Interpretacja indywidualna z dnia 6 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.715.2025.3.LS
Odpłatne zbycie nieruchomości wprowadzonych jako środek trwały do działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności, podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 22 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.
Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 października 2025 r. (data wpływu 7 października 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Został zawarty akt notarialny Repertorium A nr (…) umowa przeniesienia prawa własności i umowa sprzedaży. Wraz z mężem nabyła Pani od A. i B. niezabudowane działki nr 1 i 2 w miejscowości A. arkusz mapy i gmina (…) w udziałach wynoszących po 1/2 części Pani i Pani mąż do majątku osobistego (w Pani małżeństwie panuje ustrój rozdzielności majątkowej od dnia 22 grudnia 2011 roku, Rep. A nr (…)).
Swój udział 1/2 w działce 1 i 2 wprowadziła Pani do działalności gospodarczej, jako środek trwały, który nie był amortyzowany. W międzyczasie zostały wykonane badania geologiczne pod kątem wydobywania kruszywa i zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które były kosztem (ostatni koszt dotyczący ww. działek poniesiony w związku ze zmianą planu 6 lutego 2019 r. na rzecz gminy (…) 4.428,00 zł).
Uchwałą nr (…) z dnia 23 grudnia 2019 r. gmina (…) dokonała zmiany planu zagospodarowania przestrzennego dla obu działek pod wydobycie kruszywa oznaczonych symbolem PG - tereny powierzchniowej eksploatacji złoża. Zmiana nastąpiła w związku z tym, iż działka 2 była tylko w studium zagospodarowania przestrzennego.
W dniu 1 stycznia 2022 r. zawiesiła Pani wykonywanie działalności gospodarczej. Obecnie ubiega się Pani o wydanie koncesji na wydobycie kruszywa na ww. działkach, która jest niezbędna do sprzedaży ww. działek.
W chwili obecnej ww. działki znajdują się w takim samym stanie faktycznym, jak podczas nabycia (na działce 2 jest uprawiane zboże, a działka 1 jest pozostałością po działalności wydobywczej przez gminę (…), która zbyła ją na rzecz B., który nie prowadził tam eksploatacji, Pani również nie prowadziła i nie prowadzi.
We wpisie do działalności gospodarczej ma Pani zawarty kod PKD 08.12.Z: wydobywanie żwiru i piasku, natomiast nigdy tego Pani nie wykonywała. Przedmiotem Pani działalności był kod 41.20.Z: roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych.
Po zbyciu ww. działek zamierza Pani zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej.
Od listopada 2022 r. do stycznia 2023 r. pracowała Pani w Urzędzie Miasta i Gminy w (…). Od stycznia 2023 roku do chwili obecnej jest Pani zatrudniona w Urzędzie Miasta i Gminy w (…).
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego
1. Działki zostały nabyte w celu inwestycyjnym. Był pomysł ewentualnej eksploatacji złoża, ale na przestrzeni lat nie doszło to do skutku. Po kilkuletnim prowadzeniu działalności gospodarczej postanowiła Pani nie podejmować działań na tych działkach, a działalność gospodarczą całkowicie zlikwidować. Obecnie pracuje Pani w Urzędzie Gminy w (…) na umowę o pracę. Fakt jest taki, iż ma Pani obecnie zawieszoną działalność gospodarczą ze względu na środki trwałe, które są sprzedawane, a sprzedaż rozliczana z urzędem skarbowym. Udział w działkach 2 i 1 to ostatni środek trwały, który był wprowadzony do działalności gospodarczej.
½ udziału w działkach nr 1 i 2 została wciągnięta do działalności gospodarczej jako środek trwały, który nie był amortyzowany. Nie likwidowała Pani działalności gospodarczej ponieważ nosi się właśnie z zamiarem sprzedaży tych działek i wystąpiła Pani o wydanie koncesji na wydobycie do Urzędu Marszałkowskiego, co uważa Pani, że ułatwi sprzedaż. Natomiast nie planuje Pani prowadzenia eksploatacji kruszywa. Po sprzedaży działek w udziale ½, Pani działalność zostanie zamknięta. Wystąpiła Pani z wnioskiem o interpretacje jak te działki sprzedać ponieważ nikt nie potrafi udzielić odpowiedzi na te pytanie.
W Urzędzie Skarbowym w (…) poinformowano Panią i Pani męża, aby zwrócić się o informację, jak dokonać tej sprzedaży, ponieważ zakupiła Pani wraz z mężem działki do majątku osobistego w udziale po ½ i minęło już sporo lat od ich zakupu.
2. Swój udział w działce 1 i 2 wciągnęła Pani do działalności gospodarczej, jako środek trwały, który nie był amortyzowany. W międzyczasie zostały wykonane badania geologiczne pod kątem wydobywania kruszywa i zmiana planu zagospodarowania przestrzennego, które były kosztem (ostatni koszt dotyczący wyżej wymienionych działek poniesiony w związku ze zmianą planu 6 luty 2019 rok na rzecz Gminy (…), kwota 4.428 zł).
Na działkach do tej pory nic nie jest robione, są w takim samym stanie jak podczas zakupu.
3. Na działce 2 jest uprawiane zboże a działka 1 jest pozostałością po wydobyciu kruszywa przez Gminę (…), wcześniejszy właściciel który tę działkę kupił od Gminy (…), a sprzedał Pani i Pani mężowi również nie podejmował tam żadnych działań. Działka 1 pozostaje cały czas w tym samym stanie od zakupu do dnia dzisiejszego.
4. Działki nie zostały sprzedane.
5. Działki nie były kiedykolwiek i nie są obecnie przedmiotem zawartych z podmiotami trzecimi odpłatnych umów.
6. Zleciła Pani wykonanie badań geologicznych w celu rozpoznania czy pokłady złoża są większe i uzyskania koncesji na wydobycie. Również zmianę planu zagospodarowania przestrzennego.
Pani mąż wyraził zgodę na te działania.
7. Ubiega się Pani o wydanie koncesji na wydobycie kruszywa w celu sprzedaży działek. Raczej bez koncesji będzie trudno sprzedać.
Na chwilę obecną Pani mąż wyraził zgodę.
8. Nie będzie Pani podejmowała działań mających na celu uatrakcyjnienie i podniesienie ich wartości poprzez media, ogrodzenia, wytyczenia dróg i nie będzie Pani występowała o ich podział i pozwolenia budowlane.
9. Nie planuje Pani zawierać z przyszłymi nabywcami umów przedwstępnych sprzedaży, w których będą określone warunki, od spełnienia których będzie zależało podpisanie ostatecznej umowy sprzedaży.
10. Nie planuje Pani udzielać żadnych pełnomocnictw w związku ze sprzedażą udziału w działkach.
11. Nie będzie Pani podejmowała żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.
12. Udział działek nie został wycofany z działalności gospodarczej.
13. W wpisie do działalności gospodarczej ma Pani zwarty kod PKD 08.12.Z wydobywanie żwiru i piasku - natomiast nigdy tego Pani nie wykonywała.
Przedmiotem Pani działalności były roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych kod 41.20.Z, którą Pani prowadziła dokonując zakupu działek, budowy budynków mieszkalnych i ich sprzedaży.
Od sprzedanych nieruchomości odprowadzała Pani podatek VAT i dochodowy. Był to przedmiot działalności.
14. Z posiadanego majątku nie planuje Pani dokonywać sprzedaży, jedynie swój udział ½ w działce 2 i 1.
15. Obecny plan nie przewiduje zabudowy tych działek.Pytania
1. Czy przedmiotowa sprzedaż działek niezabudowanych nr 2 i 1, których jest Pani właścicielem w udziale ½ stanowi źródło przychodu, w związku z działalnością gospodarczą, którą Pani prowadzi i w związku z tym zbycie jej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym?
2. Czy przedmiotowa sprzedaż jest zwolniona z podatku VAT z art. 43 - (zwolnienie przedmiotowe) - podatek od towarów i usług) dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane?
Niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem jest Pani zwolniona z podatku dochodowego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Przepis ten wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w tej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:
- pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza;
- pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (…).
Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – dokonane poza działalnością gospodarczą – przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:
Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy:
Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Z kolei art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy stanowi, że:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Na podstawie art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.
Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.
Podkreślić należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych. Z przepisu tego wynika, że przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, powstaje w sytuacji, gdy spełniają one ustawową definicję środków trwałych, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Definicja pojęcia środki trwałe wywodzi się z ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.). Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 lit. a tej ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych – rozumie się przez to, z zastrzeżeniem punktu 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera natomiast bezpośredniej definicji środków trwałych, dokonuje natomiast ich podziału na podlegające i niepodlegające amortyzacji.
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
a) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
b) maszyny, urządzenia i środki transportu,
c) inne przedmioty
- przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. (…)
Zgodnie zaś z art. 22c pkt 1 ww. ustawy:
Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane również środkami trwałymi.
Z powyższych przepisów wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).
Stosownie do art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.
Stosownie do art. 22f ust. 1 tej ustawy:
Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
W myśl art. 22f ust. 4 ww. ustawy:
Jeżeli tylko część nieruchomości lub lokalu użytkowego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowana lub wydzierżawiana, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości lub lokalu.
W świetle powyższego, zaliczenie przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest możliwe, jeśli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:
- składnik majątku wykorzystywano dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,
- składnik ten stanowi/stanowił środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- składnik majątku podlegał ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycia”. Należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że:
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Zatem pojęcie „nabycie” należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie, której doszło do przysporzenia majątkowego. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.
Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można więc, np. w drodze zakupu, bądź uzyskując pod tytułem darmym (w formie darowizny, spadku), a w przypadku zaś ograniczonych praw rzeczowych również zawierając umowę o ustanowieniu tego prawa.
Z wniosku wynika, że wraz z mężem nabyła Pani w drodze umowy przeniesienia prawa własności i umowy sprzedaży od A. i B. niezabudowane działki nr 1 i 2 w udziałach wynoszących po 1/2 części Pani i Pani mąż do majątku osobistego (w Pani małżeństwie panuje ustrój rozdzielności majątkowej od dnia 22 grudnia 2011 roku). Swój udział 1/2 w działce 1 i 2 wprowadziła Pani do działalności gospodarczej, jako środek trwały, który nie był amortyzowany. W dniu 1 stycznia 2022 r. zawiesiła Pani wykonywanie działalności gospodarczej. W wpisie do działalności gospodarczej ma Pani zawarty kod PKD 08.12.Z: wydobywanie żwiru i piasku, natomiast nigdy tego Pani nie wykonywała. Przedmiotem Pani działalności był kod 41.20.Z: roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych. Po zbyciu ww. działek zamierza Pani zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej. Działki nie zostały sprzedane. Działki zostały nabyte w celu inwestycyjnym. Fakt jest taki, iż ma Pani obecnie zawieszoną działalność gospodarczą ze względu na środki trwałe, które są sprzedawane, a sprzedaż rozliczana z urzędem skarbowym. Udział w działkach 2 i 1 to ostatni środek trwały, który był wprowadzony do działalności gospodarczej. ½ udziału w działkach nr 1 i 2 została wciągnięta do działalności gospodarczej jako środek trwały, który nie był amortyzowany. Nie likwidowała Pani działalności gospodarczej ponieważ nosi się właśnie z zamiarem sprzedaży tych działek i wystąpiła Pani o wydanie koncesji na wydobycie do Urzędu Marszałkowskiego, co uważa Pani, że ułatwi sprzedaż. Natomiast nie planuje Pani prowadzenia eksploatacji kruszywa. Po sprzedaży działek w udziale ½, Pani działalność zostanie zamknięta. Udział działek nie został wycofany z działalności gospodarczej.
Istotne w analizowanej sprawie jest, że swój udział 1/2 w działce 1 i 2 wprowadziła Pani do działalności gospodarczej, jako środek trwały, który nie był amortyzowany. Nie likwidowała Pani działalności gospodarczej ponieważ nosi się właśnie z zamiarem sprzedaży tych działek i wystąpiła Pani o wydanie koncesji na wydobycie do Urzędu Marszałkowskiego, co uważa Pani, że ułatwi sprzedaż. Po sprzedaży działek w udziale ½, Pani działalność zostanie zamknięta. Udział działek nie został wycofany z działalności gospodarczej.
Odpłatne zbycie udziału ½ w działce 1 i 2 spowoduje zatem u Pani powstanie przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy.
Jak już wskazałem przychodami z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) używanych w działalności.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a:
1) wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub
2) wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.
Tak więc, w zakresie obliczenia podstawy opodatkowania w sytuacji sprzedaży udziałów w nieruchomościach, której przychód został zakwalifikowany do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, powinna Pani stosować regulacje zawarte w art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z tej regulacji wynika, że dochód z odpłatnego zbycia środka trwałego ustala się przy uwzględnieniu trzech wielkości, tj. przychodu z odpłatnego zbycia tego środka trwałego, jego wartości początkowej wykazanej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonanych od tego środka trwałego odpisów amortyzacyjnych. Dochód ustalany jest zgodnie z zacytowanym przepisem szczególnym.
Udziały w nieruchomościach nie były amortyzowane, zatem przy ustalaniu dochodu z ich sprzedaży nie będą uwzględniane odpisy amortyzacyjne.
Zatem dochodem ze sprzedaży udziałów w działkach jest różnica między kwotą przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziałów w działkach, a ich wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej w ramach Pani jednoosobowej działalności gospodarczej.
Tym samym Pani stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła.
Dodatkowo wskazuję, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
Skoro stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest Pani, to ta interpretacja nie wywołuje skutków podatkowych dla Pani męża.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
