Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2023 r., sygn. I FSK 1931/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia WSA del. Adam Nita, (spr.), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 1395/17 w sprawie ze skargi A. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. C. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 1.800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 9 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 1395/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (zwany dalej Sądem I instancji) oddalił skargę A. C. (w dalszej części uzasadnienia określanego jako Podatnik, Strona lub Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (zwanego dalej Organem odwoławczym lub Organem II instancji) z 15 lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2011 r.

Stan faktyczny sprawy został szczegółowo przedstawiony w uzasadnieniu wyroku Sądu I instancji, dostępnym w CBOSA. Istota problemu, jaki pojawił się w relacjach pomiędzy stronami stosunku podatkowoprawnego, a został poddany ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego sprowadza się do zakwestionowania przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. (w dalszej części uzasadnienia zwanego Organem I instancji lub DUKS) dopuszczalności odliczenia przez Stronę naliczonego podatku od towarów i usług, wynikającego z faktur wystawionych jej przez trzech jej kontrahentów: T. Z. (D. [...]), P. S. (G. [...]) oraz M. D. (C.1 [...]). Dodać przy tym należy, że decyzja DUKS, poprzedzająca rozstrzygnięcie Organu II instancji była już drugim orzeczeniem pierwszoinstancyjnym wydanym w sprawie. Poprzednia nieostateczna decyzja DUKS została bowiem uchylona przez Dyrektora Izby Skarbowej, a w konsekwencji sprawa trafiła do ponownego rozpatrzenia do Organu I instancji. Stało się tak przez wzgląd na niekompletność zgromadzonego materiału dowodowego i konieczność jego uzupełnienia. Po dokonaniu stosownych czynności procesowych, DUKS wydał nowe rozstrzygnięcie, które – jak już wskazano – poprzedziło decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, następnie zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.