Interpretacja indywidualna z dnia 16 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.727.2025.1.LM

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania procedury szczególnej VAT-marża.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą (JDG) w Polsce. Obecnie nie jest Pani zarejestrowana jako podatnik VAT czynny ani VAT-UE. Planuje Pani jednak przed rozpoczęciem działalności handlowej:

• zarejestrować się jako podatnik VAT czynny oraz uzyskać numer VAT-UE,
• rozszerzyć wpis w CEIDG o odpowiedni kod PKD, w szczególności 45.11.Z – Sprzedaż samochodów osobowych i furgonetek.

W ramach tej działalności planuje Pani nabywać używane samochody osobowe na aukcjach w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej (np. Niemcy, Francja). Samochody te będą spełniały kryteria „towarów używanych” w rozumieniu art. 2 pkt 27 ustawy o VAT oraz art. 2 ust. 2 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE (tj. będą starsze niż 6 miesięcy od daty pierwszej rejestracji i będą miały przebieg powyżej 6000 km).

Zakup będzie dokonywany w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT), na podstawie faktur wystawionych ze stawką VAT 0% (netto).

Jest Pani świadoma obowiązku wykazania VAT należnego i VAT naliczonego w deklaracji (odwrotne obciążenie).

Następnie pojazdy będą sprzedawane klientom indywidualnym w Polsce.

Podmiotem zagranicznym jest Spółka prawa handlowego z siedzibą w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej (np. Spółka typu GmbH w Niemczech, S.A. we Francji), prowadząca działalność w zakresie sprzedaży samochodów osobowych na aukcjach.

Pytania

1.Czy w opisanym przypadku ma Pani prawo zastosować procedurę VAT-marża przy sprzedaży używanych samochodów w Polsce, nabytych uprzednio w ramach WNT, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT?

2.Czy prawidłowe będzie, że podstawą opodatkowania VAT będzie wyłącznie marża (różnica między ceną sprzedaży a ceną nabycia), zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT oraz art. 314 Dyrektywy 2006/112/WE?

3. Czy faktury sprzedaży wystawiane klientom indywidualnym w Polsce w procedurze VAT-marża powinny zawierać wyłącznie kwotę sprzedaży, bez wyszczególnienia kwoty podatku VAT?

4.Czy ma Pani obowiązek prowadzenia odrębnej ewidencji dla dostaw towarów rozliczanych w systemie VAT-marża, zgodnie z art. 120 ust. 15 ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie

1.Pani zdaniem w przypadku nabycia używanych samochodów w ramach WNT, a następnie ich sprzedaży w Polsce, podatnik ma prawo zastosować procedurę VAT-marża, ponieważ spełnione są warunki z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT.

2.Podstawą opodatkowania będzie marża, a nie pełna wartość sprzedaży.

3.Faktura wystawiona klientowi nie powinna zawierać kwoty VAT, a jedynie adnotację „procedura VAT-marża – towary używane”.

4.Podatnik powinien prowadzić ewidencję zgodną z art. 120 ust. 15 ustawy o VAT, obejmującą zakupy i sprzedaż w tym systemie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a;

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a;

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 15 ust. 1ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1) nabywcą towarów jest:

a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10;

2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Zatem przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy, w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

W myśl art. 25 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Przy czym, art. 10 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy stanowi, że:

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy:

• dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach;
• dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest dokonywana przez organizatora aukcji (licytacji) oraz do dostawy tej zastosowano szczególne zasady opodatkowania podatkiem od wartości dodanej obowiązujące w państwie członkowskim rozpoczęcia transportu lub wysyłki, stosowane do dostaw towarów dokonywanych przez organizatora aukcji (licytacji), wyłączające uznanie dostawy towarów za czynność odpowiadającą wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, pod warunkiem posiadania przez nabywcę dokumentów jednoznacznie potwierdzających nabycie towarów na tych szczególnych zasadach.

Definicję towarów, w stosunku do których mają zastosowanie szczególne procedury VAT-marża, zawiera art. 120 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy:

Przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy:

Przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

Zgodnie z art. 120 ust. 3 ustawy

Stawkę podatku 7% stosuje się również do:

1) dostawy dzieł sztuki dokonywanej:

a) przez ich twórcę lub spadkobiercę twórcy,

b) okazjonalnie przez podatnika innego niż podatnik, o którym mowa w ust. 4 i 5, którego działalność jest opodatkowana, w przypadku gdy dzieła sztuki zostały osobiście przywiezione przez podatnika lub zostały przez niego nabyte od ich twórcy lub spadkobiercy twórcy, lub też w przypadku gdy uprawniają go one do pełnego odliczenia podatku;

2) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli dokonującym dostawy, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jest podatnik podatku od wartości dodanej, do którego miałyby zastosowanie przepisy pkt 1.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy:

W przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy:

Przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1) osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2) podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 113 lub art. 113a;

3) podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;

4) podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 113 lub art. 113a;

5) podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Ustawodawca nie wymienił WNT jako sposobu nabycia towarów używanych uprawniającego do zastosowania procedury VAT-marża przy ich sprzedaży.

Z przywołanego wyżej przepisu wynika, że procedura opodatkowania marży znajdzie zastosowanie w sytuacji, gdy nabycie towaru używanego przez Wnioskodawcę będzie nieopodatkowane, z uwagi na status zbywcy określony w ww. artykule. W żadnym z przypadków wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy, nie występuje podatek naliczony z tytułu nabycia towarów używanych, inaczej niż ma to miejsce przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów. Wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkującą zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu.

W powyższym temacie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 3 marca 2011 r. w sprawie C-203/10, w którym stwierdził, że „w każdym razie procedura marży nie ma zastosowania do dostaw dotyczących takich towarów, jakie są przedmiotem niniejszej sprawy, które zostały osobiście zaimportowane do Unii przez podatnika - pośrednika na podstawie zasad ogólnych VAT”. Jak zauważył TSUE, system opodatkowania marży uzyskanej przez podatnika-pośrednika przy dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków stanowi szczególny system opodatkowania VAT, stanowiący odstępstwo od systemu ogólnego wynikającego z Dyrektywy 2006/112 Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), który – podobnie jak inne systemy szczególne przewidziane przez tę Dyrektywę – powinien być stosowany wyłącznie w zakresie niezbędnym do realizacji jego celu, którym było uniknięcie podwójnego opodatkowania i zakłóceń konkurencji między podatnikami w dziedzinie towarów używanych. Opodatkowanie na podstawie całej ceny sprzedaży, dokonywanej przez podatnika-pośrednika dostawy towaru używanego, gdy cena, za jaką ten ostatni nabył towar, zawiera kwotę podatku naliczonego zapłaconego przez osobę wchodzącą w zakres jednej z kategorii określonej w art. 314 lit. a-d Dyrektywy, której ani ta osoba, ani podatnik-pośrednik nie mogli odliczyć, prowadziłoby do takiego podwójnego opodatkowania. Jednakże jeżeli na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnik-pośrednik odsprzedaje towary, które osobiście zaimportował, podlegając zasadom ogólnym VAT w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, będąc uprawniony na mocy art. 168 lit. d) Dyrektywy 2006/112 do odliczenia podatku należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów, nie istnieje żadne ryzyko podwójnego opodatkowania, które mogłoby uzasadnić stosowanie stanowiącej odstępstwo procedury marży.

Na gruncie przepisów krajowych do powyższego zagadnienia odniósł się WSA w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 710/18), który stwierdził, że „skoro przemieszczenie towarów z państwa członkowskiego do Polski rodziło obowiązek zapłaty podatku należnego w Polsce, który następnie przy rozliczeniu stanowił podatek naliczony, to nie można mówić, że towar ten nie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT we wcześniejszych etapach obrotu. Należy zauważyć, że art. 120 ust. 10 u.p.t.u. stanowi katalog zamknięty przypadków uprawniających podatnika do opodatkowania dostawy podatkiem VAT-marża. W związku z powyższym skoro cytowany wyżej art. 120 ust. 10 u.p.t.u. nie przewiduje możliwości zastosowania procedury VAT-marżą w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (…) to dostawa tych towarów podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych”.

Z opisu sprawy wynika że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, która obecnie nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny ani VAT-UE. Planuje Pani jednak przed rozpoczęciem działalności handlowej: zarejestrować się jako podatnik VAT czynny oraz uzyskać numer VAT-UE. W ramach tej działalności planuje Pani nabywać używane samochody osobowe na aukcjach w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej (np. Niemcy, Francja). Podmiotami zagranicznymi będą Spółki prawa handlowego z siedzibą w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej (Niemczech, Francji), prowadzące działalność w zakresie sprzedaży samochodów osobowych na aukcjach. Zakup będzie dokonywany w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT), na podstawie faktur wystawionych ze stawką VAT 0% (netto), z których będzie obowiązek wykazania VAT należnego i VAT naliczonego w deklaracji (odwrotne obciążenie). Samochody te będą spełniały kryteria „towarów używanych” w rozumieniu art. 2 pkt 27 ustawy o VAT oraz art. 2 ust. 2 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE (tj. będą starsze niż 6 miesięcy od daty pierwszej rejestracji i będą miały przebieg powyżej 6000 km). Następnie pojazdy będą sprzedawane klientom indywidualnym w Polsce.

Pani wątpliwości na tle tak przedstawionego opisu sprawy dotyczą w pierwszej kolejności kwestii czy w opisanym przypadku ma Pani prawo zastosować procedurę VAT-marża przy sprzedaży używanych samochodów w Polsce, nabytych uprzednio w ramach WNT, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT.

W kwestii możliwości zastosowania procedury VAT-marża do nabytych przez podatnika towarów używanych, w pierwszej kolejności należy zauważyć, że katalog w art. 120 ust. 10 ustawy jest katalogiem zamkniętym. A zatem, jest to wyliczenie wszystkich możliwych sposobów nabycia ww. towarów, które upoważniają do zastosowania opodatkowania na zasadzie marży dalszej sprzedaży nabytych towarów używanych.

W opisanej sytuacji Pani firma rozpozna transakcję nabycia towarów używanych jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Należy zauważyć, że ustawodawca nie wymienił wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jako sposobu nabycia towarów używanych, uprawniającego do zastosowania procedury VAT-marża przy ich dalszej odsprzedaży. Wobec powyższych okoliczności, skoro – jak wskazano powyżej – przemieszczenie z kraju członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska na terytorium kraju, stanowić będzie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, to czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z przepisami o VAT, regulującymi dokonanie takich transakcji.

W związku z tym, że będzie dokonywała Pani wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od podatnika od wartości dodanej innego niż podatnik o którym mowa w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, którego działalność będzie opodatkowana i będzie Pani z tytułu tej transakcji miała pełne prawo do odliczenia podatku VAT, to nie będzie spełniony warunek wynikający z art. 120 ust. 10 ustawy, tj. nie nabędzie Pani towaru od pomiotów wymienionych w tym przepisie.

W konsekwencji, nie zostaną spełnione warunki umożliwiające zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marżą sprzedaży samochodów używanych nabytych przez Panią w ramach działalności gospodarczej od kontrahentów z krajów Unii Europejskiej w drodze WNT.

Tym samym, Pani stanowisko w zakresie prawa do zastosowania procedury szczególnej VAT-marża dla sprzedaży używanych samochodów osobowych uznaję za nieprawidłowe.

Pani wątpliwości dotyczą także kwestii podstawy opodatkowania dla dostawy ww. towarów używanych.

Ogólna zasada dotycząca obliczania podstawy opodatkowania wynika z art. 29a ust. 1 ustawy, w myśl którego:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy:

W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie tej dostawy towarów.

Według art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przytoczonych przepisów wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jednocześnie art. 29a ust. 6 ustawy wskazuje wprost jakie wydatki zwiększają podstawę opodatkowania. Przy czym, wymienione rodzaje wydatków nie stanowią katalogu zamkniętego, są tylko pewną wskazówką jakie rodzaje wydatków zwiększają podstawę opodatkowania. W grupie wydatków zwiększających podstawę opodatkowania, wskazanej w art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy są podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów lub usług, z wyjątkiem kwoty podatku. W drugiej grupie wydatków zwiększających podstawę opodatkowania wskazano wydatki, które w związku z realizacją świadczenia pobiera dostawca lub usługodawca, ale które ostatecznie "przerzuca" na nabywcę (art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy).

W stosunku do niektórych towarów, w myśl ww. art. 120 ust. 4 ustawy ustawodawca przewidział szczególną formę obliczania podstawy opodatkowania, tzw. VAT-marża.

Zatem, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują możliwość zastosowania szczególnej procedury opodatkowania dostawy towarów używanych, która polega na opodatkowaniu marży. Podstawą opodatkowania w tym przypadku jest marża, która stanowi różnicę między kwotą sprzedaży, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Taka procedura opodatkowania może być stosowana w przypadku dostawy towarów używanych nabytych wcześniej przez podatnika w ramach prowadzonej działalności w celu odsprzedaży. Przy czym, dla opodatkowania dostawy towarów używanych w procedurze marży ważny jest nie tylko rodzaj towaru, który może zostać objęty tą procedurą, ale również to, od kogo ten towar został kupiony.

Jak wskazano powyżej nie zostaną spełnione warunki umożliwiające Pani zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marżą sprzedaży samochodów używanych. Zatem podstawą opodatkowania w związku z opisaną dostawą towarów używanych (samochodów osobowych i furgonetek) nie będzie kwota marży, o której mowa art. 120 ust. 4 ustawy. Znajdzie tu zastosowanie zasada ogólna o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

Tym samym, Pani stanowisko w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w oparciu o kwotę marży uznaję za nieprawidłowe.

Pani wątpliwości dotyczą również kwestii dotyczącej wystawienia faktury tj. czy faktura powinna zawierać wyszczególnioną kwotę podatku VAT czy wyłącznie kwotę sprzedaży.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy:

1. Faktura powinna zawierać:

1) datę wystawienia;

2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a oraz pkt 25;

5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15) kwotę należności ogółem;

W myśl art. 106e ust. 3 ustawy

W przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura - w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1-17 - powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1-8 i 15-17, a także odpowiednio wyrazy „procedura marży - towary używane”, „procedura marży - dzieła sztuki” lub „procedura marży - przedmioty kolekcjonerskie i antyki”.

Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1 sprzedaż samochodów używanych nie spełnia dyspozycji wynikającej z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług pozwalającej na zastosowanie szczególnej procedury VAT-marża. Dlatego też, nie ma Pani prawa do udokumentowania ww. transakcji sprzedaży samochodów w sposób przewidziany dla procedury marży na podstawie art. 120 ustawy, tj. za pomocą faktury VAT-marża.

Tym samym transakcja sprzedaży samochodów powinna być udokumentowana na podstawie przepisów ogólnych tj. powinna zawierać wszystkie elementy faktury o których mowa w art. 106e ustawy.

Tym samym, Pani stanowisko w zakresie dotyczącym wystawienia faktury z adnotacją „procedura VAT-marża – towary używane” uznaję za nieprawidłowe.

Pani wątpliwości dotyczą także kwestii obowiązku prowadzenia odrębnej ewidencji dla dostaw towarów rozliczanych w systemie VAT-marża.

Stosownie do art. 120 ust. 15 ustawy:

Jeżeli podatnik oprócz zasad, o których mowa w ust. 4 i 5, stosuje również ogólne zasady opodatkowania, to jest on obowiązany prowadzić ewidencję zgodnie z art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania; w odniesieniu do dostawy, o której mowa w ust. 4 i 5, ewidencja musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, o której mowa w tych przepisach.

Z przepisu tego wynika, że podatnik stosujący metodę VAT-marża jest obowiązany prowadzić ewidencję zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy. Przy czym w odniesieniu do dostawy, o której mowa w ust. 4 i 5, ewidencja musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, o której mowa w tych przepisach.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3) kontrahentów;

4) dowodów sprzedaży i zakupów.

Analizowany przepis art. 109 ust. 3 ustawy wskazuje, że każdy podatnik ma obowiązek prowadzić ewidencję dla celów podatku od towarów i usług i określa co taka ewidencja powinna zawierać. Przy czym nie jest to katalog zamknięty. Ustawodawca poza obowiązkowymi, wyszczególnionymi enumeratywnie, elementami ewidencji, wskazał, iż ewidencja prowadzona dla celów podatku VAT może zawierać inne dane - jeżeli mają one na celu prawidłowe, zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym i prawnym, sporządzenie deklaracji podatkowej. Powołany przepis nie nakłada jednak na podatnika obowiązku prowadzenia przedmiotowej ewidencji w sposób sformalizowany.

Zatem z powyższego wynika że podatnicy, którzy mają obowiązek odprowadzania podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży oraz posiadają prawo do odliczenia podatku naliczonego (czynni podatnicy VAT), są zobowiązani do prowadzenia pełnej ewidencji dla potrzeb podatku VAT. Jak bowiem wynika bezpośrednio z treści art. 109 ust. 3 ustawy VAT ww. podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Przepis ten podaje również obowiązkowe elementy, które powinny znaleźć się w każdej ewidencji. Dokument taki powinien zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, dane dotyczące kontrahentów, dowodów sprzedaży i zakupów.

Zatem mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy w tym zakresie należy wskazać, że jako podatnik VAT czynny prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży samochodów osobowych i furgonetek będzie Pani zobowiązana do prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy.

Z uwagi natomiast że w tak przedstawionej sprawie nie znajdzie zastosowania procedura szczególna to przepis art. 120 ust. 15 nie będzie miał zastosowania.

Tym samym, Pani stanowisko w zakresie dotyczącym prowadzenia odrębnej ewidencji zgodnie z art. 120 ust. 15 ustawy dla procedury szczególnej VAT-marża uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.