Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2024 r., sygn. I FSK 1276/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Artur Mudrecki (spr.), Sędzia WSA (del.) Maja Chodacka, Protokolant Jan Żołądź, po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1483/19 w sprawie ze skargi P. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2019 r. nr 1401-IOV-1.4103.3.2019.AWO w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2017 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

1.1. Wyrokiem z 16 czerwca 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1483/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - po rozpoznaniu skargi P. P. (dalej: Strona lub Skarżący) - na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej: Dyrektor IAS) z dnia 26 kwietnia 2019 r. nr 1401-IOV-1.4103.3.2019.AWO w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń, luty i marzec 2017 r.:

- w pkt 1) uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej określenia wysokości nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu za luty 2017 r.;

- w pkt 2) uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu [...] z dnia 30 listopada 2018 r. [...] w części dotyczącej ustalenia wysokości (dodatkowego - uzup. NSA) zobowiązania za luty i marzec 2017 r. i w tym zakresie umorzył postępowanie administracyjne;

- w pkt 3) oddalił skargę w pozostałej części;

- w pkt 4) zasądził od Dyrektora IAS na rzecz Skarżącej kwotę 3.717 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

1.2. W sprawie tej ustalono, że Strona wykazała w skorygowanych przez nią deklaracjach VAT - 7 za luty i marzec 2017 r. dostawy towarów (kosmetyków) do K. jako eksportu ze stawką podatku 0%. Natomiast Naczelnik US stwierdził, że w sprawie nastąpił wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w ramach transakcji łańcuchowej, w której uczestniczyły 3 podmioty: pierwszy podmiot to firma Skarżącego (P. P.); drugi podmiot to podatnik z innego państwa Unii Europejskiej (K. z siedzibą w Kanadzie - a zarejestrowany jako podatnik VAT na Łotwie); trzeci podmiot to firma spoza Unii Europejskiej (kontrahenci z krajów azjatyckich). Pierwsza dostawa pomiędzy Skarżącym a K. jest dostawą nieruchomą, gdyż poprzedza transport, który dokonywany jest przez K. Zatem transakcję tę należało uznać za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu, tj. na terytorium Polski, a zatem nie zachodził eksport towarów. Dostawa ta nie wiąże się bowiem z przemieszczeniem towarów pomiędzy krajami (jest transakcją nieruchomą). Kolejna transakcja pomiędzy K. a firmami spoza terytorium UE (kraje azjatyckie) będzie opodatkowana jako dostawa "ruchoma", której miejsce świadczenia znajduje się w miejscu rozpoczęcia transportu towarów, tj. w Polsce.