Interpretacja indywidualna z dnia 25 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.797.2025.3.AJB

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

‒prawidłowe – w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego w związku ze świadczeniem usług polegających na sprzedaży e-walut;

‒prawidłowe – w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, dla usług polegających na sprzedaży przez Państwa e-walut, jednak tylko w przypadku, jeżeli miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania tej usługi będzie terytorium Polski;

‒nieprawidłowe – w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, dla usług polegających na sprzedaży przez Państwa e-walut, w przypadku, gdy miejsce świadczenia, a zarazem opodatkowania ww. usług znajduje się poza terytorium Polski.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego w związku ze świadczeniem usług polegających na sprzedaży e-walut oraz możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy do sprzedaży ww. usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3) oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwopismem z 26 września 2025 r. (według daty wpływu) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca sprzedaje waluty w grach komputerowych (dalej nazywane: e-walutą), będące przedmiotem obrotu w ekosystemie gry.

E- waluta funkcjonuje w ramach gry, która angażuje wielu graczy, służy przede wszystkim jako środek, za który gracze mogą nabyć w ramach wspomnianej gry wirtualne przedmioty niezbędne do rozgrywki lub niezbędne do podwyższenia poziomu już trwającej rozgrywki. E-waluty używane w grach mają różne nazwy własne, w zależności od gry, np. .... Gracze mogą dowolnie przekazywać e-walutę między sobą (w dowolnych ilościach). Istnieją dwie drogi pozyskania e-waluty. Pierwsza z nich polega na nabyciu e-waluty od innego gracza w zamian za walutę fiducjarną - np. PLN. Transakcji dokonuje się zazwyczaj poprzez popularne portale sprzedaży m.in. ..., jak i bez wykorzystania zewnętrznych portali, poprzez zawarcie umowy z graczem w samej grze, tj. gracze uzgadniają na czacie udostępnianym przez oprogramowanie gry warunki transakcji, w szczególności ile e-waluty gracz chce sprzedać/kupić oraz po jakiej cenie. Gracze ustalają także formę płatności - w zdecydowanej większości przypadków jest to płatność elektroniczna walutą fiducjarną np. przelew bankowy w walucie PLN. Sprzedawca e-waluty po otrzymaniu przykładowego przelewu przekazuje przedmiot transakcji (e-walutę) nabywcy - brak jest fizycznej dostawy, przekazanie odbywa się wyłącznie w ramach gry (oprogramowania).

Wnioskodawca pozyskuje również e-walutę poprzez samo uczestnictwo w wirtualnej rozgrywce oferowanej przez grę. Pozyskiwanie e-waluty może polegać na rozwiązywaniu przez gracza różnych zadań, misji w ramach wirtualnej rozgrywki lub poprzez inne czynności, które wykonywane są w granicach świata wirtualnego, w ramach konkretnej gry (w sposób przewidziany przez twórców gry). E-waluty zatem podlegają swobodnemu obrotowi pomiędzy graczami w granicach danej gry, zaś przez swobodny obrót należy rozumieć, iż każdy gracz zgodnie z własną wolą decyduje czy przekaże e-walutę innemu graczowi oraz w jakiej ilości i za co (np. za jaki przedmiot wirtualny). Niewykluczone jest, że gracz przy wykorzystaniu e-waluty zapłaci innemu graczowi za przedmiot w świecie rzeczywistym.

Pozyskaną e-walutę Wnioskodawca sprzedaje innym graczom, otrzymując w zamian płatność w walucie fiducjarnej, najczęściej w PLN. Sprzedaż odbywa się na tych samych zasadach co zakup - Wnioskodawca sprzedaje e-walutę przy wykorzystaniu marketplace, który odpowiada za bezpieczeństwo transakcji, zapewniając ochronę nabywcy, jak i po części odpowiada za skojarzenie dwóch stron. Wnioskodawca sprzedaje również e-walutę, uzgadniając warunki transakcji z potencjalnym nabywcą wyłącznie przy wykorzystaniu systemu gry (poza zewnętrznymi portalami sprzedaży) w tym przy wykorzystaniu czatu dostępnego w grze służącego do komunikowania się graczy. Niewykluczone jest, iż warunki transakcji uzgadniane były i są poza portalem sprzedaży np. w świecie rzeczywistym podczas spotkania lub z wykorzystaniem innych zewnętrznych komunikatorów (np. komunikatorów udostępnianych przez media społecznościowe). Nie ma miejsca fizyczna dostawa e-waluty, Wnioskodawca po otrzymaniu płatności zgodnie z uzgodnieniami, przekazuje e-walutę nabywcy w wirtualnym świecie gry. Wnioskodawca płatności otrzymuje jedynie elektronicznie, poprzez tradycyjne przelewy bankowe, płatności BLIK oraz poprzez portale sprzedaży internetowej, które pośredniczą w przekazaniu pieniądza fiducjarnego od nabywcy do sprzedawcy.

W grupie nabywców znajdują się zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (podmioty nieprofesjonalne, które nabywają e-walutę w celach prywatnych - do podwyższenia poziomu wirtualnej rozgrywki, w której biorą udział), jak i podmioty prowadzące działalność gospodarczą (podmioty profesjonalne, nabywające walutę najprawdopodobniej w celu jej dalszej odsprzedaży, jednak niewykluczone jest, że takowy podmiot wykorzysta zakupioną e-walutę w innym celu). Zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą posiadać miejsce zamieszkania/miejsce siedziby na terytorium RP albo poza terytorium RP, tj. na terytorium państwa członkowskiego UE albo poza wspomnianym terytorium UE (na terytorium kraju trzeciego). Często występują sytuacje, w których Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić statusu nabywcy oraz jego miejsca zamieszkania/siedziby. Dzieje się tak m.in. w przypadku dokonywania transakcji z wykorzystaniem (...). Dowodem nabycia przez Wnioskodawcę e-waluty są potwierdzenia płatności w postaci potwierdzenia przelewu lub potwierdzenia płatności na telefon BLIK, które zawierają nr rachunku lub nr telefonu odbiorcy, imię i nazwisko odbiorcy lub pseudonim z gry, nazwę gry oraz ilość nabywanej e-waluty. Aspekt dokumentacji analogicznie prezentuje się w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę e-walut. Zdecydowana większość sprzedawców nie wystawia rachunków lub innych tego rodzaju dokumentów, stąd jedynym potwierdzeniem poniesienia wydatku, będącym dowodem nabycia, jest potwierdzenie przelewu, płatności ze wskazanym opisem.

Ponadto, na pytania zadane w wezwaniu wskazano:

1.Czy są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Odp.: Nie jesteśmy zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów usług

2.Czy są Państwo zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE?

Odp.: Nie jesteśmy zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE.

3.Od kiedy (proszę wskazać miesiąc i rok) i w jakim zakresie prowadzą Państwo działalność gospodarczą?

Odp. Okresy zawieszenia lub aktywnego prowadzenia działalności dostępne są na publicznej stronie rządowej ceidg.gov.pl (zakładka historia wpisu).

4.Czy opisane transakcje związane z e-walutami zawierają Państwo w ramach tej działalności gospodarczej?

Odp. Tak.

5.Czy prowadzą Państwo działalność gospodarczą zarejestrowaną poza terytorium Polski? Jeśli tak, to należy wskazać w jakim kraju i jaki jest przedmiot tej działalności?

Odp. Działalność gospodarczą prowadzimy w Polsce.

6.Czy nabywcy na rzecz, których dokonują Państwo sprzedaży e-walut są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.)?

Stosownie do treści ww. art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług:

Odp. Jest to uzależnione od konkretnej transakcji - czasami tak, czasami nie. Nabywcami są zarówno przedsiębiorcy, o których mowa w pytaniu, jak i osoby nieprowadzące działalności gospodarczej (nabywcy prywatni).

7. Czy e-waluty stanowią walutę wirtualną w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 644), a jeżeli nie, to czy stanowią one prawa majątkowe?

Odp. Brak jest możliwości jednoznacznego wskazania, czy e-waluty stanowią walutę wirtualną w rozumieniu art. 5a pkt 33a u.p.d.o.f., albowiem pytanie zawarte w wezwaniu do uzupełnienia nie dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, lecz oceny prawnej. Zdarzenie przyszłe zostało opisane precyzyjnie i wyczerpująco, natomiast kwestia wykładni, tj. rozumienia przepisów, stanowi część stanowiska, zatem bezprawne jest wezwanie do uzupełnienia zdarzenia przyszłego o część, która została prawidłowo ujęta w stanowisku. Co bardzo ważne, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 3 pkt 2 O.p., to Dyrektor KIS zobowiązany jest do interpretacji przepisów podatkowych, a w zaistniałej sytuacji Organ podjął próbę przerzucenia obowiązków na Wnioskodawcę. Warto podkreślić, iż przy zajęciu jednoznacznego stanowisko instytucja indywidualnej interpretacji podatkowej stałaby w sprzeczności z jej główną ideą - gdyby Wnioskodawca znał prawidłowe odpowiedzi na zadane pytania nie występowałby o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej. Ponownie należy wskazać, że e-waluty, o których mowa we wniosku, funkcjonują w ramach gier, które angażują wielu graczy. Służą przede wszystkim jako środek, za który gracze mogą nabyć w ramach wspomnianej gry wirtualne przedmioty niezbędne do rozgrywki lub niezbędne do podwyższenia poziomu już trwającej rozgrywki. E-waluty funkcjonujące w grach mają różne nazwy własne, w zależności od konkretnej gry. Gracze mogą dowolnie przekazywać e-walutę między sobą. Mogą je także między sobą wymieniać na walutę fiducjarną lub inne przedmioty, także te ze świata rzeczywistego.

8. Czy są Państwo podmiotem prowadzącym działalność, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, tj. podmiotem prowadzącym:

Odp. Jak w odpowiedzi na pytanie nr III.7.

9. Czy e-waluty są alternatywnym środkiem płatniczym, którego jedynym przeznaczeniem jest funkcja środka płatniczego?

Odp. Jak w odpowiedzi na pytanie nr III.7. Dodatkowo na uwagę zasługuje fakt, że e-waluty mogą być wykorzystywane w ramach systemu gry komputerowej jedynie do nabywania innych przedmiotów wirtualnych, które to już mogą być wykorzystywane do samej rozgrywki, zatem e-waluty bezpośrednio nie mogą służyć do rozgrywki - jedynie w sposób pośredni. Niewykluczona jest sytuacja, w której gracz przyjmie płatność w e-walucie za sprzedaż przedmiotu ze świata rzeczywistego.

10. Czy e-waluty, o których mowa we wniosku, są wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i są akceptowane jako środek wymiany przez ich nabywców?

Odp. Jak w odpowiedzi na pytanie nr III.7). Dodatkowo na uwagę zasługuje fakt, że gracze mogą zaakceptować przyjęcie e-waluty w zamian za przedmiot ze świata rzeczywistego np. karta graficzna. Ponadto wielu graczy oferuje wymianę e-waluty na walutę fiducjarną np. PLN. Istnieje rynek złożony z kupujących i sprzedających, którzy wspólnie wymieniają e-waluty na waluty fiducjarne np. PLN.

Pytania

1.Czy sprzedaż e-walut skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie podatku od towarów i usług? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

2.Czy sprzedaż e-waluty korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w myśl art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT? (pytanie nr 3 znajduje zastosowanie jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 wskazuje na powstanie obowiązku podatkowego na gruncie podatku VAT)

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko dot. pytania oznaczonego we wniosku nr 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z art. 5 ust. 1 ustawy wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Natomiast stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy: przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a, zaś w świetle art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Z powyższego wynika, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, iż zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Zauważyć przy tym należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni odbiorca (konsument), odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. A zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Związek pomiędzy otrzymaną płatnością i świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podatnikiem VAT jest zatem podmiot, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Podsumowując powyższe zdaniem Wnioskodawcy będzie działał on w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. E-waluty są nabywane i sprzedawane w sposób ciągły, zorganizowany, a celem tych czynności jest osiągnięcie określonych rezultatów finansowych. Powyższe wskazuje na profesjonalny charakter czynności. Obrót e-walutą stanowi odpłatne świadczenie usług w myśl ustawy, w konsekwencji należy rozpoznawać obowiązek podatkowy.

Stanowisko dot. pytania oznaczonego w e wniosku nr 3

Tak. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

Wskazane wyżej regulacje stanowią odzwierciedlenie krajowego porządku prawnego przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 z późn. zm.), zwanej dalej "Dyrektywą 112".

Zgodnie z art. 131 Dyrektywy 112 zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. e Dyrektywy 112 państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innych metali, jak również banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które przedstawiają wartość numizmatyczną.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzeczeniu TSUE z dnia 22 października 2015 r. w sprawie C-264/14 Hedqvist, w którym TSUE rozpatrywał kwestię opodatkowania czynności wymiany waluty wirtualnej Bitcoin na walutę tradycyjną i odwrotnie. W przywołanym wyżej wyroku TSUE orzekł, że transakcje wymiany waluty fiducjarnej na walutę wirtualną Bitcoin i odwrotnie, będą stanowiły odpłatne świadczenie usług, zaś takie usługi zwolnione są z opodatkowania zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. e Dyrektywy 112. Co najistotniejsze, TSUE w ww. orzeczeniu podkreślił, iż zwolnienie będzie miało zastosowanie także do inny walut nietradycyjnych, w pkt. 49 zaznaczył: „Transakcje dotyczące walut nietradycyjnych, czyli innych niż pieniądze, które są prawnymi środkami płatniczymi w jednym lub kilku krajach, o ile waluty te zostały zaakceptowane przez strony transakcji jako alternatywny środek płatniczy wobec prawnych środków płatniczych i ich jedynym przeznaczeniem jest funkcja środka płatniczego, stanowią transakcje finansowe”.

Dodatkowo podkreślono, że: „Z kontekstu i celu rzeczonego art. 135 ust. 1 lit. e wynika zatem, że wykładnia tego przepisu, według której obejmuje on transakcje dotyczące tylko walut tradycyjnych, częściowo pozbawiłaby go skutków. (...) jedynym przeznaczeniem wirtualnej waluty Bitcoin jest funkcja środka płatniczego oraz, że jest ona w tym celu akceptowana przez niektórych przedsiębiorców. W konsekwencji należy dojść do wniosku, że art. 135 ust. 1 lit. e dyrektywy VAT obejmuje również świadczenie usług takich jak w postępowaniu głównym, które polegają na wymianie walut tradycyjnych na jednostki wirtualnej waluty Bitcoin i odwrotnie, dokonywane za zapłatą kwoty odpowiadającej marży wynikającej z różnicy pomiędzy ceną, po jakiej dany przedsiębiorca nabywa waluty, a ceną, po jakiej je sprzedaje klientom" (pkt 51-53 wyroku).

W świetle powyższego należy uznać, że sprzedaż e-waluty, uznanej w środowisku graczy i przez producentów gier za środek płatniczy w odpowiadających im grach i mogącej być przedmiotem obrotu i wymiany, stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która objęta jest zwolnieniem od tego podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy. W celu wzmocnienia wyżej zaprezentowanego uzasadnienia Wnioskodawca pragnie przywołać inne stanowiska Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, a w szczególności pismo z dnia 5 lipca 2024 roku: 0112-KDIL1-3.4012.146.2024.5.MR.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

‒prawidłowe – w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego w związku ze świadczeniem usług polegających na sprzedaży e-walut;

‒prawidłowe – w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, dla usług polegających na sprzedaży przez Państwa e-walut, jednak tylko w przypadku, jeżeli miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania tej usługi będzie terytorium Polski;

‒nieprawidłowe – w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, dla usług polegających na sprzedaży przez Państwa e-walut, w przypadku, gdy miejsce świadczenia, a zarazem opodatkowania ww. usług znajduje się poza terytorium Polski.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też należy przyjąć, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ustawa nie definiuje pojęcia „czynność odpłatna”, jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem oceny dokonywanej przez TSUE. W wyroku z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 (ECR 1994/3/I-743) Trybunał zauważył, że świadczenie usług jest realizowane za „wynagrodzeniem” w rozumieniu art. 2 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE. L z dnia 13 czerwca 1977 r. Nr 145 poz. 1 ze zm.) i podlega w związku z tym opodatkowaniu tylko i wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego można mówić o wzajemnym świadczeniu polegającym na tym, że wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę za usługę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy.

Z powyższego wynika, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, iż zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Zauważyć przy tym należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni odbiorca (konsument), odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. A zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Związek pomiędzy otrzymaną płatnością i świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze), np. w przypadku dostawy towaru w zamian za świadczenie usługi czy też w sytuacji zamiany towarów bądź usług. Zatem odpłatną dostawę towaru (odpłatne świadczenie usług) identyfikuje się zarówno w sytuacji klasycznej transakcji (pieniądze za towar/usługę), jak również w sytuacji np. wymiany barterowej.

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy:

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru, bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Podatnikiem VAT jest zatem podmiot, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Mając na uwadze okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do obrotu e-walutami (pieniędzmi) z gier komputerowych działają Państwo w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w ramach powadzonej działalności gospodarczej. Działają Państwo jako podmiot profesjonalny w odniesieniu do nabywania i sprzedaży walut z gier, a podejmowana działalność prowadzona jest w sposób samodzielny, ciągły i zorganizowany do celów zarobkowych.

Jednocześnie wskazać należy, że wykonywane przez Państwa czynności nie stanowią dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ponieważ w opisanym stanie faktycznym e-waluty nie stanowią towaru.

Jak wskazano wcześniej, w art. 8 ust. 1 ustawy, przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Zatem, opisane przez Państwa czynności, polegające na sprzedaży e-walut, z tytułu których otrzymują Państwo od kupujących płatność w walucie fiducjarnej, stanowią świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i ze względu na ich odpłatny charakter podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w sytuacji gdy miejscem ich świadczenia będzie terytorium kraju.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy:

Wskazane wyżej regulacje stanowią odzwierciedlenie krajowego porządku prawnego przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 112”.

I tak, zgodnie z art. 131 Dyrektywy 112:

W myśl art. 135 ust. 1 lit. e Dyrektywy 112:

Potwierdzeniem powyższego jest orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 22 października 2015 r. w sprawie C-264/14 Hedqvist, w którym TSUE rozpatrywał kwestię opodatkowania czynności wymiany waluty wirtualnej Bitcoin na walutę tradycyjną i odwrotnie.

W ww. wyroku TSUE orzekł, że transakcje polegające na wymianie waluty tradycyjnej na walutę wirtualną „Bitcoin” i odwrotnie dokonywane za zapłatą kwoty marży, którą stanowi różnica pomiędzy ceną, po której nabywana jest waluta a ceną, po jakiej jest sprzedawana, stanowią odpłatne świadczenie usług. Usługi takie są zwolnione od podatku na mocy art. 135 ust. 1 lit. e Dyrektywy.

Co istotne, tezy wyroku nie ograniczają się wyłącznie do waluty Bitcoin i dotyczą (po spełnieniu warunków wskazanych w wyroku) także innych walut nietradycyjnych. W pkt 49 wyroku TSUE stwierdził bowiem, że: „transakcje dotyczące walut nietradycyjnych, czyli innych niż pieniądze, które są prawnymi środkami płatniczymi w jednym lub kilku krajach, o ile waluty te zostały zaakceptowane przez strony transakcji jako alternatywny środek płatniczy wobec prawnych środków płatniczych i ich jedynym przeznaczeniem jest funkcja środka płatniczego, stanowią transakcje finansowe”. TSUE stwierdził, że: „z kontekstu i celu art. 135 ust. 1 lit. e Dyrektywy wynika, że wykładnia tego przepisu, według której obejmuje on transakcje dotyczące tylko walut tradycyjnych, częściowo pozbawiłaby go skutków. (...) jedynym przeznaczeniem wirtualnej waluty Bitcoin jest funkcja środka płatniczego oraz, że jest ona w tym celu akceptowana przez niektórych przedsiębiorców. W konsekwencji należy dojść do wniosku, że art. 135 ust. 1 lit. e dyrektywy VAT obejmuje również świadczenie usług takich jak w postępowaniu głównym, które polegają na wymianie walut tradycyjnych na jednostki wirtualnej waluty Bitcoin i odwrotnie, dokonywane za zapłatą kwoty odpowiadającej marży wynikającej z różnicy pomiędzy ceną, po jakiej dany przedsiębiorca nabywa waluty, a ceną, po jakiej je sprzedaje klientom” (pkt 51-53 wyroku).

W tym miejscu należy zauważyć, że co prawda powołany wyżej wyrok TSUE w sprawie Hedqvist C-264/14 dotyczy wirtualnej waluty „Bitcoin”, jednakże w ocenie tutejszego Organu, stanowisko TSUE przedstawione w tym wyroku zachowuje swoją aktualność w odniesieniu do innych walut wirtualnych.

W analizowanej sprawie e-waluty służą przede wszystkim jako środek, za który gracze mogą nabyć w ramach gry wirtualne przedmioty. Sprzedają Państwo e-waluty innym graczom, otrzymując w zamian płatność w walucie fiducjarnej, najczęściej w PLN. Wskazali Państwo, że gracze mogą dowolnie przekazywać e-walutę między sobą. Mogą je także między sobą wymieniać na walutę fiducjarną lub inne przedmioty, także te ze świata rzeczywistego, np. kartę graficzną.

W świetle powyższego należy uznać, że w analizowanej sprawie sprzedaż przez Państwa jednostek wirtualnej waluty, stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która objęta jest zwolnieniem od tego podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, jednak tylko w przypadku, jeżeli miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania tej usługi będzie terytorium Polski.

Należy zaznaczyć, że przepisy prawa uzależniają określenie miejsca świadczenia usługi od statusu podmiotu, na rzecz którego usługa jest świadczona. Zatem, aby prawidłowo zastosować przepisy prawa w powyższym zakresie konieczna jest odpowiednia identyfikacja statusu kontrahenta.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

W myśl art. 28a ustawy:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy

Według art. 28b ustawy:

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami zawarta została w art. 28c ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

Stosownie zaś do art. 28l pkt 5 ustawy:

Powyższe przepisy uzależniają określenie miejsca świadczenia usługi od statusu podmiotu, na rzecz którego usługa jest świadczona. Zatem, aby prawidłowo zastosować przepisy prawa w tym zakresie konieczna jest odpowiednia identyfikacja statusu kontrahenta. Pojęcie podatnika zdefiniowane w art. 28a ustawy obejmuje podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, ale również podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w innych systemach prawnych, której definicja odpowiada definicji przyjętej w ustawie. Zatem jako podatnika należy traktować również podatnika podatku od wartości dodanej czy podatku o podobnym charakterze, a w przypadku braku tego rodzaju podatków w danym systemie prawnym, każdy podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą odpowiadającą tej, która została określona w art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z wniosku, sprzedaż wirtualnych walut dokonują Państwo na rzecz nabywców, którymi są zarówno przedsiębiorcy, jak i osoby nieprowadzące działalności gospodarczej (nabywcy prywatni). Zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą posiadać miejsce zamieszkania/miejsce siedziby na terytorium RP albo poza terytorium RP, tj. na terytorium państwa członkowskiego UE albo poza terytorium UE (na terytorium kraju trzeciego).

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że sprzedaż przez Państwa e-waluty w zamian za walutę fiducjarną, w sytuacji gdy nabywcą będzie:

·podmiot nieprowadzący działalności gospodarczej (niebędący podatnikiem), który posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz na terytorium kraju UE innym niż Polska,

·podatnik mający siedzibę albo stałe miejsce prowadzenia działalności (jeżeli usługa ta jest świadczona dla tego miejsca) w Polsce

-miejscem świadczenia, tj. opodatkowania usługi jest terytorium Polski, a usługa ta jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Natomiast w sytuacji, gdy dokonują Państwo sprzedaży opisanych walut wirtualnych na rzecz:

·podmiotów niebędących podatnikami posiadającymi siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium UE,

·podatników mających siedzibę albo stałe miejsce prowadzenia działalności (jeżeli usługa ta jest świadczona dla tego miejsca), bądź stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza Polską,

-miejsce świadczenia tej usługi znajduje się poza terytorium Polski, zatem usługa ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, a tym samym nie jest objęta ww. zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy, stwierdzam, że sprzedaż e-walut przez Państwa stanowi odpłatne świadczenie usług, skutkuje zatem powstaniem obowiązku podatkowego. Przy czym, obowiązek podatkowy należy rozpoznać zgodnie z miejscem świadczenia (opodatkowania) ww. usług.

Sprzedaż e-walut stanowi sprzedaż usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, jednak tylko w przypadku, gdy miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania tej usługi jest terytorium Polski. W przypadku natomiast, gdy miejsce świadczenia, a zarazem opodatkowania ww. usług znajduje się poza terytorium Polski – usługa ta nie podlega opodatkowaniu VAT na terytorium Polski oraz nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy.

W konsekwencji Państwa stanowisko jest:

-prawidłowe – w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego w związku ze świadczeniem usług polegających na sprzedaży e-walut;

-prawidłowe – w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, dla usług polegających na sprzedaży przez Państwa e-walut, jednak tylko w przypadku, jeżeli miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania tej usługi będzie terytorium Polski;

-nieprawidłowe – w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, dla usług polegających na sprzedaży przez Państwa e-walut, w przypadku, gdy miejsce świadczenia, a zarazem opodatkowania ww. usług znajduje się poza terytorium Polski.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja indywidualna rozstrzyga w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i nr 3, dotyczących podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.