pola eksploatacji wyraźnie w nich wymienione.

Zgodnie z art. 16d ustawy o CIT:

1. Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

2. Składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 16f ust 1 i 3 ustawy o CIT:

1. Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

3. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Natomiast art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, że:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się: od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Przy czym, jak wynika z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT:

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z kolei, jak stanowi art. 16g ust. 12 ustawy o CIT:

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14.

W myśl art. 14 ustawy o CIT:

1. Przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.

2. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy, praw majątkowych lub usług określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia.

3. Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy wzywa strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określa wartość z uwzględnieniem opinii biegłego. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego ponosi zbywający albo świadczący usługi.

4. Przepisy art. 12 ust. 4 pkt 7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio.

5. (uchylony)

6. (uchylony)

7. W przypadku transakcji kontrolowanej w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 6 wartość zbytych nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy ustala się na podstawie przepisów art. 11c i art. 11d.

Zgodnie z art. 16m ust. 1-3 ustawy o CIT:

Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:

1) od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich - 24 miesiące;

2) od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych - 24 miesiące;

3) od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych - 12 miesięcy;

4) od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych - 60 miesięcy.

2. Jeżeli wynikający z umowy okres używania praw majątkowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, jest krótszy od okresu ustalonego w tym przepisie, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy.

3. Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie czy wydatki poniesione na nabycie licencji, o których mowa we wniosku, stanowią koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane wg stawki 20% zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Z opisu sprawy wynika, że nabyli Państwo (…) odrębne licencje wyłączne:

(…)

Każda z nabywanych licencji do (…) oraz materiałów (…) nadawała się samodzielnie do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do użytkowania. Planują Państwo korzystać ze wskazanych licencji przez okres, na jaki zostały udzielone. Nabyte licencje są wykorzystywane przez Państwa na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wynagrodzenie należne agencji reklamowej określono jako jedną kwotę należną za kompleksową realizację zlecenia, bez wyszczególnienia wynagrodzenia za udzielenie licencji do (…) i materiałów (…).

W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, licencje podlegają amortyzacji, jako wartości niematerialne i prawne, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

-zostały nabyte przez podatnika,

-nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

-przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

-są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że powyższe warunki spełnia wyłącznie licencja do (…) z przekazem „(…)”, udzielona na okres 20 miesięcy (…). Pozostałe licencje, z uwagi na przewidywany okres użytkowania nieprzekraczający roku, nie spełniają definicji wartości niematerialnej i prawnej, i tym samym nie powinny podlegać amortyzacji.

Ponadto należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują możliwości łącznego wprowadzenia kilku licencji jako jednej wartości niematerialnej i prawnej. Wskazali Państwo w opisie sprawy, ze każda z nabywanych licencji, o których mowa we wniosku, nadawała się samodzielnie do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do użytkowania. Zatem każda z nabytych licencji winna być osobno oceniana pod kątem spełnienia warunków wskazanych w art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT. Fakt, że w umowie z agencją reklamową nie zostały wyszczególnione kwoty należne agencji za udzielenie Państwu poszczególnych licencji, nie jest przesłanką do tego, by wszystkie (…) licencje ujmować w ewidencji jako jedną wartość niematerialną i prawną.

Jak wynika z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Jeżeli w ramach ustalonego wynagrodzenia na rzecz agencji reklamowej nie wyszczególniono wynagrodzenia za udzielenie licencji, to w takiej sytuacji, stosownie do art. 16 ust. 12 ustawy o CIT, cenę nabycia poszczególnych licencji należy ustalić w oparciu o wartość rynkową tych licencji, określoną na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie licencji tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Suma wynagrodzenia za usługę i wartości rynkowej poszczególnych licencji nie może jednak przekroczyć łącznej kwoty określonej w umowie.

Tym samym, nie można uznać, że z uwagi na brak wyszczególnienia konkretnego wynagrodzenia za poszczególne licencje nie ma możliwości ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, od której dokonywane powinny być odpisy amortyzacyjne. Biorąc powyższe pod uwagę, nie sposób zgodzić się z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym nabyte licencje stanowią jedną wartość niematerialną i prawną, która podlega amortyzacji.

Wartość początkową licencji do (…) z przekazem „(…)”, udzielonej na okres 20 miesięcy (…), ustalić należy w oparciu o wartość rynkową tej licencji, określoną na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie licencji tego samego rodzaju, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnej i prawnej jaką jest licencja do (…) z przekazem „(…)”, udzielonej na okres 20 miesięcy (…), zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 4, nie może być krótszy niż 60 miesięcy. Zatem wskazana licencja powinna być przez Państwa amortyzowana stawką 20%.

Natomiast wydatki związane z nabytymi licencjami, których przewidywany okres używania nie przekracza roku, należy rozpoznać jako koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, bowiem nie da się ich wprost przypisać do konkretnych przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT wynika, że koszty, które pozostają w innym niż bezpośrednim związku z przychodami, powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli jednak koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d, ust. 4e ustawy o CIT w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT).

W związku z powyższym, poniesione przez Państwa wydatki z tytułu nabycia licencji do (…) z przekazem „(…)” i „(…)”, udzielonej na okres 12 miesięcy (…), oraz licencji na materiały (…), udzielonej na okres 12 miesięcy (…), stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów, rozpoznawane w kosztach w roku poniesienia, tj. w dacie ujęcia faktury lub innego dokumentu w księgach rachunkowych Spółki, z wyjątkiem tych które dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego. W takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest również ustalenie, czy po upływie okresu, na który udzielono licencji, będą Państwo uprawnieni do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty odpowiadającej wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Na wstępie należy zaznaczyć, że w związku ze stanowiskiem organu w zakresie pytania oznaczonego nr 1, strata odpowiadająca wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne może mieć miejsce wyłącznie w zakresie licencji do (…) z przekazem „(…)”, ponieważ tylko ta licencja spełnia definicję wartości niematerialnej i prawnej.

W art. 16 ust. 1 ustawy o CIT ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Przechodząc do Państwa wątpliwości należy wskazać, iż zgodnie z przywołanym art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów straty w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych. Wnioskując przez przeciwieństwo, z interpretacji tego przepisu, wynika iż ewentualna strata w środkach trwałych, bądź wartościach niematerialnych i prawnych w części nie pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych (tj. niezamortyzowana część) może stanowić koszt uzyskania przychodów pod warunkiem, że spełnione zostaną ogólne kryteria zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, które zostały wskazane powyżej.

W omawianej sprawie licencja na (…) z przekazem „(…)” została udzielona na okres 20 miesięcy. Po upływie okresu, na jaki została udzielona, nie będą mieli Państwo prawa do wykorzystywania licencji w działalności gospodarczej, co oznacza, że będą Państwo zmuszeni dokonać likwidacji wartości niematerialnej i prawnej, zanim zostanie całkowicie zamortyzowana. Zatem zaprzestanie wykorzystywania licencji do (…) z przekazem „(…)” w Państwa działalności gospodarczej spowodowane będzie zakończeniem okresu jej obowiązywania.

W związku z powyższym, ewentualna strata w wartości niematerialnej i prawnej jaką jest licencja do (…) z przekazem „(…)”, w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych (tj. niezamortyzowana jej część) będzie stanowić koszt uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 w części dotyczącej licencji do (…) z przekazem „(…)” (przy uwzględnieniu stanowiska organu do pytania nr 1, tj. prawidłowym ustaleniu wartości początkowej tej licencji) jest prawidłowe, w pozostałej części nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.