Interpretacja indywidualna z dnia 3 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.473.2025.2.JKU

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe, w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 września 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcą jest X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą (…).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Głównym przedmiotem działalności Spółki (PKD) jest:

(…).

Pozostała działalność Wnioskodawcy obejmuje m.in.:

(…).

Na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 1 oraz art. 4a pkt 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805; dalej: „ustawa o CIT”), Wnioskodawca – jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca objęty jest w Polsce nieograniczonym obowiązkiem podatkowym.

Wnioskodawca planuje nabycie nieruchomości położonej w miejscowości (…) przy (…). Dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta (…).

Nieruchomość jest zabudowana budynkiem (...) o powierzchni użytkowej (…) m², drogą dojazdową o powierzchni (…) m² oraz parkingiem o powierzchni (…) m².

Przedmiotem nabycia będzie grunt wraz z naniesieniami oraz:

·prawomocnym pozwoleniem na rozbiórkę istniejącego budynku,

·prawomocnym pozwoleniem na budowę nowego budynku (...),

·dokumentacją projektową,

·dokumentacją i kosztami poniesionymi przez sprzedającego (...).

Wnioskodawca planuje nabycie nieruchomości w celu jej wynajmu w ramach działalności gospodarczej. Nieruchomość zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych i będzie podlegała amortyzacji.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że ze względu na stan budynku oraz mając na uwadze zwiększenie zysków z nieruchomości, w przyszłości rozważa skorzystanie z posiadanego pozwolenia na rozbiórkę i przeprowadzenie faktycznej likwidacji (wyburzenia) budynku, drogi dojazdowej i parkingu celem realizacji nowej inwestycji budowlanej na podstawie posiadanego pozwolenia na budowę. Wnioskodawca ujawni je w prowadzonej ewidencji środków trwałych i będzie amortyzował.

Wnioskodawca nie zamierza zmieniać profilu prowadzonej działalności gospodarczej czy to w sposób faktyczny czy też formalny poprzez zmianę umowy Spółki i wprowadzenie zmian w zapisach dotyczących rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nadal będzie się zajmował (...).

W uzupełnieniu wniosku z 3 września 2025 r., które wpłynęło w tym samym dniu, wskazali Państwo co następuje:

1.Jaki będzie sposób wykorzystania przez Państwa w działalności gospodarczej nowo wybudowanego budynku (...)?

Nowo wybudowany budynek (...) będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności polegającej na (...).

2.Czego dotyczy nabyta przez Państwa „dokumentacja projektowa”?

Nabyta dokumentacja projektowa dotyczy budowy nowego budynku (...) i obejmuje ona m.in. (...).

3.Czy do realizacji nowej inwestycji budowlanej, wykorzystują Państwo pozwolenie na budowę nowego budynku (...) oraz dokumentację projektową?

Tak, do realizacji nowej inwestycji budowlanej Wnioskodawca wykorzystuje zarówno nabyte pozwolenie na budowę budynku (...), jak i dokumentację projektową.

4.Czy wydatki na:

·opłaty notarialne,

·podatek od czynności cywilnoprawnych,

·opłaty sądowe,

·koszty doradcze i wyceny,

zostały poniesione w związku z nabyciem budynku (...), drogi dojazdowej oraz parkingu?

Wydatki na:

·opłaty notarialne,

·podatek od czynności cywilnoprawnych,

·opłaty sądowe,

·koszty doradcze i wyceny,

zostały poniesione w związku z nabyciem budynku (...), drogi dojazdowej oraz parkingu.

5.Jakie konkretnie wydatki rozumieją Państwo pod pojęciem „koszty doradcze i wyceny”?

Pod pojęciem kosztów doradczych i wyceny Wnioskodawca rozumie:

·koszty sporządzenia operatów szacunkowych i opinii dotyczących wartości nieruchomości,

·koszty doradztwa podatkowego, prawnego i technicznego związanego z transakcją nabycia przedmiotowej nieruchomości.

6.Czy wydatki na:

·mapę do celów projektowych,

·opłatę na pozwolenie na budowę,

·opłatę przyłączeniowa,

·opłatę za pełnomocnictwo,

·opłatę za rozbiórkę,

·prace ziemne,

·przebudowę sieci gazowej,

·projekt instalacji gazowej,

·projekt przebudowy gazociągu,

·przyłączenie do sieci,

·uzgodnienie rozbudowy,

·usługę czyszczenia szamba,

·warunki przebudowy,

·wykonanie prac ziemnych,

dotyczą rozbiórki budynku (...), drogi dojazdowej oraz parkingu czy też dotyczą budowy nowej inwestycji budowlanej? Proszę o odpowiednie wskazanie w stosunku do każdego z nich.

Poniżej wskazano, których elementów dotyczą poszczególne wydatki:

I. Dotyczą rozbiórki budynku, drogi i parkingu:

·opłata za rozbiórkę,

·usługa czyszczenia szamba (przed rozbiórką),

·prace ziemne (związane z likwidacją istniejącej infrastruktury),

·koszty wyburzenia,

·utylizacja gruzu,

·zabezpieczenie terenu,

·warunki przebudowy.

II. Dotyczą nowej inwestycji (budowy nowego budynku):

·mapa do celów projektowych,

·opłata za pozwolenie na budowę,

·opłata przyłączeniowa,

·opłata za pełnomocnictwo,

·przebudowa sieci gazowej,

·projekt instalacji gazowej,

·projekt przebudowy gazociągu,

·przyłączenie do sieci,

·uzgodnienie rozbudowy,

·wykonanie prac ziemnych (w zakresie nowej inwestycji).

7.Czy Państwa Spółka poniesie koszty związane z rozbiórką budynku (...), drogi i parkingu, o których mowa w pytaniu nr 2, tj. koszty wyburzenia, utylizacji gruzu oraz zabezpieczenia terenu?

Tak, Spółka poniesie koszty związane z rozbiórką budynku (...), drogi dojazdowej oraz parkingu, tj. koszty wyburzenia, utylizacji gruzu oraz zabezpieczenia terenu.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko, że wartość początkową środka trwałego w postaci budynku, drogi dojazdowej oraz parkingu stanowi cena jego nabycia, powiększona o wydatki pozostające w bezpośrednim związku z jego zakupem, a są to: opłaty notarialne, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty sądowe, koszty doradcze i wyceny, a także koszty pierwotnie poniesione przez sprzedającego, dotyczące m.in. uzyskanych pozwoleń na rozbiórkę i pozwolenie na budowę wydatki związane z planowaną inwestycją, które zostały następnie zrefakturowane na Wnioskodawcę są to następujące wydatki:

•mapa do celów projektowych,

•opłata na pozwolenie na budowę,

•opłata przyłączeniowa,

•opłata za pełnomocnictwo,

•opłata za rozbiórkę,

•prace ziemne,

•przebudowa sieci gazowej,

•projekt instalacji gazowej,

•projekt przebudowy gazociągu,

•przyłączenie do sieci,

•uzgodnienie rozbudowy,

•usługa czyszczenia szamba,

•warunki przebudowy,

•wykonanie prac ziemnych

i że całość tak ustalonej wartości podlega amortyzacji podatkowej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2.Czy w przypadku powstałej straty związanej z późniejszą likwidacją nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, takich jak budynek, droga dojazdowa i parking, ich niezamortyzowana wartość może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę, a poniesione wydatki związane z rozbiórką, tj. koszty wyburzenia, utylizacji gruzu oraz zabezpieczenia terenu, zwiększą wartość początkową nowo wytworzonych środków trwałych?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane pismem z 3 września 2025 r.)

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, że wartość początkową nabytych środków trwałych w postaci budynku, drogi dojazdowej i parkingu stanowi cena ich nabycia, powiększona o wszelkie wydatki pozostające w bezpośrednim związku z ich zakupem.

Wydatki te obejmują w szczególności:

1. opłaty notarialne,

2. podatek od czynności cywilnoprawnych,

3. opłaty sądowe (w tym wpis do księgi wieczystej),

4. koszty operatów szacunkowych i opinii dotyczących wartości nieruchomości,

5. koszty doradztwa podatkowego, prawnego i technicznego związanego z transakcją,

6. a także koszty pierwotnie poniesione przez sprzedającego (w tym na dokumentację projektową i pozwolenia), które zostały zrefakturowane na Wnioskodawcę.

W ocenie Wnioskodawcy, całość tak ustalonej wartości początkowej podlega amortyzacji podatkowej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, niezamortyzowana wartość likwidowanych środków trwałych może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jako strata powstała w związku z ich likwidacją, o ile nie zostaną one sprzedane, a ich likwidacja pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dodatkowo, wydatki poniesione na rozbiórkę w tym koszty wyburzenia, utylizacji gruzu oraz zabezpieczenia terenu, powinny zostać zaliczone do wartości początkowej nowo wytworzonych środków trwałych, jako element kosztu wytworzenia, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Podkreślić przy tym należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Koszty podatkowe na gruncie ustawy o CIT można podzielić na:

·koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4-4c ustawy o CIT), oraz

·koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).

Za koszty bezpośrednie uznaje się te wydatki, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła i są one niezbędne dla osiągnięcia przychodu (tj. są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów). Natomiast, koszty pośrednie stanowią te wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady, kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o CIT,

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,

Określona grupa wydatków, w tym związana z finansowaniem środków trwałych (ich nabyciem czy wytworzeniem) może być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów tylko poprzez odpisy amortyzacyjne. Wynika to z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, który stanowi, że:

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

Jak wynika z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

·zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

·stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

·są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

·przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,

·są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

·nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

W świetle art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

W art. 16g ustawy o CIT zostały wskazane zasady ustalania wartości początkowej składników majątku trwałego stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W świetle art. 16g ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT,

Jednocześnie, w świetle art. 16g ust. 3 ustawy o CIT,

Uwzględniając zawartą w art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, definicję ceny nabycia należy stwierdzić, że do kosztów warunkujących nabycie środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych, które powinny zostać alokowane na ich wartość początkową, należy zaliczyć wyłącznie cenę ich nabycia oraz koszty związane bezpośrednio z ich nabyciem, bez których poniesienia prawnie skuteczne nabycie nie byłoby możliwe (np. koszty obsługi notarialnej zawarcia ostatecznej umowy nabycia nieruchomości, które dla swojej ważności wymagają formy aktu notarialnego).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „koszty związane z zakupem” środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. W art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, ustawodawca nie definiuje katalogu kosztów, które powinny być kapitalizowane do wartości początkowej środka trwałego/wartości niematerialnej i prawnej. W powyższej definicji ceny nabycia zostały wymienione przykładowe rodzaje kosztów poniesionych do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, które powinny zostać zaliczone do wartości początkowej. Katalog kosztów, wymieniony we wskazanym przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, na co wskazuje zwrot „w szczególności”. W konsekwencji może on obejmować również inne koszty, niewymienione w art. 16g ust. 3 omawianej ustawy, które będą miały wpływ na wartość początkową środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, jeżeli koszty te będą związane z jego nabyciem oraz zostaną poniesione do dnia ich przekazania do używania. Z treści ww. przepisu jednoznacznie zatem wynika, że do wartości początkowej nabytych środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych należy zaliczyć tylko te wydatki, które są ściśle związane z ich nabyciem, tj. takie, bez których poniesienia nabycie środków trwałych byłoby niemożliwe.

Natomiast, odnosząc się do kosztów związanych z wytworzeniem środków trwałych, należy powołać art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Mając na uwadze powyższe wskazuję, że wydatki ponoszone w związku z wytworzeniem nowego środka trwałego nie podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Powiększają one wartość inwestycji, wpływając na przyszłą wartość początkową środka trwałego, który powstanie (zostanie wytworzony) po zakończeniu inwestycji (art. 15 ust. 6 ustawy o CIT).

Tak więc, wydatki poniesione na zakończone inwestycje, w wyniku których zostaną wytworzone środki trwałe, staną się ‒ co do zasady ‒ kosztami uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

W przypadku wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego, wartością początkową tego środka jest koszt jego wytworzenia obejmujący:

·wartość w cenie nabycia zużytych rzeczowych składników majątku, tj. w szczególności materiały, z których został wykonany środek trwały,

·wartość w cenie nabycia, wykorzystanych usług obcych, tj. usług związanych bezpośrednio z samym procesem wytworzenia, a także usług niezwiązanych bezpośrednio z wytworzeniem lecz niezbędnych do uczynienia składnika majątku zdatnym do używania, np. są to niezbędne ekspertyzy obiektów budowlanych,

·koszty wynagrodzeń wraz z narzutami,

·inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Analiza przywołanego powyżej przepisu art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, upoważnia do stwierdzenia, że wydatki ponoszone w związku z wytwarzaniem przez podatnika środka trwałego powinny być uwzględnione w wartości początkowej tego środka trwałego, gdy pomiędzy tymi wydatkami, a wytworzeniem środka trwałego istnieje ścisły, bezpośredni, związek. Dla ustalenia istnienia ścisłego związku poniesionych wydatków z procesem wytwarzania środków trwałych, istotne znaczenie ma orzecznictwo sądów administracyjnych, z którego wynika, że kosztami dającymi się zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych są wydatki, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytworzył środka trwałego we własnym zakresie (por. Wyroki WSA we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 264/13 oraz WSA w Warszawie z dnia 11 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1665/08).

Jednocześnie należy wskazać, że sformułowana w art. 16g ust. 4 ustawy o CIT definicja wartości początkowej wytworzonego środka trwałego, stanowiąca w istocie wyliczenie kosztów, które mogą stanowić podstawę ustalenia wartości początkowej wytwarzanego przez podatnika we własnym zakresie środka trwałego, z uwagi na dopełniające ją sformułowanie „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”, ma charakter otwarty (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1860/14: „(...) W ocenie Sądu - zgodnie z wskazanymi wyżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego poniesione od momentu rozpoczęcia inwestycji, aż do momentu przekazania środka do używania mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych. Nakład inwestycyjny – zgodnie z art. 16g ust. 4 PDOPrU oznacza wszystkie koszty poniesione dla realizacji inwestycji, w tym na działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe. Katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego, powiększających jego wartość początkową ma charakter otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zasadne jest twierdzenie, że decydujące znaczenie dla zakwalifikowania danego wydatku do kosztów wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem - środkiem trwałym, co wynika z art. 16g ust. 4 PDOPrU”.

Zatem, do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Nakład inwestycyjny, w myśl powyższej regulacji, oznacza wszystkie koszty poniesione dla realizacji inwestycji, w tym na działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe.

Natomiast, użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku.

Z przytoczonych wyżej regulacji wynika, że na wartość początkową środka trwałego składają się wszystkie koszty poniesione w związku z budową środków trwałych, a zatem mogą to być m.in. koszty wyburzenia likwidowanych środków trwałych bądź innych składników majątku, jeżeli czynność ta pozostaje w związku z prowadzoną inwestycją. Przedmiotowe koszty stanowią bowiem prace wstępne, przygotowujące miejsce pod nową inwestycję. Ponadto, dla prawidłowego rozliczenia kosztów wytworzenia środków trwałych znaczenie ma określenie momentu zakończenia inwestycji i momentu faktycznego oddania tych środków do używania. Wszelkie bowiem wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego i poniesione do dnia oddania go do używania mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych.

W świetle przedstawionych uregulowań prawnych zgadzam się z Państwem, że wydatki poniesione na nabycie budynku, drogi dojazdowej i parkingu oraz wydatki pozostające w bezpośrednim związku z ich zakupem, tj.:

·opłaty notarialne,

·podatek od czynności cywilnoprawnych,

·opłaty sądowe,

·koszty doradcze i wyceny,

mogą zostać zaliczone do wartości początkowej środka trwałego w postaci budynku, drogi dojazdowej oraz parkingu i w konsekwencji stanowić koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości środka trwałego.

W tym zakresie Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Natomiast, wydatki poniesione przez Państwa Spółkę na:

·mapę do celów projektowych,

·opłatę na pozwolenie na budowę,

·opłatę przyłączeniową,

·opłatę za pełnomocnictwo,

·opłatę za rozbiórkę,

·prace ziemne (związane z likwidacją istniejącej infrastruktury),

·przebudowę sieci gazowej,

·projekt instalacji gazowej,

·projekt przebudowy gazociągu,

·przyłączenie do sieci,

·uzgodnienie rozbudowy,

·warunki przebudowy,

·wykonanie prac ziemnych (w zakresie nowej inwestycji),

wykazują ścisły związek z powstaniem nowego budynku (...), stąd koszty te powinny powiększać wartość początkową nowo wytwarzanego środka trwałego, a nie wartość zakupionego środka trwałego w postaci budynku, drogi dojazdowej oraz parkingu, który ma zostać zlikwidowany. Tym samym, Państwa stanowisko w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do usługi czyszczenia szamba (przed rozbiórką) należy zauważyć, że wydatek ten nie ma wpływu zarówno na koszt nabycia środka trwałego w postaci budynku, drogi dojazdowej oraz parkingi, jak i na koszt wytworzenia środka trwałego w postaci nowego budynku (...). Zatem, wydatek ten powinien zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, bowiem wydatek ten jest kosztem pośrednio związanym z przychodami, brak jest możliwości ustalenia w jakim okresie i w jakiej wysokości powstaje bezpośrednio związany z nim przychód, przyczynia się on w sposób ogólny do osiągnięcia przychodów Państwa Spółki. W konsekwencji, wydatek ten stanowi koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Podsumowując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy wartość początkową środka trwałego w postaci budynku, drogi dojazdowej oraz parkingu stanowi cena jego nabycia, powiększona o wydatki pozostające w bezpośrednim związku z jego zakupem i że całość tak ustalonej wartości podlega amortyzacji podatkowej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

-w zakresie wydatków poniesionych na:

·nabycie budynku, drogi dojazdowej i parkingu,

·opłaty notarialne,

·podatek od czynności cywilnoprawnych,

·opłaty sądowe,

·koszty doradcze i wyceny

- jest prawidłowe,

-w zakresie wydatków poniesionych na:

·mapę do celów projektowych,

·opłatę na pozwolenie na budowę,

·opłatę przyłączeniową,

·opłatę za pełnomocnictwo,

·opłatę za rozbiórkę,

·prace ziemne (związane z likwidacją istniejącej infrastruktury),

·przebudowę sieci gazowej,

·projekt instalacji gazowej,

·projekt przebudowy gazociągu,

·przyłączenie do sieci,

·uzgodnienie rozbudowy,

·warunki przebudowy,

·wykonanie prac ziemnych (w zakresie nowej inwestycji),

·usługę czyszczenia szamba

- jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości objęte pytaniem oznaczonym we wniosku nr 2 dotyczą ustalenia, czy w przypadku powstałej straty związanej z późniejszą likwidacją nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, takich jak budynek, droga dojazdowa i parking, ich niezamortyzowana wartość może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę, a poniesione wydatki związane z rozbiórką, tj. koszty wyburzenia, utylizacji gruzu oraz zabezpieczenia terenu, zwiększą wartość początkową nowo wytworzonych środków trwałych.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT,

Tak więc kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie strata w środkach trwałych w części, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi.

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT,

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wskazać, że ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. Kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie zatem strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z przyczyn innych aniżeli wskazane w treści ww. przepisu, tj. nie były zdeterminowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji pojęcia „likwidacja”, zatem zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej. Zgodnie z definicją słownikową „likwidować to dokonywać likwidacji, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś” (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1979, t. II, str. 35). W związku z takim rozumieniem tego pojęcia - likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), np. poprzez jego zniszczenie, usunięcie, czy sprzedaż.

Z kolei, przez utratę przydatności gospodarczej środków trwałych należy rozumieć, nie tylko ich fizyczne zużycie, np. w wyniku długotrwałej eksploatacji, a więc utratę cech zapewniających zdatność do użytku, lecz także brak opłacalności korzystania z nich. Z literalnej wykładni art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, jasno wynika, że ustawodawca uzależnia możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat w wyniku nieumorzonych środków trwałych od zmiany rodzaju działalności.

W związku z powyższym, wyłączenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, nie znajdzie zastosowanie w niniejszej sprawie.

Możliwość uznania za koszt uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środków trwałych należy oceniać zarówno przez pryzmat kryterium racjonalnego i ekonomicznego działania Państwa Spółki oraz z punktu widzenia realizacji celów wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a więc osiągania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Istotny jest również fakt, czy likwidacja nastąpiła w wyniku zmiany rodzaju działalności.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że w rozpatrywanej sprawie ulegną likwidacji (wyburzeniu) budynek, droga dojazdowa i parking w celu budowy nowego budynku (...), a ich likwidacja zostanie podyktowana stanem budynku oraz chęcią zwiększenia zysków z nieruchomości a nie zmianą rodzaju prowadzonej działalności, będą Państwo uprawnieni do zaliczenia straty powstałej w związku z likwidacją nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych do kosztów uzyskania przychodów.

W tym zakresie Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do możliwości zwiększenia wartości początkowej nowych środków trwałych poprzez zaliczenie do niej wydatków związanych z rozbiórką, tj. kosztów wyburzenia, utylizacji gruzu oraz zabezpieczenia terenu, wskazać należy, że z cytowanego powyżej 16g ust. 4 ustawy o CIT wynika, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych.

Zatem, zgadzam się z Państwem, że poniesione wydatki związane z rozbiórką, tj. wyburzenie, utylizacja gruzu oraz zabezpieczenie terenu zwiększą wartość początkową nowo wytworzonych środków trwałych – budynku (...).

W tym zakresie Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy w przypadku powstałej straty związanej z późniejszą likwidacją nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, takich jak budynek, droga dojazdowa i parking, ich niezamortyzowana wartość może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę, a poniesione wydatki związane z rozbiórką, tj. koszty wyburzenia, utylizacji gruzu oraz zabezpieczenia terenu, zwiększą wartość początkową nowo wytworzonych środków trwałych, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.