Wyrok NSA z dnia 2 lipca 2024 r., sygn. I FSK 304/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA del. Adam Nita (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 października 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 175/20 w sprawie ze skargi A.sp. k. w D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 17 stycznia 2020 r., nr 1001-IOA.4105.2.2019.11.WT.U09 UNP: 1001-19-129670 w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych za październik 2016 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi na rzecz A.sp. k. w D.kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W zaskarżonym wyroku z 27 października 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 175/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (zwany dalej Sądem I instancji) orzekał w przedmiocie skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w D. (w dalszej części uzasadnienia określanej jako Podatnik, Spółka, Strona lub Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (zwanego dalej Organem odwoławczym lub Organem II instancji) z 17 stycznia 2020 r., nr 1001-IOA.4105.2.2019.11.WT.U09 UNP:1001-19-129670 w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych za październik 2016 roku. Czyniąc to, Sąd I instancji uchylił zaskarżoną decyzję, a także zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego od Organu odwoławczego na rzecz Strony.

Problemem, jaki zaistniał w sprawie był wymiar podatku od towarów i usług od wewnątrzwspólnotowego nabycia do składu podatkowego oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji oleju smarowego. W tych okolicznościach sprawy zagadnieniem spornym w relacjach pomiędzy stronami stosunku podatkowoprawnego stała się odpowiedź na pytanie, czy treść zobowiązania podatkowego ciążącego na Podatniku była determinowana przez art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 – zwanej dalej u.p.t.u.). W konsekwencji kwestią, którą rozstrzygał Wojewódzki Sąd Administracyjny było to, czy Skarżący powinien był zapłacić podatek od towarów i usług w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia wskazanego wcześniej towaru do składu podatkowego, w następstwie jego przemieszczenia z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.