Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 grudnia 2025 r. Mio AB i in. przeciwko Galleri Mikael & Thomas Asplund Aktiebolag i USM U. Schärer Söhne AG., sygn. połączone C-580/23 i C-795/23

Dyrektywę 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnymnależy interpretować w ten sposób, że:między ochroną na podstawie prawa wzorów a ochroną na podstawie prawa autorskiego nie istnieje relacja reguła–wyjątek, w związku z czym przy badaniu oryginalności przedmiotów sztuki użytkowej należałoby stosować wyższe wymogi niż te przewidziane dla innych rodzajów utworów.Artykuł 2 lit. a), art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29należy interpretować w ten sposób, że:utworem w rozumieniu tych przepisów jest przedmiot stanowiący odzwierciedlenie osobowości jego autora, przejawiające się w jego swobodnych i twórczych wyborach. Nie są swobodne i twórcze nie tylko wybory podyktowane różnymi ograniczeniami, w szczególności technicznymi, które wiązały tego autora przy tworzeniu owego przedmiotu, ale również te, które, choć swobodne, nie noszą znamienia osobowości autora, nadającego wspomnianemu przedmiotowi unikalny aspekt. Okoliczności takie jak zamiary autora w procesie twórczym, źródła inspiracji tego autora i wykorzystanie już dostępnych form, możliwość podobnej niezależnej twórczości lub uznanie tegoż przedmiotu w kręgach specjalistów mogą w stosownym przypadku zostać wzięte pod uwagę, lecz w każdym razie nie są one ani konieczne, ani decydujące dla ustalenia oryginalności przedmiotu, o którego ochronę wniesiono.Artykuł 2 lit. a), art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29należy interpretować w ten sposób, że:w celu stwierdzenia naruszenia prawa autorskiego trzeba ustalić, czy elementy twórcze chronionego utworu zostały przejęte w sposób rozpoznawalny w przedmiocie, który ma stanowić naruszenie. To samo całościowe wrażenie wizualne wywoływane przez dwa kolidujące ze sobą przedmioty i stopień oryginalności rozpatrywanego utworu nie są istotne. Możliwość podobnej twórczości nie może uzasadniać odmowy ochrony.