Interpretacja indywidualna z dnia 12 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDWL.4011.111.2025.1.TW
Dofinansowanie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych do imprez integracyjnych i kulturalnych nie stanowi opodatkowanego przychodu po stronie pracowników, ponieważ świadczenia są spełniane w interesie pracodawcy, a nie pracowników.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
17 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca, zwany dalej „Szkołą” jest pracodawcą, który zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, zwany dalej „Funduszem”. Środki Funduszu gromadzone są na odrębnym rachunku oraz przeznaczone są na działalność socjalną w Szkole.
Zgodnie z przyjętym regulaminem Funduszu środki Funduszu mogą być przeznaczone na finansowanie lub dofinansowanie (dopłatę) do kosztów uczestnictwa osób uprawnionych w różnych rodzajach i formach działalności socjalnej, w szczególności:
1)działalności kulturalno-oświatowej organizowanej przez pracodawcę w postaci imprez artystycznych, kulturalnych i rozrywkowych oraz zakupu biletów wstępu na takie imprezy (seanse kinowe, spektakle teatralne, koncerty, itp.);
2)działalności sportowo-rekreacyjnej organizowanej przez pracodawcę w postaci różnych ogólnodostępnych form rekreacji ruchowej poprzez organizowanie wycieczek, kuligów, majówek, pikników, spływów kajakowych, itp.;
3)organizowanie imprez integracyjnych oraz wycieczek w formie turystyki grupowej.
W ramach działalności socjalnej pracodawca planuje zorganizować:
-wyjazd na spektakl do teatru,
-spotkanie integracyjne,
-kilkudniową wycieczkę,
dalej łącznie zwane „imprezami” dla pracowników, emerytów i rencistów, w ramach działalności socjalnej.
Udział w tych imprezach przedsięwzięciach jest dobrowolny i powszechnie dostępny. Informacja o organizowanych imprezach będzie podawana do wiadomości wszystkim osobom uprawnionym. Chętni potwierdzają swoją chęć uczestnictwa na liście.
Organizacją techniczną imprez Szkoła zajmie się sama lub zleci pomiotom świadczącym usługi w tym zakresie. W obu przypadkach zostanie określony koszt imprezy w przeliczeniu na jednego uczestnika.
Możliwość udziału w imprezach będą mogły także brać osoby zaproszone w charakterze gości, które nie należą do kręgu osób uprawnionych. Osoby te nie korzystają ze świadczeń finansowanych z tego Funduszu i wnoszą opłatę w wysokości 100% kosztów przypadających na uczestnika.
Na koszt wyjazdu na spektakl do teatru będą składać się: bilety wstępu, transport, ewentualnie kolacja w restauracji. Wyjazd do teatru będzie finansowany ze środków Funduszu, przy czym część wydatków będzie współfinansowana przez uczestników wycieczki w formie dopłaty własnej na rachunek Funduszu. Przy ustalaniu wysokości dopłaty będzie zastosowane kryterium socjalne (sytuacja, życiowa, rodzinna i materialna według grup dochodowych).
Na koszt spotkania integracyjnego będą składać się: kolacja serwowana, napoje, przekąski w formie szwedzkiego stołu, oprawa muzyczna. Spotkanie będzie mogło być sfinansowane w całości ze środków Funduszu lub częściowo finansowane, przy czym część wydatku będzie współfinansowana przez uczestników w formie dopłaty własnej na rachunek bankowy Funduszu. Wysokość dopłaty będzie jednakowa dla każdego uczestnika spotkania, bez stosowania kryterium dochodowego (socjalnego).
Na koszt wycieczki będą składać się: noclegi, bilety wstępu, imprezy towarzyszące, ubezpieczenie uczestników, transport, opieka pilota i przewodnika. Każdy w uczestników będzie mógł korzystać bez ograniczeń z atrakcji wycieczki. Udział w atrakcjach wycieczki będzie dobrowolny i nie wszyscy będą musieli brać udział w poszczególnych punktach programu. Wycieczka będzie finansowana ze środków Funduszu, przy czym część wydatków będzie współfinansowana przez uczestników wycieczki w formie dopłaty własnej na rachunek Funduszu. Przy ustalaniu wysokości dopłaty będzie zastosowane kryterium socjalne (sytuacja, życiowa, rodzinna i materialna według grup dochodowych).
Celem imprez będzie integracja, wzmocnienie więzi koleżeńskich, poprawa atmosfery i zwiększenie motywacji do pracy. Zorganizowanie imprezy leży przede wszystkim w interesie pracodawcy, ponieważ integracja załogi wypływa na lepszą efektywność w pracy oraz wzajemne relacje służbowe i przysporzy wymierne korzyści Szkole.
Pytanie
Czy kwota sfinansowana w całości z Funduszu spotkania integracyjnego i kwota dofinansowania z Funduszu do wyjazdu do teatru, wycieczki czy spotkania integracyjnego będzie stanowić dla pracowników przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, czy powstaną dla pracodawcy (jako płatnika) obowiązki związane z pobraniem i odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych?
Państwa stanowisko w sprawie
W Państwa ocenie, sfinansowanie imprezy integracyjnej oraz dofinansowanie imprez (wyjazd do teatru, wycieczka, spotkanie integracyjne) ze środków Funduszu dla osób uprawnionych, tj. pracowników, emerytów i rencistów, nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Po stronie pracowników nie powstanie przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a po stronie emerytów i rencistów nie powstanie przychód z innych źródeł na podstawie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Na podstawie art. 11 ust. 2 przywołanej ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Stosownie do art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Ponadto z treści art. 11 ust. 2b wskazanej ustawy wynika, że:
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.
Ogólna definicja przychodów, zawarta w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z uwagi na uznawanie za przychody każdej formy przysporzenia majątkowego, zarówno formy pieniężnej jak i niepieniężnej (w tym nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez podatnika), stwierdzenia wymaga, że dla celów podatkowych pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia, ukształtowanym w orzecznictwie sądowym, rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy, niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu. Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby.
Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Z przepisów tej ustawy wynika, że odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1:
1)stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Według art. 12 ust. 1 omawianej ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.
Na mocy art. 12 ust. 3 przytoczonej ustawy:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.
Przy czym, w świetle art. 12 ust. 4 cytowanej ustawy:
Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.
Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.
Zgodnie zaś z art. 32 ust. 1 przywołanej ustawy:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
Stosownie natomiast do art. 38 ust. 1 omawianej ustawy:
Płatnicy, o których mowa w art. 32-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.
Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że dokonując oceny czy udział w wyjeździe na spektakl do teatru, spotkaniu integracyjnym i wycieczce prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:
-po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
-po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
-po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Wobec powyższego, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację.
Podkreślenia także wymaga, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych. Wskazać należy, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy – gdy świadczenie to, powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem, pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.
Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia, jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.
Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.
W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że udział pracowników w wyjeździe na spektakl do teatru, spotkaniu integracyjnym i wycieczce, finansowanej/dofinansowanej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w której każda z uprawnionych osób może wziąć dobrowolnie udział, i której głównym celem jest integracja pracowników, nie będzie stanowić dla osób uprawnionych (pracowników) przysporzenia majątkowego. Tym samym nie będzie też ono stanowić nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak wskazali Państwo we wniosku, w ramach działalności socjalnej pracodawca planuje zorganizować wyjazd na spektakl do teatru, spotkanie integracyjne i kilkudniową wycieczkę („imprezy”) dla m.in. pracowników, w ramach działalności socjalnej. Celem imprez będzie integracja, wzmocnienie więzi koleżeńskich, poprawa atmosfery i zwiększenie motywacji do pracy. Zorganizowanie imprezy leży przede wszystkim w interesie pracodawcy, ponieważ integracja załogi wypływa na lepszą efektywność w pracy oraz wzajemne relacje służbowe i przysporzy wymierne korzyści pracodawcy.
W konsekwencji, skoro wskazali Państwo, że celem imprez będzie integracja, wzmocnienie więzi koleżeńskich, poprawa atmosfery i zwiększenie motywacji do pracy oraz że zorganizowanie imprezy leży przede wszystkim w interesie pracodawcy, to finansowanie/dofinansowanie przez Państwa z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych kosztów wyjazdu do teatru, wycieczki i spotkania integracyjnego nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na Państwu natomiast nie będą ciążyć obowiązki płatnika, o których mowa w art. 32 ust. 1 ww. ustawy. Nie będą Państwo również zobowiązani do wystawienia informacji PIT-11 z tego tytułu.
Podsumowując, kwota sfinansowana w całości z Funduszu spotkania integracyjnego i kwota dofinansowania z Funduszu do wyjazdu do teatru, wycieczki czy spotkania integracyjnego nie będzie stanowić dla pracowników przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji nie powstaną dla pracodawcy (jako płatnika) obowiązki związane z pobraniem i odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie wskazać należy, że wydana interpretacja odnosi się ściśle do przedmiotu pytania. Inne kwestie wynikające z opisu zdarzenia przyszłego i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.
Ponadto podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?