Interpretacja indywidualna z dnia 22 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.451.2025.1.BS

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A jest spółką będącą polskim rezydentem podatkowym oraz posiadającą zarejestrowaną siedzibę pod adresem: (…). Wnioskodawca podlega w Polsce, tj. państwie miejsca swojej siedziby i zarządu, opodatkowaniu od całości swoich dochodów i nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Przedmiotem działalności A jest m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości, wynajem i zarządzanie nieruchomościami, pośrednictwo w ich obrocie, udzielanie kredytów oraz finansowa działalność usługowa.

Właścicielem 100% udziałów Wnioskodawcy jest B spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „B”), tj. spółka będąca polskim rezydentem podatkowym, posiadająca zarejestrowaną siedzibę pod adresem: (…). B prowadzi działalność m.in. w zakresie szeroko rozumianego międzynarodowego zarządzania wierzytelnościami, działalność wspomagającą usługi finansowe oraz związaną z zarządzaniem funduszami.

Właścicielem 100% udziałów B jest C (dalej: „C”), tj. spółka będąca niemieckim rezydentem podatkowym oraz posiada zarejestrowaną siedzibę pod adresem: (…). C jest jednym z wiodących międzynarodowych dostawców spersonalizowanych usług finansowych, koncentrujących prowadzoną działalność związaną m.in. z zarządzaniem należnościami, obejmując segmenty działalności takie jak windykacja, zakup wierzytelności oraz outsourcing procesów biznesowych.

Wskazane powyżej podmioty są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT oraz wspólnie z innymi spółkami tworzą grupę (dalej: „Grupa”), inwestującą wspólnie w zabezpieczone portfele niespłacanych wierzytelności i/lub nieruchomości.

W przeszłości w ramach Grupy utworzono strukturę współinwestycyjną w kilku jurysdykcjach, aby wspólnie nabywać zabezpieczone portfele niespłacanych wierzytelności i/lub nieruchomości. W konsekwencji podjęto decyzję o zainwestowaniu w luksemburski subfundusz X (dalej: „X”).

W celu zakupu polskich wierzytelności, X utworzył w listopadzie 2023 r. w Polsce fundusz inwestycyjny, tj. … (dalej: „Y”). X posiada 100% udziałów Y.

Ze względu na chęć zminimalizowania złożoności struktury inwestycyjnej oraz obniżenia kosztów a także w celu zwiększenia efektywności operacyjnej i zarządzania płynnością finansową, wskazana powyżej Grupa rozważa przeprowadzenie restrukturyzacji, która potencjalnie może objąć zmiany w strukturze własnościowej certyfikatów inwestycyjnych w luksemburskich i polskich podmiotach związanych z zarządzaniem portfelami niespłacanych wierzytelności i/lub nieruchomości.

Aktualnie analizowany scenariusz restrukturyzacji ma doprowadzić do zmiany struktury inwestycyjnej, w wyniku której Wnioskodawca zakupiłby od X 50% posiadanych certyfikatów inwestycyjnych w Y. W analizowanym scenariuszu, Wnioskodawca potencjalnie sfinansowałby zakup wspomnianych certyfikatów inwestycyjnych za pośrednictwem własnych środków oraz pożyczki udzielonej przez C.

A planuje zrealizować potencjalne zyski z dokonanej inwestycji w drodze wykupu certyfikatów inwestycyjnych w celu ich umorzenia z mocy prawa, rozpoznając uzyskane dochody jako przychody z zysków kapitałowych.

Jednocześnie, w związku z potencjalnym otrzymaniem pożyczki od C, Spółka planuje rozpoznawać koszty poniesione w związku z otrzymaną pożyczką jako koszty finansowania dłużnego i stosować limit, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Wnioskodawca wskazuje również, że poszczególne kroki planowanej restrukturyzacji przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego są uzasadnione ekonomicznie i wynikają z racjonalnych decyzji biznesowych Spółki.

Pytanie

Czy nabycie przez Spółkę certyfikatów inwestycyjnych nie stanowi transakcji kapitałowej, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT, przez co w konsekwencji Spółka ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, koszty ponoszone w związku z otrzymaną pożyczką od udziałowca przeznaczoną na nabywanie certyfikatów inwestycyjnych z uwzględnieniem limitu, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie certyfikatów inwestycyjnych nie stanowi transakcji kapitałowej, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przez co w konsekwencji Spółka ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, koszty ponoszone w związku z otrzymaną pożyczką od udziałowca przeznaczoną na nabywanie certyfikatów inwestycyjnych z uwzględnieniem limitu, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT.

Transakcje kapitałowe

Art. 15c ust. 12 ustawy o CIT wskazuje, że: „[…] przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione”.

Zdaniem Spółki, w przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że koszty poniesione w związku z pożyczką uzyskaną przez Spółkę od C, będą stanowiły tzw. koszty finansowania dłużnego.

Jednocześnie, art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT wskazuje, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: „[…] kosztów finansowania dłużnego uzyskanego od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4, w części, w jakiej zostało ono przeznaczone na transakcje kapitałowe, w szczególności na nabycie lub objęcie udziałów (akcji), nabycie ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, wniesienie dopłat, podwyższenie kapitału zakładowego lub wykup udziałów własnych w celu ich umorzenia”.

Przy czym pojęcie „transakcje kapitałowe" nie zostało zdefiniowane w ustawie o CIT (w tym brak takiej definicji w przepisach o cenach transferowych) ani w innych przepisach podatkowych.

Art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT wprowadzając pojęcie „transakcji kapitałowych”, podaje przykładowe ich wyliczenie, tj.: nabycie lub objęcie udziałów (akcji), nabycie ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, wniesienie dopłat, podwyższenie kapitału zakładowego lub wykup udziałów własnych w celu ich umorzenia.

W uzasadnieniu do ustawy z dnia 29 października o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105, dalej: „Ustawa Zmieniająca”), która wprowadza art. 16 ust. 1 pkt 13f do ustawy o CIT dla zobrazowania pojęcia „transakcji kapitałowych” ustawodawca posłużył się również przykładem wkładu pieniężnego do innej spółki.

Dodatkowo, jak zostało wskazane np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 września 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.224.2022.1.PB: „Nabycie certyfikatów inwestycyjnych nie zostało wymienione w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy CIT jako przykładowa transakcja kapitałowa. Nie wymienia się jej jako takiej w uzasadnieniu do projektu ustawy, którą dodano przepis. A projektowana zmiana przepisu (Druk sejmowy nr 2544) wskazuje na nieobjęcie nim certyfikatów inwestycyjnych, skoro w wyjątkach, stanowiących katalog zamknięty, uwzględniono wyłącznie koszty finansowania nabycia od podmiotów niepowiązanych udziałów, akcji i ogółu praw i obowiązków”.

W ocenie Spółki z powyższego wynika, że przez transakcje kapitałowe należy rozumieć transakcje związane z kapitałami w spółkach prawa handlowego (np. podwyższenie lub obniżenie kapitału zakładowego), które jednocześnie bezpośrednio wpływają na prawa udziałowe poszczególnych wspólników (w związku ze zwiększeniem bądź zmniejszeniem liczby lub wartości nominalnej posiadanych udziałów), tj. w szczególności transakcje takie jak przejęcia, połączenia, wymiany udziałów, wkłady do innych spółek, dopłaty lub transakcje na akcjach lub udziałach.

Za przyjęciem takiego rozumienia pojęcia „transakcji kapitałowych” przemawia przytoczenie przez ustawodawcę w treści art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT oraz w uzasadnieniu do Ustawy Zmieniającej przykładowego katalogu transakcji, które uważa on za transakcje kapitałowe. W ten bowiem sposób ustawodawca wskazał charakter transakcji kapitałowych objętych tą regulacją. Opierając się zatem na podanych przez ustawodawcę przykładach oraz w świetle faktu, że pojęcie „transakcji kapitałowych” nie zostało zdefiniowane w polskim prawie podatkowym, należy uznać, że zamiarem ustawodawcy było objęcie zakresem tego pojęcia czynności i zdarzeń dotyczących spółek prawa handlowego mających odzwierciedlenie w ich strukturze kapitału, jak np. wskazane wyżej nabywanie i obejmowanie udziałów, podwyższenie kapitału zakładowego, wykup udziałów czy też wniesienie wkładu do innej spółki, a nie nabycie certyfikatów inwestycyjnych.

Należy również wskazać na umiejscowienie regulacji dotyczących funduszy inwestycyjnych, w tym funduszy sekurytyzacyjnych, w odmiennej gałęzi prawa niż regulacji dotyczących spółek. Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 18 ze zm., dalej: „KSH”) nie zawiera przepisów regulujących pozycję prawną funduszy inwestycyjnych - przepisów tych należy szukać przede wszystkim w ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1034 ze zm., dalej: „ustawa o funduszach inwestycyjnych”) oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 722 ze zm., dalej: „ustawa o obrocie instrumentami finansowymi”). Ponadto fundusze inwestycyjne nie mogą uczestniczyć w łączeniu, podziale i przekształceniu spółek, o których mowa w KSH. Również mechanizm dopłat, o którym mowa w art. 492 § 2 KSH, zgodnie z którym wspólnicy spółki przejmowanej lub spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki mogą otrzymać obok udziałów lub akcji spółki przejmującej bądź spółki nowo zawiązanej dopłaty w gotówce, nie znajdzie zastosowania do podmiotu takiego jak fundusz inwestycyjny. Na koniec należy wskazać na tak oczywistą kwestię jak to, że spółki prawa handlowego wydają udziały, akcje lub przyznają udział kapitałowy (odpowiednio dla spółek kapitałowych i osobowych), podczas gdy fundusze inwestycyjne emitują certyfikaty inwestycyjne (lub jednostki uczestnictwa).

Zatem, przedstawione powyżej różnice między funduszami inwestycyjnymi, w tym funduszami sekurytyzacyjnymi, a spółkami prawa handlowego zdaniem Wnioskodawcy wskazują jednoznacznie, iż nabycie czy zbycie certyfikatów inwestycyjnych nie mieści się w definicji transakcji kapitałowych.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, rozumienie transakcji kapitałowych na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT powinno dotyczyć wyłącznie transakcji dotyczących udziałów lub akcji w spółkach prawa handlowego.

Przychód z umorzenia certyfikatów inwestycyjnych a koszty uzyskania przychodów

W uzasadnieniu do Ustawy Zmieniającej ustawodawca wskazał, że celem art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT jest „przeciwdziałanie sytuacjom obniżenia dochodu podatkowego w ramach grupy podmiotów powiązanych na skutek przekształcenia finansowania dłużnego w finansowanie własne”. Ustawodawca przykładowo wskazał, że: „działanie to polega na zaciągnięciu przez podatnika pożyczki od podmiotu powiązanego, która następnie jest zmieniana na transakcję kapitałową (np. wkład pieniężny do innej spółki). W ten sposób dochodzi do erozji podstawy opodatkowania w ramach grupy kapitałowej na poziomie podatnika uzyskującego finansowanie długiem, który dokonuje jego konwersji na kapitał. Odsetki od finansowania długiem pomniejszają jego dochód i jednocześnie podatnik nie wykazuje z tego tytułu przychód na skutek przekwalifikowania na finansowanie kapitałem”.

W kontekście powyższego uzasadnienia, Wnioskodawca pragnie wskazać, że w przeciwieństwie do dywidend wypłacanych przez spółki kapitałowe, przychód z tytułu umorzenia certyfikatów inwestycyjnych nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT - to zwolnienie jest ograniczone do przychodów wskazanych w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, który odsyła do art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT (przychody z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych). Przywołany art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a zawiera zamknięty katalog przychodów z udziału w zyskach osób prawnych i nie obejmuje przychodów (dochodów) uzyskiwanych w wyniku umorzenia certyfikatów inwestycyjnych.

Cel wprowadzonej regulacji, tj. przeciwdziałanie erozji podstawy opodatkowania, nie odnosi się zatem do sytuacji Spółki. Zdaniem Spółki, w analizowanym stanie faktycznym (winno być: „zdarzeniu przyszłym”) co prawda mogą wystąpić koszty uzyskania przychodów w postaci odsetek zapłaconych od pożyczki otrzymanej od C, z której częściowo może zostać sfinansowane nabycie 50% certyfikatów inwestycyjnych posiadanych przez X w Y, natomiast po stronie przychodowej w rozliczeniach podatkowych Spółki powstanie również przychód z tytułu wykupienia certyfikatów inwestycyjnych w celu ich umorzenia (lub wypłaconego zysku), do którego nie znajdzie zastosowanie zwolnienie z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT. Zatem, w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do erozji podstawy opodatkowania poprzez podatkowy koszt finansowania dłużnego i brak odpowiadającego mu przychodu podatkowego. Przychód podatkowy powstanie w wyniku każdej transakcji zbycia certyfikatów inwestycyjnych.

Dodatkowo, art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT wskazuje, że: „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (…) wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych (…)”.

W rozumieniu powyższych przepisów, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód w wysokości wynagrodzenia otrzymanego za umorzone certyfikaty inwestycyjne oraz koszt uzyskania przychodów w wysokości wydatków poniesionych na ich nabycie lub objęcie. Tym samym dochód podatkowy Spółki wynikający z umorzenia certyfikatów inwestycyjnych będzie podlegał opodatkowaniu stawką 19%.

Powyższe zostało również potwierdzone np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 października 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.303.2018.3.AJ, w której wskazano, że: „dochody określone w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c u.p.d.o.p. podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych”.

Zatem, na poziomie Spółki, w związku z nabyciem certyfikatów inwestycyjnych, które będą częściowo sfinansowane z pożyczki udzielonej przez C, będzie zachodziła równowaga między stroną kosztową i przychodową w rozliczeniach podatkowych Spółki rozumiana w ten sposób, że z jednej strony występować będzie koszt podatkowy m.in. z tytułu zapłaconych odsetek, a z drugiej strony Spółka będzie płacić podatek od dochodu podatkowego z tytułu wykupu certyfikatów inwestycyjnych w celu ich umorzenia. W konsekwencji, w odróżnieniu od sytuacji wskazanej przez ustawodawcę w uzasadnieniu do Ustawy Zmieniającej, w Spółce nie wystąpią wyłącznie koszty podatkowe związane z otrzymanym finansowaniem od C i nieopodatkowane przychody ze spółki kapitałowej (wskutek zaangażowania kapitału w formie wkładu).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki cel, jaki ustawodawca wyznaczył dla art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT nie obejmuje sytuacji, w której Wnioskodawca nabywa certyfikaty inwestycyjne, albowiem w drodze takiej inwestycji nie dochodzi do „zamiany finansowania dłużnego w finansowanie własne”, o czym mowa w uzasadnieniu do Ustawy Zmieniającej.

W konsekwencji przedstawionych powyżej argumentów, koszty finansowania dłużnego od otrzymanej przez Spółkę pożyczki od C będą stanowiły koszty uzyskania przychodów a A nie będzie podlegał ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT.

Limitowanie możliwości zaliczenia kosztów finansowania dłużnego do kosztów uzyskania przychodu

Art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jednocześnie - zgodnie ze stanowiskiem Spółki wskazanym powyżej - ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT nie będzie miało zastosowania w przedmiotowej sprawie, w konsekwencji Spółka będzie uprawniona do zaliczenia kosztów finansowania dłużnego (od otrzymanej pożyczki od C) do kosztów uzyskania przychodów.

Tym niemniej, mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że art. 15c ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza wyższą ze wskazanych kwot, tj.:

a) 3 mln zł, lub

b) kwotę obliczoną według wzoru wskazanego w art. 15c ust. 1 pkt 2) ustawy o CIT (tj. 30% tzw. „wskaźnika EBITDA”).

Analizując brzmienie wskazanego powyżej przepisu należy dojść do wniosku, że koszty od uzyskanego finansowania dłużnego w przedmiotowej sprawie będą podlegały limitowaniu, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT. W konsekwencji, Spółka będzie zobowiązana do wyłączenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego z kosztów uzyskania przychodu w przypadku przekroczenia wyższej wartości ze wskazanych powyżej w pkt a) lub b), bowiem jak zostało wskazane w uzasadnieniu do Ustawy Zmieniającej: „(…) podatnik zaliczyć może do swoich kosztów uzyskania przychodów nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego w limicie wyznaczonym przez wartość 30% uzyskanego w roku podatkowym EBITDA albo skorzystać może z „bezpiecznej przystani” (tj. kwoty 3 mln zł - przypis Spółki). Nie może jednak „łączyć” obu tych limitów i stosować ich jednocześnie”.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia kosztów poniesionych w związku z otrzymaną od C pożyczką przeznaczoną na nabycie certyfikatów inwestycyjnych do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem limitu 3 mln zł lub 30% EBIDTA - w zależności od tego, która ze wspomnianych wartości będzie wyższa i zostanie przekroczona.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, iż została ona wydana w indywidualnej sprawie podmiotu, który o jej wydanie wystąpił, zatem nie jest ona wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym: