Wyrok NSA z dnia 15 marca 2024 r., sygn. I FSK 252/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia NSA Sylwester Golec, Sędzia WSA (del.) Dominik Mączyński (spr.), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. sp. z o.o. i W. sp. k. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 listopada 2020 r. sygn. akt I SA/Łd 243/20 w sprawie ze skargi R. sp. z o.o. i W. sp. k. w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 5 marca 2020 r. nr UNP 1001-20-012428 1001-IOV3.4103.14.2019.3.U26.MW w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku od towarów i usług za III kwartał 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. sp. z o.o. i W. sp. k. w G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Skarga kasacyjna.

1.1. R. sp. z o.o. sp.k., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, pismem z dnia 7 stycznia 2021 r., wniosła skargę od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 9 listopada 2020 r. , I SA/Łd 243/20. Wyrokiem tym Sąd oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 5 marca 2020 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku od towarów i usług za III kwartał 2010 r.

1.2. Wyrok Sądu pierwszej instancji zaskarżono w całości, zarzucając mu:

I. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 151 w zw. z art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: p.p.s.a.) w zw. z art. 79 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) w zw. z art. 133 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 134 § 1 p.p.s.a. poprzez oddalenie skargi z uwagi na zawartą w decyzji wymiarowej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z 27 czerwca 2019 r. oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 26 lutego 2020 r. w sprawie I SA/Łd 639/19 odmienną od przedstawionej przez Skarżącą w niniejszej sprawie ocenę prawną skutkującą zdaniem sądu koniecznością podzielenia argumentacji ww. rozstrzygnięć i ich przeniesienia na grunt niniejszej sprawy, podczas gdy jak sam sąd I instancji słusznie zauważa, w świetle art. 79 § 1 Ordynacji podatkowej sprawa dotycząca nadpłaty może być oddzielnie prowadzona od sprawy wymiarowej, w konsekwencji czego, wyrok wydany w sprawie wymiarowej nie ma mocy wiążącej na gruncie sprawy dotyczącej nadpłaty, bowiem są to dwie odrębne sprawy, a sąd I instancji nie miał podstawy prawnej do ograniczenia się przy wyrokowaniu jedynie do samego faktu istnienia niekorzystnego rozstrzygnięcia organów i sądu administracyjnego w sprawie wymiarowej i powinien samodzielnie dokonać merytorycznego rozpoznania sprawy, zwłaszcza, że na podstawie art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd obowiązany jest do samodzielnego zbadania sprawy, bowiem wyrok sądu administracyjnego wydany w sprawie wymiarowej nie wiąże sądu w niniejszej sprawie, natomiast prawidłowa ocena merytoryczna niniejszej sprawy, winna prowadzić do uchylenia zaskarżonej decyzji organu podatkowego;