Wyrok NSA z dnia 1 września 2022 r., sygn. I FSK 2129/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Izabela Najda - Ossowska, Sędzia WSA (del.) Adam Nita (spr.), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 1 września 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3734/16 w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 18 grudnia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3734/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (zwany dalej Sądem I instancji) oddalił skargę A. P. (w dalszej części uzasadnienia określanego mianem Podatnika, Strony lub Skarżącego) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. (zwanego dalej Organem odwoławczym lub Organem II instancji) z 26 września 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2013 r.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. (w dalszej części uzasadnienia określany mianem DUKS lub Organu I instancji), a w ślad za nim Organ odwoławczy ustalił, że w marcu oraz kwietniu 2013 r. Skarżący zawyżył naliczony podatek od towarów i usług. Doszło do tego poprzez odliczenie podatku z faktur wystawionych przez trzy podmioty: W. [...]., M. [...] oraz I. [...]. W tych szczególnego rodzaju rachunkach potwierdzono nabycie przez Stronę siatki podtynkowej. Zdaniem DUKS, podzielonym następnie przez Dyrektora Izby Skarbowej, wspomniane dokumenty nie potwierdzały jednak faktycznie wykonanych czynności. Organy podatkowe obydwu instancji nie miały przy tym wątpliwości, że towar wskazany w fakturach istniał i został dostarczony Podatnikowi. Podmiotami, które tego dokonały nie byli jednak trzej wskazani wcześniej kontrahenci Skarżącego, ale inna osoba, tj. T. F. Jednocześnie, w przekonaniu Organu I instancji, podzielonym przez Dyrektora Izby Skarbowej Strona nie dołożyła należytej staranności dokonując wyboru swoich kontrahentów oraz weryfikując ich.