Interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.779.2025.3.AMA
Sprzedaż trzykondygnacyjnego budynku mieszkalno-usługowego po pierwszym zasiedleniu, dokonana po upływie dwóch lat, spełnia kryteria zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, niezależnie od faktu, że nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 4 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług dotyczący skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani pismem z 6 listopada 2025 r. (data wpływu 6 listopada 2025 r.) oraz pismem z 22 listopada 2025 r. (data wpływu 22 listopada 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Pani wniosek dotyczy interpretacji podatkowej przy sprzedaży Pani nieruchomości położonej w (…) (kamienica 3-kondygnacyjna mieszkalno-usługowa).
Parter budynku, w którym znajdują się trzy lokale usługowe, wynajmowane są przez Panią w celach zarobkowych, przy czym informuje Pani, że nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i nie posiada Pani numeru REGON.
Dochód z najmu rozlicza Pani ryczałtem 8,5%.
Dwie pozostałe kondygnacje są mieszkalne, użytkowane w celach prywatnych.
Stan Faktyczny:
Lokale usługowe w ww. kamienicy wynajmuje Pani od roku 1996 do dnia dzisiejszego i była Pani zwolniona z płatności VAT.
W listopadzie 2007 r. roczny dochód przekroczył próg dochodowy (…) PLN.
Zgłoszenie rejestracji VAT (druk VAT-R) dokonała Pani 24 listopada 2007 r. w Urzędzie Skarbowym w (…).
W związku z faktem, że od stycznia 2013 r. Pani dochody nie przekraczały obowiązującego progu dochodowego (…) zł, 21 styczna 2013 r. wystąpiła Pani z wnioskiem o zwolnienie z VAT na druku VAT-R. Dochody Pani nie przekraczają obowiązującego progu dochodowego.
Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego
Uważa Pani, że przedmiotem Pani wniosku jest art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.
Wskazała Pani, że Pani wiedza na temat prawa podatkowego niestety ogranicza się do informacji internetowych, dlatego zwróciła się Pani o ww. interpretację do Urzędu Skarbowego w (…). Tam polecono Pani zwrócić się w Pani sprawie do KIS, wskazując jednocześnie, aby powołała się Pani na ww. art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż taki przepis wskazano Pani jako Pani podstawa zwolnienia z VAT.
Chce Pani sprzedać całą Pani nieruchomość - działkę nr 1, obr. (…), położoną w (…), czyli cały trzykondygnacyjny budynek wraz z działką, na której jest posadowiony, bez opodatkowania VAT.
Jednocześnie informuje Pani, że jest to trzykondygnacyjny budynek mieszkalno-usługowy o pow. użytkowej ok. (…) m2, w którym aktualnie na parterze znajdują się trzy wynajmowane Lokale o powierzchni (…) m2, (…) m2 i (…) m2, natomiast druga kondygnacja to lokal usługowy do 2019 r. wynajmowany do 2013 r., a w latach 2013 do 2019 - pustostan. Trzecia kondygnacja, to lokal mieszkalny, prywatny, użytkowany przez Panią, nie wynajmowany od 2013 r.
Do 2013 r. była Pani płatnikiem podatku VAT, a następnie ze względu na nieprzekraczanie rocznego progu dochodowego została Pani w 2013 r. z niego zwolniona, natomiast w wykazie podatników VAT (...) Pani status podatnika widniejący na dzień 6 listopada 2025 r. to „zwolniony”, w związku z powyższym czy sprzedając obecnie Pani nieruchomość nastąpi odblokowanie zwolnienia VAT i tym samym, czy będzie Pani musiała sprzedać ją z podatkiem VAT?
Numer ewidencyjny Pani działki gruntowej to: działka nr 1, obr. (…).
Nabyła Pani tą nieruchomość wraz ze znajdującą się na niej ww. kamienicą.
Zakup nie był obciążony podatkiem VAT, gdyż nieruchomość nabyła Pani jako osoba prywatna.
Nabyła Pani nieruchomość w celu osiągnięcia dochodu z najmu lokali usługowych na parterze, natomiast 2 pozostałe kondygnacje w celach usługowych oraz mieszkalnych na użytek własny.
W latach 1995-1999 przeprowadzała Pani remont kapitalny całego budynku z modernizacją poddasza na cele mieszkalne i wtedy faktury za remont odliczała Pani od dochodu, ale nie była Pani w tych latach płatnikiem VAT.
Trzecia kondygnacja, II-e piętro, to lokal mieszkalny wynajmowany do 2013 r. W roku 2013 ustał wynajem trzeciej kondygnacji i lokal od tego momentu jest użytkowany prywatnie do dziś.
Druga kondygnacja I-e piętro: od 2005 r. było zmienione przeznaczenie lokalu mieszkalnego na lokal usługowy/lokal gastronomiczny. Najem trwał do 2013 r.
Lokal znajdujący się na drugiej kondygnacji, I-e piętro, od 2013 r. do 2019 r. był pustostanem.
W styczniu 2019 r. ponownie zmieniła Pani przeznaczenie na lokal mieszkalny i do tej pory jest nie wynajmowanym lokalem prywatnym.
Nie podjęła Pani działań marketingowych.
Nie wykorzystywała Pani lokali na pierwszym i drugim piętrze ww. kamienicy wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Najemcy byli płatnikami VAT.
Nie poniosła Pani nakładów na ulepszenie w rozumieniu przepisów o VAT w ostatnich 2 latach przed planowaną sprzedażą nieruchomości.
Po śmierci męża w 1996 r., ze względu na brak środków finansowych na kontynuację budowy, dokonała Pani sprzedaży domu jednorodzinnego w stanie surowym i nie była Pani zobowiązana zarejestrować się jako czynny podatnik VAT.
W latach 2007 - 2013 była Pani płatnikiem VAT.
W 2013 r., ze względu na nieprzekraczanie progu dochodowego, została Pani zwolniona z podatku VAT.
Nie posiada Pani REGONU i do dnia dzisiejszego nigdy nie prowadziła i nadal nie będzie Pani prowadziła działalności gospodarczej.
Dochody z wynajmu rozlicza Pani ryczałtem od najmu 8,5%.
Pytanie (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy obecnie przy sprzedaży Pani nieruchomości (kamienicy) może nastąpić odblokowanie zwolnienia z podatku VAT i czy przez to będzie Pani musiała sprzedać Pani nieruchomość wraz z podatkiem VAT?
Pani stanowisko w sprawie
W związku z faktem, że nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i od roku 2013 jest Pani zwolniona podmiotowo z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. 2025 poz. 775), a sprzedaż nieruchomości wynajmowanej przez Panią następuje po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, w Pani interpretacji przepisów ustawy o VAT zastosowanie ma art. 43 ust. 1 pkt 10 pkt b) w brzmieniu: „Zwalnia się od podatku: dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata”.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanej dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, zarówno grunty, jak i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.
Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.
Oznacza to, że czynność polegająca na najmie nieruchomości w zamian za uzyskane wynagrodzenie spełnia warunki do uznania tej czynności za świadczenie usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.
Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.
Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.
Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Powyższe potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. sygn. akt I FSK 1805/11, w którym został wyrażony pogląd, że jeżeli działalność w zakresie dzierżawy gruntu cechuje się zarówno powtarzalnością, jak i długim okresem trwania, to grunt wykorzystywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a właściciel prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. NSA wskazał przy tym, że dla oceny, czy dana osoba prowadzi działalność gospodarczą w określonym zakresie nie ma znaczenia to, czy w tym zakresie zarejestrowała ona działalność czy też nie, nie ma też znaczenia jej subiektywne przekonanie w tym zakresie.
Ponadto, określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.
Z opisu sprawy wynika, że w latach 2007 - 2013 była Pani podatnikiem podatku VAT, a od 2013 r. korzysta Pani ze zwolnienia podmiotowego z tego podatku, ze względu na nieprzekraczanie rocznego limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. Jest Pani właścicielką działki nr 1 wraz z posadowionym na niej trzykondygnacyjnym budynkiem kamienicy, którą nabyła Pani w celu osiągnięcia dochodu z najmu. W latach 1995-1999 przeprowadzała Pani remont kapitalny całego budynku z modernizacją poddasza na cele mieszkalne. Lokale usługowe w ww. kamienicy wynajmuje Pani od roku 1996. Nie posiada Pani REGONU i do dnia dzisiejszego nigdy nie prowadziła i nadal nie będzie Pani prowadziła działalności gospodarczej.
W ww. budynku mieszkalno-usługowym o pow. użytkowej ok. (…) m2 aktualnie znajdują się:
·na parterze - trzy wynajmowane lokale o powierzchni (…) m2; (…) m2 i(…) m2;
·druga kondygnacja (I piętro) - od 2005 r. było zmienione przeznaczenie lokalu mieszkalnego na lokal usługowy/lokal gastronomiczny. Najem trwał do 2013 r. Lokal znajdujący się na drugiej kondygnacji, I-e piętro, od 2013 r. do 2019 r. był pustostanem. W styczniu 2019 r. ponownie zmieniła Pani przeznaczenie na lokal mieszkalny i do tej pory jest nie wynajmowanym lokalem prywatnym;
·trzecia kondygnacja (II piętro) to lokal mieszkalny, prywatny, użytkowany przez Panią, nie wynajmowany od 2013 r. W roku 2013 ustał wynajem trzeciej kondygnacji i lokal od tego momentu jest użytkowany prywatnie do dziś.
Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy obecnie przy sprzedaży Pani nieruchomości (kamienicy) może nastąpić odblokowanie zwolnienia z podatku VAT i czy przez to będzie Pani musiała sprzedać nieruchomość wraz z podatkiem VAT.
Skoro wszystkie lokale, znajdujące się w budynku kamienicy posadowionym na działce nr 1, są lub były przez Panią odpłatnie wynajmowane w różnych okresach czasu, to cały budynek był wykorzystywany przez Panią na cele prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wobec powyższego, sprzedając ww. nieruchomość zabudowaną, nie będzie Pani zbywała majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. W tym przypadku wypełniła Pani przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, a sprzedaż tej nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.
Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających określone w tych przepisach warunki.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.
Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a)wybudowaniu lub
b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Pierwszym zasiedleniem jest więc szeroko rozumiane pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Przykładowo, pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma miejsce zarówno w sytuacji, gdy po wybudowaniu budynku oddany zostanie on w najem, jak też w przypadku, gdy będzie on wykorzystywany na potrzeby własnej działalności gospodarczej, bądź do celów prywatnych np. mieszkaniowych – w obu przypadkach dojdzie do korzystania z budynku.
W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.
Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle lub ich części rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:
W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogicznie opodatkowanie podatkiem VAT, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.
Jeśli natomiast nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 bądź pkt 10a ustawy, wtedy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
W odniesieniu do dostawy budynku zlokalizowanego na działce nr 1 może zatem wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku VAT. Istotne jest, wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących planowanej przez Panią dostawie.
W pierwszej kolejności należy ustalić czy w tej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
W tym celu należy rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. budynku miało miejsce pierwsze zasiedlenie oraz jaki okres upłynie pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą tego obiektu.
W opisanym zdarzeniu przyszłym dostawa ww. kamienicy nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim.
Z opisu sprawy wynika, że w odniesieniu do kamienicy mieszkalno-usługowej nie poniosła Pani nakładów na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w ostatnich 2 latach przed planowaną sprzedażą nieruchomości. Po wykonaniu generalnego remontu, lokale usługowe na parterze i I piętrze wynajmowała Pani od 1996 r., a lokal mieszkalny na II piętrze do roku 2013. Zatem do pierwszego zasiedlenia tego budynku, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, już doszło a pomiędzy jego pierwszym zasiedleniem a momentem sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.
Stwierdzić więc należy, że sprzedaż tego budynku kamienicy będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ zostały spełnione warunki określone w tym przepisie.
Tym samym, skoro w tym przypadku do dostawy ww. budynku będzie miało zastosowanie zwolnienie wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to dalsza analiza zwolnień dla tej czynności – wynikająca z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a bądź pkt 2 ustawy – jest bezzasadna.
W tej sytuacji, ponieważ dostawa ww. kamienicy będzie korzystała ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to zwolnieniem tym – w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy – objęta będzie również dostawa gruntu, na którym posadowiony jest ten obiekt, czyli dostawa działki nr 1.
Podsumowując, planowana przez Panią sprzedaż działki nr 1 zabudowanej trzykondygnacyjnym budynkiem kamienicy będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z art. 29a ust. 8 ustawy, tym samym od tej sprzedaży nie będzie Pani musiała odprowadzić podatku VAT.
Z wniosku wynika, że z tytułu najmu korzysta Pani ze zwolnienia podmiotowego, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.
Należy wskazać, że zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy:
Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:
1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;
1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;
2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
a) transakcji związanych z nieruchomościami,
b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
c) usług ubezpieczeniowych reasekuracyjnych
‒ jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
W związku z powyższym, wartość dostawy ww. zabudowanej nieruchomości - zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - jako transakcja związana z nieruchomościami, powinna być wliczona do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.
Obowiązek wliczenia uzyskanej przez Panią kwoty ze sprzedaży ww. nieruchomości do limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie oznacza jednak, że przekraczając ww. limit, będzie Pani obowiązana opodatkować tą sprzedaż ww. nieruchomości podatkiem VAT. Skoro, w przypadku dokonania czynności sprzedaży działki nr 1 wraz z posadowionym na niej trzykondygnacyjnym budynkiem kamienicy jest Pani uprawniona do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT, na podstawie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to pomimo ewentualnego przekroczenia limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie będzie Pani musiała sprzedać tej nieruchomości wraz z podatkiem VAT.
Pani stanowisko uznaję za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie wyjaśniam, że przepis prawa wskazany przez Panią we własnym stanowisku, tj. „(…) od roku 2013 jest Pani zwolniona podmiotowo z VAT na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. 2025 poz. 775)” potraktowano jako oczywistą omyłkę i uznano, że powinien on brzmieć: „(…) od roku 2013 jest Pani zwolniona podmiotowo z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. 2025 poz. 775)”.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?