Interpretacja indywidualna z dnia 14 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDWL.4011.103.2021.8.TW

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

1.ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 4 sierpnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 21 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 1635/21 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 czerwca 2025 r. sygn. akt II FSK 1284/22; i

2.stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 sierpnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 19 lipca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – (…) (dalej: Wnioskodawca), jest osobą fizyczną posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce oraz będącą zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca na podstawie wpisu do ewidencji gospodarczej, prowadzi w Polsce pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą „(…)”. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest: Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z).

Dochody z prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowuje podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca posiada również zarejestrowane znaki towarowe:

• (…) - zarejestrowany pod numerem Z. (…),

• (…) - zarejestrowany pod numerem Z. (…),

• (…) - zarejestrowany pod numerem Z. (…),

• (…) - zarejestrowany pod numerem Z. (…),

• (…) - zarejestrowany pod numerem Z. (…),

• (…) - zarejestrowany pod numerem Z. (…).

- do których posiada prawo wyłącznego używania, a także prawo do rozporządzania przedmiotowymi znakami w pełnym zakresie.

W związku tym faktem, Wnioskodawca zawarł umowy dzierżawy ww. znaków towarowych z następującymi podmiotami:

• (…) Sp. z o.o. oraz

• (…) S.A.

Przedmiotowe umowy zostały zawarte w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, na podstawie art. 162 § 1 ustawy – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), który stanowi, że: „Prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (...)”, w zw. z art. 709 ustawy – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: Kodeks Cywilny), który to przepis stanowi, że przepisy Kodeksu Cywilnego dotyczące dzierżawy stosuje się odpowiednio do dzierżawy praw.

Zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Na podstawie zawartych umów dzierżawy znaków towarowych, Wnioskodawca jako wydzierżawiający upoważnił dzierżawców do używania ww. znaków towarowych dla celów związanych z działalnością gospodarczą dzierżawców w zakresie:

• umieszczania znaków towarowych na papierze firmowym i dokumentacji handlowej związanej z działalnością prowadzoną przez dzierżawców,

• posługiwania się znakiem towarowym w działalności marketingowej, reklamowej i promocyjnej prowadzonej przez dzierżawców,

• oznaczania produktów dzierżawców.

W zamian za powyższe, dzierżawcy są zobowiązani do wypłaty Wnioskodawcy umownego czynszu, który jest kalkulowany w uzależnieniu od wysokości zrealizowanego przez dzierżawców obrotu za każdy miesiąc. Czynsz ten jest wypłacany miesięcznie na podstawie wystawionych przez Wnioskodawcę faktur VAT.

Zgodnie z postanowieniami zawartych umów Wnioskodawca jako wydzierżawiający, jest zobowiązany do ponoszenia nakładów w celu zachowania prawa ochronnego na znaki towarowe, w tym ponoszenia kosztów opłat okresowych z tytułu ochrony znaków towarowych, a także kosztów postępowań przed sądami i innymi organami powołanymi do orzekania w sprawach dotyczących znaków. Dodatkowo, to Wnioskodawca jest zobowiązany do utrzymania prawa ochronnego, a w razie zaistnienia zdarzeń mogących skutkować utratą prawa do znaku, do podjęcia działań mających na celu utrzymanie ochrony.

Obecnie Wnioskodawca rozważa uporządkowanie stosunków prawnych zawartych w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Takie uporządkowanie ma pozwolić Wnioskodawcy skupić się na jego głównym przedmiocie działalności tj. na wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych.

W tym miejscu, Wnioskodawca pragnie wskazać, że główny przedmiot prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności znacznie odbiega swoją charakterystyką od zawartych przez Wnioskodawcę umów dzierżawy znaków towarowych. W związku z planowanym uporządkowaniem, Wnioskodawca chciałaby przenieść składniki majątkowe w postaci znaków towarowych z majątku firmowego do swojego majątku prywatnego (przekazać na cele prywatne). Jednocześnie, po przeniesieniu znaków towarowych do majątku prywatnego, Wnioskodawca planuje zawrzeć nowe umowy dzierżawy znaków towarowych (wypowiadając obecnie funkcjonujące). Celem wydzierżawiania ich na zmienionych warunkach, już jako podmiot nieprowadzący działalności gospodarczej w zakresie dzierżawy znaków towarowych.

Pytanie

Czy przychód z czynszu z umów dzierżawy znaku towarowego może zostać opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, zgodnie z art. 1 pkt 2, art. 2 ust. 1a, art. 6 ust. 1a, art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając fakt, że na skutek planowego przeniesienia znaków towarowych do majątku prywatnego Wnioskodawcy i zawarcia nowych umów dzierżawy znaków towarowych (poza działalnością gospodarczą Wnioskodawcy), przychód z czynszu z umowy dzierżawy znaków towarowych może zostać opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 1 pkt 2, art. 2 ust. 1a, art. 6 ust. 1a, art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U.2020.1905 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Na podstawie art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu wynajmu i dzierżawy:

- samochodów osobowych i furgonetek, bez kierowcy (PKWiU 77.11.10.0),

- pozostałych pojazdów samochodowych (z wyłączeniem motocykli), bez kierowcy (PKWiU 77.12.1),

- środków transportu wodnego bez załogi (PKWiU 77.34.10.0),

- środków transportu lotniczego bez załogi (PKWiU 77.35.10.0),

- pojazdów szynowych (bez obsługi) (PKWiU 77.39.11.0),

- kontenerów (PKWiU 77.39.12.0),

- motocykli, przyczep kempingowych i samochodów z częścią mieszkalną, bez kierowcy (PKWiU 77.39.13.0),

- własności intelektualnej i podobnych produktów z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKWiU 77.40).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2020.1426 z późn. zm., dalej – ustawa o PIT) źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Uwzględniając treść art. 10 ust. 1 pkt 6, słusznym wydaje się, żeby ten przepis odczytywany w powiązaniu z art. 16a oraz 14 ust. 2b ustawy o PIT, ponieważ żaden przepis prawa nie jest oderwaną jednostką, lecz występuje w pewnym kontekście systemowym – jest częścią określonego aktu normatywnego, który z kolei jest częścią określonej gałęzi prawa przynależącej do systemu prawa polskiego.

Zgodnie z art. 16a ustawy o PIT przy określaniu przychodów z tytułu umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, przepis art. 14 ust. 2b stosuje się odpowiednio, z tym, że opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu zapłaty.

Na podstawie art. 14 ust. 2b ustawy o PIT, w przypadku umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, jeżeli wynajmujący lub wydzierżawiający przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat wynikających z takich umów, a umowy te między stronami nie wygasają, do przychodów wynajmującego lub wydzierżawiającego nie zalicza się kwot wypłaconych przez osobę trzecią z tytułu przeniesienia wierzytelności. Opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu wymagalności zapłaty.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku przekazania znaków towarowych do majątku prywatnego i zawarcia nowych umów dzierżawy znaków towarowych jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności w zakresie objętym przedmiotowymi umowami, przychód z dzierżawy znaków towarowych należy zakwalifikować jako przychód z najmu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

W opinii Wnioskodawcy powyższe wynika z faktu, iż bezpośrednim źródłem przychodu dla Wnioskodawcy będą umowy dzierżawy, na podstawie których będzie wydzierżawiał prawa majątkowe w postaci znaków towarowych. W przypadku dzierżawy prawa majątkowego powstanie przychodu określa treść umowy dzierżawy, nie zaś treść prawa majątkowego. Jest to istotna różnica, która decyduje o tym, że źródła przychodu w przypadku dzierżawy prawa majątkowego należy upatrywać bezpośrednio w tej dzierżawie, nie zaś w prawie majątkowym.

W konsekwencji, źródło przychodu należy w tym wypadku identyfikować w oderwaniu od tego co jest przedmiotem dzierżawy. W sytuacji, gdy prawo majątkowe jest przedmiotem dzierżawy, to przychód jest uzyskiwany bezpośrednio na podstawie umowy dzierżawy i nie ma bezpośredniego znaczenia, czym jest przedmiot dzierżawy. W przypadku umowy dzierżawy prawa majątkowego należy wskazać, że źródła przychodu należy upatrywać bezpośrednio w umowie dzierżawy, nie zaś w prawie majątkowym. Tym samym, przychodu osiągniętego z umowy dzierżawy nie należy kwalifikować do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT.

W dniu 24 maja 2021 r. Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę 7 sędziów o sygn. II FPS 1/21, w której wskazał, że uzyskiwane przez podatników przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, zalicza się bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, chyba że stanowią składnik wprowadzony przez nich do majątku związanego z działalnością gospodarczą. Uchwała ta uzasadnia wyżej wskazaną argumentację Wnioskodawcy.

W uchwale Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż skoro czynsz najmu jest pożytkiem cywilnym z posiadanego majątku, to błędne byłoby przyjęcie, że bierne uzyskiwanie przez podatnika pożytków z majątku stanowi prowadzenie działalności gospodarczej. W związku z tym, jeżeli objęte wnioskiem znaki towarowe zostaną przeniesione z majątku firmowego do swojego majątku prywatnego Wnioskodawcy pożytki cywilne (tj. przychód z dzierżawy) z posiadanych znaków nie będą stanowiły prowadzenia działalności gospodarczej.

Naczelny Sąd Administracyjny w przedmiotowej uchwale wskazał również, że z samej wielkości osiąganego przychodu oraz liczby przedmiotów najmu nie da się wyprowadzić wniosku, że nie jest to już przychód z najmu, a z działalności gospodarczej, dlatego też, bez względu na ilość znaków towarowych objętych umowami dzierżawy oraz wielkość osiąganego z nich przychodu, taki przychód Wnioskodawcy powinien być traktowany jako związany z majątkiem prywatnym (poza działalnością gospodarczą).

W uchwale Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił ponadto uwagę, że skoro obecnie obowiązują dwie stawki zryczałtowanego podatku: 8,5% do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów, to ustawodawca musi zakładać osiąganie większych przychodów z tytułu najmu. W związku z tym bez względu na ilość umów dzierżawy znaków towarowych oraz wielkości osiąganego z nich przychodu, taki przychód może zostać opodatkowany ryczałtem.

W przedmiotowej uchwale Naczelny Sąd Administracyjny wskazał też, że podatnik, który chce składniki majątkowe „wyłączyć” z majątku firmy i przenieść do majątku „prywatnego” (czyli niezwiązanego z działalnością gospodarczą), może najem opodatkować ryczałtem. Zasadą jest kwalifikowanie przychodów do źródła – najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” – do przychodów z działalności gospodarczej.

Wskazana uchwała potwierdza zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku przekazania znaków towarowych do majątku prywatnego i zawarcia nowych umów jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności w zakresie objętym przedmiotowymi umowami, przychód z dzierżawy znaków towarowych należy zakwalifikować jako przychód z najmu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Ponadto, stanowisko zgodnie z którym przychód z tytułu dzierżawy znaku towarowego jest przychodem z najmu, dzierżawy lub podobnej umowy (z art. 10 ust 1 pkt 6), co w konsekwencji daje możliwość zastosowania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tak m.in. w:

• wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 listopada 2019 r., II FSK 3715/17: „Wykładnia językowa i systemowa art. 10 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 u.p.d.of. wskazuje, że w przypadku gdy przedmiotem umowy dzierżawy (art. 693 k.c.) są prawa majątkowe (art. 709 k.c.), to pożytki z tego prawa (art. 54 k.c.) będą przychodem ze źródła przychodów oznaczonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f, a nie art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. Przychodami z praw własności przemysłowej określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 u.p.d.o.f. będą tylko te przychody, które bezpośrednio z tych praw są uzyskiwane a nie pośrednio, a więc takie, które są przedmiotem umów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. o ile prawo majątkowe może być przedmiotem umowy tam określonej.”

• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 24 września 2015 r., sygn. I SA/Łd 657/15:

„W związku z powyższym wyrazić należy pogląd, że wykładnia językowa i systemowa art. 10 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 u.p.d.o.f. wskazuje, że w przypadku gdy przedmiotem umowy dzierżawy (art. 693 k.c.) są prawa majątkowe (art. 709k. c), to pożytki z tego prawa (art. 54 k.c.) będą przychodem ze źródła przychodów oznaczonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., a nie art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. Wówczas bowiem pożytki prawa są bezpośrednio uzyskiwane ze źródła jakim jest umowa dzierżawy, a prawo majątkowe tylko pośrednio wskazuje na to źródło.”

• wyroku Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Poznaniu z 5 marca 2014 r., sygn. I SA/Po 819/13:

„W konsekwencji, kiedy prawo majątkowe jest przedmiotem dzierżawy, jak to opisuje podatnik, to przychód jest uzyskiwany bezpośrednio na podstawie umowy dzierżawy i nie ma bezpośredniego znaczenia co jest przedmiotem dzierżawy, rzecz czy prawo. Wówczas prawo majątkowe tylko pośrednio generuje przychód, bowiem wyłącznie jako przedmiot tej dzierżawy. W przypadku dzierżawy prawa majątkowego przychód, jego warunki, określa treść umowy dzierżawy, nie zaś treść prawa majątkowego. Jest to istotna różnica, która decyduje o tym, że źródła przychodu w przypadku dzierżawy prawa majątkowego należy upatrywać bezpośrednio w tej dzierżawie, nie zaś w prawie majątkowym. Ten wymóg bezpośredniości między źródłem przychodu a przychodem jest wyraźnie widoczny, kiedy przychody z praw autorskich czy praw własności przemysłowej, uzyskiwane są w ramach stosunku pracy, działalności gospodarczej czy działalności wykonywanej osobiście i wówczas podlegają kwalifikacji jako pochodzące odpowiednio ze źródeł przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 3, 2 u.p.d.o.f., nie zaś z praw majątkowych”.

Stanowisko zgodnie z którym przychód z tytułu dzierżawy znaku towarowego jest przychodem z najmu, dzierżawy lub podobnej umowy (z art. 10 ust 1 pkt 6), potwierdza również interpretacja indywidualna z 8 czerwca 2020 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, IPPB4/4511-102/16/20-8/S/JM.

Reasumując powyższe, w opinii Wnioskodawcy, czynsz otrzymywany na podstawie zawartych przez Wnioskodawcę w przyszłości umów dzierżawy znaków towarowych może zostać opodatkowany zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek – 11 października 2021 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0112-KDWL.4011.103.2021.1.TW, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Panu 12 października 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

12 listopada 2021 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wniósł Pan o uchylenie Interpretacji oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.

Postępowanie przed sądem administracyjnym/sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 21 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 1635/21.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 24 czerwca 2025 r. sygn. akt II FSK 1284/22 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 24 czerwca 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3, 6 i 7 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są odpowiednio:

- pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

- najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6),

- kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (pkt 7).

W myśl art. 5a pkt 6 cytowanej ustawy:

Stosownie do art. 5b ust. 1 omawianej ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy warunki:

- zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powołanej ustawy,

- nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz

- wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ww. ustawy.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 11 omawianej ustawy stanowi, że:

Na tle przedstawionych regulacji prawnych należy stwierdzić, że najem, czy dzierżawa stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy), choć może także istnieć najem lub dzierżawa, które prowadzone są w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 9a ust. 6 powołanej ustawy:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 843):

W myśl art. 2 ust. 1a ww. ustawy:

Powyższe przepisy wskazują, że opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mogą podlegać jedynie przychody uzyskiwane przez podatników z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przy czym, kwalifikacji uzyskiwanych przez podatników przychodów (niezależnie do wybranej formy opodatkowania) należy dokonywać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji stwierdzić należy, że opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mogą podlegać, po spełnieniu innych wymogów ustawowych, jedynie te przychody uzyskiwane przez podatnika, które w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być zakwalifikowane do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub najem, podnajem, poddzierżawa (…), o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy.

Z kolei, przychody z praw majątkowych, zaliczane do źródła przychodu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, definiuje przepis art. 18 ww. ustawy, zgodnie z którym, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W rezultacie stwierdzić należy, że opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mogą podlegać, po spełnieniu innych wymogów ustawowych, jedynie te przychody uzyskiwane przez podatnika, które w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być zakwalifikowane do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza lub najem, podnajem, dzierżawa (...), o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy.

W myśl art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 21 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 1635/21, w sytuacji, gdy prawo majątkowe jest przedmiotem dzierżawy, to przychód jest uzyskiwany bezpośrednio na podstawie umowy dzierżawy i nie ma bezpośredniego znaczenia co jest przedmiotem dzierżawy, rzecz czy prawo. Wówczas prawo majątkowe tylko pośrednio generuje przychód, bowiem wyłącznie jako przedmiot tej dzierżawy. W przypadku dzierżawy prawa majątkowego przychód, jego warunki, określa treść umowy dzierżawy, nie zaś treść prawa majątkowego. Różnica ta decyduje o tym, że źródła przychodu w przypadku dzierżawy prawa majątkowego należy upatrywać bezpośrednio w tej dzierżawie, nie zaś w prawie majątkowym. Ten wymóg bezpośredniości między źródłem przychodu a przychodem jest wyraźnie widoczny, kiedy przychody z praw autorskich czy praw własności przemysłowej, uzyskiwane są w ramach stosunku pracy, działalności gospodarczej czy działalności wykonywanej osobiście i wówczas podlegają kwalifikacji jako pochodzące odpowiednio ze źródeł przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, pkt 3, pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś z praw majątkowych.

Mając powyższe na uwadze, przychód z czynszu z opisanych we wniosku umów dzierżawy znaków towarowych może zostać opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, zgodnie z wyżej wskazanymi przepisami ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania interpretacji pierwotnej, tj. 11 października 2021 r.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.