Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDSL1-2.4011.532.2025.2.BR
Przychód z odszkodowania za szkodę całkowitą leasingowanego pojazdu i ze sprzedaży jego wraku, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, podlega zryczałtowanemu opodatkowaniu stawką 14%.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 14 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 14 października 2025 r. (wpływ 14 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą jako lekarz (…). Działalność ta zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług jest zwolniona z podatku VAT.
Od 2022 r. rozlicza się Pani ryczałtem ewidencjonowanym (14%).
Od 2022 r. była Pani stroną umowy leasingu operacyjnego pojazdu marki (…).
Samochód wykorzystywała Pani w działalności gospodarczej i prywatnie.
Zgodnie z harmonogramem, umowa leasingu miała zakończyć się (…) maja 2025 r. (data wymagalności ostatniej raty). Umowa leasingowa była zawarta z zamiarem późniejszego wykupu pojazdu.
(…) kwietnia 2025 r. doszło do zdarzenia drogowego. Samochód był w trakcie oględzin i oczekiwaniu na akceptację wstępnego kosztorysu przez (…) (w którym samochód był ubezpieczony przez Panią) i (…) kwietnia 2025 r. wystawiona została faktura sprzedażowa nr (…).
Po dokładnych oględzinach kosztorys naprawy wzrósł powyżej wycenę pojazdu i doszło do szkody całkowitej.
(…) maja 2025 r., w związku z informacją o decyzji (…) o szkodzie całkowitej (potwierdzonej oficjalnie (…) maja 2025 r. dokumentem (…)), (…) wystawiła korektę faktury sprzedażowej – dokument nr (…). Formalnie nie była Pani więc właścicielem pojazdu – własność pozostała po stronie (…), która również była stroną w postępowaniu likwidacyjnym szkody oraz sprzedała wrak pojazdu osobie trzeciej i otrzymała należne odszkodowanie od (…) oraz środki z tytułu sprzedaży wraku pojazdu.
(…) czerwca 2025 r. otrzymała Pani dokument rozliczeniowy (oznaczenie: rozliczenie (…)), z którego jednoznacznie wynika, że Nota uznaniowa nr (…), wystawiona (…) czerwca 2025 r. (…), odnosi się do przysługującej Pani części odszkodowania z tytułu szkody całkowitej. Podstawą tego rozliczenia jest Pani udział finansowy w pojeździe, wynikający ze spłaty około 97% wartości przedmiotu leasingu w ciągu trzech lat.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, udzieliła Pani następujących odpowiedzi na zawarte pytania w wezwaniu:
Posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy na terenie RP.
Ubezpieczającym samochód była Pani jako osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą a ubezpieczonym był finansujący czyli (…). Składki na ubezpieczenie samochodu przez cały okres trwania umowy leasingu były opłacane przez Panią.
Nota uznaniowa nr (…) z (…) czerwca 2025 r. wystawiona przez (…) do umowy numer (…) dotyczy rozliczenia umowy leasingowej (pismo z (…) czerwca 2025 r.) w związku z zaistnieniem szkody całkowitej samochodu. Rozliczenie umowy zawiera:
a)odszkodowanie wypłacone na konto (…) przez (…): (…) zł;
b)kwotę uzyskaną przez (…) z tytułu sprzedaży uszkodzonego pojazdu: (…) zł netto;
c)wartość zdyskontowanych należności (…) zł netto.
Wobec powyższego na podstawie noty przelano na Pani konto kwotę (…) zł jako osobie korzystającej z tego samochodu.
Pytanie
Czy środki otrzymane na podstawie noty uznaniowej (…) należy opodatkować stawką 8,5%, czy 14%?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem, cała kwota wypłacona na podstawie noty uznaniowej nr (…) przez firmę (…) podlega opodatkowaniu stawką 8,5% ryczałtu za szkody składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą – podstawa prawna – art. 12 ust. 1 pkt 5 litera h ustawy od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 843):
Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.
Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są:
(…)
3) pozarolnicza działalność gospodarcza,
(…)
8) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.
W myśl art. 10 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 19, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki te zostały wycofane z działalności gospodarczej, i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.
Z informacji przedstawionych we wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że jako prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą zawarła Pani w 2022 r. umowę leasingu operacyjnego pojazdu marki (…). Samochód wykorzystywała Pani w działalności gospodarczej i prywatnie. Zgodnie z harmonogramem, umowa leasingu miała zakończyć się (…) maja 2025 r. (data wymagalności ostatniej raty). Umowa leasingowa była zawarta z zamiarem późniejszego wykupu pojazdu. (…) kwietnia 2025 r. doszło do zdarzenia drogowego. Samochód był w trakcie oględzin i oczekiwaniu na akceptację wstępnego kosztorysu przez (…) i (…) kwietnia 2025 r. wystawiona została faktura sprzedażowa nr (…). Po dokładnych oględzinach kosztorys naprawy wzrósł powyżej wycenę pojazdu i doszło do szkody całkowitej. (…) maja 2025 r., w związku z informacją o decyzji (…) o szkodzie całkowitej, (…) wystawiła korektę faktury sprzedażowej – dokument nr (…). Formalnie nie była Pani więc właścicielem pojazdu – własność pozostała po stronie (…), która również była stroną w postępowaniu likwidacyjnym szkody oraz sprzedała wrak pojazdu osobie trzeciej i otrzymała należne odszkodowanie od (…) oraz środki z tytułu sprzedaży wraku pojazdu. (…) czerwca 2025 r. otrzymała Pani dokument rozliczeniowy (oznaczenie: rozliczenie (…)), z którego jednoznacznie wynika, że Nota uznaniowa nr (…), wystawiona (…) czerwca 2025 r. (…), odnosi się do przysługującej Pani części odszkodowania z tytułu szkody całkowitej. Podstawą tego rozliczenia jest Pani udział finansowy w pojeździe, wynikający ze spłaty około 97% wartości przedmiotu leasingu w ciągu trzech lat. Od 2022 r. rozlicza się Pani ryczałtem ewidencjonowanym (14%).
Art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne stanowi, że:
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3% przychodów z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z tej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat, będących:
-środkami trwałymi podlegającymi ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
-składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, nie przekracza 1500 zł,
-składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy rokowi lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych.
Przychody z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności i dniem jego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. e ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3% przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2, 5-10 i 19-21 ustawy o podatku dochodowym.
Z kolei z art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników będących rzeczami ruchomymi, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, na podstawie umowy, o której mowa w art. 23b ust. 1, przy czym przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Ten przepis ma zastosowanie do składników będących rzeczami ruchomymi (w tym samochodu osobowego) wykorzystywanych w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. h ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym.
Stosownie natomiast do art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.
Co do zasady, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe, uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie wyłącza ich z tej kategorii. Przychodem z działalności będą przekazane przez ubezpieczyciela odszkodowania za szkody w składnikach majątku związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wskazane w art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, składnikami majątku związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą będą zarówno składniki majątku stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne w tej działalności, jak i wszelkie inne przedmioty, które są w funkcjonalny sposób związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, tj. wszelkie przedmioty wykorzystywane przez podatnika w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.
Przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.
Literalna wykładnia powołanego przepisu art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Przychodem jest zatem takie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa osoby fizycznej.
Zgodnie z art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ,,finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej ,,korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.
Stosownie do art. 23a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.
W myśl art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:
1) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3) suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
Według art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 1071):
Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.
W myśl art. 7095 § 1 – § 3 ustawy Kodeks cywilny:
Jeżeli po wydaniu korzystającemu rzecz została utracona z powodu okoliczności, za które finansujący nie ponosi odpowiedzialności, umowa leasingu wygasa.
Korzystający powinien niezwłocznie zawiadomić finansującego o utracie rzeczy.
Jeżeli umowa leasingu wygasła z przyczyn określonych w § 1, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i wygaśnięcia umowy leasingu oraz z tytułu ubezpieczenia rzeczy, a także naprawienia szkody.
Zgodnie z art. 7097 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Korzystający obowiązany jest utrzymywać rzecz w należytym stanie, w szczególności dokonywać jej konserwacji i napraw niezbędnych do zachowania rzeczy w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem jej zużycia wskutek prawidłowego używania, oraz ponosić ciężary związane z własnością lub posiadaniem rzeczy.
Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
Ponadto, na podstawie z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.
W myśl art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.
Tym samym powyższy limit 150.000 zł ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – części kapitałowej raty leasingowej.
Odnosząc się do kwoty uzyskanej przez (…) z tytułu sprzedaży uszkodzonego pojazdu, która została Pani wypłacona na podstawie Noty Uznaniowej nr (…) wskazuję, że w Pani przypadku sprzedaży wraku samochodu osobie trzeciej dokonała (…) i to (…) otrzymała należne środki z tytułu jego sprzedaży. Na podstawie Noty Uznaniowej z (…) czerwca 2025 r. nr (…) środki te zostały Pani wypłacone. Podstawą tego rozliczenia był Pani udział finansowy w pojeździe, wynikający ze spłaty około 97% wartości przedmiotu leasingu w ciągu trzech lat. Samochód wykorzystywany był w Pani działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Umowa leasingowa była zawarta z zamiarem późniejszego wykupu pojazdu. Zgodnie z harmonogramem umowa leasingu miała zakończyć się (…) maja 2025 r. Natomiast (…) kwietnia 2025 r. doszło do zdarzenia drogowego. (…) kwietnia 2025 r. wystawiona została faktura sprzedażowa. Po dokładnych oględzinach kosztorys naprawy wzrósł powyżej wycenę pojazdu i doszło do szkody całkowitej. (…) wystawiła korektę faktury sprzedażowej.
Zatem otrzymane przez Panią środki z tytułu sprzedaży wraku pojazdu od (…) spowodowały powstanie u Pani przychodu z działalności gospodarczej podlegającego opodatkowaniuzryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Zwracam uwagę, że w art. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie ma wprost uregulowania wskazującego na konkretną stawkę ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych dla tego rodzaju przychodów. W takiej sytuacji przychód ten należy opodatkować stawką właściwą dla rodzaju działalności, w związku z którą ten przychód powstał. W opisie sprawy wskazała Pani, że wykorzystywała Pani samochód będący przedmiotem leasingu operacyjnego w działalności gospodarczej opodatkowanej stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 14%.
W odniesieniu natomiast do otrzymanego przez Panią odszkodowania stwierdzam, co następuje.
Z treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że formalnie nie była Pani właścicielem pojazdu – własność pozostała po stronie (…), która również była stroną w postępowaniu likwidacyjnym szkody i otrzymała należne odszkodowanie od (…). W związku ze zdarzeniem drogowym (szkody całkowitej pojazdu) otrzymała Pani część odszkodowania wypłaconego Pani przez (…) na podstawie Noty Uznaniowej nr (…) dotyczące samochodu wykorzystywanego przez Panią w działalności gospodarczej. Z powyższego, wynika więc, że część kwoty, którą finansujący otrzymał z (…), przekazał na Pani rzecz.
W odniesieniu zatem do kwoty, którą otrzymała Pani od leasingodawcy, tj. kwoty odszkodowania wypłaconej leasingodawcy, jest ona dla Pani przychodem z działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Kwota, którą Pani otrzymała od leasingodawcy, nie jest jednak odszkodowaniem. Z wniosku wynika, że to leasingodawca był ubezpieczonym i odszkodowanie zostało wypłacone leasingodawcy. Pani otrzymała zatem od leasingodawcy kwotę stanowiącą rozliczenie umowy leasingu w związku z zaistnieniem szkody całkowitej. Zatem otrzymane przez Panią ww. środki spowodowały powstanie u Pani przychodu z działalności gospodarczej podlegającego opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Jak już wcześniej wskazałem w art. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie ma wprost uregulowania wskazującego na konkretną stawkę ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych dla tego rodzaju przychodów. W takiej sytuacji przychód ten należy opodatkować stawką właściwą dla rodzaju działalności, w związku z którą ten przychód powstał, tj. jak Pani wskazała w opisie sprawy, iż wykorzystywała Pani samochód będący przedmiotem leasingu operacyjnego w działalności gospodarczej opodatkowanej stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 14%.
Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku oraz uzupełnieniu stan faktyczny, stwierdzam, że kwota otrzymanego od leasingodawcy odszkodowania oraz kwota uzyskana ze sprzedaży wraku przez leasingodawcę stanowią dla Pani przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, który należy opodatkować stawką właściwą dla rodzaju działalności gospodarczej, w której samochód ten był wykorzystywany, tj. 14%.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?