Interpretacja indywidualna z dnia 8 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.430.2025.4.DT

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismami z 28 sierpnia 2025 r. (wpływ) i 26 września 2025 r. (wpływ) – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2022 i 2024 r. złożył Pan zeznania PIT-37, w których odliczył Pan ulgę na dwoje dzieci posiadających numery PESEL: (...) i (...). Ulga została odliczona w połowie wysokości (po 556,02 zł na każde dziecko) w obu latach. Po złożeniu zeznań otrzymał Pan wezwanie z urzędu skarbowego do złożenia korekty PIT-37 za lata 2022 i 2024. W uzasadnieniu wskazano, że ulga na te same dzieci została również odliczona przez ich matkę w jej zeznaniach podatkowych za te same lata.

Jest Pan ojcem tych dzieci i posiada Pan pełnię praw rodzicielskich. Jest Pan po rozwodzie z matką dzieci – wyrok rozwodowy zapadł 22 listopada 2022 r., a wyrok apelacyjny – 28 maja 2024 r. W 2022 r. – czyli w jednym z lat objętych postępowaniem – pozostawał Pan w związku małżeńskim z matką dzieci. Nie istniały formalne ograniczenia władzy rodzicielskiej. W obu latach objętych wnioskiem dzieci przebywały zarówno u Pana, jak i u ich matki. Mimo braku formalnego orzeczenia o opiece naprzemiennej, sąd przyznał Panu bardzo częste i regularne kontakty z dziećmi, obejmujące: każdy wtorek i czwartek po 4 godziny, co drugi weekend – od piątku do niedzieli, wakacje – po 2 tygodnie w lipcu i sierpniu. Taki system opieki w Pana ocenie faktycznie odzwierciedla model opieki naprzemiennej, w którym oboje rodziców aktywnie uczestniczą w wychowywaniu dzieci.

Uzupełnienie stanu faktycznego

W 2022 i 2024 r. wykonywał Pan władzę rodzicielską oraz obowiązki wychowawcze wobec dzieci, w tym sprawował Pan faktyczną pieczę, uczestniczył Pan w podejmowaniu decyzji dotyczących zdrowia, edukacji i rozwoju.

W 2022 i 2024 r. matka dzieci również wykonywała władzę rodzicielską.

W 2022 i 2024 r. miejsce zamieszkania dzieci było przy matce.

Wyrok sądu z dnia 22 listopada 2022 r., z późniejszą apelacją z dnia 28 maja 2024 r., określił miejsce zamieszkania dzieci przy matce.

W 2022 i 2024 r. żadne z dzieci nie było umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie na podstawie orzeczenia sądu.

W 2022 i 2024 r. do dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy o podatku tonażowym ani ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego.

W 2022 i 2024 r. nie doszło do porozumienia z matką dzieci w sprawie podziału ulgi prorodzinnej. Oświadczył Pan jednak matce dzieci, że rozliczy Pan połowę ulgi.

W 2022 i 2024 r. matka dzieci rozliczyła całość ulgi prorodzinnej na dzieci. Dodatkowo w 2023 r. matka dzieci rozliczyła połowę ulgi, a połowę Pan.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym, w którym w 2022 r. pozostawał Pan w związku małżeńskim z matką dzieci, a w 2024 r. – po rozwodzie – wykonywał Pan bardzo częste kontakty z dziećmi (ustalone przez sąd), przysługuje Panu prawo do odliczenia ulgi na dzieci w PIT-37, mimo że matka dzieci również dokonała odliczenia w swoich zeznaniach podatkowych za te same lata?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, zarówno w 2022 r. – jako roku, w którym był Pan formalnie mężem matki dzieci i wspólnie je Państwo wychowywaliście – jak i w 2024 r., kiedy mimo rozwodu nadal aktywnie uczestniczył Pan w ich wychowaniu, ma Pan prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z interpretacjami organów podatkowych i orzecznictwem sądów administracyjnych, gdy oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską i realnie sprawują opiekę nad dziećmi, przysługuje im prawo do odliczenia ulgi – w równych częściach lub w proporcjach ustalonych między stronami. Fakt, że drugi rodzic również skorzystał z ulgi, nie wyłącza automatycznie Pana prawa do jej zastosowania – w szczególności w sytuacji, gdy dzieci faktycznie spędzają z Panem znaczny czas i są przez Pana wychowywane. W Pana ocenie korekta zeznań mogłaby dotyczyć proporcji, ale nie całkowitego odebrania Panu prawa do ulgi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Z jego treści wynika, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1)wykonywał władzę rodzicielską;

2)pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3)sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy:

Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1)jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

a)pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,

b)niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4c i 4g, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

2)dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;

3)trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:

a)92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b)166,67 zł na trzecie dziecko,

c)225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

W świetle art. 27f ust. 2b omawianej ustawy:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Art. 27f ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

a)na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;

b)wstąpiło w związek małżeński.

Z art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Zgodnie z art. 27f ust. 4 tej ustawy:

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim – kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Stosownie zaś do art. 26 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1071):

§ 1. Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej.

§ 2. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy.

W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1)odpis aktu urodzenia dziecka;

2)zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3)odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4)zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Stosownie do art. 27f ust. 7 ww. ustawy:

Przepis art. 6 ust. 8 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W świetle art. 6 ust. 8 tej ustawy:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

a)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

-w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z literalnego brzmienia art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że warunkiem zastosowania przez rodzica ulgi na małoletnie dziecko jest wykonywanie w stosunku do tego dziecka władzy rodzicielskiej. Wobec tego, zasadnym jest odniesienie się do ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Z art. 92 ww. ustawy wynika, że:

Dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy:

Władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom.

Stosownie do art. 95 § 1 ww. ustawy:

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw.

W myśl art. 97 § 1 przytoczonego Kodeksu:

Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W świetle zaś art. 107 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

§ 1. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

§ 2. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

§ 3. Na zgodny wniosek stron sąd nie orzeka o utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem.

Podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Jak wynika z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską. Wobec tego samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie, czyli wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z treści wniosku wynika, że jest Pan ojcem dwójki małoletnich dzieci, w stosunku do których posiada Pan pełnię praw rodzicielskich. Jest Pan po rozwodzie z matką dzieci. Wyrok rozwodowy zapadł 22 listopada 2022 r., a wyrok apelacyjny – 28 maja 2024 r. W 2022 r. pozostawał Pan w związku małżeńskim z matką dzieci. Nie istniały formalne ograniczenia władzy rodzicielskiej. W obu latach objętych wnioskiem dzieci przebywały zarówno u Pana, jak i u ich matki. Mimo braku formalnego orzeczenia o opiece naprzemiennej, sąd przyznał Panu bardzo częste i regularne kontakty z dziećmi, obejmujące: każdy wtorek i czwartek po 4 godziny, co drugi weekend i w wakacje po 2 tygodnie w lipcu i sierpniu. Wskazuje Pan, że w 2022 i 2024 r. wykonywał Pan władzę rodzicielską oraz obowiązki wychowawcze wobec dzieci, w tym sprawował Pan faktyczną pieczę, uczestniczył Pan w podejmowaniu decyzji dotyczących zdrowia, edukacji i rozwoju dzieci.

Jednakże z opisu stanu faktycznego wynika też, że w 2022 i 2024 r. nie doszło do porozumienia między Panem i matką dzieci w sprawie podziału ulgi prorodzinnej – ulgę w wysokości 100% zastosowała matka dzieci. Ponadto wskazał Pan również, że w tych latach miejscem zamieszkania dzieci było miejsce zamieszkania matki.

Pomimo więc faktu, że wykonuje Pan władzę rodzicielską, w Pana sytuacji na możliwość odliczenia kwoty wskazanej w art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wpływ będzie miał art. 27f ust. 4 tej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem ww. kwotę rodzice mogą odliczyć od podatku:

a)w dowolnej proporcji przez nich ustalonej,

b)w równych częściach w przypadku braku porozumienia między rodzicami, którzy:

-zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad dziećmi po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub

-gdy miejsce zamieszkania dzieci jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dzieci albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim.

Natomiast w przypadkach innych niż wyżej wymienione – odliczenie w wysokości 100% stosuje ten z rodziców, u którego dzieci mają miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Wobec powyższego, mając na uwadze, że nie doszło w Państwa przypadku do porozumienia w sprawie podziału ulgi, sąd nie orzekł opieki naprzemiennej nad małoletnimi dziećmi, a miejscem zamieszkania dzieci w latach 2022 i 2024, których dotyczy wniosek było miejsce zamieszkania ich matki – stwierdzić należy, że nie był Pan uprawniony do dokonania odliczenia z tytułu ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do Pana sytuacji znajduje bowiem zastosowanie zdanie czwarte przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym w przypadkach innych niż wyżej wymienione, odliczenie w wysokości 100% stosuje ten z rodziców, u którego dzieci mają miejsce zamieszkania. W tym przypadku była to matka dzieci.

Wobec powyższego, Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.