Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.613.2025.1.RM

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie uznania, że w stanie prawnym obowiązującym do końca 2024 r. Wnioskodawca z tytułu świadczenia usług A., B. i C. nie był zobowiązany do rozliczenia podatku VAT w Polsce.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania opisanych usług za usługę elektroniczną oraz określenia miejsca świadczenia tych usług. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (…). Posiada siedzibę działalności gospodarczej w Wielkiej Brytanii gdzie znajduje się też zaplecze organizacyjne/techniczne Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ani na terytorium Polski ani w Wielkiej Brytanii (korzysta ze zwolnienia od VAT w kraju miejsca siedziby).

Wnioskodawca nie posiada w Polsce oddziału, biura ani przedstawicielstwa jak również Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników, a usługi świadczone są przez wspólników Wnioskodawcy.

Wnioskodawca do końca 2024 roku świadczył usługi za pośrednictwem strony internetowej, na której klienci składali zamówienia dotyczące gry o nazwie (...).

Klienci mogli zakupić u Wnioskodawcy trzy rodzaje usług, tj.:

1)A. - podczas rozmowy na platformie komunikacyjnej (...) lub (...)

Wnioskodawca ogląda grę klienta na żywo i mówi mu co ma robić, wskazuje też jakie przedmioty budować oraz gdzie iść aby poprawić jego umiejętności w grze oraz żeby wygrywał więcej gier. Wnioskodawca przekazuje klientowi wieloletnie doświadczenie dodatkowo ogląda replaye z gier klientów i szuka błędów jakie klient popełniał w grze instruując go co zrobić żeby nie powtórzył ich w przyszłości.

Wyżej opisana usługa wymaga istotnego (nie minimalnego) udziału człowieka, który to udział polega na rozmowach głosowych prowadzonych online poprzez platformę (...) lub (...), udzielaniu odpowiedzi na zadawane przez klientów pytania oraz weryfikacji sposobu gry klienta i udzielaniu instrukcji postępowania w danej grze. Mimo, że wykonanie ww. usługi bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe, to jednak nie są to działania zautomatyzowane bowiem wymagają procesu myślowego oraz ciągłej aktywności fizycznej człowieka, aby uzyskać zamierzony efekt, co powoduje, że udział człowieka musi być duży.

Do każdego klienta Wnioskodawca przygotowuje się indywidualnie zależnie od jego potrzeb, poziomu umiejętności itd.

Wnioskodawca nie używa żadnych gotowych materiałów ani procesów.

2)B.

Klient udostępnia Wnioskodawcy swój login i hasło do konta w grze, wtedy Wnioskodawca loguje się na konto klienta i gra na jego koncie gry rankingowe aż osiągnie poziom, za który klient zapłacił (w grze poszczególne poziomy nazywane są dywizjami i jest ich bardzo dużo. Aby przejść do następnej dywizji trzeba wygrywać gry by dostać punkty i po zdobyciu 100 punktów przechodzi się do następnej dywizji).

Wyżej opisana usługa wymaga istotnego (nie minimalnego) udziału człowieka, który to udział polega na podejmowaniu takich działań w grze, które doprowadzą do wyniku oczekiwanego przez klienta. Mimo że wykonanie ww. usług bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe, nie są to działania zautomatyzowane, bowiem wymagają procesu myślowego oraz ciągłej aktywności fizycznej człowieka aby uzyskać zamierzony efekt, co powoduje że udział człowieka musi być duży.

Do każdego klienta w ramach tej usługi Wnioskodawca przygotowuje się indywidualnie zależnie od jego potrzeb czy poziomu osiągniętego w grze itd.

Wnioskodawca nie używa żadnych gotowych materiałów ani procesów.

3)C.

Wnioskodawca gra razem z klientem gry rankingowe, klient gra na swoim koncie a Wnioskodawca gra na drugim koncie i podejmuje takie działania, które pomagają klientowi wygrywać gry. Podczas tej usługi Wnioskodawca rozmawia z klientem na żywo podczas jego gry razem z Wnioskodawcą.

Opisywana usługa wymaga istotnego (nie minimalnego) udziału człowieka, który to udział polega na rozmowach głosowych prowadzonych online poprzez platformę (...) lub (...), udzielaniu odpowiedzi na zadawane przez klientów pytania oraz udzielaniu instrukcji postępowania w danej grze, a ponadto wymaga podejmowania bieżących działań w grze. Mimo, że wykonanie ww. usług bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe, nie są to działania zautomatyzowane, bowiem wymagają procesu myślowego oraz ciągłej aktywności fizycznej człowieka aby uzyskać zamierzony efekt, co powoduje że udział człowieka musi być duży.

Do każdego klienta w ramach tej usługi Wnioskodawca przygotowuje się indywidualnie zależnie od jego potrzeb poziomu umiejętności czy poziomu osiągniętego w grze itd.

Wnioskodawca nie używa żadnych gotowych materiałów ani procesów.

Wnioskodawca świadczył ww. usługi dla klientów prywatnych mających miejsce zamieszkania w różnych krajach między innymi w Polsce, na terytorium innych państw członkowskich UE oraz poza terytorium UE. Klienci ci nie byli podatnikami podatku od towarów i usług.

Pytania

1)Czy w stanie prawnym obowiązującym do końca 2024 roku usługi o nazwie A., B. i C. stanowią usługi elektroniczne w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.?

2)Czy w stanie prawnym obowiązującym do końca 2024 roku miejscem świadczenia usług A., B. i C. według ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. była Polska?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1

W myśl art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.

Artykuł 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2011 r. Nr 77 str. 1) stanowi, że do usług świadczonych drogą elektroniczną, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie - ze względu na ich charakter - jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka a ich wykonanie bez wykorzystania technologu informacyjnej jest niemożliwe.

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, ust. 1 obejmuje w szczególności:

a)ogólnie dostawy produktów w formie cyfrowej łącznie z oprogramowaniem jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami,

b)usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej takich jak witryna lub strona internetowa,

c)usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez Internet lub sieć elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę,

d)odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer,

e)pakiety usług internetowych oferujące dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (to znaczy pakiety wykraczające poza oferowana samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy takie jak strony które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych gier umożliwiają hosting witryn internetowych dostęp do grup dyskusyjnych itp.),

f)usługi wyszczególnione w załączniku I.

Na mocy ust. 3 ww. artykułu, ustęp 1 nie ma zastosowania do:

a)usług nadawczych,

b)usług telekomunikacyjnych,

c)towarów, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywają się elektronicznie,

d)płyt CD-ROM dyskietek i podobnych nośników fizycznych,

e)materiałów drukowanych, takich jak książki biuletyny, gazety lub czasopisma,

f)płyt CD i kaset magnetofonowych,

g)kaset wideo i płyt DVD,

h)gier na płytach CD-ROM,

i)usług świadczonych przez specjalistów, takich jak prawnicy i doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej,

j)usług edukacyjnych, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (tzn. przez zdalne połączenie),

k)usług fizycznych off-line naprawy sprzętu komputerowego,

l)hurtowni danych off-line,

m)usług reklamowych, w szczególności w gazetach na plakatach i w telewizji,

n)usług centrum wsparcia telefonicznego,

o)usług edukacyjnych obejmujących wyłącznie kursy korespondencyjne takie jak kursy za pośrednictwem poczty,

p)konwencjonalnych usług aukcyjnych, przy których niezbędny jest bezpośredni udział niezależne od sposobu składania ofert,

q)(uchylona),

r)(uchylona),

s)(uchylona),

t)biletów wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne sportowe naukowe edukacyjne rozrywkowe lub podobne, zarezerwowanych online,

u)zakwaterowania wynajmu samochodów usług restauracyjnych przewozu osób lub podobnych usług zarezerwowanych online.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 lit. c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, miejscem świadczenia usług świadczonych drogą elektroniczną, w szczególności usług, o których mowa w załączniku II, na rzecz osób niebędących podatnikami jest miejsce, w którym osoba taka ma siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Natomiast załącznik II (pn. „Przykładowy wykaz usług świadczonych drogą elektroniczną, których mowa w art. 58 akapit pierwszy lit. c”) wskazuje na konkretne grupy usług, które są świadczone drogą elektroniczną. I, tak są to:

1)tworzenie i utrzymywanie witryn internetowych, zdalna konserwacja oprogramowania i sprzętu;

2)dostarczanie oprogramowania oraz jego uaktualnień;

3)dostarczanie obrazów, tekstu i informacji oraz udostępnianie baz danych;

4)dostarczanie muzyki, filmów i gier, w tym gier losowych i hazardowych, jak również przekazów lub wydarzeń o charakterze politycznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym, naukowym lub rozrywkowym;

5)świadczenie usług kształcenia korespondencyjnego.

Ze wskazanych powyżej regulacji wynika, że warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych powyżej przepisów. Istotne jest wystąpienie następujących cech świadczonych usług:

1)realizacja za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,

2)świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,

3)ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej jest niemożliwe.

Zatem, usług sprzedawanych przez Wnioskodawcę o nazwie A., B. i C. za pomocą dedykowanej platformy, gdzie klient, który zakupił usługę miał prawo do skorzystania z indywidualnej pomocy Wnioskodawcy i uzyskania wsparcia w zakresie gry internetowej, nie można uznać za usługi elektroniczne, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy o VAT, gdyż przedmiotowe świadczenia oferowane w ramach kompleksowej sprzedaży nie mogą zostać uznane jako wymagające minimalnego udziału człowieka.

Przyjąć należy, że warunek dotyczący uznania, że świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki, nie jest w przedmiotowym stanie faktycznym spełniony.

Ad 2

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1)ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6.

b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2)podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28c ust. 2).

Jak stanowi art. 28c ust. 3 ustawy, w przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2. miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Ww. przepisy wprowadzają regułę, zgodnie z którą w przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami miejscem świadczenia usługi jest państwo siedziby usługodawcy, ewentualnie kraj stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w sytuacji gdy usługa jest świadczona z takiego miejsca i znajduje się ono w innym państwie niż siedziba usługodawcy. Albo też miejscem świadczenia usługi na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, w sytuacji, gdy nie posiada on siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednocześnie na podstawie art. 28k ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Przy czym zgodnie z art. 28k ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy łącznie są spełnione następujące warunki:

1)usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby - stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium jednego państwa członkowskiego;

2)usługi, o których mowa w ust. 1, są świadczone na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1;

3)całkowita wartość usług, o których mowa w ust. 1. świadczonych na rzecz podmiotów, o których mowa w pkt 2, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego ani w poprzednim roku podatkowym kwoty 10 000 euro lub jej równowartości wyrażonej w walucie krajowej państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1, przy czym w przypadku usługodawcy posiadającego siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby - stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju wyrażona w złotych równowartość kwoty w euro wynosi 42 000 zł.

Jak wynika z art. 28k ust. 1 ustawy, ustawodawca określił szczegółowe zasady ustalania miejsca świadczenia m.in. usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, wiążąc to miejsce z miejscem siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłym miejscem pobytu usługobiorcy.

Równocześnie wprowadzono odstępstwo od powyższej reguły w przypadku gdy łącznie są spełnione warunki, o których mowa w art. 28k ust. 2 ustawy. W sytuacji spełnienia warunków, o których mowa w art. 28k ust. 2 ustawy, miejsce świadczenia usług elektronicznych ustala się w oparciu o regułę ogólną zawartą w art. 28c ustawy.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią usług elektronicznych, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy. Tym samym, przepisy art. 28k ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do końca 2024 roku w niniejszej sprawie nie będą miały zastosowania. Co do zasady miejscem świadczenia było więc miejsce, w którym usługodawca posiadał siedzibę działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania usług o nazwie A., B. i C. świadczonych przez Wnioskodawcę, zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28c ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., w stanie obowiązującym do końca 2024 roku, nie była Polska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 2 pkt 1, 4 i 5 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT w Polsce ani w Wielkiej Brytanii (w kraju siedziby Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od VAT). W Wielkiej Brytanii znajduje się zaplecze organizacyjne i techniczne Wnioskodawcy. Do końca 2024 roku, Wnioskodawca świadczył usługi za pośrednictwem strony internetowej, na której klienci składali zamówienia dotyczące gry o nazwie (...). Klienci mogli zakupić od Wnioskodawcy trzy rodzaje usług, tj.: A., B. oraz C. Nabywcami ww. usług były osoby prywatne mające miejsce zamieszkania w Polsce, na terytorium innych państw członkowskich UE oraz państw trzecich. Klienci nie byli podatnikami podatku od towarów i usług.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w stanie prawnym obowiązującym do końca 2024 r., usługi A., B. i C. stanowiły usługi elektroniczne, w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy oraz czy miejscem opodatkowania świadczonych usług była Polska.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonywał świadczenia przedstawionych we wniosku usług na rzecz osób prywatnych mających miejsce zamieszkania w Polsce, na terytorium innych państw członkowskich UE oraz państw trzecich. Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 28k ust. 1 ustawy, który jest przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy:

A zatem przedmiotowe rozstrzygnięcie może dotyczyć wyłącznie zdarzenia, w którym Wnioskodawca dokonywał sprzedaży usług na rzecz usługobiorców z Polski. W takich tylko bowiem okolicznościach miejscem opodatkowania usług elektronicznych byłoby terytorium kraju.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 26 ustawy:

Natomiast w myśl art. 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 str. 1 ze zm.) - zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”:

Według art. 7 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

Przy czym, stosownie do art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:

W świetle powołanych przepisów należy uznać, że dla uznania danej usługi za usługę elektroniczną konieczne jest, aby:

• usługa była realizowana za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,
• świadczenie usługi było zautomatyzowane, a udział człowieka w jej świadczeniu był niewielki,
• wykonanie usługi bez wykorzystania technologii informatycznej było niemożliwe oraz aby
• usługa nie była objęta wyłączeniami zawartymi w art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011.

Z opisu sprawy wynika, że w 2024 roku świadczyli Państwo trzy rodzaje usług, tj.: A., B. oraz C.

Usługa A. była realizowana podczas rozmowy na platformie komunikacyjnej (...) lub (...). Świadczenie tej usługi polegało na tym, że Wnioskodawca oglądał grę klienta na żywo i mówił mu co ma robić, jakie przedmioty budować oraz gdzie iść aby poprawić swoje umiejętności w grze i wygrywać więcej gier. Dodatkowo, Wnioskodawca oglądał replaye z gier, szukał błędów popełnionych przez klienta, a następnie instruował go co powinien zrobić aby uniknąć takich błędów w przyszłości.

Natomiast usługa B. polegała na tym, że klient udostępniał Wnioskodawcy swój login i hasło do konta w grze. Wówczas Wnioskodawca logował się na konto klienta i grał na jego koncie gry rankingowe do momentu aż osiągnął poziom, za który klient zapłacił. Jak wskazał Wnioskodawca, wygrywając gry, jej uczestnik uzyskuje punkty. Po uzyskaniu 100 punktów, uczestnik przechodzi do następnej dywizji (poziomu).

Z kolei świadczenie usługi C. przebiegało w ten sposób, że Wnioskodawca grał gry rankingowe razem z klientem, tj. klient grał na swoim koncie natomiast Wnioskodawca na drugim koncie i podejmował działania, które pomagały klientowi wygrywać gry. Podczas tej usługi Wnioskodawca rozmawiał z klientem na żywo, podczas gry.

Do świadczenia usług A., B. oraz C., Wnioskodawca nie używał żadnych gotowych materiałów ani procesów. Do każdego klienta Wnioskodawca przygotowywał się indywidualnie, uwzględniając jego potrzeby i umiejętności, a w przypadku usługi B. oraz C. uwzględniał również osiągnięty przez klienta poziom w grze.

Jednocześnie wskazali Państwo, że wykonanie usługi A., B. oraz C. jest niemożliwe bez wykorzystania technologii informacyjnej. Niemniej jednak, świadczenie ww. usług nie było zautomatyzowane. Osiągnięcie zamierzonego efektu wymagało bowiem ciągłej aktywności człowieka (intelektualnej i fizycznej). Przy tym, jak Państwo wskazali, udział człowieka w świadczeniu usługi A., B. oraz C. był duży (nie był minimalny).

W przypadku usługi A. Wnioskodawca komunikował się ze swoimi klientami „na żywo” poprzez platformę (...) lub (...), rozmawiał z nimi i udzielał odpowiedzi na zadawane pytania. Wnioskodawca weryfikował grę klienta i przekazywał mu informację zwrotną, tj. udzielał instrukcji postępowania w danej grze. Również w ramach usługi C. Wnioskodawca rozmawiał z klientem podczas gry („na żywo”), grał razem z klientem (klient na swoim koncie a Wnioskodawca na drugim koncie) i podejmował działania, które pozwalały klientowi na osiągnięcie zwycięstwa. Natomiast w przypadku usługi B. udział człowieka polegał na podejmowaniu takich działań w grze, które miały doprowadzić do wyniku jakiego oczekiwał klient. Wnioskodawca zalogowany na konto klienta, grał do momentu aż osiągnął poziom pożądany przez klienta i za osiągnięcie którego ten klient zapłacił.

Zatem, skoro usługi będące przedmiotem zapytania nie mogą zostać uznane za usługi wymagające minimalnego udziału człowieka, należy przyjąć, że usługi A., B. oraz C. świadczone przez Państwa w 2024 roku, nie stanowią usług elektronicznych, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 rozporządzenia 282/2011.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że przepisy ustawy o VAT zawierają uregulowania dotyczące, innych niż elektroniczne, rodzajów usług, które w przypadku ich świadczenia przez podmiot zagraniczny nieposiadający w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności nakładają na ten podmiot obowiązek rozliczenia podatku VAT w Polsce. Istotne jest zatem zdefiniowanie z jakim rodzajem usług mamy do czynienia.

Z opisanego we wniosku zdarzenia wynika, że czynności Wnioskodawcy mają charakter konsultacji, instruktażu i doradzania klientowi w jaki sposób ma prowadzić grę. W przypadku A. i B. dochodzi do kontaktu głosowego obu kontrahentów online poprzez platformę (...) lub (...). Wnioskodawca podczas A. ogląda grę klienta na żywo i mówi mu co ma robić, wskazuje też jakie przedmioty budować oraz gdzie iść aby poprawić jego umiejętności w grze oraz żeby wygrywał więcej gier. Szuka błędów jakie klient popełnia w grze instruując go co zrobić żeby nie powtórzył ich w przyszłości. Z kolei podczas C. kiedy to Wnioskodawca gra razem z klientem w gry rankingowe, Wnioskodawca podejmuje takie działania, które pomagają klientowi wygrywać gry. Podczas tej usługi Wnioskodawca rozmawia z klientem na żywo. Przekazuje klientowi wieloletnie doświadczenie, które zdobył w opisywanym zakresie. Świadcząc usługę B. Wnioskodawca nie wskazuje, że dochodzi do jakiegokolwiek kontaktu z Klientem. W tym przypadku Klient udostępnia Wnioskodawcy swój login i hasło do konta w grze w celu uczestniczenia w grze zamiast niego i osiągnięcia dla niego określonego poziomu. W tej sytuacji, należy uznać, że czynności podejmowane na rzecz Klienta stanowią de facto usługi wsparcia w osiąganiu jak najlepszych rezultatów w grze.

Biorąc pod uwagę charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług, należy stwierdzić, że we wszystkich trzech przypadkach, miejscem ich opodatkowania w stanie prawnym obowiązującym do końca 2024 r. nie była Polska. Żaden przepis polskiej ustawy o VAT nie wskazuje, że w opisanych we wniosku okolicznościach miejscem opodatkowania usług byłoby terytorium kraju. W związku z tym do określenia miejsca świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz konsumentów zastosowanie powinny mieć przepisy obowiązujące w kraju siedziby Wnioskodawcy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym miejscem opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług A., B. i C. nie była Polska, w stanie prawnym obowiązującym do końca 2024 roku, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.