Interpretacja indywidualna z dnia 3 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.690.2025.3.JS

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 3 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia formy opodatkowania z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w 2023 r. Uzupełnił go Pan pismami z 26 września 2025 r. (wpływ: 2 października 2025 r.) oraz z 16 października 2025 r. (wpływ: 24 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Za rok 2022 rozliczył się Pan na zasadach ogólnych, złożył Pan PIT-36.

Na podstawie art. 9a ust. 4 nie zgłaszał Pan zmiany formy opodatkowania na rok 2023 i rozliczył się Pan na zasadzie kontynuacji na zasadach ogólnych składając PIT-36.

Urząd Skarbowy pismem z 20 listopada 2024 r. znak sprawy: (...) zakwestionował rozliczenie na zasadach ogólnych, nakazując rozliczenie z działalności gospodarczej według podatku liniowego.

Uważa Pan, że za rok 2023 rozliczył się Pan prawidłowo składając PIT-36. Wybrał Pan zasadę kontynuacji, za rok 2022 złożył Pan również PIT-36 który został przyjęty bez zastrzeżeń.

„Art. 9 ust. 4” wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu o którym mowa dotyczy również lat następnych chyba, że podatnik w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania.

W Pana przypadku informacja o wyborze rozliczenia za 2022 było rozliczenie ww. PIT-36, a na zasadzie kontynuacji bez zgłaszania zmian rozliczenia za rok 2023.

Tak samo wypowiedział się sąd administracyjny 22 lutego 2024 r. stając po stronie podatnika – „Podatnik nie złożył żadnego pisma ani nie skorzystał z systemu CEIDG”.

Art. 2 Ordynacji podatkowej mówi, że wszystkie wątpliwości należy interpretować na korzyść podatnika.

Art. 2 Konstytucji w takim przypadku mówi o naruszeniu zasad zaufania do państwa i stanowionego przez niego prawa.

Na rok 2024 w formie pisemnej złożył Pan zmiany formy opodatkowania.

Biorąc powyższe fakty uważa Pan, że za rok 2023 rozliczył się Pan prawidłowo składając PIT-36.

Uzupełnienie wniosku z 26 września 2025 r.

Na pytanie, czy prawidłowo odczytuję, że Pana wniosek dotyczy wyboru formy opodatkowania w 2023 r. odpowiedział Pan tak.

Na pytanie, od kiedy prowadzi Pan działalność gospodarczą odpowiedział Pan, że od września 1990 r.

Na pytanie, kiedy uzyskał Pan pierwszy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w roku podatkowym (latach podatkowych), którego (których) dotyczy wniosek odpowiedział Pan, że 31 stycznia 2023 r.

Na pytanie, w jakich datach wpłacał Pan zaliczki na podatek dochodowy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym (latach podatkowych), którego (których) dotyczy wniosek odpowiedział Pan, że nie wpłacał Pan zaliczek.

Na piśmie informował Pan Naczelnika Urzędu Skarbowego o zmianie formy opodatkowania na rok 2024 i 2025.

Uzupełnienie wniosku z 16 października 2025 r.

Za rok 2021 rozliczał się Pan według podatku liniowego.

Złożył Pan w ustawowym terminie tj. do 30 kwietnia 2023 r. PIT-36 zgodnie z ustawą, która to umożliwiała.

Na pytanie, czy w 2023 r. złożył Pan oświadczenie do Naczelnika Urzędu Skarbowego o rezygnacji/wyborze formy opodatkowania odpowiedział Pan, że uważa Pan, że zasada kontynuacji formy opodatkowania z roku poprzedniego obowiązuje w roku następnym. Art. 9a „Wybór opodatkowania obowiązuje na następne lata chyba, że podatnik w formie pisemnej powiadomi naczelnika urzędu skarbowego o zmianie formy opodatkowania”. Dla Pana wyborem formy opodatkowania w formie pisemnej był PIT-36 złożony w ustawowym terminie do 30 kwietnia 2023 r. Innych zmian w formie pisemnej Pan nie wprowadzał. Dopiero na rok 2024 i 2025.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z 26 września 2025 r.)

Czy według interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej prawidłowo rozliczył się Pan za 2023 r. według skali podatkowej na zasadach kontynuacji formy opodatkowania z roku poprzedniego?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z 26 września 2025 r.)

Uważa Pan, że korzystając z prawa do kontynuacji rozliczał się Pan prawidłowo, nie zmieniał Pan na piśmie formy opodatkowania na rok 2023 bowiem za rok 2022 wybrał Pan opodatkowanie wg skali. Urząd skarbowy nie kwestionował rozliczenia, a art. 9 ustawy mówi „wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu o którym mowa dotyczy również lat następnych chyba, że podatnik w formie pisemnej powiadomi Naczelnika Urzędu Skarbowego o zmianie formy opodatkowania”. Takie stanowisko podzielił sąd administracyjny.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 1 ww. ustawy:

Dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzone na piśmie oświadczenie o zastosowaniu opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych określonego w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Stosownie do art. 9a ust. 2 tej ustawy:

Podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzonego na piśmie oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Jak stanowi zaś art. 9a ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnik może zawiadomić na piśmie o rezygnacji z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c lub złożyć oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2.

Natomiast zgodnie z art. 9a ust. 2b ww. ustawy:

Dokonany wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że w kolejnych latach podatnik w terminie określonym w ust. 2 zawiadomi na piśmie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania albo złoży w terminie i na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym sporządzone na piśmie oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Jak stanowi natomiast art. 9 ust. 2c cytowanej ustawy:

Oświadczenie oraz zawiadomienie, o których mowa w ust. 1-2b, podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że podstawową formą opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów z działalności gospodarczej jest opodatkowanie według skali podatkowej. Wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy i podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze.

Natomiast, jeśli podatnik dokona wyboru szczególnej formy opodatkowania jaką jest opodatkowanie w sposób liniowy, to jak wynika z powyższych przepisów, ta forma opodatkowania dotyczy również lat następnych. Jeśli podatnik chciałby zrezygnować opodatkowania podatkiem liniowym i przejść ponownie na zasady ogólne to powinien złożyć stosowne oświadczenie w określonym w przepisach terminie.

Zatem, w sytuacji, gdy podatnik chce zrezygnować z opodatkowania tzw. podatkiem liniowym to przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakładają obowiązek, aby zawiadomić na piśmie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Ustawą z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1265 ze zm.) ustawodawca umożliwił przejście na skalę podatkową w 2022 r. podatnikom, którzy wybrali jako formę opodatkowania podatek liniowy lub ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Wyboru tego podatnicy dokonują po zakończeniu roku w zeznaniu rocznym PIT-36 albo PIT-36S.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy stosujący przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy opodatkowanie na zasadach określonych w art. 30c ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, mogą wybrać opodatkowanie dochodów osiągniętych w 2022 r. z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 27 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jeżeli zawiadomią o tym wyborze właściwego naczelnika urzędu skarbowego w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, złożonym w terminie określonym w tym przepisie.

W myśl ust. 4 cyt. artykułu:

Wybór, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy lat następnych.

W opisie sprawy wskazał Pan wprost, że prowadzi Pan działalność gospodarczą od września 1990 r. W 2021 r. rozliczał Pan uzyskiwane dochody na zasadach podatku liniowego. Następnie dokonał Pan zmiany formy opodatkowania za 2022 r. poprzez rozliczenie PIT-36 za 2022 r.

Wątpliwości Pana sprowadzają się do ustalenia, czy na zasadzie kontynuacji może Pan opodatkować w 2023 r. uzyskiwane dochody na zasadach ogólnych.

Na podstawie powyższych przepisów wyjaśniam, że opisana możliwość przejścia z opodatkowania w formie liniowej na zasady ogólne w 2022 r. była szczególnym rozwiązaniem, a dokonany przez podatnika wybór nie dotyczy lat następnych, co wprost wynika z art. 14 ust. 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Dlatego też jeśli w 2023 r. chciał się Pan rozliczać w ramach prowadzonej działalności na zasadach ogólnych, to należało w przewidzianym w przepisach terminie złożyć rezygnację z opodatkowania w formie liniowej, a Pan tego – jak sam przyznał – nie dokonał.

Zaznaczam, że ustawodawca na podstawie regulacji zawartych w ustawie z 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 2320) dokonał zmiany wyrażenia „pisemnego” dla określenia formy złożonego oświadczenia na „sporządzonego na piśmie” oraz - analogicznie - zastąpił wyrażenie „w formie pisemnej” na sformułowanie „na piśmie”.

Przepisy podatkowe nie określają urzędowego wzoru takiego oświadczenia ani innych wymogów co do jego formy, ma natomiast z niego jednoznacznie wynikać, jakiego wyboru dokonał podatnik. Dlatego też, w przypadku, gdy podatnik dokonał wpłaty pierwszej zaliczki w ustawowym terminie przewidzianym dla złożenia oświadczenia o wyborze formy opodatkowania i z opisu dokonanej wpłaty (np. tytułu przelewu) wynika, jakiego dokładnie rodzaju podatku dotyczy płatność, taki dowód wpłaty może zostać uznany za złożenie wskazanego oświadczenia.

Te same okoliczności mogą przesądzać o skuteczności złożenia oświadczenia o rezygnacji z danej formy opodatkowania, o którym mowa w art. 9a ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pan natomiast w opisie sprawy wskazał, że w 2023 r. nie opłacał zaliczek na podatek.

Z tego względu nie posiada Pan również dowodów wpłaty podatku w 2023 r., które mogłyby zostać uznane za skutecznie złożone oświadczenie o rezygnacji z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym za 2023 r. powinien Pan rozliczyć się na zasadach tzw. podatku liniowego.

Zatem stanowisko Pana uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nawiązując do art. 2a Ordynacji podatkowej – na który się Pan powołuje – stwierdzam, że zawarta w tym przepisie zasada nie może być rozumiana w ten sposób, że w przypadku wątpliwości interpretacyjnych organy podatkowe powinny rozstrzygać w sposób korzystny dla podatnika. Ma ona bowiem zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy występują wątpliwości związane ze znaczeniem przepisu w konkretnej sytuacji faktycznej, a wątpliwości tych nie będzie można usunąć w trakcie prawidłowo prowadzonej wykładni przepisów prawa podatkowego. W analizowanej sprawie brzmienie przepisów nie budzi wątpliwości, dlatego też wskazana zasada – w tej sprawie – nie może znaleźć swojego zastosowania.

Jak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 11 października 2017 r., w którym Sąd wskazał, że:

(…) przepis art. 2a O.p. stanowi, że niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Wobec tego, po pierwsze, muszą istnieć wątpliwości dotyczące treści przepisów prawa podatkowego. Po drugie, istniejące wątpliwości powinny mieć taki charakter, że nie da się ich rozstrzygnąć. Jeśli więc wątpliwości istnieją, ale mogą zostać wyeliminowane w procesie wykładni, wspomniana zasada nie ma zastosowania.

Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 23 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1261/16 wyjaśnił:

Podatnik nie może oczekiwać, aby przepis ten był stosowany w każdej sytuacji, gdy wynik wykładni przedstawiony przez organ podatkowy oznacza dla podatnika konsekwencje mniej korzystne niż zakładał.

W opisie sprawy powołuje się Pan również na art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej który stanowi, że:

Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

Stosujączasadę demokratycznego państwa wyrażoną w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych byłem zobowiązany w opisanej sytuacji wydać takie (jak wydano), a nie inne rozstrzygnięcie. Odmienne postępowanie byłoby sprzeczne z powołaną przez Pana zasadą.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.