Interpretacja indywidualna z dnia 20 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.502.2025.1.RD
Usługi transportowe świadczone pomiędzy państwami członkowskimi UE na rzecz polskiego podatnika podlegają ogólnym zasadom VAT miejsca świadczenia, wskazując Polskę jako miejsce opodatkowania. Rozliczenia należy dokonać w Polsce przez usługodawcę, a mechanizm odwrotnego obciążenia jest niezasadny.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe w części nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:
- prawidłowe w zakresie ustalenia miejsca świadczenia i opodatkowania usług transportowych na rzecz polskiego kontrahenta,
- nieprawidłowe w zakresie udokumentowania przedmiotowych usług i podmiotu zobowiązanego do rozliczenia tej usługi.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
6 sierpnia 2025 r. za pośrednictwem systemu platformy e-PUAP wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca świadczenia i opodatkowania usług transportowych na rzecz polskiego kontrahenta oraz ich udokumentowania. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pani czynnym podatnikiem VAT oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE. Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów. Na zlecenie polskich firm spedycyjnych wykonuje Pani usługi transportu towarów pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Przykładowo, realizuje Pani transport na trasie Niemcy – Francja. Transporty te: nie rozpoczynają się ani nie kończą na terytorium Polski, są wykonywane wyłącznie na terenie innych państw członkowskich UE, są dokumentowane odpowiednimi listami przewozowymi CMR i zleceniami spedycyjnymi, nabywcą usług jest podatnik VAT z siedzibą w Polsce. Dotychczas wystawiła Pani faktury bez podatku VAT (NP – odwrotne obciążenie), stosując art. 28b ustawy o VAT. Jednak spedycja zażądała wystawienia faktur z krajową stawką 23% VAT. Powzięła Pani wątpliwości odnośnie tego jak ustalić miejsce świadczenia usług transportu i czy na fakturze powinien widnieć zwrot „odwrotne obciążenie”.
Pytanie
1.Czy jako czynny podatnik VAT-UE, świadczący usługę transportu towarów na trasach wyłącznie pomiędzy państwami członkowskimi UE (np. Niemcy–Francja) na rzecz polskiej spedycji będącej podatnikiem VAT, Wnioskodawczyni zobowiązana jest do wystawienia faktur ze stawką 23% VAT?
2.Czy Wnioskodawczyni powinna stosować zasady art. 28b ustawy o VAT (odwrotne obciążenie, miejsce świadczenia w Polsce, faktura NP)?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem w opisanej sytuacji zastosowanie ma art. 28b ustawy o VAT. Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W związku z tym miejscem świadczenia Pani usług transportowych jest Polska (siedziba spedycji – podatnika VAT). Pani zdaniem powinna więc Pani dokumentować fakturą bez wykazanej kwoty podatku (NP – odwrotne obciążenie), a obowiązek rozliczenia VAT spoczywa na nabywcy usługi. Naliczanie 23% VAT jest nieprawidłowe.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:
Rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy:
Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).
Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a-28o ustawy.
I tak, stosownie do art. 28a ustawy:
Na potrzeby stosowania ww. rozdziału:
1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
a. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
b. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą.
Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, w myśl tego artykułu:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ustawy:
Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy:
W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.
Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ustalanie miejsca świadczenia usług na podstawie tych przepisów ma istotne znaczenie w transakcjach zawieranych pomiędzy polskim i zagranicznym podatnikiem, oraz w odniesieniu do czynności, które wykonywane są poza terytorium Polski. Miejsce świadczenia usługi wskazuje bowiem w jakim kraju i który z podatników powinien opodatkować daną usługę. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy w innym kraju. Przepisy ustawy dotyczące ustalania miejsca świadczenia usług oprócz zasady ogólnej zawierają także szczególne uregulowania, które uzależniają miejsce świadczenia usługi np. od faktycznego jej wykonywania. Wówczas w przypadku gdy usługa jest świadczona w innym niż Polska kraju nawet w przypadku gdy kontrahentem lub kontrahentami są polskie podmioty zastosowanie mogą znajdować przepisy kraju, w którym dana czynność jest wykonywana. Natomiast w przypadku gdy transakcja zawierana jest pomiędzy polskimi podatnikami i w stosunku do tego typu transakcji nie ma szczególnych uregulowań co do miejsca ich świadczenia, dokumentowanie i rozliczanie podatku należnego odbywa się na podstawie ogólnych zasad obowiązujących w Polsce pomiędzy podatnikami polskimi występującymi w danej transakcji. Oznacza to, że co do zasady w każdym przypadku zobowiązanym do wykazania i rozliczenia podatku należnego jest świadczący usługę a nie nabywca usługi.
Zgodnie z art. 28f ust. 1a ustawy:
Miejscem świadczenia usług transportu towarów na rzecz podatnika:
1.posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości poza terytorium Unii Europejskiej, jest terytorium znajdujące się poza terytorium Unii Europejskiej;
2.posiadającego na terytorium państwa trzeciego siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium państwa trzeciego stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości na terytorium kraju, jest terytorium kraju.
Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.
Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, w tym w pkt 1-15 wymieniono:
Faktura powinna zawierać m.in.:
1) datę wystawienia;
2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a oraz pkt 25;
5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;
13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15) kwotę należności ogółem.
W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy:
Faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.
Jak z powyższych przepisów wynika, podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej m.in. świadczenie usług. Przy czym faktura powinna zawierać szereg wskazanych w przepisach elementów. W przypadku świadczenia m.in. usług, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca usługi, takim niezbędnym elementem są wyrazy „odwrotne obciążenie”.
Z opisu sprawy wynika, że jest Pani czynnym podatnikiem VAT oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE. Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów. Na zlecenie polskich firm spedycyjnych wykonuje Pani usługi transportu towarów pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Przykładowo, realizuje Pani transport na trasie Niemcy – Francja. Transporty te nie rozpoczynają się ani nie kończą na terytorium Polski, są wykonywane wyłącznie na terenie innych państw członkowskich UE, są dokumentowane odpowiednimi listami przewozowymi CMR i zleceniami spedycyjnymi. Nabywcą usług jest podatnik VAT z siedzibą w Polsce. Dotychczas wystawiła Pani faktury bez podatku VAT (NP – odwrotne obciążenie), stosując art. 28b ustawy o VAT. Jednak kontrahent zażądał wystawienia faktur z krajową stawką 23% VAT.
Wątpliwości Pani dotyczą ustalenia miejsca świadczenia i opodatkowania usługi transportowej wyłącznie pomiędzy państwami członkowskimi UE (np. Niemcy – Francja) na rzecz polskiego kontrahenta z siedzibą w Polsce będącego podatnikiem podatku VAT oraz sposobu dokumentowania przedmiotowych usług.
Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa w pierwszej kolejności wskazać należy, że w przypadku świadczonych usług transportu towarów (gdzie transportuje Pani towary wyłącznie pomiędzy państwami członkowskimi np. Niemcy – Francja) na rzecz polskiego podatnika z siedzibą działalności gospodarczej w Polsce nie znajdują zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. W szczególności nie będzie miał zastosowania art. 28f ust. 1a ustawy. Choć świadczy Pani usługę transportu towarów na rzecz polskiego podatnika to transport ten nie jest wykonywany w całości poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem w analizowanym przypadku miejscem świadczenia i opodatkowania usługi transportowej na rzecz polskiego kontrahenta zgodnie z regułą ogólną będzie Polska i to Pani jako zarejestrowany czynny podatnik VAT zobowiązana jest do wystawienia faktury na rzecz polskiego kontrahenta ze stawką właściwą dla tego typu usług.
Odnośnie Pani argumentacji w kontekście zastosowania art. 28b ust. 1 ustawy i wystawiania faktury z adnotacją odwrotne obciążenie, należy jeszcze raz podkreślić, że ogólna zasada przy ustalaniu miejsca świadczenia usług z art. 28b ust. 1 ustawy ma zastosowanie, co do zasady w przypadku świadczenia usług transgranicznych między podmiotem z Polski a podmiotem z innego państwa. W takiej sytuacji miejscem świadczenia (opodatkowania) usług, o ile nie znajdą zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług, jest kraj usługobiorcy, który będzie zobowiązany do rozliczenia podatku w swoim kraju z tytułu nabycia tej usługi, na podstawie tzw. odwrotnego obciążenia. Natomiast zarówno Pani, jak i Pani kontrahent są polskimi podmiotami, zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT w Polsce. Z okoliczności sprawy nie wynika aby polski kontrahent posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w innym kraju UE niż Polska dla którego to miejsca świadczona jest usługa transportowa. Zatem w odniesieniu do świadczonych przez Panią usług transportowych wyłącznie pomiędzy Państwami członkowskimi UE (tj. na trasie Niemcy – Francja) na rzecz kontrahenta z siedzibą w Polsce, znajdą zasady ogólne, o których mowa w ustawie o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że Pani jako świadczący usługę w związku z transakcją realizowaną na rzecz polskiego podatnika będzie zobowiązana do wykazania i rozliczenia podatku należnego w Polsce ze stawką właściwą dla tego typu usług. To na Pani spoczywa obowiązek rozliczenia tej usługi a nie na Pani kontrahencie.
W konsekwencji Pani stanowisko w zakresie ustalenia miejsca świadczenia i opodatkowania świadczonych usług transportowych należy uznać za prawidłowe, natomiast stanowisko odnośnie dokumentowania przedmiotowych usług i podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku należy uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.
Ponadto informuję, że odnośnie wysokości stawki podatku nie mogę zająć stanowiska, ze względu na to, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla czynności dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej, zgodnie z art. 42a ustawy. Na podstawie art. 42b ust. 1 ustawy w powiązaniu z art. 42a ustawy, podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług.
Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?