Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 stycznia 2024 r., sygn. I SA/Wa 2258/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Durzyńska Sędzia WSA Przemysław Żmich Protokolant referent Aneta Suchecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2024 r. sprawy ze skargi Powiatu [...] na decyzję Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia [...] czerwca 2022 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za niewykonanie zaleceń pokontrolnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 30 czerwca 2022 r., nr DSR-I.8208.2.5.2021.WK/PW Minister Rodziny i Polityki Społecznej, po rozpoznaniu odwołania Powiatu Polickiego od decyzji Wojewody Zachodniopomorskiego z 31 grudnia 2020 r., nr ZPS-3.431.8.12.2020.SB - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu Minister wskazał, że decyzją z 31 grudnia 2020 r. Wojewoda wymierzył Powiatowi Polickiemu karę pieniężną w wysokości 4000 zł za niewykonanie zaleceń pokontrolnych wydanych pismem z 24 lipca 2017 r. W zaleceniach wskazano na zachowanie ciągłości opracowywania i realizacji 3 - letnich powiatowych programów dotyczących rozwoju pieczy zastępczej oraz przestrzegania przepisów regulujących pobyt dzieci w rodzinach zastępczych pełniących funkcję pogotowia rodzinnego, zarówno w zakresie liczby umieszczonych dzieci jak i długości ich pobytu.

Od decyzji tej Powiat złożył odwołanie. Decyzją z 30 kwietnia 2021 r. Minister utrzymał w mocy decyzję Wojewody. Skargę na decyzję Ministra złożył Powiat.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 28 stycznia 2022 r., sygn. akt I SA/Wa 1412/21 uchylił zaskarżoną decyzję. Sąd wskazał, że Minister zaniechał dokonania rozważań odnośnie istotnego z punktu widzenia rozpoznania sprawy charakteru i wzajemnej relacji art. 53 oraz art. 58 ustawy w kontekście dopuszczalnej liczby dzieci umieszczanych w placówce. Sąd uznał, że organ II instancji nie odniósł się do zarzutu naruszenia przez Wojewodę art. 58 ust. 4 ustawy odnośne interpretacji dopuszczalnego pobytu dziecka w placówce, jak również nie dostrzegł braku zawarcia przez organ I instancji dyrektyw wymiaru kary z art. 189d kpa. Organ II instancji nie zawarł w uzasadnieniu omówienia dowodu z dokumentów dołączonych do odwołania, a także organ odwoławczy powinien ustalić rzeczywisty stan faktyczny w sprawie, zgodnie z treścią art. 7 i 77 § 1 kpa, a jego decyzja zgodnie z art. 107 § 3 kpa powinna być należycie uzasadniona.